Τζίτζιφα!

Δείτε τη φωτο προσεκτικά.

Αυτά είναι τα τζίτζιφα του κήπου μου, ένας καρπός μάλλον υπό εξαφάνιση αφού δεν είναι ιδιαίτερα εμπορικός. Κι όμως στη λαϊκή αγορά στη Ramblas της Βαρκελώνης, πριν τρία χρόνια βρήκα τζίτζιφα, μεγάλα και γυαλιστερά, θυμήθηκα οτι τα έτρωγα μικρός στην Πρέβεζα και από τότε αποφάσισα να μεταφυτέψω μια μικρή παραφυάδα.

Δύο χρόνια μετά, ιδού το αποτέλεσμα!

Κάθε χρόνο περιμένω το τέλος Αυγούστου να δω τους πρώτους πράσινους καρπούς στο δέντρο.

Διαβάζω μετά απο μια αναζήτηση που έκανα στο blog Αθηναίου Βορβορυγμοί
«Θα παρομοίαζα την υφή του καρπού με σφουγγάρι. Μιλώντας από τη σκοπιά της μαγειρικής πάντα, έχει ένα πολύ ασθενές " σώμα" που δύσκολα χρησιμοποιείται σκέτο. Αδύναμη θεωρώ και τη γεύση του, με την έννοια ότι είναι αρκετά άγλυκο γιαυτό και τα τζίτζιφα τα καταναλώνουν σιροπιασμένα ή σε κέηκ».

Αυτό μπορεί να ισχύει για τις τζιτζιφιές της Αθήνας και του Πειραιά (βρήκα κάποιες στη Νέα Μάκρη πριν μερικά χρόνια) που πράγματι έχουν σάρκα μαλακή σαν αφρολέξ που δεν σε εμπνέει να τη φας, αλλά τα δικά μου τα τζίτζιφα είναι μια άλλη ράτσα που όπως είπα προέρχεται από τη Δυτική Ελλάδα και προφανώς το πιο υγρό κλίμα τα διαφοροποίησε.

Είναι τα ίδια που ήξερα απο τότε, ο καρπός είναι πιο σκληρός με υφή σαν του μήλου και πολύ γευστικά ενώ το δέντρο έχει πιο έντονα πράσινα και στιλπνά φύλλα. Αν τα φας αρκετά ώριμα (που αρχίζουν να μαλακώνουν, δηλαδή τώρα) η γεύση είναι πιο έντονη και αρχίζουν να θυμίζουν την καταγωγή τους. Χουρμάς!

Όσο κι αν το δέντρο δεν θυμίζει φοίνικα, είναι παραλλαγή του χουρμά ( όπως θα δείτε και στη wiki, η αραβική ονομασία της ποικιλίας είναι "jujube" και στα λόγια ελληνικά έγινε «ζίζιφον».
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν οι Κορεάτες και οι Κινέζοι, βοηθά στην καταπολέμηση του στρες!!! Οπότε, όποιος θέλει, μου αφήνει μήνυμα και του χρόνου του στέλνω να φυτέψει. Δεν θέλει καμία απολύτως φροντίδα, μεγαλώνει μόνο του οπότε δεν θα στρεσσαριστείτε ούτε γι αυτό το λόγο!