Μουσική από Τουρκία έχει σήμερα το μενού

Η Τουρκία είναι τόσο κοντά αλλά και πολύ μακριά. Είναι ο γείτονας που δεν γνωρίσαμε γιατί πάντα ήταν παραδοσιακός εχθρός. Και οι παλιές διαχρονικές εχθρότητες δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν.

Είναι τέτοιο ταμπού για τον Έλληνα η Τουρκία, που στην προσπάθειά μας να ξεπεράσουμε τα 400 χρόνια, κάναμε για πολύ καιρό οτι δεν τους ξέρουμε. Και φτάσαμε να βλέπουμε τούρκικα σήριαλ (πριν 2 χρόνια μετα μανίας), για να τους γνωρίσουμε, να βρούμε τα κοινά μας σημεία.

Κι όμως, παρά την πολωμένη διπλωματία, παρά το γεγονός ότι και από τις δύο μεριές του Αιγαίου υπάρχουν εθνικιστές που συνεχώς θυμίζουν τι μας χωρίζει, μια μεγάλη παρέα που λέγεται «Μουσική», είναι απασχολημένη με το να ψάχνει να βρει τι μας ενώνει.

Έλληνες και Τούρκοι μουσικοί συμμετέχουν σε κοινές δουλειές, συνεργάζονται και ανταλλάσουν πολιτισμό. Σε υπέροχες συνεργασίες που μόνο "μυημένοι" ανακαλύπτουν σε εναλλακτικές και σχεδόν κρυφές διαδρομές...

Δεν είμαι μουσικολόγος, αν υπάρχει κανείς στην παρέα ας μας δώσει τα φώτα του, αλλά ακούγοντας τις παλιότερες τουρκικές μουσικές, βλέπω ότι ίδιο πράγμα με τη βυζαντινή μουσική. Κατά πάσα πιθανότητα η μουσική του Βυζαντίου πέρασε στην Οθωμανική κουλτούρα πολύ πριν ο ανατολίτικος ευδαιμονισμός των σουλτάνων και των χαρεμιών δώσει χώρο σ’ αυτό που σήμερα λατρεύουμε και στην Ελλάδα ως «τσιφτετέλι».

Μπορεί αργότερα να την κάνουμε αυτή τη μουσική άσκηση.
Προς το παρόν ήθελα να σας βάλω να ακούσετε μερικά ονόματα από την σύγχρονη καταπληκτική μουσική σκηνή της γείτονος.


Το πρώτο κομμάτι είναι από τον τελευταίο δίσκο του Mercan Dede. Ακούστε το προσεκτικά και θα καταλάβετε γιατί κόλλησα απερίγραπτα πριν ένα χρόνο. Ο Dede παίζει ney (καλαμένιο φλάουτο) και κρουστά (bendir). Του αρέσει να συνδυάζει παραδοσιακά όργανα και ηχοχρώματα με ατμόσφαιρες ambient και new age.

Ονειρεμένα κανούν (το δικό μας σαντούρι), κεμετζέ (λύρα)... αν το ακούσετε μόνο μια φορά θα είστε φαινόμενο

Το CD είναι μια πολύ φροντισμένη παραγωγή, πραγματικό κόσμημα.

Φοβερή φάτσα ο Μercan;

Το δεύτερο τεμάχιο, Korpu, είναι από ένα γκρουπ κρουστών τους Ten. Ξεκινάει (μετά από ένα λεπτό εισαγωγής) με το γνωστό μοτίβο του “Take Five” για να εξελιχθεί σε ένα αριστούργημα παραδοσιακών μελωδιών και μετα τα 3 λεπτά να απελευθερωθεί εντελώς , να γίνει ένα οργασμικό κρεσέντο τζάζ.




Μετά έχω επιλέξει τον κλαρινετίστα Hüsnü Şenlendirici που είναι σταθερή αξία στη σκηνή της σύγχρονης τούρκικης σκηνής.

Αυτός και ο Mercan (που ξέχασα να σας πω ότι εμφανίζεται πολύ συχνά και ως DJ, παίζουν τακτικά στο κλάμπ Babylon που είναι ο ναός των ψαγμένων μουσικόφιλων στην Πόλη. Εκεί έχουν εμφανιστεί οι John Lurie & The Lounge Lizards, Jack De Johnette, Flora Purim & Airto Moreira, Courtney Pine, Gotan Project, Orishas, Herbaliser, DJ Krush, Sushela Raman, Arrested Development.... πήρατε μια ιδέα

Τα CD θα τα βρείτε και στην είσδο του μαγαζιού.

Οι Τούρκοι λατρεύουν την ελληνική μουσική, τα μεγαλύτερα σουξέ στα μοδάτα μαγαζιά του Ταξίμ στην Πόλη παίζουν συνεχώς ελληνικά (πήγα στο Zarif αλλά και το Reina που είναι the place to be σε ένα μαγικό μέρος πάνω στο Βόσπορο) όπου τα ελληνικά σουξέ παίζουν συνεχώς. Αυτό δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Οι περισσότεροι Τούρκοι γενικά δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τραγουδήσουν ελληνικούς στίχους αντίθετα με εμάς που όσο να ’ναι, ένα προβληματάκι το έχουμε. Το «Manaki Mu» που λένε οι Kardes Turkuler, το διάλεξα για το λόγω του ότι είναι τραγουδισμένο στα ελληνικά και γιατί είχε πολύ πλάκα.

Πολύ τα πάω τα παιδιά! Sizi Cok Seviorum!

Και ένα κουίζ:

Θέλω να μου βρείτε ποιός είναι ο ασπρομάλλης κύριος που η Τουρκάλα φίλη μου ασπάζεται με τόση τρυφερότητα. Θα σας βοηθήσω: Βάζω φωτογραφία που τράβηξα απο το στούντιό του στη Κων/πολη. Αν το βρείτε σας στέλνω CD με σπέσιαλ τούρκικη τζάζ!