14/6/07

Μουσική από Τουρκία έχει σήμερα το μενού


Η Τουρκία είναι τόσο κοντά αλλά και πολύ μακριά. Είναι ο γείτονας που δεν γνωρίσαμε γιατί πάντα ήταν παραδοσιακός εχθρός. Και οι παλιές διαχρονικές εχθρότητες δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν.
Είναι τέτοιο ταμπού για τον Έλληνα η Τουρκία, που στην προσπάθειά μας να ξεπεράσουμε τα 400 χρόνια, κάναμε για πολύ καιρό οτι δεν τους ξέρουμε. Και φτάσαμε να βλέπουμε τούρκικα σήριαλ (πριν 2 χρόνια μετα μανίας), για να τους γνωρίσουμε, να βρούμε τα κοινά μας σημεία.

Κι όμως, παρά την πολωμένη διπλωματία, παρά το γεγονός ότι και από τις δύο μεριές του Αιγαίου υπάρχουν εθνικιστές που συνεχώς θυμίζουν τι μας χωρίζει, μια μεγάλη παρέα που λέγεται «Μουσική», είναι απασχολημένη με το να ψάχνει να βρει τι μας ενώνει.

Έλληνες και Τούρκοι μουσικοί συμμετέχουν σε κοινές δουλειές, συνεργάζονται και ανταλλάσουν πολιτισμό. Σε υπέροχες συνεργασίες που μόνο "μυημένοι" ανακαλύπτουν σε εναλλακτικές και σχεδόν κρυφές διαδρομές...

Δεν είμαι μουσικολόγος, αν υπάρχει κανείς στην παρέα ας μας δώσει τα φώτα του, αλλά ακούγοντας τις παλιότερες τουρκικές μουσικές, βλέπω ότι ίδιο πράγμα με τη βυζαντινή μουσική. Κατά πάσα πιθανότητα η μουσική του Βυζαντίου πέρασε στην Οθωμανική κουλτούρα πολύ πριν ο ανατολίτικος ευδαιμονισμός των σουλτάνων και των χαρεμιών δώσει χώρο σ’ αυτό που σήμερα λατρεύουμε και στην Ελλάδα ως «τσιφτετέλι».

Μπορεί αργότερα να την κάνουμε αυτή τη μουσική άσκηση.
Προς το παρόν ήθελα να σας βάλω να ακούσετε μερικά ονόματα από την σύγχρονη καταπληκτική μουσική σκηνή της γείτονος.


Το πρώτο κομμάτι είναι από τον τελευταίο δίσκο του Mercan Dede. Ακούστε το προσεκτικά και θα καταλάβετε γιατί κόλλησα απερίγραπτα πριν ένα χρόνο. Ο Dede παίζει ney (καλαμένιο φλάουτο) και κρουστά (bendir). Του αρέσει να συνδυάζει παραδοσιακά όργανα και ηχοχρώματα με ατμόσφαιρες ambient και new age.


Ονειρεμένα κανούν (το δικό μας σαντούρι), κεμετζέ (λύρα)... αν το ακούσετε μόνο μια φορά θα είστε φαινόμενο
Το CD είναι μια πολύ φροντισμένη παραγωγή, πραγματικό κόσμημα.



Φοβερή φάτσα ο Μercan;













Το δεύτερο τεμάχιο, Korpu, είναι από ένα γκρουπ κρουστών τους Ten. Ξεκινάει (μετά από ένα λεπτό εισαγωγής) με το γνωστό μοτίβο του “Take Five” για να εξελιχθεί σε ένα αριστούργημα παραδοσιακών μελωδιών και μετα τα 3 λεπτά να απελευθερωθεί εντελώς , να γίνει ένα οργασμικό κρεσέντο τζάζ.




Μετά έχω επιλέξει τον κλαρινετίστα Hüsnü Şenlendirici που είναι σταθερή αξία στη σκηνή της σύγχρονης τούρκικης σκηνής.

Αυτός και ο Mercan (που ξέχασα να σας πω ότι εμφανίζεται πολύ συχνά και ως DJ, παίζουν τακτικά στο κλάμπ Babylon που είναι ο ναός των ψαγμένων μουσικόφιλων στην Πόλη. Εκεί έχουν εμφανιστεί οι John Lurie & The Lounge Lizards, Jack De Johnette, Flora Purim & Airto Moreira, Courtney Pine, Gotan Project, Orishas, Herbaliser, DJ Krush, Sushela Raman, Arrested Development.... πήρατε μια ιδέα
Τα CD θα τα βρείτε και στην είσδο του μαγαζιού.









Οι Τούρκοι λατρεύουν την ελληνική μουσική, τα μεγαλύτερα σουξέ στα μοδάτα μαγαζιά του Ταξίμ στην Πόλη παίζουν συνεχώς ελληνικά (πήγα στο Zarif αλλά και το Reina που είναι the place to be σε ένα μαγικό μέρος πάνω στο Βόσπορο) όπου τα ελληνικά σουξέ παίζουν συνεχώς. Αυτό δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Οι περισσότεροι Τούρκοι γενικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τραγουδήσουν ελληνικούς στίχους αντίθετα με εμάς που όσο να ’ναι, ένα προβληματάκι το έχουμε. Το «Manaki Mu» που λένε οι Kardes Turkuler, το διάλεξα για το λόγω του ότι είναι τραγουδισμένο στα ελληνικά και γιατί είχε πολύ πλάκα.
Πολύ τα πάω τα παιδιά! Sizi Cok Seviorum!







Και ένα κουίζ:

Θέλω να μου βρείτε ποιός είναι ο ασπρομάλλης κύριος που η Τουρκάλα φίλη μου ασπάζεται με τόση τρυφερότητα. Θα σας βοηθήσω: Βάζω φωτογραφία που τράβηξα απο το στούντιό του στη Κων/πολη. Αν το βρείτε σας στέλνω CD με σπέσιαλ τούρκικη τζάζ!

27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

R E S P E C T

Unknown είπε...

Πάρα πολύ καλός ο Dede...

kelly alamanou είπε...

Oh YES MAN PERFECT!
Ποιός έχει καλέ προβλημα να τραγουδήσει τουρκικα;ισα ισα! χαχα
Αδυναμία στο φλαουτο του DEDE αλλά και στο τελευταίο Roma.
Υπάρχει ένα μαγικό κομμάτι του Τεκμπιλέκ το soufi με το οποίο είχα κόλλημα πέρισυ το καλοκάιρι.
nice evening man!

ανεστης είπε...

Κέλλυ,
ειδικά εσύ περίμενα να απαντήσεις στο κουίζ!
(που γουστάρεις και τζάζ). Φαντάζομαι θα τα πούμε στη συναυλία του Tekbilek ε?

kelly alamanou είπε...

ημαρτον Ανέστιε δεν μου προκύπτει gmt.
θα τα λέγαμε αν ήμουν Πρωτεύουσα καλέ μου αλλά δεν μπορεί να τα έχει κανείς όλα σε τούτη τη ζωή...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Την καλησπέρα μου.

μαριάννα είπε...

Omar Faruk Tekbilek! Σωστά; :)
Πρώτα απ' όλα θερμά, θερμότατα συγχαρητήρια για το ποστ αυτό.
Είναι όλα διαλεχτά ένα προς ένα. Μαγικά. Κολλάς ρε παιδί μου... Ξέρω κι εγώ... είναι ήχοι που μας καίνε. Δε θα ξεχάσω ποτέ το βράδυ που πρωτάκουσα το Fire Dance! Ήμουν στο Κάστρο της Σίφνου σε μπαράκι πριν... κάτι χρόνια, μια νύχτα με φεγγάρι... Ένιωσα τη φωτιά να περνά στις φλέβες μου...
Μπράβο βρε Ανέστη! Χίλια μπράβο! Δεν έχω λόγια...
Ρε μπας και γνωριζόμαστε; Φιλιά!

ανεστης είπε...

Αν και μου αρέσει τρελά ο Tekbilek, δεν έβαλα τίποτε δικό του εδώ γιατί υπέθεσα ότι οι περισσότεροι θα τα ξέρατε. Ούτε τη φωτογραφία του! Ο ασπρομάλλης κύριος είναι ο γκουρού της Τούρκικης τζάζ, ο δάσκαλος των κρουστών, Okay Temiz
(www.okaytemiz.com) λίγο πιο καταβεβλημένος από ότι φαίνεται στις φωτογραφίες λόγω μιας πρόσφατης περιπέτειας με την καρδιά του. Έχω την τιμή να τον γνωρίζω προσωπικά όπως και άλλους μουσικούς από τη σκηνή του Babylon. Πραγματικά μας καίνε αυτές οι μουσικές γιατί υπάρχει αυτή η γονιδιακή σύγκλιση ρε γαμώτο. Πάω στην Πόλη και νοιώθω πως είμαι σπίτι μου. AΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!

Τώρα για αν γνωριζόμαστε… Φυσικά! Ακόμα κι αν δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ. Τόσες απόψεις έχουμε ανταλλάξει από εδώ. Θα είσαι Αθήνα τέλος Ιουνίου που έρχεται ο Tekbilk;

μαριάννα είπε...

Όχι ρε γαμώτο! Έχασα την προσφορά! :))))
Ναι, θα είμαι Αθήνα το πιθανότερο. Ελπίζω να προκάμω. Κάπου θα συναντηθούμε όμως έτσι; Θα σου στείλω στο πριβέ. Μουσικός είσαι; Ή σκηνοθέτης; Πάντως με την Τέχνη πρέπει να σχετίζεσαι... σίγουρα. Ερωτικά πάντα... ;)

ανεστης είπε...

Τίποτα δεν έχασες. Θα σου στείλω! Άσε στοιχεία στο email. Κοντά είσαι...

Στάθης Χαϊκάλης είπε...

Ανέστη, πρόσεχε μην πάρει χαμπαρι ο Παπαθεμελής ότι συστήνεις τούρκικα. Θα τον υποχρεώσεις να σηκώσει το ανάστημά του να υπερασπιστεί την πατρίδα..
ΥΓ. Οσοι έχουμε πάει στην Τουρκία, και δεν είμαστε λίγοι, κατανούμε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει πιο συνεχής, ουσιαστική επικοινωνία, χωρίς την την μεσολάβηση πολιτικών ή media. Η μουσική είναι ίσως ένας από τους καλύτερους τρόπους...

Unknown είπε...

Γειά σου,

Γράφεις "Κατά πάσα πιθανότητα η μουσική του Βυζαντίου πέρασε στην Οθωμανική κουλτούρα πολύ πριν ο ανατολίτικος ευδαιμονισμός των σουλτάνων και των χαρεμιών δώσει χώρο σ’ αυτό που σήμερα λατρεύουμε και στην Ελλάδα ως «τσιφτετέλι»."
Δεν είμαι ούτε εγώ μουσικολόγος και δεν ξέρω σχεδόν τίποτα από βυζαντινή μουσική, αλλά πιστεύω ότι σφάλεις στο σκεφτικό σου.
Αυτό διότι εδώ στην Ελλάδα επικεντρωνόμαστε στο Βυζάντιο στην προσπάθεια μας να το εντάξουμε στην ελληνική πορεία του χώρου και εξαφανίζουμε την σπουδαιότητα πολιτισμών που άνθησαν κοντά του όπως των Περσών και των Αράβων στην συνέχεια της ένδοξης εποχής των χαλιφάτων, στους οποίους εξάλλου οφείλουμε και την διάδοση και διαιώνιση του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού όταν εμείς είχαμε σβήσει
Οι Τούρκοι σαν νέα μετάγγιση στην περιοχή ήρθαν πρώτα σε επαφή μαζί τους πριν να έρθουν με τους Βυζαντινούς και φυσικά από αυτούς έχουν δεχτεί τον βασικό κορμό των επιδράσεών τους στην μουσική (μεταξύ άλλων) και όχι από τους Βυζαντινούς

ΥΓ έχω μια τεράστια συλλογή από τουρκική μουσική
Άν σε ενδιαφέρει ζήτησε από την Ροδούλα-Κέλλυ το email μου για να συνεννοηθούμε

Unknown είπε...

Ξέχασα να σε ευχαριστήσω για το ωραίο αφιέρωμά σου στην τουρκική μουσική ;)

ανεστης είπε...

Geo, γειά και χαρά φίλε.
Πιθανόν να είναι όπως τα λές, έχω να παρατηρήσω μόνο δύο απολύτως εμπειρικές γνώμες και άρα ίσως να μην έχουν πολύ μεγάλη αντικειμενική αξία:
Η οθωμανική μουσική του Dede Efendi π.χ. είναι 100% βυζαντινοπρεπής και λέω τον όρο "βυζάντιο" όχι τυχαία (και πάντως ΔΕΝ θεωρώ οτι ήταν ελληνισμός). Απλά δεν έχω παραστάσεις απο την αραβική μουσική του μεσαίωνα αφενός και θεωρώ αφ'εταίρου (ίσως να κάνω λάθος) ότι ο οθωμανικός πολιτισμός διαμορφώθηκε μόνο αφού σχηματίστηκε η εθνότητα των σελτζούκων και χρονικά αυτό συμπίπτει με τη μετακίνηση προς τα δυτικά και την κατάληψη του Βυζαντίου. Οπότε και ευνοήθηκαν οι συνθήκες ευημερίας που προυποθέτουν τις πολιτιστικές δημιουργίες. Προφανώς ενσωματώθηκαν αραβικά στοιχεία (γραφή, θρησκεία κλπ) αλλά απο ότι γνωρίζω ειδικά η μουσική, ποίηση κλπ, αναπτύχθηκαν στον Αραβικό κόσμο απο τους Σούφι που ήταν οι μόνοι μουσουλμάνοι που πίστευαν ότι μέσω της τέχνης φτάνεις στο "θείο" και αυτό συνέβη όχι νωρίτερα πο το 14ο αιώνα, άρα...

Οποιαδήποτε συνεισφορά σου είναι καλοδεχούμενη!
Όσο για το post απέχει πολύ απο το να θεωρηθεί "αφιέρωμα", πλά ήθελα να δούμε λίγο τη μουσική πραγματικότητα που αναπτύσσεται δίπλα μας

Unknown είπε...

Έχουμε μια διαφωνία σχετικά με την πολιτιστική ανάπτυξη των Τούρκων.
Δεν παίρνεις υπόψην σου την περίοδο των αραβικών Χαλιφάτων που αιώνες πριν τον 14ο έχουν δημιουργήσει τεράστιο πολιτισμό
Αίγυπτος, Δαμασκός και κυρίως Βαγδάτη είναι τεράστια κέντρα πολιτισμού και τεχνών
Με αυτούς έρχονται πρώτα σε επαφή οι Τούρκοι και από αυτούς παίρνουν επίσης και την θρησκεία και την γραφή
Οι σχέσεις τους με τους Βυζαντινούς θα έρθουν αργότερα και θα έχουν ήδη δημιουργήσει σημαντικά και δυνατά σουλτανάτα
Από το Βυζάντιο αποσπούν κομμάτια σιγά σιγά καί όταν μετά από αιώνες θα καταλάβουν και την Κωνσταντινούπολη η ίδια η εντός των τειχών πόλη θα είναι ότι έχει απομείνει από την Βυζαντινή αυτοκρατορία

Tέλος πάντων πολύ φιλολογία και δει από άσχετους !!
Σημασία έχει ότι το αφιέρωμά σου (διότι ένα μικρό αφιέρωμα είναι) μ'άρεσε και χρονικά συμπίπτει με την ανακάλυψη μιας σπουδαίας Τουρκάλας τραγουδίστριας, της Niran Ünsal αν την έχεις ακουστά

ανεστης είπε...

ΟΚ, άσε με να το ψάξω λίγο καλύτερα, πάντως δεν φαίνεται να έχεις άδικο.
Να είσαι καλά, ελπίζω να τα λέμε συχνά!

Unknown είπε...

καλημέρα...
πώς να σωπαίνεις με μουσική; φαύλος κύκλος
είναι πρωί, καφές με σιωπή, μονο διάβασα ανέστη και σχόλια, αργότερα θα ακούσω κιόλας.
αν ωστόσο κάποιος από τους άμαθους σαν κι εμένα, έχει στα χέρια του resat aysu, κι ακούσει το σάζι του, θα νοσταλγήσει και θα σπαρταρήσει...
στην ανατολίτικη μουσική, τόσο κοντά μας γιατί είμαστε δίπλα και είμαστε μαζί, όπως πολύ σωστά λες, και τόσο μακριά μας, επειδή πρέπει να κοιταζόμαστε ως διαφορετικοί λόγω κλπ κλπ, όπως πάλι σωστά λες,
για τη μουσική, υπάρχουν τρεις δίπλα: ναι, μοιάζουν, αλλά και το αραβικό ξεχωρίζει, και το πέρσικο ξεχωρίζει, και το τούρκικο ξεχωρίζει.
φυσικά όπως λέει κι ο γεω, όλη η ανατολή με κοινές προελεύσεις που ακολουθούν τις ιστορικές εξελίξεις.

ένα πολύ ωραίο βιβλίο σχετικά με αυτά: του συχωρεμένου του τσίφτη του μαυροειδή: Μάριος Δ. Μαυροειδής, Οι μουσικοί τρόποι στην ανατολική Μεσόγειο (Ο βυζαντινός ήχος, Το αραβικό μακάμ, Το τουρκικό μακάμ), εκδόσεις Φαγγότον 1999
που έφυγε πριν βγει το βιβλίο. όχι μόνο έχει πολλά και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά όταν το πάρετε στο χέρι σας και το διαβάσετε, θα δείτε μια γραφή με μεράκι, ένα πράμα, σα να διαβάζεις βιβλίο με μια ρουφηξιά καφέ...
ανέστη, αν δεν το έχεις ήδη τσιμπήσει, στοιχηματίζω πως θα σου αρέσει (στοιχηματίζω ραντεβού με τη γητεύτρια, κερνάω τούρκικο!:))
όσο για την ιστορία βυζαντινής μουσικής και ανατολικής, χωρίς να είμαι μουσικολόγος, αλλά έκθετο φτωχόπαιδο που μεγάλωσε με τους ξένους, παραπέμπω στην εξής σκέψη:
αφενός του ζαργκύ, που γράφει κι αυτός τσίφτικα για την αραβική μουσική, αφετέρου στο χούσμαν, που δεν ήταν το είδος τσίφτη σαν τους δυο προηγούμενους, μα ήταν ειδικός της μεσαιωνικής ανατολικής μουσικής.
δυο θέματα προκύπτουν:
ναι, όπως λέει ο γεω, η εποχή των χαλιφάτων (8ος - 14ος αι. περίπου) έδινε την προτεραιότητα στις αραβικές επιδράσεις, αφού τότε ο αραβικός κόσμος έλαμπε φαντασμαγορικά -εδώ δε θα πω πως δεν τα ξέρω από κοντά, όσο ψώνιο κι αν είμαι ή φαίνομαι να είμαι-, άρα έδινε τον τόνο σε πολλές επιτόπιες κουλτούρες.
όμως, ο αραβικός πολιτισμός ξεκίνησε από κάπου. την έρημο κάτω από την παλαιστίνη.
ο ζαργκύ λέει ότι γυναίκες ξένες σκλάβες, που τιμούσαν το ευ ζην των πλούσιων εμπόρων και νομάδων, ή των ιερέων νοτιαράβων της αρχής της χριστιανικής εποχής, έφεραν στο ευ ζην τη μουσική τους, είτε αφρικανική, είτε βυζαντινή.
και στο πρώτο ιστορικό ντου των αράβων με την εξάπλωσή τους προς βορράν, οι άραβες έκαναν πρωτεύουσα του χαλιφάτου τους τη δαμασκό.
η δαμασκός, κι όλη αυτή η ζώνη, σκεφτείτε πόσο ελληνόβια ήταν, αφού ήταν δρόμος του μεγαλέξαντρου και των κλάδων του, κι αφού ήταν η ζώνη του χριστιανισμού μιας κι ο χριστός είχε γεννηθεί προς τα κει, και η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν η πρώτη χριστιανική αυτοκρατορία στον κόσμο, άρα, για λόγους δικούς της είχε καλύψει τη γεωγραφική αυτή ζώνη με επίλεκτες θέσεις στον τομέα της αρχιτεκτονικής, της παλατιανής εθιμοτυπίας, των εκκλησιαστικών καθεδρών, κλπ κλπ. δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί από τους βυζαντινούς συγγραφείς και μεγάλους εκκλησιαστικούς ποιητές, έχουν τις ρίζες τους προς τα κει.
όταν λοιπόν οι άραβες κατέλαβαν αυτή τη ζώνη, αγκάλιασαν την κουλτούρα που βρήκαν (αυτό είναι το μεγαλείο των αράβων, δεν πέταξαν στα σκουπίδια της ιδεολογίας ποτέ τίποτα), και επηρεάστηκαν όλως ιδιαιτέρως από τη βυζαντινή μουσική, όπως λέει ο ζαργκύ. πολλλά θα μπορούσα να γράψω αλλά βιάζομαι (την ημιμάθεια έτσι τη λέμε τώρα, χμ χμ :)
έτσι, χάρη και στη βυζαντινή μουσική αναγνωριζόμαστε και ευφραινόμαστε αλλήλοι όταν τραγουδάμε...
ότι και η βυζαντινή μουσική δεν είναι παρθένα, αλλά μητέρα με επικονιάσεις και παιδιά σε πολλούς δρόμους της ανατολής, είναι επίσης γεγονός, κι ότι επηρέασε και επηρεάστηκε από πολλούς, κι αυτό φυσικά, αλήθεια είναι.
και το πόσο επίσης ο βυζαντινός πολιτισμός ήταν ανθηρός, και δικός μας, το δείχνουν οι πολιτιστικές του σχέσεις με τους λαμπρούς γείτονές του κι αυτά που γράφουν (ή μάλλον έγραφαν) αυτοί γι'αυτόν. γιατί πρέπει να μείνουμε στην ιδέα ότι ο βυζαντινός πολιτισμός ήταν σκοτάδι; μήπως γιατί αυτό είναι μια οριενταλιστική ιδέα; κάτι που ανθίζει στον τόπο μας, φυσικά και είναι δικό μας. αλλιώς έρχονται οι ξένοι, αυτοί που παίρνουν τα ελγίνεια, αυτοί που παίρνουν τον οβελίσκο των αιγυπτίων, αυτοί που παίρνουν τους θησαυρούς της ανατολής για να... τους προστατεύσουν από τους άξεστους λαούς που τους γέννησαν μέσα στα δικά τους μουσεία-φυλακές, αυτοί που και σήμερα δικιολογούνται να βρίσκονται στη βαγδάτη και να ματοκυλούν τόσο κόσμο...
αχ, συγγνώμη, ξεσπάθωσα, είμαι εκτός θέματος μα το χάρηκα!
καλημέρα, τλμ...

ανεστης είπε...

Το νου σας ρεμάλια... μη σας χάσω απο αναγνώστες, ρεμάλια!

Unknown είπε...

άκου ρεμάλια!
να πεις σε μια κυρία σαν και του λόγου μου!
ρεμάλι είσαι και φαίνεσαι!

υγ. γι'αυτό μ'αρέσεις όμως και δε θα φύγω απ'την κουβέντα, γιατί στις κυρίες αρέσουν τα ρεμάλια...::)

συγγνώμη για τη φλυαρία

ανεστης είπε...

Θα με κάνεις να τρέχω να βρω το βιβλίο πρωινιάτικα...

ανεστης είπε...

(στοιχηματίζω ραντεβού με τη γητεύτρια, κερνάω τούρκικο!:))


Πως θα γίνει να χάσεις;

Unknown είπε...

είναι απλό: εγώ δε θα χάσω και θα κεράσεις εσύ.

απλούστατο, ε;

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία η μουσική που προτείνεις. Ανέβασε και άλλα!

Ανώνυμος είπε...

πολύ καλή μουσική, θυμίζει τζάζ και βυζάντιο.
Δες απο τι μας ξέκοψαν, οι ραγιάδες, μα αυτοί ραγιάδες μείνανε δεν λευθερώθηκαν ποτέ. Τώρα είναι τα δύσκολα γι' αυτούς, για να απελευθερωθούν να χρειάζεται να ακούν ανατολίτικη μουσική!
Μέχρι Μπρέγκοβιτς τους βάλαν και σταμάτησαν.Κακό πράγμα η πολιτιστική καταπίεση και αλλοτρίωση.
Ανατολίτικη τζάζ, καλή συνέχεια...

ανεστης είπε...

Σε μια βδομάδα έρχονται κι άλλα!
Έχχετε να προτείνετε κάποιο εύκολο πρόγραμμα για να τα "κατεβάσετε" κιόλας;

night blue είπε...

Simeiwse kai Yansilamar, Serdar Ateser, Ercan Ogur kai toys Yarkin (Turk Ritim Grubu=Toyrkiko Group kroustwn, einai ekpliktikoi-psaxe gia to Ten'tende apo tin etaireia Kalan)

ανεστης είπε...

βρε vain!!!!!
To No 2 κομμάτι είναι των TRG, δεν το είδες;
Υansilamar θα βάλω στο επόμενο post που θα μιλάμε για Βόσπορο! Τα έχω όλα. Τον Ateser δεν τον ξέρω, αυτόν θα ψάξω.