Cayenne ναι, bluetooth όχι!

Καλά, εκεί που πήρες την Cayenne δεν σου είπαν οτι έχουν βγει ακουστικά bluetooth;

Jumbo: Αύξηση 15% στα κέρδη

Σε 55,40 εκατ. ευρώ ανήλθαν τα καθαρά κέρδη του ομίλου Jumbo για το πρώτο εξάμηνο χρήσης, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 15,03%, ενώ οι πωλήσεις του ομίλου ανήλθαν σε 276,0 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας άνοδο 15,72%.

Το μικτό περιθώριο κέρδους ανήλθε σε 51,68% (!!!!!!!) έναντι 51,49% της αντίστοιχης περσινής περιόδου.

ΕΛΑ Η ΓΡΙΑ!!!!

Δείτε κι εδώ παλαιότερη θέση για την εκλεκτή επιχείρηση.

Ξέφυγαν πολύ απο το ρόλο τους οι τηλε-δημοσιογράφοι

Μου σηκώθηκε η τρίχα όταν άκουσα πριν λίγες μέρες τον Πρετεντέρη (και τη Τρέμη από κοντά), να εγκαλούν τους φύλακες και μάλιστα σε ανοίκειο ύφος, γιατί δεν πυροβόλησαν το ελικόπτερο.  

Δεν σηκώνει και πολύ συζήτηση το θέμα, νομίζω έχει εξαντληθεί, απαντήθηκε επιτόπου αφού όμως πρώτα ξεδιπλώθηκε σε όλο του το κλέος το ύφος του τιμητή των πάντων.

Από που όμως αντλούν όλο αυτό το ύφος (για να μη το πούμε διαφορετικά) οι παρουσιαστές και σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων; Από που τόσος αέρας και αμετροέπεια;

 

(Ο τίτλος του βίντεο δεν είναι δικός μου)

Εδώ και καιρό τα δελτία είναι σχεδόν μονοθεματικά, γεμίζουν το χρόνο με αντιμαχόμενες ομιλούσες κεφαλές που δεν ανταλλάσσουν επιχειρήματα, που σπανίως συνομιλούν και συχνότατα κραυγάζουν. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που βγήκαμε σοφότεροι ή πιο ενημερωμένοι παρακολουθώντας τα παράθυρα.

Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τους οργανωτές αυτών των «ειδήσεων». Αυτό που "μετράει" είναι να σταματήσει ο περίεργος να δει τον καυγά. Όσο πιο πολλοί περίεργοι φωνάζουν ακατανόητα, τόσο πιο πολλά τα νούμερα. Εντυπωσιασμός και ελάχιστη ουσία. Όπως και στο Star αλλά σε ένα άλλο περιβάλλον.

 

Ταυτόχρονα απαξιώνεται ο συμμετέχων στο παράθυρο, το επιχείρημά του εκμηδενίζεται, χάνεται στη φασαρία για να έρθει μετά ο μεγαλοσχήμων δημοσιογράφος-σχολιαστής και να καταθέσει την άποψή του (σε ήσυχο πλέον περιβάλλον, απαλλαγμένο απ’ τους ενοχλητικούς), παίρνοντας πλέον αυτός το παιχνίδι επάνω του.

Αντικείμενο της συνομιλίας από εκείνο το σημείο και μετά, δεν είναι πια ο πολιτικός ή οποιοσδήποτε άλλος άμεσα εμπλεκόμενος, δεν είναι η είδηση αυτή καθαυτή αλλά ο ίδιος ο παρουσιαστής που μετατρέπεται από «άνκορμαν» σε σχολιαστή, σε τιμητή, σε διαμορφωτή της κοινής γνώμης. Επιτυγχάνει εκεί που δεν μπόρεσε ο πολιτικός. Το γεγονός είναι τόσο σημαντικό όσο το κάνει το σχόλιο.

Οι παρουσιαστές των ειδήσεων δεν είναι πια οι δημοσιογράφοι που κάνουν ερωτήσεις περιμένοντας απαντήσεις. Οι όποιες ερωτήσεις γίνονται, σκοπό έχουν να ισχυροποιήσουν την δεδομένη στάση και άποψη του παρουσιαστή – λαϊκού δικαστή. Κατηγορούμε τώρα τους φύλακες που δεν πυροβόλησαν επειδή έγινε η απόδραση, θα ακούγαμε μύδρους και αναθέματα αν το ελικόπτερο είχε πέσει και είχε προκαλέσει και μερικούς θανάτους. Κορώνα - κερδίζω, γράμματα - χάνεις

 

Και γιατί πουλάει αυτή η συνταγή; Γιατί έχουμε πλέον επίσημα τηλεοπτική δημοκρατία! Στον Ευαγγελάτο, Τριανταφυλλόπουλο, Παπαδάκη και λοιπούς  ρυθμιστικούς παράγοντες θα καταφύγει ο πολίτης για να βρει λύση στο πρόβλημά του, για να ακουστεί απ την εξουσία. Γιατί η εξουσία έχει αναμμένη τηλεόραση και βλέπει ώστε να μετρά την εικόνα της, να προβλέπει την πτώση ή την άνοδό της στα γκάλοπ. Το πολιτικό κόστος εξαρτάται απ’ τη θεματολογία των καναλιών και το πως θα σχολιαστεί η επικαιρότητα από το τηλεοπτικό star system. Κι αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει τον παρουσιαστή ειδήσεων σε συλλογική συνείδηση.  

Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ όσο εμείς επιβραβεύουμε με θεαματικότητα την έτοιμη και προκάτ άποψη.

Λίγος πολιτισμός στα blogs παρακαλώ...

Σε περίπτωση που δεν το πήρατε είδηση, έχουμε δραστηριοποίηση κάποιων (φιλικών προς το ΛΑΟΣ;) «σχολιαστών» που έχουν πάρει αμπάριζα τα blogs αφήνοντας διάφορα -άσχετα προς τα post- σχόλια/διακυρήξεις.

Ηρθαν κι εδώ δύο, τεράστια σεντόνια, με άγαρμπο copy-paste γεμάτο κενά, ακατανόητα, ένα εναντίον των Εβραίων (υμνούσε τον Πλεύρη -όχι τον junior, τον άλλο με το μάτι το αγριεμένο- και έλεγε κάτι για μια δίκη) και ένα εναντίον ενός βιβλίου που το αναγνώρισα, ήταν αυτό της Έρσης Σωτηροπούλου που τον έκανε να βγαίνει στα δελτία ειδήσεων και να αναφέρει «βρωμόλογα» από το κείμενο (δεν ντρέπεται γέρος άνθρωπος).

Φυσικά τα σχόλια διεγράφησαν διότι και άσχετα ήταν με τα θέματα όπου αναρτήθηκαν (άρα spam) και χρησιμοποιούσαν γλώσσα ακατάλληλη. Εδώ κρατιέμαι πως και πώς να συμπεριφέρομαι κόσμια για να μη μου βγει το blog άσεμνο και θα μου κάνει το μαγαζί λίμπα ο κάθε περαστικός;

Αυτή την «παρέμβαση» στο χώρο των σχολίων τη θεωρώ βίαιη ή τουλάχιστον αδικαιολόγητα επιθετική. Δεν έχω αρνηθεί ποτέ να συζητήσω οποιοδήποτε θέμα ακόμα κι αν αυτό κοντράρεται εμφανώς με την κοινή λογική (όπως το να καταφέρεσαι γενικώς κατά των Εβραίων ως φυλής και να μην διαχωρίζεις τους σιωνιστές). Κάτι σε ψιλοναζί μου κάνει αυτό.

Προσωπικά πιστεύω οτι αυτή η με-το-ζόρι επιβολή της θεματολογίας με σεντόνια copy/paste απο ανώνυμο σχολιαστή είναι αγένεια και πιθανότατα ενδεικτική ακραίας και βίαιης κοσμοθεωρίας που δεν έχει συνηθίσει να συζητά.
Οπότε και δεν ανήκουν εδώ.

Κoλλημένος με την Αλίκη

Επειδή έχουμε καιρό να ασχοληθούμε με μουσική, λέω να μοιραστώ ένα δημιούργημα που με έχει κάνει να κολλήσω τον τελευταίο καιρό.
Έχει δημιουργηθεί με sampling απο τους ήχους της υπεροχης "Αλικης στη χώρα των θαυμάτων" της Disney απο ένα πιτσιρικά με το υποκοριστικό Fagottron(!)
Enjoy!

ΚΕΠΚΑ: "Η ΦΑΓΕ υποτιμά τη δύναμή μας"

Δελτίο Τύπου

Η ΦΑΓΕ υποτιμά τη δύναμή μας

 

Συνεχίζουμε το μποϋκοτάζ, σε όλα τα προϊόντα της εταιρίας ΦΑΓΕ. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. - Κέντρο Προστασίας Καταναλωτών ενημερώνει τους καταναλωτές ότι η εταιρία τηρεί σιγήν ιχθύος, η οποία μπορεί να ερμηνευτεί: «Ποιοι είστε εσείς, που τα βάζετε μαζί μου; Εγώ αυξάνω τις τιμές μου και δε δίνω λογαριασμό, σε κανένα.»

 

Η στάση της ΦΑΓΕ είναι περιφρονητική, για τους καταναλωτές. Το ΚΕ.Π.ΚΑ. συνεχίζει τον αγώνα του.

 

Την Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009, μέλη του ΚΕ.Π.ΚΑ., με πανό, μοίρασαν ενημερωτικά φυλλάδια, σε καταναλωτές, που ψώνιζαν, σε κεντρικό σούπερ μάρκετ, στην οδό Αγ.Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη.

 

Το Σάββατο, 21 Φεβρουαρίου 2009, στις 12:00, μέλη του ΚΕ.Π.ΚΑ., με πανό, θα μοιράσουν φυλλάδια, στους καταναλωτές, που θα ψωνίζουν, στο σούπερ μάρκετ Carrefour, στην Πυλαία.

 

Τη Δευτέρα, 23 Φεβρουαρίου 2009, στις 15:00, θα είμαστε, στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος.

 

Έχουμε ανοίξει λογαριασμό, στο facebook, το οποίο έχει θετική ανταπόκριση, από τους καταναλωτές. Στην ιστοσελίδα του ΚΕ.Π.ΚΑ. υπάρχει σύνδεσμος: «Το ΚΕ.Π.ΚΑ. στο facebook», από όπου μπορούν όλοι να συνδεθούν, με το λογαριασμό μας. Σκοπός μας είναι η γρηγορότερη ενημέρωση, όσο το δυνατόν περισσοτέρων καταναλωτών.

 

Επικοινωνούμε, με ηχογραφημένο μήνυμα, με χιλιάδες καταναλωτές, σε όλη τη χώρα, για να τους ενημερώσουμε, για τη συνέχιση του μποϋκοτάζ.

 

 

Καλούμε όλους τους καταναλωτές να πλαισιώσουν τις δράσεις μας.

Ο αγώνας κατά της ΦΑΓΕ συνεχίζεται και δυναμώνει!

 

Καταναλωτές,

Φτάνει πια!

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας περιφρονεί!!!

Κανένας δε δικαιούται να καταπατά τα νομοθετημένα δικαιώματά μας!!!

Όλοι μαζί μπορούμε!

ΟΧΙ στη ΦΑΓΕ και στα προϊόντα της!

Ελάτε μαζί μας!

Οι έλληνες ταλιμπαν

Με τη βία -και ειδικά την ανερμάτιστη, ηλίθια και τυφλή βία- δεν μπορείς να κάνεις διάλογο. Δεν μπορείς δηλαδή να απευθύνεσαι σ’ αυτούς και να λες «γιατί ρε παιδιά» και «μα δεν υπάρχει λογική στην επίθεση στον καθηγητή».
Η ηλίθια βία από μόνη της είναι πέρα απ’ το στάδιο του να εξοπλίζεται με λογικά επιχειρήματα.

Γιατί ακόμα και όταν δεν είναι ύποπτη και προβοκατόρικη, είναι απλά παρανοϊκή. 

Με την έννοια του ότι δεν καταφέρνει τίποτε απολύτως από τους υποτιθέμενους στόχους της.

Δεν θα αλλάξει ποτέ τον κόσμο. Όποτε άλλαξε κάτι σε μια κοινωνία, με τρόπο βίαιο, ήταν μέσα από μαζική συμμετοχή, από γενικευμένη εξέγερση, από επανάσταση. Όποτε άλλαξε με τρόπο μη-βίαιο, άλλαξε μέσα από εκλογές ή δημοψηφίσματα, με δομημένους συνταγματικούς τρόπους. 

Αφού η κρίσιμη μάζα πείστηκε για την ανάγκη αλλαγής.

Αν φέρνει ένα αποτέλεσμα η βία των ντόπιων ταλιμπάν («φονταμενταλιστές χωρίς Κοράνι» τους λέει πετυχημένα ο Φοίβος Καρζής), που δεν ανέχονται διαφορετικές απόψεις από οτιδήποτε έχουν σφηνωμένο ανάμεσα στα αυτιά τους και προσομοιάζει σε «ιδέα», είναι η συσπείρωση του κόσμου σε πιο συντηρητικές απόψεις, η απέχθεια σε οτιδήποτε προσπαθεί να επιβληθεί βίαια και ερήμην της ευρύτερης συναίνεσης (ή έστω σιωπηρής αποδοχής).

Ποιός πρόκειται μετά απο δύο - τρείς ακόμα παρόμοιες ενέργειες

να εναντιωθεί σε κάμερες σπαρμένες παντού; Ποιός να εναντιωθεί στην κατάργηση του ασύλου; Σε αστυνομικές παρεμβάσεις, έρευνες κλπ με συνοπτικές διαδικασίες; 

Και στο κάτω-κάτω αν ο απειλούμενος από τη βία μαλακώσει η στρογγυλέψει τις απόψεις του απλά υποκρινόμενος κάτι πιο αποδεκτό και «λαϊκό» δεν γίνεται πιο επικίνδυνος; Δεν εισχωρεί ύπουλα στην διαμόρφωση της γνώμης του όποιου ακροατηρίου;

Τον κύριο Κούγια -για παράδειγμα- εγώ τον θέλω να μπορεί να μιλάει απερίφραστα για το θύμα του πελάτη του, έτσι ώστε να με βοηθήσει να καταλάβω ποιος είναι και τι αντιπροσωπεύει. Αν απειληθεί ο ίδιος ή το γραφείο του και κρύψει αυτά που λέει σε δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις, μπορεί και να με εξαπατήσει.

Αλλά φυσικά όλα αυτά δεν θα συζητηθούν ποτέ με τους κουκουλοφόρους των σιδηρογροθιών, τις κουμπουροφόρες «φράξιες» και τους «επαναστατικούς αγώνες», δεν αναζητάς λογική για τους στόχους. Γιατί είναι τόσο εξιταρισμένοι που βρέθηκαν με άσυλο, όπλα και εκρηκτικά, όσο ένας πεντάχρονος που μόλις κατέβασε την οπλισμένη καραμπίνα απ’ το πάνω ράφι.

Μια ενδιαφέρουσα ημερίδα για τα social media

Παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της εκδήλωσης Social Media και Επικοινωνία που οργάνωσε με επιτυχία το Ινστιτούτο Επικοινωνίας και έβγαλα μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Κατ αρχήν να πω ότι όταν λεω «με επιτυχία» το εννοώ.

Μεταδόθηκε ολόκληρη με live streaming και ερωτήσεις μπορούσαν να τεθούν από όσους παρακολουθούσαν είτε απ την αίθουσα είτε από μακριά μέσω twitter (που έπαιζε στην οθόνη όταν τελείωναν οι παρουσιάσεις). Πραγματικά άρτια οργάνωση.

Στην ουσία τώρα: Οι διαφημιστές ασχολήθηκαν με το πως μπορούν να πείσουν τους διαφημιζόμενους πελάτες τους να χρησιμοποιήσουν τα social media στην εμπορική επικοινωνία τους.

Δύσκολο!

Πρώτον γιατί το σύστημα πληρωμής και επιστροφών / "επιβραβεύσεων" (Year-End-bonus) είναι πολύ σταθερά χτισμένο στο χώρο της διαφήμισης (και οι διαφημιστές λατρεύουν να ξοδεύουν εκεί που υπάρχει το "κεχρί"), αλλά και γιατί λόγω της διαδραστικής φύσης του μέσου, η ασφάλεια της μονοδιάστατης επικοινωνίας («λεω ότι γουστάρω απο TV-Ραδιόφωνο»), πάει περίπατο.

Στα social media η όποια εταιρία – μάρκα αποφασίσει να κάνει την εμφάνισή της, θα πρέπει να έχει ένα συμπαγές και ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης της εικόνας της. «Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια» θα πείτε, αλλά όπως φαίνεται σε μια περίοδο κρίσης δεν νομίζω οτι νικητές θα είναι αυτοί που θα ξοδέψουν τα μεγαλύτερα διαφημιστικά budget, αλλά αυτοί που θα αποκτήσουν μια πιο προσωπική σχέση με τους πελάτες τους (όπως σωστά ειπώθηκε και από κάποιους ομιλητές). Κι αυτή την αλήθεια ελάχιστοι διαφημιστές θα την παραδεχτούν.

Οι πολιτικοί (και οι συν αυτοίς) επικεντρώθηκαν στο πως μπορούν να εκμεταλλευθούν περισσότερο το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα / μέσα για καλύτερη επικοινωνία, αναφέρθηκε μάλιστα η καμπάνια του Obama σαν case study.

Μάλιστα!

Είναι πάντως άλλη τάξης θέμα οτι για να κάνεις τέτοια επικοινωνία και να συνεγείρεις τον κόσμο χρειάζεσαι περιεχόμενο πολιτικής, όραμα και προτάσεις, κι εκεί είναι σήμερα το πρόβλημα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ήταν πάντως το κομμάτι της εκδήλωσης που προκάλεσε τα πιο αρνητικά σχόλια, εκτός αυτής του εκπροσώπου του ΣΥΝ που επικεντρώθηκε στην κινηματική / ακτιβιστική πλευρά των social media και φυσικά ακούστηκε με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Συνολικά χρησιμότατη εμπειρία με πολλά ερεθίσματα.

Υ.Γ. Ευτυχώς που ο εκπρόσωπος του blog της Γενιάς των 700 ευρώ Δ. Γκούγκλας, ενημέρωσε το ακροατήριο για την εξέλιξη της υπόθεσης της δικαστική περιπέτειας του Αντώνη Τσιπρόπουλου και του blogme.gr. Το να γίνεται συζήτηση που σε ένα βαθμό αφορά το πως θα "πάρουμε" απο τα social media, χωρίς αναφορές στις τριτοκοσμικές και ηλίθιες διώξεις όσων ανιδιοτελώς προσφέρουν σ' αυτό το χώρο, θα ήταν τουλάχιστον ντροπή.

Πέρα απο το πρόστιμο της Nestle

Την περασμένη εβδομάδα -δεν ξέρω πόσοι από εσάς το παρακολουθήσατε-, επιβλήθηκε ένα σοβαρό πρόστιμο (30 εκ Ευρώ!), στη Nestle από την επιτροπή ανταγωνισμού για παράνομες εκβιαστικές τακτικές (κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης).

Και αυτή η είδηση έτυχε σχετικά περιορισμένης δημοσιότητας αλλά στην περίπτωση αυτή παραβατικής και σκανδαλώδους συμπεριφοράς μιας πολυεθνικής ΚΑΙ η μπλοκγόσφαιρα δεν ανέφερε το παραμικρό, σε αντίθεση με την περίπτωση του Mall (έχουμε συγκεκριμένους εχθρούς που λατρεύουμε να μισούμε). Παρα το γεγονός οτι η συγκεκριμένη εταιρία είναι ο Νο 1 στόχος των καταναλωτών παγκοσμίως με συνεχή μπουκοτάζ.

Άργησε λίγο η επιτροπή ανταγωνισμού. Ο κόσμος βοούσε, «κι αυτοί κρυφό καμάρι». Πέρασαν περίπου δύο χρόνια από τότε που δημοσίευμα του «Βήματος της Κυριακής» ανέφερε: «Nestle και Kraft ψήνουν την τιμή του καφέ στην Ελλάδα».

Αφορούσε την τακτική των δύο εταιριών και να κρατούν την τιμή του καφέ στα ύψη, παρά το γεγονός ότι και οι τιμές του καφέ έχουν πέσει ιδιαίτερα αλλά και παρά το γεγονός ότι το ίδιο προϊόν προσφέρεται σε άλλες χώρες της ΕΕ με τιμές περί του 40%(!) χαμηλότερες (π.χ. Γερμανία).

Στο δημοσίευμα αναφερόταν ότι ο Έλληνας πληρώνει ακριβά τα σχεδόν μονοπωλιακά μερίδια αγοράς της κάθε εταιρίας. Η Nestle κρατάει το μεγάλο μερίδιο στο στιγμιαίο καφέ (Nescafe) κι η Kraft στον καφέ φίλτρου (Jacobs). Έτσι, δεν είναι υποχρεωμένοι να μπουν σε πόλεμο τιμών και κερδίζουν και οι δύο από τις μονοπωλιακές πρακτικές απομονώνοντας τους ανταγωνιστές τους.

Πόσο κερδίζουν;

Πάρα πολλά, διότι οι τιμές του καφέ διεθνώς είναι στο απόλυτο χαμηλό, ενώ παράλληλα το τελικό προϊόν είναι αδικαιολόγητα ακριβό. Ειδικά στην Ελλάδα η Nestle έχει βρει τη σωτηρία της διότι:

α: Παράγει κυρίως στιγμιαίο καφέ (το φραπόγαλο που καταναλώνουμε με το λίτρο),

β: Για την παραγωγή του στιγμιαίου ("πεφρυγμένου")καφέ χρησιμοποιούνται τα απομεινάρια της κάθε σοδειάς και οι κατώτερης ποιότητας κόκκοι καφέ. Οι καλύτερες ποιότητες κόκκων πωλούνται ολόκληροι σε εταιρίες που παράγουν καλό καφέ κυρίως στην Ιταλία λόγω ειδίκευσης στους espresso.

γ: Ο περήφανος Έλλην δε θα αγωνιστεί ποτέ για να μειώσει τις τιμές γενικώς, πόσω μάλλον του φραπόγαλου

Χρήσιμο ειναι να ξέρουμε και τα εξής:

Αυτή τη στιγμή υπάρχει υπερπροσφορά καφέ σε διεθνές επίπεδο με αποτέλεσμα οι τιμές να είναι πάρα πολύ χαμηλές (οι χαμηλότερες στα τελευταία 30 χρόνια).

Πολλοί παραγωγοί από την Νότιο Αμερική εγκαταλείπουν τις καλλιέργειες καφέ για πιο επικερδείς (π.χ. κοκαΐνη).

Στην Αφρική όμως της απόλυτης εξαθλίωσης και του μηδενικού ελέγχου, οι παραγωγοί καφέ και κακάο (όπως στην Ακτή Ελεφαντοστού), έχουν βρει άλλο τρόπο να μειώνουν το κόστος. Αγοράζουν παιδιά 12-14 ετών για σκλάβους, εξασφαλίζοντας χαμηλά εργατικά. Και έτσι μπορούν να έχουν κέρδος παρά τις χαμηλές τιμές και στη χρηματιστιριακή αγορά cash (πληρώνω τώρα, παραλαμβάνω τώρα) αλλά και στην αγορά futures (μελλοντικές παραγγελίες) αφού έχουν προεξοφλήσει ότι θα συνεχίσουν να δουλεύουν με παιδιά-σκλάβους.

Η λύση δεν φαίνεται να έρχεται σύντομα σ’ αυτό το προβληματικό σύμπλεγμα. Αυτό όμως που άρχισε να λειτουργεί σε κάποιες αγορές είναι η μετακίνηση των προτιμήσεων των καταναλωτών προς τα προϊόντα «fair trade» (όχι προς Θεού στην Ελλάδα όπου δεν υπάρχει καμία πληροφόρηση και ευαισθητοποίηση και όπου έχουμε προφανώς να λύσουμε άλλα μεγαλύτερα προβλήματα).

Fairtrade είναι η αγορά του καφέ ή του κακάο σε δίκαιες τιμές που να εξασφαλίζουν ότι οι παραγωγοί και οι οικογένειές τους θα επιβιώσουν, ότι τα παιδιά τους θα πάνε σχ

ολείο και δεν θα αναγκαστούν να δουλεύουν στη φυτεία. Ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν τακτικές μείωσης του κόστους που θα ρίξει δραματικά την ποιότητα της σοδειάς.

Τώρα που οι καφέδες και οι σοκολάτες και το τσάι με το σήμα fair trade άρχισαν να γίνονται δημοφιλείς στους ευαισθητοποιημένους δυτικούς αγοραστές, τα αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται: Οι συνεταιρισμοί βοηθούν στην Κολομβία να «γυρίσουν» 6,6 χιλιάδες στρέμματα από κόκα και παπαρούνα σε καφέ, στην Παπούα Νέα Γουινέα, να γίνουν επενδύσεις σε ιατρικό προσωπικό για τις απομονωμένες αγροτικές κοινότητες, ενώ στα υψίπεδα της Γουατεμάλας και του Περού τα παιδιά των αυτοχθόνων αγροτών βοηθιούνται να πάνε για (πρώτη φορά!) σε πανεπιστήμιο.

Γιατί όμως το πρόβλημα εμφανίστηκε τα τελευταία χρόνια και όχι νωρίτερα; Διότι από το 1963 μέχρι το 1989 υπήρχε μια συμφωνία για κατώτατες τιμές στην αγορά του καφέ (International Coffee Agreement) ώστε οι παραγωγοί να μην οδηγηθούν από την φτώχεια στην αγκαλιά του κομμουνισμού! Και ποιος ακύρωσε στην πράξη αυτή τη συμφωνία μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου; Οι ΗΠΑ φυσικά!

Η Oxfam θεωρεί ότι το Fair Trade δεν φτάνει από μόνο του να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και καλεί να καταστραφούν οι τεράστιες ποσότητες χαμηλής ποιότητας καφέ που υπάρχουν προς διάθεση στο βόρειο ημισφαίριο (θα τους πιεις με καλαμάκι και θα πεις κι ένα τραγούδι, μαλάκα μου).

Επίσης καλούνται όλες οι αναπτυγμένες χώρες να υπογράψουν και πάλι την διεθνή συμφωνία που θα εγγυάται τις ελάχιστες τιμές. Ήδη αρκετές χώρες έχουν υπογράψει, αλλά όχι και η Ελλάδα παρά το ότι ο έλληνας καταναλωτής πληρώνει ήδη 6000% προστιθέμενη αξία για το φραπόγαλό του.

Το περίεργο είναι ότι όλα τα δελτία ειδήσεων συνεχίζουν να ασχολούνται με την «υψηλή τιμή της τομάτας» (η οποία φυσικά δεν διαφημίζεται στην τηλεόραση) και ποτέ του καφέ!

Υ.Γ. Οι φωτο επελέγησαν ως lifestyle νότα σε μια βιομηχανία αίσχους.

Ας γίνει μάθημα η καταδίκη για το αυθαίρετο Mall

Καταδίκη για το mall Athens στο πρώην δήμαρχο Αμαρουσίου

Στις 19 Ιανουαρίου στο Τριμελές Εφετείο Αθηνών εκδικάστηκε η υπόθεση του πρώην Δημάρχου ΤΖΑΝΙΚΟΥ - ( Δήμαρχος Αμαρουσίου επί κατασκευής MALL) σχετικά με την προσφυγή πολιτών, για τις παρανομίες του Δημάρχου και άλλων εμπλεκόμενων για την οικοδόμηση του παράνομου μεγαθήριου THE MALL.

Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τον πρώην Δήμαρχο σε 12 μήνες φυλακή με τελεσίδικη απόφαση.

Το δικαστήριο δεν έκανε δεκτούς τους ισχυρισμούς του πρώην Δημάρχου ότι το Μall ωφέλησε το Μαρούσι, ότι δεν προξένησε περιβαλλοντολογικές καταστροφές και ότι τα τεράστια χρέη στο Δήμο δεν οφείλονται στο συγκεκριμένο έργο. Αλλά και η τελική έκκληση της συνηγόρου του κ. Τζανίκου για μείωση της ποινής λόγω πρότερου έντιμου βίου και λόγω μη ταπεινών αιτιών δεν έγινε δεκτή.
Η συγκεκριμένη δίκη είναι η πρώτη δίκη εντός του 2009 που έχει σχέση με την κατασκευή του MALL καθώς έχουν προσδιορισθεί και άλλες 6 δίκες, μία μάλιστα εξ αυτών ζητάει 600 εκ. ευρώ αποζημίωση υπέρ του Δήμου Αμαρουσίου από τις κατασκευαστικές του κ. ΛΑΤΣΗ και τον πρώην Δήμαρχο για τις τεράστιες ζημιές που υπέστη Ο Δήμος Αμαρουσίου.
Μια απόφαση λοιπόν που μας γεμίζει αισιοδοξία ότι σε αυτόν τον αγώνα για την διάσωση των ελεύθερων χώρων δεν είμαστε μόνοι μας, υπάρχουν και Δημόσιοι λειτουργοί που υπερασπίζονται το Δημόσιο συμφέρον.

Η είδηση είχε φτάσει στο mail μου πριν μερικές μέρες αλλά από ανεξακρίβωτη πηγή και πριν την αναδημοσιεύσω θέλησα να κάνω μια αναζήτηση να την επιβεβαιώσω. Φυσικά δεν βρήκα τίποτε απολύτως. Ούτε σε μεγάλες και «ανεξάρτητες» εφημερίδες ούτε πουθενά!

Τώρα η είδηση έχει αναδημοσιευτεί και στο ΣΚΑΙ (με δύο λόγια) και στο TVXS (με περισσότερα).

Η μη δημοσίευση της είδησης για την καταδίκη Τζανίκου δείχνει πάρα πολλά για το πως λειτουργούν τα σημερινά ΜΜΕ σε περιπτώσεις όπου θίγονται τζίροι και επιχειρηματικές συμμαχίες, χορηγίες και κολλητιλίκια.

Η είδηση έχει ιδιαίτερη αξία και για όσους κόπτονται για την «διπλή ανάπλαση» Βωβού- ΠΑΟ, που έπαθαν μια κρίση υστερίας όταν έγινε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Όταν δεν γίνονται προσφυγές, οι ασύδοτοι "άρχοντες" φυτεύουν αυθαίρετα αίσχη σαν αυτό του Mall με μη-αναστρέψιμες επιπτώσεις.

Και φυσικά το -επισήμως αυθαίρετο πλέον- Mall, παρά το ότι στήθηκε με συνοπτικές διαδικασίες άρπα-κόλα σε μια περιοχή χωρίς προσβάσεις, χωρίς υποδομές, σε ένα από αυτά τα καταραμένα «Ολυμπιακά ακίνητα», δεν πρόκειται να κατεδαφιστεί, όπως δεν θα κατεδαφιστεί το αυθαίρετο Μαγγίνα, Σουφλιά κλπ, όπως θα γίνει κάποια στιγμή με κάποια παράνομη κατοικία κάποιου «ανωνύμου».

Η φωτογραφία είναι απο το TVXS

Καμπάνια κατά της τηλεόρασης σημερα!

Ξεκίνησε από ορισμένους συν-bloggers με προφανή σκοπό να ευαισθητοποιήσουν το κοινό της τηλεόρασης, να διεκδικήσουν «καλύτερη τηλεόραση», ότι κι αν αυτό σημαίνει.

(Εδώ το κείμενο - διακύρηξη)

Κι αν κάτι προδίδει αυτή η καλών προθέσεων κίνηση (που δυστυχώς δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα), είναι η άγνοια της πρωτοβουλίας για το πως έχει στηθεί το εμπορικό σύστημα της τηλεόρασης (και εννοούμε την ιδιωτική).

Η τηλεόραση όμως (έτσι γενικά) είναι ένα πολύ σύνθετο πράγμα.

Την ίδια στιγμή που προβάλλει το απόλυτα κακοφτιαγμένο σήριαλ, την ώρα που προβάλει το απόλυτο κιτς προκειμένου να φέρει «νούμερα» απ’ την AGB και επομένως διαφήμιση, προβάλλονται τα (καθυστερημένα χρονικά μεν, άρτια δε) ρεπορτάζ του Τσίμα και του Παπαχελά για την υπόθεση της Κούνεβα. Λίγο πιο μετά απ’ τις βλακείες του Μικρούτσικου πιθανότατα θα μεταδοθεί ο υπέροχος «Εξάντας» του Αυγερόπουλου.
Ποια τηλεόραση λοιπόν να κλείσω;

Θεωρητικά η τηλεόραση (ειδικά η ιδιωτική), προσπαθεί να «μαζέψει» τηλεθεατές από διαφορετικές ομάδες πληθυσμού, από διαφορετικά κοινωνικό-οικονομικά στρώματα για να μπορεί ο διαφημιζόμενος να βρει κοινό για τη διαφήμισή του. Όσο πιο μαζικό είναι το πρόγραμμά της τόσο μεγαλύτερη η μάζα κοινών-στοχων.

Αντιπροσωπεύει όμως η σημερινή εικόνα την πραγματική σύνθεση του πληθυσμού;

Υπάρχουν αρκετές εκπομπές για το «σκεπτόμενο» μερίδιο τηλεθεατών; Όχι!

Κι αυτό γιατί οι μετρήσεις τηλεθέασης γίνονται με αδιαφανείς διαδικασίες από το μονοπώλιο της AGB. Η AGB εγκαθιστά μετρητές σε νοικοκυριά που μετρούν τι παρακολουθεί η οικογένεια. Το ζήτημα είναι οτι οι περισσότερες οικογένειες ανώτερης μόρφωσης αρνούνται να τοποθετήσουν μετρητές στους δέκτες τους. Αυτοί που απομένουν είναι όσοι δέχονται να «μετρηθούν» με αντάλλαγμα μια τοστιέρα(!) που προσφέρει η εταιρία για «επιβράβευση».

Μοιραία λοιπόν, αυτή η διαδικασία αλλοιώνει το δείγμα (όσο κι αν σκίζει τα ρούχα της η εταιρία ότι το δείγμα αντιπροσωπεύει τη σύνθεση του κοινού).Οι προτιμήσεις αυτού του στρεβλού δείγματος είναι που φτάνουν στα χέρια των αγωνιούντων για τα bonus τους διευθυντών προγράμματος, διαφήμισης, marketing των σταθμών.

Αν λοιπόν είναι να γίνει μια καμπάνια, μια πρωτοβουλία, ας γίνει προς τη σωστή κατεύθυνση, ας απευθυνθεί σε όσους έστησαν αυτό το μόρφωμα με τόσο ξεδιάντροπα φτηνούς εμπορικούς όρους σε δημόσιες συχνότητες.

Προσοχή όμως! Γιατί από την αγαθή πρόθεση, μέχρι το να φτάσουμε να υπαγορεύουμε στους άλλους το τι θα επιλέξουν και θα δουν (που για «εμάς» είναι το αντικειμενικά «πρέπον» η απόσταση είναι πολύ μικρή.

«Ελεύθεροι Λυρικοί»: Το σύνδρομο του δημόσιου υπαλλήλου που μισεί την δουλειά του.

Για την κατάληψη στη λυρική σκηνή τα μάθατε ε;

Οι «Ελεύθεροι Λυρικοί» όπως αυτοαποκαλούνται , κάνανε κατάληψη!

Κατέλαβαν τη Λυρική, ή μάλλον όπως είπαν την «απελευθέρωσαν» σε μια πράξη αντίστασης κόντρα σε όσα μας «υποδουλώνουν». «Κόντρα σε μια τέχνη – θέαμα που καταναλώνεται από παθητικούς θεατές» (την επόμενη φορά προτείνω οι θεατές του Nabucco να αποδοκιμάσουν δυναμικά στους Εβραίους σκλάβους του έργου, για τη στάση του Ισραήλ στη Γάζα). «Ενάντια σε μια τέχνη που καταστρέφει πάρκα και δημόσιους χώρους στο όνομα του κέρδους» (για τη λυρική μιλάμε τώρα έτσι; Όχι για την "Ιερά Οδό" και την "Ακτή Πειραιώς"…). «Έχουμε την ανάγκη να ξαναβρούμε το ρόλο της τέχνης» (άκου τα κύριε Μότσαρτ που τόσα χρόνια παραμένεις μονότονα ίδιος!).

Κάτω ο σιωνισμός του Ναμπούκο!

Αν αυτοί που αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη και να «απελευθερώσουν» τη Ε.Λ.Σ. είναι «εργαζόμενοι» εκεί, καλό είναι να παραιτηθούν άμεσα. Να απαλλάξουν το κοινό τους. Έχουν αποτύχει να αντιληφθούν το ρόλο τους, έχουν αποτύχει να μπουν ακόμα και στον προθάλαμο της κατάκτησης της αξίας της τέχνης που υποτίθεται ότι υπηρετούν. Έχουν αποτύχει να αντιληφθούν ότι η όπερα δεν είναι "ξεφάντωμα", αλλά καταφυγή, παρηγορία και περισυλλογή.

Είναι σίγουρο ότι όσοι συνέταξαν αυτό το παραλήρημα είναι θαμώνες σκυλάδικων, είναι σίγουρο ότι είναι «τζάμπα μάγκες» που προτιμούν την αφόρητη ευκολία της κατάληψης δημόσιου κτιρίου στα πλαίσια της επαναστατικής γυμναστικής τους.

Όχι, δεν αποφάσισαν να καταλάβουν ένα μεγαλομπουζουξίδικο, όχι δεν αποφάσισαν καν να κονταροχτυπηθούν με ένα από τα «πολιτιστικά» μεγαθήρια που στεγάζουν επιδειξίες πλούτου ή που ανεγέρθηκαν αυθαίρετα και σε χώρους καταπατημένους. Γι αυτούς ούτε Γκάζι υπάρχει ούτε παραλιακή.

Προτίμησαν την ευκολία του συνδικαλιστή που καταλαμβάνει τη δημόσια υπηρεσία που του προσφέρει αργομισθίες. Το έργο τους, ποτέ δεν το αγάπησαν ποτέ δεν το θέλησαν και είναι σίγουρο ότι κάνουν αγγαρεία.

Πλέον έχουμε να κάνουμε με παράφρονες που έχουν χάσει κάθε έννοια μέτρου. Κι αυτό συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει ασυδοσία που επιτρέπει αζημίως κάθε συνοπτική διαδικασία και απόφαση κόντρα στην κοινή λογική.

Δεν ξέρω αν αυτά τα παραλληρήματα ξεκινάνε από κομματικά στρατηγεία, αλλά αν υπάρχει ένας κομματικός σχεδιασμός από πίσω, τότε αλλοίμονο μας αν αυτό το «πράμα» αναλάβει κάποτε να διαχειριστεί την εξουσία. Αυτή ακριβώς η αμετροέπεια, η υπερβολή, είναι που κάνει κάθε δικαιολογημένη εξέγερση, αντίδραση και ακτιβισμό να χάνει το νόημά του, να πέφτει σε ένα γκρί πολτό με δυσδιάκριτες γραμμές και τελικά να μετακινεί ακόμα περισσότερους σε πιο συντηρητικές και αντιδραστικές στάσεις.

Καμαρώστε την ανακοίνωση εδώ

και δείτε κι εδώ το κείμενο του Σοφιστή.

Η blogόσφαιρα που φώναζε «Λύκος»!

Πριν από μερικές μέρες ήταν το θέμα του Indymedia. Μέλη του «ΛΑ.Ο.Σ.» ανακάλυψαν οτι το συγκεκριμένο site κατοικοεδρεύει στους servers του Πολυτεχνείου. Άλλο που δεν ήθελαν!
Φυσικά δημιουργήθηκε θέμα, φυσικά το θέμα έφτασε στα blogs και άρχισε μια άνευ προηγουμένου φιλολογία για το οτι «κλείνουν το Indymedia».

Τελικά η δυσανάλογη φασαρία «διαλύθηκε ησύχως» και χωρίς εξηγήσεις σε όσους είχαν αναστατώθηκαν από την σχετική φιλολογία. Χωρίς να βρίσκει κάποιος (τουλάχιστον απο όσα είδα), να πει δυό λόγια για το πόσο αντικανονικό είναι το να φιλοξενείται ένα άσχετο προς τους σκοπούς του εκπαιδευτικού ιδρύματος site, στους υπολογιστές του.

Τώρα ήταν αρκετή μια «αρβύλα» από το «Παρόν» (που προανήγγειλε την επιβολή επωνυμίας στα ενημερωτικά Blogs), για να αρχίσουν πάλι τα εμπνευσμένα κείμενα.

Το γεγονός οτι δημοσιεύτηκε σε μια μόνο εφημερίδα δεν είπε τίποτε σε όσους την «ψάρεψαν». Μάλλον θα αποδόθηκε σε αποκλειστικό επώνυμο δημοσιογραφικό λαβράκι.

Αποδείχτηκε πως ήταν από τις ειδήσεις που θα ξεσήκωναν το σύμπαν (και τη φιλολογία περι εγκυρότητας) αν η πηγή δημοσιευόταν από ανώνυμο ειδησεογραφικό blog. Κι αυτή η φασαρία έσβησε χωρίς πολλά-πολλά μετά απο επίσημη διάψευση του αρμόδιου υπουργού.

Τώρα θα μου πείτε: ναι μεν φωνάζουμε συνέχεια για «λύκο» αλλά μήπως ισχύει και το ότι «όποιος κάηκε στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι»;

Μήπως το γεγονός οτι υπεραντιδρούμε οφείλεται στο οτι υπάρχουν πράγματι άνθρωποι που θα ήθελαν να βρουν τρόπο να κλείσουν ενοχλητικά sites ή να περιορίσουν ενοχλητικά Blogs; Ίσως. Κατα καιρούς έχουμε καμαρώσει απίστευτα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν υπερβατικές σκέψεις και να εκφράζουν σουρεαλιστικές ιδέες, οπότε τίποτε δεν αποκλείεται.

Και είναι πολύ πιθανόν αυτές οι «ειδήσεις» να διαρρέονται ως «λαγοί» για να σφυγμομετρηθούν τα αντανακλαστικά όσων σχετικών. Αλλά θα περίμενα απο γείτονες bloggers -αποδεδειγμένα καλών προθέσεων- περισσότερη ψυχραιμία, περισσότερη διάθεση έρευνας και συζήτησης, αντίστοιχη του Μέσου που υπερασπίζονται.

Η Ν.Δ. ανακάλυψε tα blogs!

Άκουσα από κάπου ότι ο νέος επικοινωνιακός σχεδιασμός της Ν.Δ. περιλαμβάνει και την ευρύτερη παρέμβαση στον χώρο της Bloggoσφαιρας.

Ένα το μόνο σχόλιο που μου έρχεται αυτόματα είναι: «Βρε καλώς τα παιδιά».

Κατ’ αρχήν θα πρέπει οι κολοσσοί του πολιτικού σχεδιασμού των κομμάτων εξουσίας να δουν που βρίσκεται σήμερα το κράτος και οι υπηρεσίες του σε σχέση με το Internet.

Και το λέμε αυτό γιατί όλοι σχεδόν οι κομματικοί μηχανισμοί θυμούνται την ιντερνετική τους παρουσία για επικοινωνιακούς σκοπούς αλλά ελάχιστοι από αυτούς όταν βρίσκονται στην εξουσία φροντίζουν την συνεπή παρουσία του κράτους εκεί (ως καθήκον για εξυπηρέτηση του πολίτη και των θεσμών).

Δευτερευόντως θα είχε ενδιαφέρον να δούμε πως θα εκφραστεί αυτή η «διείσδυση» σε ένα κόσμο που κατά κύριο λόγο στέκεται κριτικά και επικριτικά (για να πούμε ευγενικά το μπινελίκωμα) απέναντι στην κατάσταση της χώρας (λέγε με ακυβερνησία) σε όλα τα επίπεδα. Με ποια επιχειρήματα θα στηριχθεί η απραξία, η πολιτική του «ελάχιστου πολιτικού κόστους» τα συνεχόμενα σκάνδαλα.

Θα έχουμε πολύ δουλειά…

Ερχονται πολλά Mall ...

Σάββατο μεσημέρι, προσπαθώ να φτάσω στο Mall στο Μαρούσι, γιατί είναι η μόνη μέρα που προλαβαίνω να αλλάξω ένα δώρο. Λέω «προσπαθώ» γιατί άλλο η πρόθεση και άλλο η πραγματικότητα. Ο καιρός είναι βροχερός και έχω ακινητοποιηθεί στον παράλληλο δρόμο της Αττικής οδού που περνάει εμπρός από το κτίριο.

Λίγο αργότερα στο γκαράζ του εμπορικού κέντρου, το αδιαχώρητο. Και οι τρεις όροφοί του είναι γεμάτοι και οι οδηγοί κάνουν βόλτες μέχρι να βαρεθούν και να παρατήσουν τελικά όπου βρουν το αυτοκίνητο ή να φύγουν, ενώ τα 2-3 άτομα προσωπικό που έχουν αναλάβει να κατευθύνουν τα αυτοκίνητα είναι έτοιμα να τα παρατήσουν και να φύγουν.
Χιλιάδες κόσμου έχουν πλημμυρίσει τους διαδρόμους με αμέτρητα καροτσάκια με μωρά, πιτσιρίκια σε κατάσταση υστερίας, κουφές γιαγιάδες, η εξυπηρέτηση στα καταστήματα μηδενική και οι (λίγοι) υπάλληλοι στα όριά τους.

Το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο στις ΗΠΑ είναι το Mall of America στη Μινεάπολη της Μινεσότα, όπου υπάρχει πάγος για 9 μήνες το χρόνο. Μια χαρά λύση είναι εκεί τα εμπορικά κέντρα. Τα ψώνια και ο ελεύθερος χρόνος καταναλώνονται σε προστατευμένο περιβάλλον χωρίς μετακινήσεις ανάμεσα στις διάφορες δραστηριότητες. Χωρίς επαφή με τα καιρικά φαινόμενα με ένα σταθερό φωτισμό μέρα-νύχτα σαν τα κοτέτσια όπου όπως οι κότες, έτσι και οι πελάτες χάνουν τη σχέση με το χρόνο. Αγοράζουν, συναντιούνται και ψυχαγωγούνται.

Κανονικά λοιπόν στην Ελλάδα των 9 μηνών ηλιοφάνειας και υψηλών θερμοκρασιών δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι επιτυχημένα τα εμπορικά κέντρα. Σωστά; Λάθος!

Θα ήταν αδύνατον σε μια οικογένεια και ειδικά με βροχερό καιρό να πάει στην Αθήνα, να «χαζέψει» να κάνει μια βόλτα, να πιει ένα καφέ, να τσιμπήσει κάτι για μεσημέρι χωρίς να μετακινηθεί σε μεγάλη απόσταση και να πληρώσει για στάθμευση αυτοκινήτου λιγότερα από 15 ευρώ.

Η σύγκριση με τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι καταλυτική . Σχεδόν παντού υπάρχει ένα πεζοδρομημένο εμπορικό κέντρο με καταστήματα που αφορούν όλα τα κοινά (το λέω για τους βιαστικούς που θα ήθελαν να αναφέρουν το γυναικοδρόμιο της Ερμού ως ανάλογη περίπτωση), με ευκαιρίες για χαλαρά ψώνια, καφέ και φαγητό. Μια «εμπορική καρδιά» όπου η βόλτα γίνεται χαλαρά, ο κόσμος απολαμβάνει την πόλη και ενίοτε γίνονται και χάπενινγκ.

Εδώ ούτε μείζονες πεζοδρομήσεις έχουν συμβεί, ούτε «πολυσυλλεκτικές» εμπορικές πιάτσες έχουν δημιουργηθεί (στην Ερμού τα ρούχα, στη Στουρνάρη οι υπολογιστές, αλλού τα τρόφιμα, αλλού κάποια άλλη κατηγορία).

Ούτε αρκετά γκαράζ που θα μείωναν πιθανά και την τιμή της στάθμευσης υπάρχουν, ούτε εκτεταμένο δίκτυο μετρό που να αίρει την ανάγκη χρήσης του ΙΧ.

Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν γιατί σε κανονικές και «διαδικτυακές» παρέες τα εμπορικά κέντρα ακούνε τα χίλια όσα, από τη στιγμή που είναι προφανές ότι έχουμε μια κακά σχεδιασμένη πόλη με ελλιπέστατες υποδομές. Αν τα κέντρα αυτά είναι γεμάτα κόσμο, σημαίνει ότι κάποιοι τα βρίσκουν βολικά, σε αντίθεση με το εμπορικό κέντρο της Αθήνας ή του Χαλανδρίου, της Αγίας Παρασκευής ή του Μαρουσιού.

Φταίνε λοιπόν οι επιχειρηματίες και οι εταιρίες που δημιουργούν αυτή τη νέα αγορά ή οι εκάστοτε πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες που στέρησαν τις ευκαιρίες αφήνοντας πόλεις και συνοικίες να αναπτυχθούν χωρίς σχέδιο και προοπτική (και που τώρα παραχωρούν δημόσιες εκτάσεις με συνοπτικές διαδικασίες);

Και ας θυμηθούμε εδώ τους Αγιο-Παρασκευιώτες που έκαναν αντίσταση στο να γίνει σταθμός μετρό στην πλατεία! (η απόλυτη παράνοια).

Και επειδή η τάση φαίνεται να εξελίσσεται ραγδαία και άρα «έχει ψωμί η δουλειά», θα γίνουν κι άλλα ακόμα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα. όπως του Βωβού στον Ελαιώνα κι ένα πολύ μεγαλύτερο που ετοιμάζεται στην Πειραιώς (στο ύψος του «Αθηνών Αρένα»)
Δυστυχώς όχι σε χώρους χτισμένους με κατεδάφιση ή διαμόρφωση παλιότερων κτισμάτων, αλλά σε νέους ελεύθερους χώρους Από αυτούς που θα έπρεπε να έχουν δεσμευτεί για ελεύθερη χρήση.
Γιατί -ακόμα και αν είναι αυθαίρετα- κοστίζουν πολύ λιγότερο.