19/6/07

Τα blogs ως "κοινωνία των πολιτών"

Να δηλώσω προκαταβολικά ότι δε θεωρώ πως οι bloggers είμαστε καμιά ιδιαίτερη ομάδα πληθυσμού με κοινά χαρακτηριστικά. Ζούμε όμως στην Ελλάδα. Και αυτό επηρεάζει σε τεράστιο βαθμό τη θεματολογία μας. Ενώ δηλαδή σε κάποια ανύποπτη δυτική χώρα η θεματολογία θα μοιραζόταν σε πολλά ετερόκλητα αντικείμενα, εδώ γίνεται μια απελπισμένη κραυγή για τα θύματα που θρηνούμε επειδή δεν υπάρχει επαγγελματισμός και υποδομές, για τη διαφθορά που είναι πια επίσημο κράτος, για την μιζέρια και την κακομοιριά της εκπαίδευσης, για την άθλια ποιότητα του περιβάλλοντος και ζωής, για τους επίορκους αστυνομικούς, γιατρούς, πρυτάνεις, εισαγγελείς και δικαστές, για… για… για…

Κυρίως όμως για τις έωλες εξαγγελίες ενός πολιτικού συστήματος που από καιρό έχει χάσει τις ιδεολογικές τους συντεταγμένες, που χρησιμοποιεί τους όρους αριστερά, δεξιά, κεντροδεξιά κεντροαριστερά περισσότερο ως γεωγραφικό στίγμα στα καθίσματα του κοινοβουλίου παρά ως ιδεολογική ταυτότητα.

ΑΥΤΟ είναι που ενώνει και ομογενοποιεί τους bloggers στην Ελλάδα. Η διαρκής απογοήτευση και η αγανάκτηση για τη χώρα που ζουν, η επιθυμία να απεμπλακούν από την καταδίκη της γκρίνιας. Και οι πρώτοι που την πληρώνουν εδώ είναι οι πολιτικοί. Που κατηγορούνται -και ίσως όχι άδικα- ότι δεν ανταποκρίνονται στο ρόλο τους, που έχουν μετατραπεί σε επαγγελματίες της εξουσίας, που φροντίζουν την διατήρηση ή και αύξηση των προνομίων τους χωρίς να έχουν επαφή με την καθημερινότητα που καλείται να αντιμετωπίσει ο πολίτης. Που αποδεικνύονται ανίκανοι να αλλάξουν τα κακώς κείμενα.

Οι πολιτικοί και ένα σύστημα εξουσίας που έχει τόσο πολύ εξοικειωθεί με τα προβλήματα, που δεν τα βλέπει πλέον ως τέτοια. Που κάθε κρίση, δεν είναι κρίση θεσμών, διαδικασιών, αρμοδιοτήτων, αλλά μόνο κρίση επικοινωνιακή! Που δεν θα λύσει το πρόβλημα, δεν θα δημιουργήσει προϋποθέσεις και προδιαγραφές, δεν θα γίνει μάθημα, αλλά θα επιστρατεύσει τα στελέχη της επικοινωνίας που θα ενεργοποιήσουν πλάνα crisis management και θα κουκουλώσουν τεχνητά το πρόβλημα, ή θα φροντίσουν να αναδείξουν ένα άλλο για να φύγει η προσοχή από το προκείμενο. Τελευταίο καταφύγιο το απερίγραπτο πολιτικό επιχείρημα «κι εσείς τα ίδια κάνατε» και αμέσως μετά, το «γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης».

Κι ενώ το παιχνίδι παίζεται πλέον με όρους επικοινωνιακούς, η χώρα εξακολουθεί να παραμένει στάσιμη, το κράτος εξακολουθεί να καταδυναστεύει τους πολίτες του και ο κοινοβουλευτισμός έτσι όπως μοιραστεί σε δύο κόμματα εξουσίας, να αποδεικνύεται αδιέξοδος.

Πρόσφατα ένα σχόλιο στο bolg του Ε. Βενιζέλου έλεγε:
«εξακολουθώ να προβληματίζομαι βαθιά με τον μεγάλο αριθμό αντιβουλευτικών σχολίων που αναπαράγουν στερεότυπα γνωστά από την τηλεόραση».

Μπήκα στον κόπο να του γράψω γιατί με ιντριγκάρει η διάθεση των ελάχιστων πολιτικών που διατηρούν blogs. Το κάνουν άραγε επειδή είναι ένα καλό εργαλείο για να προσεγγίσουν πελατειακά τον κόσμο του διαδικτύου; Ή μήπως πραγματικά θεωρούν ότι είναι Δημοκρατία στην πράξη, κοινωνία των πολιτών, διάλογος και επικοινωνία;



Του έγραψα αυτό που λέω και στην αρχή, ότι δηλαδή
«οι bloggers δεν είναι κάποια ειδική ομάδα πληθυσμού με ιδιαίτερους κώδικες. Σε μεγάλο ποσοστό εκπέμπουν αυτό που συζητιέται σήμερα από την κοινωνία. Ότι η Ελλάδα (και η πολιτική της ζωή) είναι ακόμα δέσμια των πολιτικών καριέρας, των κομμάτων εξουσίας που χρησιμοποιούν τα προβλήματα για να αναρριχηθούν για να τα κουκουλώσουν αμέσως μετά».

Τι μου απάντησε λοιπόν ο Ευάγγελος Βενιζέλος;
«Πιστεύετε ότι οι bloggers είναι δείγμα αντιπροσωπευτικό της γενικής κοινής γνώμης; Δεν νομίζω ότι αυτό αληθεύει, προς το παρόν τουλάχιστον με βάση τα στοιχεία των ερευνών».


Φυσικά ο καλός κύριος Βενιζέλος παρά το οτι εκτίθεται καθημερινά στα -μερικές φορές επιθετικότατα- σχόλια, περιμένει να δει πρώτα τις έρευνες! Δεν έχει σχηματίσει ο ίδιος άποψη από τους εκατοντάδες σχολιασμούς σε κάθε του post. Και προφανώς θα σχηματίσει άποψη από μια έρευνα που θα μετράει εξίσου τον απηυδισμένο πολιτικά blogger με αυτόν που παραθέτει ποίηση ή αστεία βίντεο.

Μπορεί και να έχει δίκιο. Στο κάτω-κάτω η πλειοψηφία των ελλήνων ακόμα ψηφίζει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ! Και όπως ξέρουμε στις δημοκρατίες η πλειοψηφία είναι που καθορίζει την ατζέντα.

Έχασε όμως μια ευκαιρία. Να δει ότι μέσα στα blogs και τα σχόλια που παρατίθενται, μπορεί να αναπτυχθεί η σχέση πολίτη-βουλευτή που είναι προαπαιτούμενο σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία. Που στην Ελλάδα ποτέ δεν δούλεψε παρά μόνο για να ζητηθούν ρουσφέτια.
Για να το δεις αυτό, για να ξεχωρίσεις το ότι μπορεί να αναπτυχθεί διάλογος και «κοινωνία πολιτών» από αυτούς που αποκαλούνται tech-fluentials δεν περιμένεις να σου δείξει κάποια έρευνα την «ομογενοποίηση» που θα καταργήσει την ιδιαίτερη φύση του κοινού αυτού.

Όταν ένας blogger βγάζει το μαράζι του σε ένα κείμενο, το κάνει όχι γιατί έχει διαφορετικές διαπιστώσεις από το «μέσο Έλληνα», αλλά επειδή φιλτράρει τα ερεθίσματα διαφορετικά, έχει πιθανά αυξημένες ευαισθησίες, τον καίει η διαπίστωσή του και επιθυμεί να γράψει ή να κάνει κάτι γι’ αυτό. Άρα είναι πολύ πιο συνειδητός στις πολιτικές επιλογές του. Επομένως όχι μόνο είναι δείγμα της κοινής γνώμης αλλά και την επηρεάζει σε ένα βαθμό. Κι αυτό δεν ξέρω αν χρειάζεται έρευνα για να φανεί.

Αν απέδειξε όμως ένα πράγμα η κραυγή για την περιπέτεια της Αμαλίας, είναι ότι το «μη περαιτέρω» που ζούμε, συνένωσε και συντόνισε τους Έλληνες bloggers. Όταν όλοι μαζί αφιερώσαμε μια μέρα στην Αμαλία, το θέμα έπαιξε στα κανάλια, οι πολιτικοί και οργανικοί υπεύθυνοι του Ε.Σ.Υ. μπορεί και να δαγκώθηκαν, η κοινή γνώμη άκουσε και είδε. Το ίδιο έγινε σε μικρότερη κλίμακα και με την καμπάνια εναντίον του Πολύδωρα (και από ότι φαίνεται πρέπει να ξαναγίνει μετά τα βίντεο της ντροπής).

Άρα οι blogers, οι tech fluentials, έχουν δύναμη όταν συμφωνήσουν σε κάποια ατζέντα. Και αν δεν θέλουν να απαρνηθούν την ψηφιακή τους ταυτότητα, μπορούν να κατέβουν και σε άλλες εικονικές διαδηλώσεις, να απαιτήσουν, να επηρεάσουν την κοινή γνώμη που δεν έχει πρόσβαση στην «κοινωνία της πληροφορίας» και περιορίζεται στα παραδοσιακά ΜΜΕ, να γίνουν μια «μετρήσιμη δύναμη» αμφισβήτησης, διεκδίκησης και -έστω- εικονικού ακτιβισμού.

Και μπορεί έτσι να μετατραπούμε από «εκλογική πελατεία» σε «πολιτικό κόστος» που είναι τελικά και το μόνο που τους πονάει.

23 σχόλια:

Στάθης Χαϊκάλης είπε...

Οσον αφορά τις μετρήσεις και την όποια αξία τους, να θυμηθούμε ότι κάποτε έβγαζαν με τεράστια διαφοράς πιο δημοφιλείς την Μαρία Δαμανάκη (τέλη ' 80) και τον Αντ Σαμαρά (αρχές ' 90)... Προς θεού! Οι δημοσκοπήσεις είναι μεν εργαλεία, αλλά και μεγάλες παγίδες για όποιους τις θεωρήσουν μαγικά χαλιά που θα τους πάνε στον παράδεισο της εξουσίας.

Ανώνυμος είπε...

Ανέστη,δεν ξέρω τι θα καταφερούν τα μπλόγκς,το σίγουρο είναι ότι αντικατοπτρίζουν την γενικότερη δυσφορία που έχει ο Έλληνας.
Μια δημοκρατία ξεβράκωτη,αδύναμη και υποχείριο της κάθε πολιτικής οικογένειας(γιατί για οικογενειοκρτατία μιλάμεόταν λέμε,ελληνική πολιτική).
Διαφθορά μέχρι το κόκκαλο σε κάθε τομέα και ακόμη δε περισσότερο στην επαρχία όπου δεν κάνουν πολιτική αλλά τραμπουκισμό τα στελέχη).

ανεστης είπε...

Στάθη
ότι αποτέλεσμα θες μπορούν να σου φέρουν οι έρευνες όπως πολύ καλά ξέρεις. Υπάρχει δηλαδή περίπτωση να κάνει την ερώτηση "κατάλληλου πρωθυπουργού" η MRB και να μη βγεί ο Καραμανλής;

Σύκα
Ωραία, αλλά στην Ελλάδα που ο μέσος όρος ηλικίας των blogers είναι μικρός, δεν δικαιολογείται όλη αυτή η διαπίστωση να μη γίνεται πράξη. Τι λες;

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Aρκεί να μην γίνει κοινωνία των πωλητών. Η αναγνωσιμότητα, το ρεύμα που υπάρχει γύρω από τα blogs έχει μαζέψει πολλούς καρχαρίες!

μαριάννα είπε...

Ενδιαφέρουσα η τοποθέτησή σου. Λες αλήθειες και περιγράφεις σωστά. Όμως η διαπίστωση της όποιας δύναμης που μπορεί να έχουν τα μπλογκς, με ανησυχεί. Με φοβίζει το ότι μπορεί να θελήσουν να τα κάνουν ένα ακόμα ΜΜΕ. Και κατανοείς πως το εννοώ.;)
Πάααααρα πολλοί οι δημοσιογράφοι ήδη. Κάμποσοι οι πολιτικοί. Πολλοί οι συγγραφείς και οι ποιητές.
Φοιτητές διαδηλωτές, μια άλλη μερίδα και ξέμπαρκα ψωνάκια που ποστάρουν άντε γεια, σαν και του λόγου μου. Οπότε, για να συσπειρωθούν όλες αυτές οι ομάδες, θα πρέπει να υπάρξει κάποιο θέμα που να ευαισθητοποιεί και να αφορά όλους, όπως το θέμα της Αμαλίας. Τα λοιπά θέματα δεν αφορούν πολλούς και το μάξιμουμ μιας κινητοποίησης κινείται στα 150 με 200 το πολύ μπλογκς. Έτσι οι μεγάλοι εγκέφαλοι θα τα πολιτικοποιήσουν σιγά σιγά και πιθανώς και να τα συνδικαλίσουν. Δε θ' αργήσει να βγει μια ομάδα που θα σε καλεί να γραφτείς στο σωματείο ελλήνων μπλόγκερς. Οπότε... αν αυτό συμβεί, βράσε όρυζα. Μια απ' τα ίδια!
Γι αυτό ανθίσταμαι θεματολογικά, παρά το γεγονός ότι η πολιτική τρέχει στις φλέβες μου. Γιατί δε θα ήθελα να γίνει η μπλογκόσφαιρα, άλλη μια τηλεόραση.

ΥΓ. Τί είδα πριν κερνάς τούρκικο; Στο τουρκολίμανο; Ε ρε γλέντια όταν βρεθούμε!;)
Φιλιά!

ανεστης είπε...

Απειρ
Προφανώς και θα γίνει ΚΑΙ των πωλητών, ήδη οι εταιρίες PR έχουν ξαμολήσει τα λαγωνικά τους, αλλά δε βαριέσαι, αυτά ξεφουσκώνουν γιατί είναι προφανή. Το κοινό εδώ δεν είναι ίδιο με της τηλεόρασης, εδώ πρέπει να βρέξεις κώλο για να πιάσεις ψάρια, κοινώς είσαι υποχρεωμένος να έχεις επιχειρήματα και όχι να εκπέμπεις ένα πληρωμένο και ασφαλές μήνυμα.

Ght
Καταλαβαίνω ότι πολλοί εδώ προσπαθούν να πιάσουν το όνειρό τους, να δουν το όνομά τους σε ένα τυπωμένο χαρτί. Γιατί όμως σε φοβίζει; Από τη φύση του το μέσο δεν προσφέρεται για τις αλλαξοκωλιές που γίνονται στα παραδοσιακά ΜΜΕ. Εδώ η αμφισβήτηση πάει σύννεφο ευτυχώς. Τα «άντε γειά» posts είναι μια χαρά, φτηνότερα από την ψυχοθεραπεία, απλά περίμενα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα «κοινά».
Οι περισσότεροι (κι εγώ μαζί) πιάνουν ένα θέμα μόνο όταν αυτό έχει βγει στα ΜΜΕ δεν αναδεικνύεται κάποιο θέμα που να απαιτεί την προσοχή. Κι εδώ είναι που δικαιολογείται ο φόβος σου μη γίνουμε άλλη μια τηλεόραση του προφανούς και του εύκολου. Η Αμαλία ήταν εξαίρεση γιατί η ίδια επέλεξε αυτό τον τρόπο. Και χαρήκαμε οι Blogers γιατί νομίσαμε ότι ήταν δικαίωσή τους. Δικαίωση του Μέσου ήταν που έδωσε φωνή εκεί που κανονικά δε θα υπήρχε. Αλλά το οτι δικαιώθηκε το Μέσο δε σημαίνει οτι δικαιώθηκε και όποιος συμμετέχει.
Ευτυχώς όμως, έχουμε άποψη. Δεν περιμένω να συνασπιστούμε ή να οργανωθούμε, αλλοίμονο! Παραείμαστε πολυσυλλεκτικοί και ετερόκλητοι για κάτι τέτοιο. Να συντονιστούμε σε κάποια θέματα, όπως λες, ναι.
Οπότε δεν καταλαβαίνω το λόγο του να μην καταπιάνεσαι και με πολιτικότερα θέματα, καλό θα κάνει. Όχι πως δεν είναι πανέμορφα τα θέματά σου…

Υ.Γ. Ότι θες κερνάω, σιγά μη τη βγάλουμε με ένα τούρκικο! Πάμε να φάμε τούρκικα;

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω,ίσως είναι καλός ο αυθόρμητος συντονισμός αλλά και πάλι..συντονισμός και αυθορμητισμός δεν πάνε πακέτο.
Και αυτό το διαπίστωσα με την περίπτωση της Αμαλίας,μου μύρισε πολιτικός δάχτυλλος η τουλάχιστον καπέλωμα.

ανεστης είπε...

Καπέλωμα; Πως προκύπτει; Δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο, ίσα ίσα που νομίζω οτι ήταν σαφές το διαχρονικό του προβλήματος.

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκαιο,το πρόβλημα ήταν διαχρονικό αλλά ανακατεύτηκε ο Βενιζέλος και τουλάχιστον άλλος ένας Πασοκικός παρατρεχάμενος από όσο μπόρεσα να εντοπίσω εγώ(εντελώς τυχαία).Μπορεί βέβαια να ήταν εντελώς συμπτωματικά.
Πάντως αν κάτι αλλάξει τόσο το καλύτερο...δεν έχουν σημασία(ίσως)τα υπόλοιπα.

.liketobite είπε...

Ερώτηση: Πόσοι και πόσοι Bloggers έχουν πιάσει να ασχοληθούν με ένα θέμα όταν διαπίστωσαν πως είναι 'πιασάρικο'; Αυτό που θέλω να πω είναι πως ακόμα και στο χώρο μας υπάρχουν Bloggers που γράφουν είτε από ανάγκη να ακουστεί το πρόβλημά τους, είτε επειδή τους παρέσυρε το ρεύμα, είτε από σκοπιμότητα. Και η σκοπιμότητα είναι επικίνδυνη λέξη. Δεν με προβληματίζει ο μη επώνυμος που γράφει για να ακουστεί το όνομα του αλλά αυτός που γράφει με σκοπό τη δημιουργία της εντύπωσης. Όπως και να το δούμε, μπορεί να είναι από επικοινωνιακό κόλπο μέχρι αφέλεια. Παρ'όλα αυτά οι αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα να φιλτράρουν αυτούς που στην ουσία δεν έχουν τίποτα να πουν και να τους απομονώσουν. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Blogging είναι ότι ναι μεν γράφεις και σε διαβάζουν αλλά η αλληλεπίδραση είναι σε επίπεδο man to man. Και αν ο 'συγγραφέας' κάνει νερά βγαίνει και από το παιχνίδι.

ανεστης είπε...

Αυτό ακριβώς είναι η ευλογία και η κατάρα του blogging. Αλλά με τη σειρά του αυτό δημιουργεί αντανακλαστικά και καλώς εχόντων των πραγμάτων και κριτήριο. Προτιμώ να γίνεται συζήτηση για το αν είναι έγκυρη μια πληροφορία εδώ, να κάνουμε τη δική μας αναζήτηση, παρα να την παίρνουμε ως δεδομένη απο τα παραδοσιακά ΜΜΕ.
Συμφωνείς;

Άσε που απο την άλλη έχει μια γοητεία αξεπέραστη να έρχεσαι face to face με την αλήθεια και την άποψη του καθένα.

kelly alamanou είπε...

Καλημέρα! Δεν θα άφηνα σχόλιο σ'αυτό το ποστ κανονικά, αλλά μία φράση της ghteytria(η πολιτική κυλάει στις φλέβες μου) μου'κανε κλικ.
Η πολιτική λοιποον κυλούσε στις φλέβες μου μέχρι τα 30 τόσα μου, ασχολήθηκα ΠΟΛΥ μαζί της.
Μετά διακόψαμε, ΕΝΤΕΛΩΣ όμως, ούτε να ψηφίσω δεν πηγαίνω πιά.
Η οποια ενασχόληση με τα κοινά, με ενδιαφέρει μόνο μέσα από τους δρόμους που λέγονται(μη κυβερνητικές οργανώσεις)
Σωματεία ακτιβιστών τέτοιες καταστάσεις τέλος πάντων.
Τα γράφω αφ'ενός για να γνωριζόμαστε σιγά -σιγά που μου είχε γράψει ο φίλος Ανέστιος,αφ'ετέρου ετσι απλά για να δηλώσω παρουσία ως άποψη,χωρίς φυσικά να διεκδικώ κανένα απολύτως δίκιο. Απλά υπάρχουμε κι'εμείς.
Ανέστιε τα φιλιά μου.

.liketobite είπε...

Σαφέστατα συμφωνώ. Και εκτός από τη γοητεία που αναφέρεις υπάρχει και η πρόκληση του να τεκμηριώνεις την άποψή σου ή τα επιχειρήματα του αντίλογου σε ένα δημόσιο διάλογο.

Επιπλέον θέλω να σημειώσω πως ο ουσιαστικός διάλογος γίνεται σε Blogs π.χ. σαν το δικό σου και όχι στου Βενιζέλου του οποίου οι συνομιλητές τυγχάνουν όμοιοί του. Κάι θα έπρεπε να γνωρίζει πως μια δημοσκόπηση το μόνο που μπορεί να δείξει αν δεχθούμε πως είναι αντικειμενική, είναι μια τάση σε μια δεδομένη χρονική στιγμή που διέπεται από χίλιους δυο αστάθμιτους - κοινωνικούς - παράγοντες και τίποτα άλλο. Στο παρελθόν έχω εργαστεί σε πολυεθνική εταιρεία ερευνών και δημοσκοπήσεων και γνωρίζω εκ των έσω πως λειτουργούν και πως επεξεργάζονται τα δεδομένα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

ανεστης είπε...

Κέλλυ,
Μάλλον εννοείς ότι δεν ασχολείσαι με τα κόμματα πλέον γιατί η ενασχόληση με ΜΚΟ είναι σαφέστατα πολιτική πράξη. Και μάλιστα γενναία!
Όπως και αντιλαμβάνομαι την απόφασή σου να μην ψηφίζεις, όταν αυτή η απόφαση είναι συνειδητή είναι επίσης βαθιά πολιτική πράξη. Εμείς εκεί είμαστε αμετακίνητοι στις αντιλήψεις μας και στις προσδοκίες μας, ας έρθουν να μας βρουν οι επαγγελματίες των κομμάτων όταν και αν ποτέ βρουν τοίχο!
Αλλά μη μου λες ότι δε σκόπευες να αφήσεις σχόλιο, αφού βλέπω, σε τρώει!

Δάγκα
Έχω αφήσει σχόλιο στη σελίδα του και τον προτρέπω να περιηγηθεί για λίγο σε άλλα blogs. Μου είπε ότι το κάνει όσο προλαβαίνει. Θέλω να έχω ακόμα την αυταπάτη του ότι δεν προλαβαίνουν να αφουγκραστούν τα πραγματικά προβλήματα, να δουν σε όλο τους το μέγεθος τις χαμένες ευκαιρίες. Αλλά μπα… οι πολιτικοί (έτσι γενικά και αφοριστικά) ζουν στο δικό τους μικρόκοσμο της δύναμης της εξουσίας και των συσχετισμών.

patsiouri είπε...

Οι περισσότεροι μπλόγκερς είναι μιά χαρά, έξυπνοι, σωστοί, μορφωμένοι(όχι πως μου λέει κάτι ιδιαίτερο αυτό, απλά εκφράζονται όμορφα) και συζητήσιμοι. Άπό κεί και πέρα δέν ξέρω πόσο μεγάλη συλλογική δύναμη μπορεί να έχουν τα μπλόγκς. Γιατί ο καθένας μας είναι και κάπου ενταγμένος εκεί έξω, ίσως και κάποιος από εκείνους που δέ συμπαθούμε...

Το κακό παιδιά είναι πως εκεί έξω παίζει ΠΟΛΥ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ κόσμος..και δέ νομίζω πως οι μπλόγκερς διαθέτουν (ακόμα) τα φόντα να τον χτυπήσουν...

( Αν πάντως καταφέρω και εντοπίσω το Μπρατσάλια θα σιγουρευτώ για τη δύναμη των μπλόγκς!)

kelly alamanou είπε...

Χα χα χα χα Α ρε Ανέστιε!Με τρώει ε;;;;
Εμ πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετα το χούι λέει ο λαός..
φιλιά.

Θέμης Λαζαρίδης είπε...

Μου άρεσε πολύ το άρθρο. Τα μπλογκς είναι η πρώτη ουσιαστική, ανεξάρτητη, και επιθετική κοινωνία πολιτών. Μιά κοινωνία πολιτών που ασχολείται με τα καίρια προβλήματα και που «δαγκώνει», δεν γλείφει την εξουσία. Είναι ο μόνος ελπιδοφόρος οιωνός στη μιζέρια της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Η μπλογκόσφαιρα είναι η νέα «εκκλησία του Δήμου» όπου ο κάθε πολίτης μπορεί να πάρει το λόγο και να πει τη γνώμη του. Οι φωνές που έχουν κάτι σημαντικό να πουν θα αναδειχθούν. Ο διάλογος επιτρέπει ιδεολογικές ζυμώσεις, δημιουργεί προβληματισμό και πνευματική εγρήγορση. Οι αποστάσεις δεν είναι πιά εμπόδιο. Άτομα από κάθε γωνιά της Ελλάδας, κάθε γωνιά της υφηλίου, έρχονται σε επαφή, γνωρίζονται, δημιουργούν την κρίσιμη μάζα για νέα κοινωνικά κινήματα. Είναι μιά συναρπαστική εξέλιξη που θα μπορούσε να μετασχηματίσει άρδην το πολιτικό σκηνικό.

Ανώνυμος είπε...

Ανέστη, διάβασα κι εγώ αυτό που έγραψε ο Βενιζέλος. Νομίζω ότι πρώτος ο ίδιος αναπαράγει στερεότυπα όταν διατυπώνει τον προβληματισμό του σχετικά με τα αντιβουλευτικά σχόλια. Όμως, αντιλαμβάνομαι ότι μιλάει για αυτό που τονίζει στο e-rooster ο Τάρταρης: "εμμονές σχεδόν φετιχιστικές γύρω από έννοιες και θέσεις τις οποίες ανακυκλώνει διαρκώς σε κάθε σχετικό ή άσχετο θέμα παρέχοντας απλοϊκές παρόμοιες λύσεις σε διαφορετικά προβλήματα." Και μιλάει φυσικά πάντοτε, με τον τρόπο που σκέφτεται ένας πολιτικός - αναζητά τις αιτιώδεις σχέσεις, την ακολουθία των πραγμάτων. Όταν ξεπεράσουμε τους δογαμτισμούς, θα αρχίσουμε να μιλάμε για επιλογές και όχι για τα μέσα και τη δυναμική τους. Είναι γεγονός ότι τα blogs ακολουθούν μια θετική, εξελικτική πορεία: επεμβαίνουν στην κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη αλλά πως μπορούν να μεταβάλουν πραγματικά την ίδια τη δυναμική της κοινωνίας; Θα επικαλεστώ και πάλι το άρθρο του Τάρταρη: "(...)οι δύσκολοι καιροί του σήμερα χρειάζονται διαφορετικούς ορισμούς προβλημάτων και όχι μονοδιάστατη σκέψη, σύνθεση και όχι μονολιθικότητα και όλες οι διαδικασίες να ξεκινούν πρώτα από το επίπεδο της ατομικής σκέψης και στη συνεχεία να διαπερνούν την ομάδα."

ανεστης είπε...

Θέμη
είναι όπως τα λές, απλά θα αργήσουμε λίγο να βρούμε το βηματισμό μας γιατί είναι τεράστιος ο όγκος της πληροφορίας και δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να ξεχωρίσεις τις "χρήσιμες" πολιτικά φωνές. Οι ίδιοι οι πολιτικοί που διατηρούν blogs δεν κάνουν αναζήτηση για να διαμορφώσουν άποψη, απλά αμύνονται στα σχόλια που δεχονται. Ακόμα είμαστε σε ζύμωση. Προσεχώς καλύτερα(;)

bezalel
Ο δογματισμός και η μονολιθικότητα της ρητορικής εδώ δεν πουλάνε και οι έξυπνοι πολιτικοί θα το αντιληφθούν σύντομα. Στην διαρκή εναλλαγή της εξουσίας θα πρέπει κάποτε να πάρουν και αποφάσεις, να ανταποκριθούν στα θέματα που τους έχουν κατακλύσει, να κάνουν τις επιλογές που λες.

Με καίει ο διάλογος που εξελίσεται και πιστεύω ότι πρέπει να αναδειχτεί για να μεταφερθεί το κέντρο επικοινωνιακού βάρους απο τα παραδοσιακά Media και τα μπαλκόνια με τους χειροκροτητές στην αμφίδρομη επικοινωνία του blogging. Είναι ο μόνος τρόπος να διαμορφωθεί πολιτικό πρόγραμμα. Γι αυτό πρέπει να επιμένουμε στη θεματολογία μας ακόμα κι αν γινόμαστε κουραστικοί.

Εκτός κι αν ξέρετε κάποιο καλύτερο τρόπο.
Καλωςήρθατε και οι δύο

Ανώνυμος είπε...

Ανέστη πρώτη φορά μπαίνω στο blog σου μιας και μέχρι τώρα δεν το ήξερα. Μου φάινεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ξέρεις γιατί στενοχωριέμαι ώρες ώρες; Γιατί ο χρόνος είναι πολύ λίγος στη ζωή μας. Τις ίδιες ακριβώς σκέψεις για τα blog είχα και εγώ και σκεφτόμουν να γράψω κάτι παρόμοιο εδώ: (fititakos.wordpress.com) αλλά πολύ αμφιβάλλω αν θα μπορούσα να τις διατυπώσω τόσο οργανωμένα όπως εσύ.

Keep Blogging!

Chaca-Khan είπε...

Συμφωνώ σε ΟΛΑ όπως και σ αυτά που λέει ο θέμης λαζαρίδης. Αλλά όντως οι bloggers δεν είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού των ελλήνων πολιτών.

ανεστης είπε...

fititako - chaca-khan
Καλωσoρίσατε, mi casa es su casa!
(Φωνάρα η Chaca!)

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: θρησκειών, μυθολογιών, ψυχής, σιωπής,.....
Σχηματοποίηση λόγου ("ποιημάτων" μου), κοσμογονία, θεογονία,....
URL: www.siopi.gr
Γεια.....