21/12/07
Το σύνδρομο της «Ολέθριας Σχέσης» της εξουσίας
Κάτι ήξεραν οι παλιοί που μιλούσαν για την ακαταλληλότητα μιας σχέσης σε επαγγελματικό χώρο.
Αλλά τα «παιδιά» είναι πρωτόβγαλτα στο παιχνίδι της εξουσίας και δεν έχουν τις φυσικές άμυνες να αντιληφθούν ότι η «γκόμενα» μέσα στον εργασιακό χώρο «πέφτει» όχι από την αρρενωπή ομορφιά τους, αλλά επειδή εκεί ακριβώς παράγεται «εξουσία» και μαύρο ταμείο που είναι η φυγή από τη μιζέρια της δημόσιας υπηρεσίας.
Και μια σχέση βασισμένη σε συντελεστές όπως η συναλλαγή της εξουσίας δεν καταλήγει ποτέ σε happy ending.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά συν τα σκάνδαλα των αυθαίρετων, ο Καραμανλής όχι μόνο ξεμένει από στελέχη ικανά να αντισταθούν στα θέλγητρα της εξουσίας αλλά είναι και ακόμα πιο δύσκολο πλέον να μείνει στα μάτια της κοινής γνώμης άσπιλος όταν πραγματικά είναι στο κέντρο του οχετού.
Όση κρατική διαφήμιση, όσο δημόσιο χρήμα και να μοιράσει.
19/12/07
"Τι πάροχο να διαλέξω;"
Πολύ διασκεδάζω με τις διαφημίσεις του κλάδου των τηλεπικοινωνιών.
Απο το «γιατί να πληρώνεις πάγιο ΟΤΕ», φτάσαμε τώρα στην αντεπίθεση του «πρόσεξε καλά ποιον πάροχο επιλέγεις» με χαρακτήρες καρικατούρες που λένε «δεν πειράζει που δεν δουλεύει, φτάνει που δεν έχει πάγιο ΟΤΕ».
Και ως συνήθως ο καταναλωτής είναι στη μέση.
Πάροχοι τηλεφωνίας και Internet που κάνουν πάνω από μία ώρα να απαντήσουν σε ένα τηλεφώνημα, αιτήσεις που κάνουν μήνες ολόκληρους να διεκπεραιωθούν, πολλά υποσχόμενες υπηρεσίες που διαψεύδονται αμέσως μετά την σύνδεση...
Τα περιοδικά οι εφημερίδες και τα fora σαν το adslgr.com είναι γεμάτα με καταγγελίες πελατών, με «άπλυτα» και παράπονα. Η κακή εξυπηρέτηση κάνει βόλτα με emails από χρήστη σε χρήστη.
Οι προτάσεις με ή χωρίς συνδυασμό ADSL, κινητής, σταθερής με κουτιά ή χωρίς, απλά μπερδεύουν τους περισσότερους χρήστες που εκτός από το να λύσουν το σταυρόλεξο των χρεώσεων πρέπει να λύσουν και το sudoku του σεταρίσματος ενός δικτύου(και μιλάμε για μια χώρα όπου σε πάνω από τα μισά νοικοκυριά το «12:00» αναβοσβύνει στο βίντεο).
Αν κύριοι «εναλλακτικοί» έχετε αυτά τα χάλια στην εξυπηρέτηση των πελατών σας και το user-fiendliness, ΤΩΡΑ που παίζεται το σημαντικό παιχνίδι του κέρδους των εντυπώσεων και του μεριδίου αγοράς , τι θα κάνετε άραγε όταν έχει μοιραστεί η πίτα και δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανάπτυξης; Μαστίγωμα με κνούτο ίσως;
Φυσικά ο ΟΤΕ με ένα τεράστιο δίκτυο, με εγκατεστημένο μηχανισμό τεχνικής υποστήριξης μπορεί προς το παρόν να είναι πολύ πιο εύστοχος και έγκαιρος αλλά με τα (διπλά και τριπλά) πάγια (ΚΑΙ για τηλεφωνία ΚΑΙ για γραμμή ADSL) δεν πρόκειται να δει κανενός είδους ανάπτυξη όσες διαφημίσεις και αν κάνει.
Μια από τα ίδια κακά της μοίρας μας δηλαδή και σ’ αυτό τον τομέα με κακούς γενικά εναλλακτικούς παρόχους που δεν ξέρουν πως να επωφεληθούν από ένα πανάκριβο ημι-κρατικό ΟΤΕ και με κερασάκι τις εξωφρενικά υψηλές χρεώσεις για ADSL συνδέσεις.
Η φωτο είναι απο "κουτιά" του ΟΤΕ στο Γέρακα
18/12/07
Αγιος Βασίλης έρχεται απο το Foshan της Κίνας
Και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι τα παιχνίδια που κατασκευάζονται στην Κίνα, όχι μόνο είναι ανασφαλή σαν κατασκευές αλλά είναι και εξαιρετικά επικίνδυνα αφού περιλαμβάνουν μόλυβδο και άλλα τοξικά συστατικά στα χρώματά τους.
Και αυτό δεν αφορά μόνο τα φτηνιάρικα ανώνυμα παιχνίδια των καλαθιών και των μαζικών «ανεξάρτητων» εισαγωγών (με τα οποία θα παίξουν τα παιδιά των χαμηλών εισοδημάτων), αλλά και τα παιχνίδια των πολυεθνικών εταιριών. Η Matell τον περασμένο Αύγουστο ανακάλεσε εκατοντάδες χιλιάδες παιχνίδια Barbie και Batman που βρέθ
ηκαν να περιέχουν επικίνδυνες ουσίες, ακολουθώντας τη Hasbro που έκανε το ίδιο ένα μήνα νωρίτερα.Και καλά, οι μεγάλες και επώνυμες εταιρίες το κάνουν γιατί δεν μπορούν να ρισκάρουν τη λερωμένη τους φήμη. Με τα ανώνυμα και φτηνά όμως που κατά δεκάδες τόνους εισάγουν τα παιχνιδομάγαζα τι γίνεται; Πως ελέγχονται αυτά; Υπήρξε άραγε κάποιος έλεγχος από το χημείο του κράτους σε αυτές τις τεράστιες ποσότητες που είναι στοκαρισμένες στην Ελλάδα από νωρίς για τη Χριστουγεννιάτικη αγορά στα μαγαζιά της χώρας; Γιατί προφανώς η παραγωγή των παιχνιδιών αυτών έχει γίνει πριν την κρίση των καλοκαιρινών ανακλήσεων!
Ναι, αμέ…
Ναι, αμέ…
Οι ανακλήσεις των παιχνιδιών ξεκίνησαν από μεγάλες χώρες (ΗΠΑ, Καναδά, Αυστραλία και ορισμένες χώρες της ΕΕ) όπου όχι μόνο λειτουργούν ελεγκτικοί μηχανισμοί αλλά υπάρχουν και οργανωμένα καταναλωτικά fora.
Μα καλά, δεν είναι ανόητο να περιμένουμε από τους ανώνυμους Κινέζους κατασκευαστές παιχνιδιών να σέβονται την υγεία των δικών μας παιδιών από τη στιγμή που έχουν τα δικά τους σαν εργάτες στα εργοστάσια;
Είμαστε τόσο αφελείς να πιστεύουμε πως η Κίνα που πλέον κατασκευάζει το 100% των
παιχνιδιών θα ξοδέψει χρήματα για έρευνα και έλεγχο τη στιγμή που το ΜΟΝΟ ζητούμενο είναι το χαμηλό κόστος; Και να ήταν μόνο τα παιχνίδια… Το ίδιο γίνεται και σε ένα σωρό προϊόντα. Οδοντόκρεμες με αρσενικό και συστατικά αντιψυκτικών αυτοκινήτων (!) που ανακαλύφθηκαν τυχαία από ένα καταναλωτή στον Παναμά, τροφές για κατοικίδια, κραγιόν και πάει λέγοντας.
Στέκομαι όμως ειδικά στα παιχνίδια γιατί μέρες που είναι, έχουν ένα ιδιαίτερο συμβολισμό, είναι η ιστορία σαδιστικά ειρωνική.
Ο iΒασίλης δεν φέρνει δώρα από την Καισαρεία ή τον Βόρειο Πόλο αλλά από το Foshan και το Hubei, που έχουν κατασκευαστεί με υλικά τη παγκοσμιοποίηση, το αυξημένο πετρελαϊκό κόστος και τα κερδών που πρέπει να αυξηθούν για να συνεχιστούν οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις. Κι αυτή η συνταγή φτιάχνει δώρα - δηλητήριο.
Ξεπουληθήκαμε μαζικά και σαν καταναλωτές και σαν γονείς στην παραγωγή χαμηλού κόστους ενώ ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. «Ευαισθητοποιημένοι» κατά τα άλλα, προσέχουμε μεν να μην αγοράσουμε στα παιδιά μας πολεμικά παιχνίδια αλλά μετά αναρωτιόμαστε γιατί θερίζει ο καρκίνος.
Υ.Γ. Μα είμαι με τα καλά μου; Περιμένω ευαισθησία σε τέτοιο θέμα από γονείς που καπνίζουν δίπλα στα παιδιά τους;;;
17/12/07
«Μαμά σήμερα μας πήγε το σχολείο εκδρομή»
Το blog χαιρετίζει τις νέες πρωτοβουλίες του Υπουργείου Πόρνοιας (φτου! Λάθος το έγραψα) για αντιμετώπιση των επαναλαμβανόμενων κρουσμάτων σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Θα εξοικειώσει τα παιδιά του Δημοτικού με τη σεξουαλικότητά τους και θα τα κάνει εξπέρ στη χρήση ερωτικών βοηθημάτων (για να μη τρέχουν απο δώ κι απο κεί για βοήθεια και απασχολούν και τις αστυνομικές αρχές απο το κύριο έργο τους).
Πιο φτηνά θα έρθει αυτό το project από το να στελεχωθούν οι διάφορες υπηρεσίες και η Τοπική Αυτοδιοίκηση με κοινωνικούς λειτουργούς.
13/12/07
Οι ανήθικες διαφημίσεις του Jumbo
Και μια που μιλάμε για διαφημίσεις, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην κατακλυσμιαία καμπάνια του Jumbo.
Τους είχα αντιπαθήσει τους τύπους από ένα παλιότερο Πάσχα όπου η ραδιοφωνική διαφήμισή τους, είχε θέμα κάποια πιτσιρίκια που κορόιδευαν τη λαμπάδα ενός άλλου που είχε γενικώς φιόγκους και ήταν βαρετή ενώ η δική τους που ήταν αγορασμένη από τα Jumbo είχε γνωστούς σούπερ ήρωες των made in china πολυεθνικών. Η διαφήμιση αναδείκνυε σε ήρωα το νονό και τη νονά που θα έπαιρναν στα παιδιά λαμπάδα με trandformers και λοιπές αηδίες.
Αισθάνθηκα τότε ιδιαίτερη ντροπή που κανένας ηθικός δισταγμός από τη μεριά της διαφημιστικής εταιρίας και καμία επιτροπή δεοντολογίας από πλευράς είτε διαφημιστικής «βιομηχανίας», είτε κρατική, δεν είχε σταματήσει αυτό το αίσχος που έφτανε στα αυτιά μου σαν πολυβόλο. Κουβέντα από κανένα!
Τώρα ακούω στο ραδιόφωνο τη νέα τους καμπάνια με θέμα ένα καλομαθημένο παιδάκι που τραγουδάει για το πόσο χαίρεται με κάθε νέο παιχνίδι (προσέξτε, όχι το δώρο των Χριστουγέννων αλλά με ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ δώρο) σε μελωδία κλισέ τύπου «We are the world». Θεωρώ περιττό να επιχειρηματολογήσω ή να ηθικολογήσω κατά της συγκεκριμένης «διαφήμισης».
Απλά είμαι περισσότερο από ποτέ σίγουρος οτι οι διαφημιστές της Olympic DDB που από δεκαετίας τώρα παράγουν αυτά τα διαφημιστικά μηνύματα (και ειδικά τώρα που οι καιροί είναι ακόμα πιο δύσκολοι από πλευράς «λογαριασμών») όχι μόνο είναι πρόθυμοι να ξεπεράσουν κάθε ηθική αναστολή προκειμένου να ικανοποιηθεί ο πελάτης, αλλά έχουν μάθει πολύ καλά να παραδίδουν δουλειά ανάλογη του γύφτικου και πρόστυχου brief που θα πάρουν.
Και δεν μου φταιει το ότι έμαθα ότι οι εργασιακές συνθήκες στην εταιρία του κ. Βακκάκη (που είναι ιδιοκτήτης της αλυσίδας Jumbo) παραπέμπουν σε σκλαβοπάζαρο (υπάρχουν και χειρότερα όπως στα δισκάδικα Metropolis των Τοπιντζήδων).
Ούτε μου φταιει που πάνω από 10 χρόνια τώρα αρνούνται να κάνουν συσκευασίες δώρου (γιατί του «κοστίζει» η ανθρωποώρα, λες και αυτό δεν ισχύει για τους άλλους). Μου φταιει όμως που πήρε μόνος του ο κ. Βακκάκης το δικαίωμα σε μια παραλυμένη από διαδικασίες δεοντολογίας αγορά, να εισβάλει με βάρβαρο και προσβλητικό τρόπο στην ευαίσθητη ισορροπία και το μέτρο της προσφοράς ενός παιδικού παιχνιδιού για να πουλήσει το εμπόρευμά του.
Είμαι σίγουρος οτι αν επιχειρούσε αυτά τα φτηνά κολπάκια σε άλλη χώρα με πιο οργανωμένες διαδικασίες, πάνω από τις μισές του διαφημίσεις θα είχαν κοπεί.
Καμία αλυσίδα παιχνιδιών δεν έχει καταφέρει να με κάνει μπουρλότο όσο τούτος εδώ. Ας τον σταματήσει κάποιος και -τέλος πάντων- αν πιστεύετε οτι η κάθε αγορά σας είναι και ψήφος επι- ή απο- δοκιμασίας, πράξτε ανάλογα.
Υ.Γ.
Στην Ελλάδα φαίνεται πως αυτά είναι λεπτομέρειες. Το 2006 ο Βακκάκης βραβεύτηκε σαν «καλύτερος έμπορος της χρονιάς» απο τα βραβεία «Χρήμα» γιατί αύξησε το μερίδιό του! Παρά τις αισχρές διαφημιστικές τακτικές!
Τους είχα αντιπαθήσει τους τύπους από ένα παλιότερο Πάσχα όπου η ραδιοφωνική διαφήμισή τους, είχε θέμα κάποια πιτσιρίκια που κορόιδευαν τη λαμπάδα ενός άλλου που είχε γενικώς φιόγκους και ήταν βαρετή ενώ η δική τους που ήταν αγορασμένη από τα Jumbo είχε γνωστούς σούπερ ήρωες των made in china πολυεθνικών. Η διαφήμιση αναδείκνυε σε ήρωα το νονό και τη νονά που θα έπαιρναν στα παιδιά λαμπάδα με trandformers και λοιπές αηδίες.
Αισθάνθηκα τότε ιδιαίτερη ντροπή που κανένας ηθικός δισταγμός από τη μεριά της διαφημιστικής εταιρίας και καμία επιτροπή δεοντολογίας από πλευράς είτε διαφημιστικής «βιομηχανίας», είτε κρατική, δεν είχε σταματήσει αυτό το αίσχος που έφτανε στα αυτιά μου σαν πολυβόλο. Κουβέντα από κανένα!
Τώρα ακούω στο ραδιόφωνο τη νέα τους καμπάνια με θέμα ένα καλομαθημένο παιδάκι που τραγουδάει για το πόσο χαίρεται με κάθε νέο παιχνίδι (προσέξτε, όχι το δώρο των Χριστουγέννων αλλά με ΚΑΘΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ δώρο) σε μελωδία κλισέ τύπου «We are the world». Θεωρώ περιττό να επιχειρηματολογήσω ή να ηθικολογήσω κατά της συγκεκριμένης «διαφήμισης».
Απλά είμαι περισσότερο από ποτέ σίγουρος οτι οι διαφημιστές της Olympic DDB που από δεκαετίας τώρα παράγουν αυτά τα διαφημιστικά μηνύματα (και ειδικά τώρα που οι καιροί είναι ακόμα πιο δύσκολοι από πλευράς «λογαριασμών») όχι μόνο είναι πρόθυμοι να ξεπεράσουν κάθε ηθική αναστολή προκειμένου να ικανοποιηθεί ο πελάτης, αλλά έχουν μάθει πολύ καλά να παραδίδουν δουλειά ανάλογη του γύφτικου και πρόστυχου brief που θα πάρουν.
Και δεν μου φταιει το ότι έμαθα ότι οι εργασιακές συνθήκες στην εταιρία του κ. Βακκάκη (που είναι ιδιοκτήτης της αλυσίδας Jumbo) παραπέμπουν σε σκλαβοπάζαρο (υπάρχουν και χειρότερα όπως στα δισκάδικα Metropolis των Τοπιντζήδων).
Ούτε μου φταιει που πάνω από 10 χρόνια τώρα αρνούνται να κάνουν συσκευασίες δώρου (γιατί του «κοστίζει» η ανθρωποώρα, λες και αυτό δεν ισχύει για τους άλλους). Μου φταιει όμως που πήρε μόνος του ο κ. Βακκάκης το δικαίωμα σε μια παραλυμένη από διαδικασίες δεοντολογίας αγορά, να εισβάλει με βάρβαρο και προσβλητικό τρόπο στην ευαίσθητη ισορροπία και το μέτρο της προσφοράς ενός παιδικού παιχνιδιού για να πουλήσει το εμπόρευμά του.
Είμαι σίγουρος οτι αν επιχειρούσε αυτά τα φτηνά κολπάκια σε άλλη χώρα με πιο οργανωμένες διαδικασίες, πάνω από τις μισές του διαφημίσεις θα είχαν κοπεί.
Καμία αλυσίδα παιχνιδιών δεν έχει καταφέρει να με κάνει μπουρλότο όσο τούτος εδώ. Ας τον σταματήσει κάποιος και -τέλος πάντων- αν πιστεύετε οτι η κάθε αγορά σας είναι και ψήφος επι- ή απο- δοκιμασίας, πράξτε ανάλογα.
Υ.Γ.
Στην Ελλάδα φαίνεται πως αυτά είναι λεπτομέρειες. Το 2006 ο Βακκάκης βραβεύτηκε σαν «καλύτερος έμπορος της χρονιάς» απο τα βραβεία «Χρήμα» γιατί αύξησε το μερίδιό του! Παρά τις αισχρές διαφημιστικές τακτικές!
12/12/07
Είσαι αρκετά άνδρας για ένα Hummer;
Ομολογώ κύριοι ότι με βάλατε σε αμφιβολίες για πρώτη φορά στη ζωή μου.
Μάλλον δεν είμαι «αρκετά άνδρας» για να αγοράσω ένα από τα πανάκριβα παιχνίδια σας. Και δεν είμαι για τους εξής λόγους:
Δεν μου είναι και πάρα πολύ εύκολο να κυκλοφορώ με ένα μηχάνημα παραγωγής ρύπων ισότιμο με εργοστάσιο λιγνίτη τη στιγμή που επικρατεί παγκόσμιος προβληματισμός για την αλλαγή κλίματος. Ακόμα κι αν διέθετα αυτά τα χρήματα για ένα αυτοκίνητο θα προτιμούσα ένα υβριδικό.
Δεν μου είναι εύκολο να κουμαντάρω σε ασφυκτικά γεμάτους δρόμους ένα τανκ που σχεδιάστηκε για τον αμερικάνικο γιγαντισμό (τα μεγαθήρια αυτά να σας πω οτι έχουν απαγορευτεί να κυκλοφορούν στην Κωνσταντινούπολη, ας μάθουμε κι εμείς κάτι από τους γείτονες...). Ακόμα κι αν διέθετα αυτά τα χρήματα για ένα αυτοκίνητο θα προτιμούσα ένα «έξυπνο» και ευέλικτο από ένα που παραπέμπει σε ΚΔΟΑ (Κτηνώδη Δύναμη – Ογκώδη Άγνοια που έλεγε και ο Πάνος Κουτρουμπούσης, καλή του ώρα).
Δεν έχω διάθεση (κάτσε να το πω κομψά...) να είμαι το αντικείμενο του προβληματισμού των γύρω μου για το πιθανό μέγεθος του μορίου μου (πως τα πήγα;). Δόξα τω θεώ, καλά είμαι! Ακόμα κι αν διέθετα αυτά τα χρήματα για ένα αυτοκίνητο θα προτιμούσα ένα που να μη προκαλεί τέτοιου είδους «αρνητικούς συνειρμούς».
Δεν επιθυμώ να κυκλοφορώ με ένα όχημα που παραπέμπει τόσο πολύ στον αμερικάνικο μιλιταρισμό. Και αυτό δεν έχει καμμία σχέση με τα χρήματα.
Και τέλος, έχω αρκετή ευαισθησία για να μην αγοράσω ποτέ μου ένα προιόν που θα με προκαλούσε να το αγοράσω με τέτοιο πρόστυχο και χονδροειδή τρόπο!
Πιθανά λοιπόν μέ τέτοιες ευαισθησίες να μην είμαι αρκετά άνδρας...
Οι υπόλοιποι που είστε αρκετά άνδρες για να κάνετε υπέρβαση αυτών των ζητημάτων μπορείτε να συνεχίσετε να κυκλοφορείτε σε μια από τις τελευταίες χώρες όπου αυτές οι λαμαρίνες μπορούν να είναι αντικείμενο φθόνου αντί χλεύης όπως θα έπρεπε.
11/12/07
Επιτέλους είμαστε εξουσία!
Δεν κατάλαβα ρε παιδιά τι έχετε με το Μαγγίνα και φωνάζετε.
Διόρισε τα 3 παιδιά του σε τομείς του «ευρύτερου δημόσιου». 
Έβαλε μια οικογένεια Ινδών μεταναστών να του δουλεύει το εξοχικό έχοντάς τους ανασφάλιστους.
Έβαλε μια οικογένεια Ινδών μεταναστών να του δουλεύει το εξοχικό έχοντάς τους ανασφάλιστους.
Δηλαδή τι άλλο θέλετε για να καταλάβετε ότι επιτέλους έχουμε στην εξουσία έναν από εμάς;
Δεν φωνάζατε καιρό τώρα «ο λαός στην εξουσία»;
Δεν φωνάζατε καιρό τώρα «ο λαός στην εξουσία»;
7/12/07
Το περιβάλλον μπορεί να περιμένει
Απ ότι ψιθυρίζεται, αυτό το «σβήσιμο» του ρεύματος που οργανώνεται από την ελληνική bloggoσφαιρα, οργανώνεται και στη Γερμανία αλλά για άλλους λόγους.
Εκεί γίνεται για να προκαλέσει awareness για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι αφορμές είναι δηλαδή καθαρά περιβαλλοντικές.
Δεν μου φαίνεται περίεργο, εμάς ακόμα μας απασχολούν τα θέματα του μικρόκοσμού μας, παίζουμε με τη ΔΕΗ και τα τιμολόγιά της, με τον ΟΤΕ και τους μετόχους του (τώρα στην κυβέρνηση δεν αρέσουν τα κεφάλαια που «εκπροσωπεί ο Βγενόπουλος» οπότε και θέλουν να καταργήσουν τα δικαιώματα πο
υ έχει ένα μέτοχος!).
Καλά λοιπόν, το περιβάλλον μπορεί να περιμένει υποθέτω, ελπίζω ότι όταν αποφασίσουμε να μη βλέπουμε μόνο το δέντρο, θα υπάρχουν ακόμα δάση να δούμε!
Άλλωστε η σχέση μας με το περιβάλλον είναι γνωστή: Ελληνας είναι αυτός που όταν ακούει οτι με το λιώσιμο των πάγων θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας, αγοράζει φτηνό οικόπεδο λίγο πιο μέσα, περιμένοντας να γίνει παραθαλάσσιο αργότερα.
Εκεί γίνεται για να προκαλέσει awareness για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι αφορμές είναι δηλαδή καθαρά περιβαλλοντικές.
Δεν μου φαίνεται περίεργο, εμάς ακόμα μας απασχολούν τα θέματα του μικρόκοσμού μας, παίζουμε με τη ΔΕΗ και τα τιμολόγιά της, με τον ΟΤΕ και τους μετόχους του (τώρα στην κυβέρνηση δεν αρέσουν τα κεφάλαια που «εκπροσωπεί ο Βγενόπουλος» οπότε και θέλουν να καταργήσουν τα δικαιώματα πο
υ έχει ένα μέτοχος!).Δεν ξέρω αν έχουν ενημερωθεί οι φίλοι bloggers για τη ρύπανση που προκαλεί o λιγνίτης που είναι το βασικό καύσιμο της ΔΕΗ (εδώ ένα σχετικό ενημερωτικό της Greenpeace) και αν σκέφτονται να διαμαρτυρηθούν ΚΑΙ για αυτό το λόγο. Όχι ε;
Καλά λοιπόν, το περιβάλλον μπορεί να περιμένει υποθέτω, ελπίζω ότι όταν αποφασίσουμε να μη βλέπουμε μόνο το δέντρο, θα υπάρχουν ακόμα δάση να δούμε!
Άλλωστε η σχέση μας με το περιβάλλον είναι γνωστή: Ελληνας είναι αυτός που όταν ακούει οτι με το λιώσιμο των πάγων θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας, αγοράζει φτηνό οικόπεδο λίγο πιο μέσα, περιμένοντας να γίνει παραθαλάσσιο αργότερα.
6/12/07
The Flies, "All Too Human"
Ξαναγυρνάω σε τούτο το άλμπουμ τακτικά τις τελευταίες μέρες γιατί μου χει κολλήσει.
Λέγεται “All Too Human” και πρόκειται για ένα τρίο απο Bristol μεριά, που αποτελείται απο τους Bob Locke και Tim Norfolk (που έχουν κάνει συνεργασίες με τους Massive Attack και τους Goldfrapp) ενώ φωνητικά και στίχους έχει αναλάβει ο σούπερ cool από άποψη στυλ Sean Cook κυρίες μου και κύριοι...
Σκοτεινός ήχος με έγχορδα και νότες από παλιά καλή ροκ εντ ρόλλ, απο Roy Orbison.
Άντε να μιμηθούμε τους οινογνώστες και να πούμε για χρώματα κι αρώματα σε κάθε γουλιά.
Το "Walking On the Sand" ακούγεται σαν ένα διεστραμμένο "Fever" της Peggy Lee, το "The Temptress" (το έχω βάλει στο box δεξιά αλλά σιγά μην το πήρατε είδηση) με μαρίμπες, ξύλινα πνευστά, βιολιά πιτσικάτο και τεχνητά σκράτς είναι sexy as hell, επίγευση απο Beatles στο "We began" και καθαρόαιμο Pink Floyd το «One Of Them». Μέχρι και κόρνα (πληθυντικός, τα πνευστά ντε...), έχουν χρησιμοποιήσει στο Bitter Moon! (μωρέ άμα έχει έμπνευση ο δημιουργός... με το τίποτα σου φτιάχνει θαύματα).
Το "Walking On the Sand" ακούγεται σαν ένα διεστραμμένο "Fever" της Peggy Lee, το "The Temptress" (το έχω βάλει στο box δεξιά αλλά σιγά μην το πήρατε είδηση) με μαρίμπες, ξύλινα πνευστά, βιολιά πιτσικάτο και τεχνητά σκράτς είναι sexy as hell, επίγευση απο Beatles στο "We began" και καθαρόαιμο Pink Floyd το «One Of Them». Μέχρι και κόρνα (πληθυντικός, τα πνευστά ντε...), έχουν χρησιμοποιήσει στο Bitter Moon! (μωρέ άμα έχει έμπνευση ο δημιουργός... με το τίποτα σου φτιάχνει θαύματα).
Ξέρω ακούγεται σαν να είναι απομίμηση από όλα αυτά αλλά δεν είναι, αντίθετα μας φέρνουν φάτσα με τις επιρροές τους αλλά τις χτενίζουν, τις στυλιζάρουν και κάνουν ένα πολύ ενδιαφέρον άκουσμα.
Και επιβεβαιώνουν (διακριτικά μεν αλλά επιβεβαιώνουν) αυτό που έλεγα πριν από μερικά posts, οτι δηλαδή η έμπνευση γυρνάει στα παλιά.
Ο καθείς με τις προτεραιότητές του
Οι bloggers κάνουν λέει μπουκοτάζ για τια αυξήσεις της ΔΕΗ!
Νάστε καλά παιδιά να οργανώνεστε, να μιλάτε στις τηλεοράσεις για το πως αντιδράσατε στις αυξήσεις με συμβολικές ενέργειες που βλάπτουν την τσέπη μας.
Εγώ ευχαριστώ δε θα πάρω, περιμένω ακόμα να κινητοποιηθείτε για τις επιθέσεις στους μετανάστες. Που μπορεί να μη βλάπτουν την τσέπη μας αλλά τη συνείδησή μας.
Καλή επιτυχία σας εύχομαι...
Νάστε καλά παιδιά να οργανώνεστε, να μιλάτε στις τηλεοράσεις για το πως αντιδράσατε στις αυξήσεις με συμβολικές ενέργειες που βλάπτουν την τσέπη μας.
Εγώ ευχαριστώ δε θα πάρω, περιμένω ακόμα να κινητοποιηθείτε για τις επιθέσεις στους μετανάστες. Που μπορεί να μη βλάπτουν την τσέπη μας αλλά τη συνείδησή μας.
Καλή επιτυχία σας εύχομαι...
3/12/07
Το νου σας μη μείνουμε μόνοι μας
«Ομάδα 25 ατόμων εισέβαλε σε σπίτι στο Αιγάλεω και τραυμάτισε σοβαρά οκτώ Πακιστανούς που διέμεναν εκεί. Από τους τραυματίες οι πέντε νοσηλεύονται με βαριά τραύματα.»
Την «έπεσαν» που λετε οι «νεαροί» σε μερικούς κακόμοιρους Πακιστανούς... τι λεβεντιά! τι ελληνοπρεπές ιδεώδες...
Την «έπεσαν» που λετε οι «νεαροί» σε μερικούς κακόμοιρους Πακιστανούς... τι λεβεντιά! τι ελληνοπρεπές ιδεώδες...
Προσέξτε: Δεν την "έπεσαν" σε τίποτε μεγαλομαφιόζους από αυτούς που διακινούν λευκή σάρκα, ούτε σε τίποτε ναρκο-έμπορους που έχουν γεμίσει την πιάτσα με πρέζα.
Ούτε καν σε τίποτα πορτοφολάδες, τσαντάκηδες, μπουκαδόρους, ριφιφίδες και πάει λέγοντας...
Όχι...
Γιατί αυτοί οι «νεαροί» δεν βγήκαν στο δρόμο αγανακτισμένοι για την αυξανόμενη εγκληματικότητα, δεν κινητοποιήθηκαν από καμία «ευαισθησία». Προφανώς λοιπόν δεν θα τα έβαζαν με ένα δύσκολο στόχο σαν αυτούς που παράγουν την εγκληματικότητα, ούτε καν τους ένοιαξε αυτό το άλλοθι.
Βγήκαν σαν αγέλη με το γνωστρό θρασύδειλο νεοφασιστικό τρόπο, να κατασπαράξουν κάποιους κακόμοιρους Πακιστανούς απο αυτούς που σπανίως δημιουργούν προβλήματα, που δεν έχουν παραβατική συμπεριφορά, που πασχίζουν για ένα τίμιο μεροκάματο, που προσπαθούν να βγάλουν μερικά ευρώ να στείλουν πίσω στις οικογένειές τους, που ανέχονται (γιατί δεν μπορούν να κάνουν και διαφορετικά) τόσο τις απαγωγές των εντολοδόχων νταήδων του Βουλγαράκη και τώρα τις άνανδρες και φονικές επιθέσεις των καλόπαιδων που αποφάσισαν να διώξουν τους "ξένους απ’ την Ελλάδα".
Δεν θα επιχειρηματολογήσω περισσότερο για αυτή την παράνοια, δεν πρόκειται να κάθομαι να παραθέτω επιχειρήματα και να μπω σε συζήτηση για μια ομάδα εγκληματίες και φονιάδες (ούτε καν ρατσιστές δε τους λες, αφού εδώ δεν υπάρχει καν ιδεολογία κι άποψη).
Περιμένω όμως από το «προοδευτικό» κομμάτι της κοινωνίας μας,
τους συν-bloggers που κινητοποιήθηκαν για πολλά παρόμοια ζητήματα,
τα επίσημα κόμματα,
φορείς και συνδικάτα,
μαθητές και φοιτητές,
να κατέβουν σε διαδήλωση όπως πριν χρόνια στη Γαλλία όταν ο κόσμος βροντοφώναξε «Κάτω τα χέρια από τον φιλαράκο μου».
Γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα αυτό, κινδυνεύουμε ίσως να μας φύγουν οι μετανάστες αφήνοντάς μας μόνους μας με αυτούς τους "έλληνες".
Γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα αυτό, κινδυνεύουμε ίσως να μας φύγουν οι μετανάστες αφήνοντάς μας μόνους μας με αυτούς τους "έλληνες".
Για να δούμε...
30/11/07
Φύσα το ρε Franky!
Ένας καταταλαιπωρημένος Frank Morgan που με κόπο κατάφερε να ανέβει στη σκηνή του Half Note, να πάρει τη θέση του στο κέντρο της και να αρχίσει να φυσάει το καλάμι.
Και όταν άρχισε να φυσάει... ακούς έναν από τους πιο απαλούς ήχους σαξόφωνου που έχεις ακούσει ποτέ, σε ρυθμούς υπνωτικούς, μέχρι και οι λέξεις του έβγαιναν μία την φορά, σα τις νότες που διεκδικούσαν τον χρόνο και τον όγκο τους πριν εξαφανιστούν.
Πανέμορφος!
26/11/07
Μας γαμούν τα λύκεια (αλλά ξαναγυρνάνε σ' αυτά)
Έτσι μπράβο μανάρια μου! Να τα σπάσετε τα σχολεία, να τα ισοπεδώσετε όλα!
Οι καταστροφές είναι στο κάτω-κάτω ένα σύμπτωμα που δείχνει το βαθμό της ασθένειας της ελληνικής κοινωνίας. Και όποιος δεν βλέπει οτι χρεοκοπήσαμε είναι υποκριτής.
Τα «παιδιά» του «πίνω μπάφο και παίζω προ», δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να δώσουν την πλήρη εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
Αυτά που έσπασαν τα «παιδιά» είναι εργαλεία μιας ξεπερασμένης αντίληψης που θεωρεί ότι ο εξοπλισμός είναι μέσο μάθησης. Μια μάθησης περιττής και ξεπερασμένης αφού σήμερα μόνο οι φελλοί επιπλέουν, μόνο το "μέσοΝ" σου βρίσκει δουλειά, μόνο η διαφθορά , το κολλητιλίκι και η πολιτική συναλλαγή θα σου εξασφαλίσουν το μέλλον.
Τα «παιδιά» του «πίνω μπάφο και παίζω προ», δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να δώσουν την πλήρη εικόνα της σημερινής Ελλάδας.
Αυτά που έσπασαν τα «παιδιά» είναι εργαλεία μιας ξεπερασμένης αντίληψης που θεωρεί ότι ο εξοπλισμός είναι μέσο μάθησης. Μια μάθησης περιττής και ξεπερασμένης αφού σήμερα μόνο οι φελλοί επιπλέουν, μόνο το "μέσοΝ" σου βρίσκει δουλειά, μόνο η διαφθορά , το κολλητιλίκι και η πολιτική συναλλαγή θα σου εξασφαλίσουν το μέλλον.
Γιατί να επιδιώξεις τη μάθηση δηλαδή όταν μπορείς να ενταχθείς σε ένα κόμμα εξουσίας, να προσληφθείς σαν αγροφύλακας, έκτακτο προσωπικό, όταν μπορείς να διαχειρίζεσαι μαύρο ταμείο που προέρχεται απο κρατικά κονδύλια με μόνα εχέγγυα το ότι είσαι γραμματέας του κομματικού συνδικαλιστικού φορέα.
Μου φαίνεται πως βασιστήκαμε υπερβολικά σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που απο καιρό έχει πεθάνει ενώ το "εκπαιδευτικό σύστημα της αρπαχτής" είναι πολύ ισχυρότερο, με πολύ πιο αποτελεσματικές προσλαμβάνουσες.
Αυτά που έσπασαν τα «παιδιά» είναι κρατικό και δημόσιο χρήμα. Άρα περιουσιακά στοιχεία ενός κράτους-αφέντη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Οι φραγκοφονιάδικες πολιτικές, το γραφειοκρατικό δημόσιο, το μέσον για να κάνεις τη δουλίτσα σου, οι κρατικοί - πολιτικοί φορείς που φροντίζουν να αυτοταίζονται με ένα πολυπλόκαμο σύστημα αδιαφάνειας και διαφθοράς από τη μία και η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής πολιτικής από την άλλη, έχουν δημιουργήσει αγεφύρωτες σχέσεις αντιπαλότητας μεταξύ κράτους και πολίτη.
Προσθέστε σ αυτό το κοκτέιλ και τη χαλαρότητα (για να μη πούμε το «άρπα-κόλλα») που αντιμετωπίζει τη δουλειά του ο εκπαιδευτικός και πάνω απ όλα την εξαφανισμένη απο καιρό κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη (να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα) και να’ τη η μολότοφ!
Είναι λοιπόν άμοιρα και ανεύθυνα τα παιδιά για τις καταστροφές; Όχι! Η ευθύνη είναι όλη δική τους, ήξεαραν πολύ καλά τι έκαναν, είναι η επόμενη γενιά ρεμπεσκέδων ελληναράδων που θα ζητάει δικαιώματα χωρίς να έχει υποχρεώσεις, που θα γίνουν άβουλα ανθρωπάρια που θα περιμένουν κρυμμένοι όσους οργανωμένα και συνειδητά προσπαθούν να βελτιώσουν κάποια πράγματα σ΄αυτό τον τόπο, να καθαρίσουν ΚΑΙ γι αυτούς, να επωφεληθούν απο αγώνες άλλων. Τα παράσιτα!
Αυτά που έσπασαν τα «παιδιά» είναι κρατικό και δημόσιο χρήμα. Άρα περιουσιακά στοιχεία ενός κράτους-αφέντη με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Οι φραγκοφονιάδικες πολιτικές, το γραφειοκρατικό δημόσιο, το μέσον για να κάνεις τη δουλίτσα σου, οι κρατικοί - πολιτικοί φορείς που φροντίζουν να αυτοταίζονται με ένα πολυπλόκαμο σύστημα αδιαφάνειας και διαφθοράς από τη μία και η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής πολιτικής από την άλλη, έχουν δημιουργήσει αγεφύρωτες σχέσεις αντιπαλότητας μεταξύ κράτους και πολίτη.
Προσθέστε σ αυτό το κοκτέιλ και τη χαλαρότητα (για να μη πούμε το «άρπα-κόλλα») που αντιμετωπίζει τη δουλειά του ο εκπαιδευτικός και πάνω απ όλα την εξαφανισμένη απο καιρό κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη (να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα) και να’ τη η μολότοφ!
Είναι λοιπόν άμοιρα και ανεύθυνα τα παιδιά για τις καταστροφές; Όχι! Η ευθύνη είναι όλη δική τους, ήξεαραν πολύ καλά τι έκαναν, είναι η επόμενη γενιά ρεμπεσκέδων ελληναράδων που θα ζητάει δικαιώματα χωρίς να έχει υποχρεώσεις, που θα γίνουν άβουλα ανθρωπάρια που θα περιμένουν κρυμμένοι όσους οργανωμένα και συνειδητά προσπαθούν να βελτιώσουν κάποια πράγματα σ΄αυτό τον τόπο, να καθαρίσουν ΚΑΙ γι αυτούς, να επωφεληθούν απο αγώνες άλλων. Τα παράσιτα!
Και είναι παράσιτα γιατι θα ξαναγυρίσουν στις τάξεις. Κακώς βέβαια. Αν αποφάσιζαν να απορρίψουν αυτό που δεν τους κάνει (αντί να το καταστρέψουν), θα έμεναν περισσότεροι πόροι για όσους ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ να μείνουν στο σχολείο (και ΠΡΟΣΟΧΗ, αυτό δεν έχει ΚΑΜΜΙΑ σχέση με το πόσα χρήματα δίνει για την εκπαίδευση το τραγικό ελληνικό κράτος).
Τώρα θα χρειαστούν -λέει- περι το ένα εκατομμύριο ευρώ για να ξαναστηθεί το σχολείο με τους κατεστραμμένους εξοπλισμούς!
Ν
α μη ξαναστηθεί το σχολείο ποτέ λοιπόν. Να παραμείνει μνημείο-ταφόπλακα της χρεοκοπημένης κοινωνίας μας, να το επισκέπτονται οι επίσημοι και να καταθέτουν στεφάνια κάθε 24 Νοεμβρίου.Δηλαδή τι παραπάνω έχουν κάνει οι μαθητές του Παγκρατίου για να αξίζουν εξοπλισμό ενός εκατομμυρίου ευρώ; Γιατί το Παγκράτι να έχει εξοπλισμό τέτοιου ύψους και στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης να κάνουν μάθημα σε ετοιμόρροπες παράγκες και να παρακαλάνε για ανθρώπινες συνθήκες;
Για να δούμε ο κύριος Λαζόπουλος του «οι νέοι έχουν πάντα δίκιο» τι θέση θα πάρει... Πάντως η λαικιστική και υποκριτική ανακοίνωση του «Συνασπισμού» μίλησε για «καταστροφές που προκάλεσαν ομάδες εκτός της εκπαιδευτικής κοινότητας» ενώ έγινε ήδη γνωστό πως η πλειοψηφία των κωλόπαιδων ήταν μαθητές.
21/11/07
Για τον κύριο Λάκη Λαζόπουλο
Αυτή τη χρονιά η εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου «σπάει ταμεία».
Ο χώρος του live είναι γεμάτος κόσμο και ο ίδιος ντοπάρεται κανονικά με την πολυπληθή παρουσία και τις αντιδράσεις του κοινού.
Την βλέπω συστηματικά την εκπομπή του. Γιατί κατ’ αρχήν είναι ένας καλός κωμικός, ένας καλός σατυρικός καλλιτέχνης. Ξέρει την τέχνη της ατάκας, κατέχει τη λεπτή ισορροπία του timing που είναι βασική στην κωμωδία, έχει πολιτικό ένστικτο.
Αλλά δυστυχώς έχει και συγκεκριμένη άποψη που θεωρεί οτι πρέπει να την καταθέσει. Όταν λοιπόν η διακήρυξη, το μανιφέστο, οι πολιτικές πεποιθήσεις έχουν μεγαλύτερη προτεραιότητα, όταν δεν μπορεί να κάνει χιούμορ και με την ίδια την άποψή του, με τις ίδιες τις πεποιθήσεις του που αντιμετωπίζει ως ιερές αγελάδες (βλέπε και περίπτωση «γελοιογράφου» Στάθη) το γέλιο μοιραία θα πρέπει να προέλθει από αλλού.
Αλλά δυστυχώς έχει και συγκεκριμένη άποψη που θεωρεί οτι πρέπει να την καταθέσει. Όταν λοιπόν η διακήρυξη, το μανιφέστο, οι πολιτικές πεποιθήσεις έχουν μεγαλύτερη προτεραιότητα, όταν δεν μπορεί να κάνει χιούμορ και με την ίδια την άποψή του, με τις ίδιες τις πεποιθήσεις του που αντιμετωπίζει ως ιερές αγελάδες (βλέπε και περίπτωση «γελοιογράφου» Στάθη) το γέλιο μοιραία θα πρέπει να προέλθει από αλλού.
Από που όμως;
Ειλικρινά μερικές φορές ενοχλούμαι ιδιαίτερα όταν καταφεύγει σε σκατολογικές ατάκες για να εκβιάσει το γέλιο (χεσίματα και κλανιές είναι η εύκολη λύση), μένω αδιάφορος όταν χρησιμοποιούνται βιντεάκια από το Youtube (αφού προφανώς η πλειοψηφία του κοινού δεν διαθέτει πρόσβαση στο Internet).
Ειλικρινά μερικές φορές ενοχλούμαι ιδιαίτερα όταν καταφεύγει σε σκατολογικές ατάκες για να εκβιάσει το γέλιο (χεσίματα και κλανιές είναι η εύκολη λύση), μένω αδιάφορος όταν χρησιμοποιούνται βιντεάκια από το Youtube (αφού προφανώς η πλειοψηφία του κοινού δεν διαθέτει πρόσβαση στο Internet).
Και με ενοχλούν αυτές οι ευκολίες γιατί τον θεωρώ ιδιαίτερα εύστροφο και χιουμορίστα, πιστεύω οτι θα μπορούσε να διπλασιάσει το χρόνο των σταυρικών σχολίων αν έκανε την ίδια δριμεία κριτική σάτιρα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Αλλά όχι...
Η σάτιρά του είναι πολωμένη, άγεται και φέρεται από τις προσωπικές του συμπάθειες και αντιπάθειες. Για παράδειγμα ποτέ δε θα κοροϊδέψει, δεν θα σατιρίσει τη Λιάνα Κανέλλη και το ΚΚΕ.
Η σάτιρά του είναι πολωμένη, άγεται και φέρεται από τις προσωπικές του συμπάθειες και αντιπάθειες. Για παράδειγμα ποτέ δε θα κοροϊδέψει, δεν θα σατιρίσει τη Λιάνα Κανέλλη και το ΚΚΕ.
Αυτό ακριβώς τον εμποδίζει από το να είναι ένας «καθώς πρέπει» σατιρικός. Η έλλειψη της ικανότητας να τα βάλει ακόμα και με τις προσωπικές του συμπάθειες, να δει τα ελαττώματα και τα κουσούρια τους. Σε τελική ανάλυση η ικανότητά του να αυτοσαρκάζεται.
Η ρητορική του είναι «εγώ λεω αυτά που λεει ο κόσμος», «εγώ είμαι ο κόσμος», «ένας από εσάς», ή η κορώνα «εγώ στο λέω!». Και σε πολλές περιπτώσεις έχει δίκιο γιατί τα λεει χύμα κ
αι έξω από τα δόντια εκτός από τις περιπτώσεις που τα σφιγμένα δόντια τον εμποδίζουν να το κάνει.
Σφιγμένα δόντια έχει όταν γενικώς η νεολαία «έχει δίκιο», η αριστερά «έχει δίκιο». Όχι, δεν έχουν πάντα δίκιο, η κριτική ή η σάτιρα όμως και σ’ αυτές τις περιπτώσεις λείπει, για να μη δυσαρεστηθεί το «target group». Και οι προσωπικές του αντιλήψεις...
αι έξω από τα δόντια εκτός από τις περιπτώσεις που τα σφιγμένα δόντια τον εμποδίζουν να το κάνει.Σφιγμένα δόντια έχει όταν γενικώς η νεολαία «έχει δίκιο», η αριστερά «έχει δίκιο». Όχι, δεν έχουν πάντα δίκιο, η κριτική ή η σάτιρα όμως και σ’ αυτές τις περιπτώσεις λείπει, για να μη δυσαρεστηθεί το «target group». Και οι προσωπικές του αντιλήψεις...
Άλλωστε ο γύφτος του Αλ τσαντίρι που υποτίθεται οτι θα τα έψελνε σε όλους, σιγά -σιγά έφυγε (δεν θα τον άφηνε να του πάρει τόση δημοτικότητα) και έμεινε ο Λάκης που τώρα πιστώνεται όλη την τηλεθέαση και που (ως Λάκης) δεν χρειάζεται να τηρεί ίσες αποστάσεις.
Με ενοχλεί επίσης το οτι αυτός ο λαϊκός καλλιτέχνης είναι τόσο «λαϊκός» που συμμετέχει στην ίδια φτηνή TV που ο ίδιος καταδικάζει μέσα από τα τηλεοπτικά αποσπάσματα των πρωινάδικων και των κουτσομπολίστικων εκπομπών.
Λατρεύει να συμμετέχει σ’ αυτό τον καυγά υστερικών νοικοκυρών σε γειτονιά του 60, να κατακεραυνώνει τη Ρούλα με τον αλβανό της, τον Κούγια τον Καρβέλα, τη Ντενίση, λατρεύει να κυλιέται στην ίδια λάσπη που φαίνεται να χλευάζει.
Γιατί ξέρει οτι αυτά ακριβώς τα αποσπάσματα θα παίξουν ξανά και ξανά την επόμενη μέρα στα κανάλια, θα κληθούν να σχολιάσουν όλοι αυτοί οι γραφικοί που μόνο αν μείνουμε άρρωστοι στο σπίτι θα αντιληφθούμε οτι υπάρχουν. Κι όμως τους προβάλει σαν να μας αφορούν όλους γιατί ξέρει πως αυτά είναι που θα ανεβάσουν την τόσο καταδικασμένη από τον ίδιο τηλεθέαση, αυτά που τον κάνουν πιο «λαϊκό» από οτι η θεατρική του καριέρα, τον κάνουν να έχει «πλάκα» αντί για tongue in cheek χιούμορ.
Παρόλα αυτά παραμένει μακράν η πιο ενδιαφέρουσα τηλεοπτική περσόνα της χειμαζόμενης ελληνικής τηλεόρασης και η εκπομπή του -παρόλο τον απίστευτο λαικισμο της- φτάνει να πει και πράγματα που κανείς δεν τολμά να αρθρώσει τηλεοπτικά όπως τότε με τα "πράσινα παπούτσια".
Γιατί ξέρει οτι αυτά ακριβώς τα αποσπάσματα θα παίξουν ξανά και ξανά την επόμενη μέρα στα κανάλια, θα κληθούν να σχολιάσουν όλοι αυτοί οι γραφικοί που μόνο αν μείνουμε άρρωστοι στο σπίτι θα αντιληφθούμε οτι υπάρχουν. Κι όμως τους προβάλει σαν να μας αφορούν όλους γιατί ξέρει πως αυτά είναι που θα ανεβάσουν την τόσο καταδικασμένη από τον ίδιο τηλεθέαση, αυτά που τον κάνουν πιο «λαϊκό» από οτι η θεατρική του καριέρα, τον κάνουν να έχει «πλάκα» αντί για tongue in cheek χιούμορ.
Παρόλα αυτά παραμένει μακράν η πιο ενδιαφέρουσα τηλεοπτική περσόνα της χειμαζόμενης ελληνικής τηλεόρασης και η εκπομπή του -παρόλο τον απίστευτο λαικισμο της- φτάνει να πει και πράγματα που κανείς δεν τολμά να αρθρώσει τηλεοπτικά όπως τότε με τα "πράσινα παπούτσια".
Και αυτό μερικές φορές γίνεται πιο σημαντικό απο όλα τα άλλα...
16/11/07
Πάλι έχασε ο υπουργός περιβάλλοντος!
Στην απόφαση της χάραξης της Ιόνιας Οδού πάλι νικήθηκε ο Υπουργός Περιβάλλοντος από τον Υπουργό Δημοσίων Έργων.
Ο υπουργός περιβάλλοντος κ. Σουφλιάς υποστήριζε (λέμε τώρα...) ότι ο δρόμος έπρεπε να περάσει πάνω από τη λίμνη Καϊάφα για να μη χρειαστεί να γίνει διαπλάτυνση και επιβαρυνθεί ακόμα περισσότερο η λεπτή λωρίδα που χωρίζει τη λίμνη από τη θάλασσα, όπως πρότεινε και η Νομαρχία.
Αλλά ο πιο τσαμπουκάς υπουργός Δημόσιων Έργων κ. Σουφλιάς, του το ξέκοψε ορθά – κοφτά και κοιτώντας τον άγρια, ότι δεν υπάρχουν λεφτά για νέα χάραξη.
Μετά στο σπίτι τον χαστούκισε κιόλας (τον περιβάλλοντος).
Έτσι ο δρόμος θα διαπλατυνθεί με 2 ακόμα λωρίδες ανα κατεύθυνση...
Οπουδήποτε αλλού η συνύπαρξη των δύο υπουργείων σε ένα άτομο θα προκαλούσε διχασμό προσωπικότητας. Εδώ όμως που οι κρατικοί λειτουργοί είναι πιο χοντρόπετσοι (ως γνήσιοι βλάχοι και σαρακατσαναίοι) τη σχιζοφρένεια την κάνουν μπαλάκι σ’ εμάς και τη χώρα που κουμαντάρουν.
Οπουδήποτε αλλού η συνύπαρξη των δύο υπουργείων σε ένα άτομο θα προκαλούσε διχασμό προσωπικότητας. Εδώ όμως που οι κρατικοί λειτουργοί είναι πιο χοντρόπετσοι (ως γνήσιοι βλάχοι και σαρακατσαναίοι) τη σχιζοφρένεια την κάνουν μπαλάκι σ’ εμάς και τη χώρα που κουμαντάρουν.
Και σ' ανώτερα!
Υ.Γ. Αυτό που με σκοτώνει είναι "μελλοντικό υπόγειο κομμάτι" εκεί που η λίμνη σχεδόν συναντάει τη θάλασσα. "Να σε κάψω Γιάννη να σ' αλείψω λάδι... στο μέλλον".
Σα δε ντρεπόμαστε!
Η φωτό είναι απο την "Ελευθεροτυπία"
14/11/07
Η (μη) ηθική του κυνηγού
Άντε πάλι με τις συζητήσεις για το αν πρέπει ή όχι να απαγορευθεί το κυνήγι...
Στην ερώτηση του Λυριτζή στην ΝΕΤ για το «αν θα πάθουν τίποτε οι κυνηγοί αν δεν κυνηγήσουν για μια χρονιά» ο εκπρόσωπος των κυνηγών απάντησε «εσείς δηλαδή θα πάθετε τίποτε αν ξυρίσετε το μούσι σας;»
Ναι ξέρω, θα μου πείτε πως ήταν ατυχής η έκφραση του εκπροσώπου. Αλλά εγώ από την άλλη παρά το ότι είμαι συνήθως έτοιμος να αναγνωρίσω αρκετά ελαφρυντικά πιστεύω ότι πραγματικά είπε αυτό που πίστευε.
Νομίζει δηλαδή ο κύριος αυτός και οι άλλοι κυνηγοί πως το να κυνηγούν είναι δικαίωμά τους που αφορά αυτούς και κανέναν άλλο, όπως το αν θα αφήσεις μούσι ή όχι...
Πιστεύουν πραγματικά πως η κατοχή του όπλου, η άδεια κυνηγιού, η οργάνωση συλλόγων είναι αρκετά για να τους κάνει να διεκδικήσουν την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ και την ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ του εθνικού πλούτου που λέγεται «άγρια ζωή».
Και το κράτος σαν να είμαστε στην εποχή των κομητειών, των φέουδων, θεωρεί πως μπορεί να έχει πόρους, έσοδα, πουλώντας στους κυνηγούς την άγρια ζωή που όμως ανήκει σε όλους μας ακόμα και σε μένα και σε εσάς που προτιμάτε να τη βλέπετε να πετάει, να φωλιάζει, να χέζει στο δάσος. Οι άδειες κυνηγιού δεν εκδίδονται για εκλεχθεί ένας συγκεκριμένος πληθυσμός όπως πιθανά θα μπορούσε να γίνει με τα αγριοκούνελα στη Λήμνο ή σε άλλες περιπτώσεις όπου η έλλειψη φυσικών εχθρών έχει επιφέρει υπέρμετρη αύξηση θηραμάτων. Ούτε εκδίδονται για να μπουν οι κυνηγοί σε κυνηγετική ρεζέρβα με ρυθμιζόμενους πληθυσμούς «θηραμάτων».
Εκδίδονται για περιοχές όπου όλοι έχουν πρόσβαση, ενώ οι άδειες που επιτρέπουν κάποιους μέγιστους επιτρεπόμενους αριθμούς θηραμάτων είναι κ
αθαρή απάτη, αφού δεν υπάρχει έλεγχος, απλά επαφίενται στην καλή θέληση του καθένα.
Πρόσφατα, και παρόλο που οι κυνηγετικές ενώσεις συνεχίζουν να περηφανεύονται για το πόσο καλά ελέγχουν τη λαθροθηρία, ένα σωρό κόκκινα ελάφια της Πάρνηθας εξαφανίστηκαν από κάποιες ασυγκράτητες ανεγκέφαλες καραμπίνες. Ξεκάθαρα λοιπόν σήμερα δεν μπορούν κάποιοι να αγοράζουν και να πουλάνε το δικαίωμα του να σκοτώσουν κάτι που δεν τους ανήκει.
Στην ερώτηση του Λυριτζή στην ΝΕΤ για το «αν θα πάθουν τίποτε οι κυνηγοί αν δεν κυνηγήσουν για μια χρονιά» ο εκπρόσωπος των κυνηγών απάντησε «εσείς δηλαδή θα πάθετε τίποτε αν ξυρίσετε το μούσι σας;»
Ναι ξέρω, θα μου πείτε πως ήταν ατυχής η έκφραση του εκπροσώπου. Αλλά εγώ από την άλλη παρά το ότι είμαι συνήθως έτοιμος να αναγνωρίσω αρκετά ελαφρυντικά πιστεύω ότι πραγματικά είπε αυτό που πίστευε.
Νομίζει δηλαδή ο κύριος αυτός και οι άλλοι κυνηγοί πως το να κυνηγούν είναι δικαίωμά τους που αφορά αυτούς και κανέναν άλλο, όπως το αν θα αφήσεις μούσι ή όχι...
Πιστεύουν πραγματικά πως η κατοχή του όπλου, η άδεια κυνηγιού, η οργάνωση συλλόγων είναι αρκετά για να τους κάνει να διεκδικήσουν την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ και την ΕΠΙΚΑΡΠΙΑ του εθνικού πλούτου που λέγεται «άγρια ζωή».
Και το κράτος σαν να είμαστε στην εποχή των κομητειών, των φέουδων, θεωρεί πως μπορεί να έχει πόρους, έσοδα, πουλώντας στους κυνηγούς την άγρια ζωή που όμως ανήκει σε όλους μας ακόμα και σε μένα και σε εσάς που προτιμάτε να τη βλέπετε να πετάει, να φωλιάζει, να χέζει στο δάσος. Οι άδειες κυνηγιού δεν εκδίδονται για εκλεχθεί ένας συγκεκριμένος πληθυσμός όπως πιθανά θα μπορούσε να γίνει με τα αγριοκούνελα στη Λήμνο ή σε άλλες περιπτώσεις όπου η έλλειψη φυσικών εχθρών έχει επιφέρει υπέρμετρη αύξηση θηραμάτων. Ούτε εκδίδονται για να μπουν οι κυνηγοί σε κυνηγετική ρεζέρβα με ρυθμιζόμενους πληθυσμούς «θηραμάτων».
Εκδίδονται για περιοχές όπου όλοι έχουν πρόσβαση, ενώ οι άδειες που επιτρέπουν κάποιους μέγιστους επιτρεπόμενους αριθμούς θηραμάτων είναι κ
αθαρή απάτη, αφού δεν υπάρχει έλεγχος, απλά επαφίενται στην καλή θέληση του καθένα.Πρόσφατα, και παρόλο που οι κυνηγετικές ενώσεις συνεχίζουν να περηφανεύονται για το πόσο καλά ελέγχουν τη λαθροθηρία, ένα σωρό κόκκινα ελάφια της Πάρνηθας εξαφανίστηκαν από κάποιες ασυγκράτητες ανεγκέφαλες καραμπίνες. Ξεκάθαρα λοιπόν σήμερα δεν μπορούν κάποιοι να αγοράζουν και να πουλάνε το δικαίωμα του να σκοτώσουν κάτι που δεν τους ανήκει.
Αφήνω στην άκρη το ότι το «έτσι θέλω» του κυνηγού είναι σήμερα πιο ανήθικο από ποτέ, άλλοτε αφού αφενός υπάρχει σαφώς θέμα ποιότητας περιβάλλοντος, αριθμού αγρίων ζώων και αλληλεπίδρασης στην τροφική αλυσίδα και από την άλλη, επειδή δεν γίνεται πλέον για λόγους διατροφής. Όσο για τα επιχειρήματα που συνήθως ακούγονται για φυσιολάτρες και τρόπο ζωής και επιστροφή στη φύση, ε, δεν χρειάζεται και πυρηνική φυσική για να βρουν τον τρόπο να κάνουν εκδρομές χωρίς να πρέπει να σκοτώσουν ή τουλάχιστον ας χρησιμοποιήσουν σφεντόνες ή τόξα και βέλη, γιατί η καραμπίνα δεν ξέρω πόσο "φυσική" μπορεί να θεωρηθεί.
13/11/07
"Μπουζούκια" στη Σερβία...
Και τώρα που τα είπαμε για τα δικά μας μεγαλομπουζουξίδικα, δείτε και μερικές φωτογραφίες από τα ανάλογα «μπουζούκια» σε κάποια πανηγύρια (σε τέντα ε;) κάπου σε κάποια επαρχία της Σερβίας...
Νομίζετε ότι έχουμε κάτι διαφορετικό από αυτό; Για κάντε μια αντιστοίχηση...
Νομίζετε ότι έχουμε κάτι διαφορετικό από αυτό; Για κάντε μια αντιστοίχηση...
Μήπως οι ντίβες και ανθυπο-ντίβες εδώ δεν εμφανίζονται με τολμηρά και αποκαλυπτικά μοντελάκια;
Μήπως τα χαρτονομίσματα στο πλούσιο μπούστο δεν είναι τα γαρύφαλλα που αφήνουν τα ποσοστά στην τραγουδιάρα;
Απλά η ευημερούσα ελληνική μπου(ρ)ζου(κ)οκρατία βρήκε πιο διακριτικό τρόπο να χώνει τα «έξτρα» στη φίρμα...
Βελτίωσε τους χώρους (μεγαλομπουζούκια αντί για τέντα), τον ενδυματολογικό κώδικα, τα σερβίτσια και το «σέρβις»(;) αλλά τα ήθη είναι φτυστά βαλκανικά. Για να μην έχουμε αυταπάτες για το ποιοι είμαστε και τι πολιτιστικό dna κουβαλάμε.
Ελλάς - Σερβία - συμμαχία!
12/11/07
Ελαφρολαικοπόπ!
Με αφορμή ένα πρόσφατο post του Δείμου "περί ψυχαγωγίας και διασκέδασης" έκανα κάποιες σκέψεις για αυτό που λλέμε σήμερα "ελαφρολαικό" και "λαικοπόπ".
Η απορία μου λοιπόν είναι η εξής: Πως γίνεται όλοι αυτοί οι ευημερούντες νεοέλληνες να έχουν τα ίδια γούστα; Γιατί τα Jeep, τα Cayenne και οι πανάκριβες Μερτσέντες ακούν και διασκεδάζουν με τους σύγχρονους αυτούς πολιτιστικούς γίγαντες, τους κολοσσούς του νεοελληνικού πολιτισμού; Γιατί δεν βλέπω αυτά τα αυτοκίνητα έξω από το Half Note για παράδειγμα; Έξω από κάποια συναυλία κάποιου περιοδεύοντος μπλούζμαν σε ένα ανύποπτο μπαράκι; Πρέπει ο γιγαντισμός του Jeep, του Hummer, να συνάδει με το γιγαντισμό του κέντρου διασκέδασης; Nα καταλήξουμε άρα, ότι όποιος έχει λεφτά, είναι υποχρεωμένος να είναι και λαϊκοπόπ; Όχι. Άλλος είναι ο λόγος.
Με απασχολεί το λαϊκοπόπ γιατί νομίζω ότι είναι μια πολύ σοβαρή απειλή που δεν την έχουμε πάρει καθόλου στα σοβαρά. Η κουλτούρα του λαϊκοπόπ, είναι ύπουλη και καταστροφική.
Καταστροφή για την αισθητική μας γιατί το λαϊκοπόπ, ευνουχίζει το γνήσια λαϊκό, το μπασταρδεύει με ακούσματα που είναι-και-δεν-είναι. Ψευτο-ράπ, μαϊμού ελεκτρόνικα, ντεμέκ r&b. Ήχος- απομίμηση, που θα μπορούσε να προέρχεται από οποιοδήποτε παγκοσμιοποιημένο στούντιο που παράγει προϊόν για εύκολη κατανάλωση οπουδήποτε στον κόσμο. Απόνερα του αμερικάνικου μουσικού οδοστρωτήρα με ελληνικό στίχο που δεν λέει τίποτα απολύτως, απλά συνοδεύει τη μουσική.
Αυτή η ίδια κομπιουτερογενής συνταγή που πολτοποιεί τα ακούσματα και τα γούστα, είναι η ίδια συνταγή που μετέτρεψε το γνήσιο πούρο σε ένα αηδιαστικά αρωματισμένο cigarillo -αποσμητικό χώρου, που έκανε τη μπύρα «λάιτ» για να την πίνουν και αυτοί που δεν θέλουν να παχύνουν αλλά χωρίς αλκοόλ για υποκατάστατο.
Νοθευμένες συνταγές δηλαδή για να αντέχει ο οργανισμός των mainstream, των μετρημένων και των μετρίων.
Να μιλήσουμε για πολιτισμό; Πότε ήταν η τελευταία φορά που παρατηρήσατε τον εξωτερικό χώρο από αυτά τα super market διασκέδασης (μπουζουξίδικα τα έλεγαν κάποτε) με τα πανάκριβα αυτοκίνητα παρκαρισμένα στα γύρω πεζοδρόμια;
Η απορία μου λοιπόν είναι η εξής: Πως γίνεται όλοι αυτοί οι ευημερούντες νεοέλληνες να έχουν τα ίδια γούστα; Γιατί τα Jeep, τα Cayenne και οι πανάκριβες Μερτσέντες ακούν και διασκεδάζουν με τους σύγχρονους αυτούς πολιτιστικούς γίγαντες, τους κολοσσούς του νεοελληνικού πολιτισμού; Γιατί δεν βλέπω αυτά τα αυτοκίνητα έξω από το Half Note για παράδειγμα; Έξω από κάποια συναυλία κάποιου περιοδεύοντος μπλούζμαν σε ένα ανύποπτο μπαράκι; Πρέπει ο γιγαντισμός του Jeep, του Hummer, να συνάδει με το γιγαντισμό του κέντρου διασκέδασης; Nα καταλήξουμε άρα, ότι όποιος έχει λεφτά, είναι υποχρεωμένος να είναι και λαϊκοπόπ; Όχι. Άλλος είναι ο λόγος.
Αυτού του είδους η διασκέδαση ταιριάζει μια χαρά σε όποιον θέλει να «φανεί». Το «πρώτο τραπέζι πίστα» υπάρχει μόνο εκεί για να ξεχωρίζει ο πατρίκιος από τους πληβείους. Ο λουλουδοπόλεμος γίνεται μόνο εκεί. Οι μονάδες μέτρησης είναι «φιάλες». Τα πάντα είναι φτιαγμένα για να ευνοούν την επίδειξη, το ξόδεμα, την ξυπασιά. Όποιος αποφασίσει να διασκεδάσει εκεί, θα πρέπει να ξηλωθεί χοντρά, για να μην αντιμετωπιστεί σαν παρίας. Αυτό κάνει τους Cayennίστες να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Γνωρίζονται με το προσωπικό, κολακεύονται με τον σεβασμό που τους υποδέχονται (δεν καλωσορίζουν εσένα κρετίνε, τα λεφτά σου χαιρετάνε) και αυτή η συμπεριφορά μετράει πολύ στην ξανθιά
(Α! Μια που είπα «ξανθιά» ήθελα να κάνω άλλη μια ερώτηση: γιατί οι «ξανθιές», ξέρετε… αυτές με την ίδια βαφή που ύπουλα ποτίζει πάνω στην τρίχα μέχρι τα χημικά της να φτάσουν και να κάψουν τα μισά εγκεφαλικά κύτταρα, ενδημούν στα μαγαζιά αυτά σαν να είναι ο φυσικός τους βιότοπος;)
Ο χορός στα τραπέζια (δεν ξέρω, γίνεται ακόμα;) αλλά και το αναμενόμενο γιαλαντζί ζεϊμπέκικο και το απαραίτητο τσιφτετέλι είναι η μόνιμη κατάληξη ακόμα και αν μιλάμε για «μουσικά» σχήματα που χαρακτηρίζονται «ρόκ» (μη χέσω!).
Γι αυτό σας λέω, είναι απειλή όλα αυτά τα φαινόμενα.
7/11/07
Προχωρούμε μπροστά στο παρελθόν
Έπαιζα με το καινούριο τηλέφωνο της HTC που λετε, και έβαλα σ΄ ένα πρόγραμμα που κατεβάζει RSS να μου φέρνει μουσικά νέα, ελπίζοντας ότι θα βρίσκω παρουσιάσεις νέων κυκλοφοριών και κριτικές για άλμπουμς.
Είδα όμως μετά από λίγο ότι τα «μουσικά νέα» ήταν κανονικά κουτσομπολιά, ξέρετε, τύπου η Britney Spears έκανε αυτό, ο γκόμενός της έτσι και της άλλης πήγε εκεί και διάφορα άσχετα.
Δηλαδή τι διαφορετικό περίμενα ο αφελής; Αφού το «κουτσομπολιό» είναι σήμερα πιο δυνατό προωθητικό εργαλείο από κάθε ακρόαση, κάθε άλλη δημοσιότητα!
Περιορίστηκα λοιπόν στο Rolling Stone αφού για μια ακόμα φορά συνειδητοποίησα ότι η μουσική βιομηχανία σήμερα στηρίζεται (και αυτή), όχι στη δημιουργία και την ουσία αλλά την ΙΣΤΟΡΙΑ που έχει να πουλήσει ο κάθε «αστέρας».
Συνεπής (η βιομηχανία) στη βασική αρχή του marketing ότι δεν πουλάς ένα προϊόν στην πραγματικότητα, αλλά την εικόνα του, την ιστορία που κουβαλάει.
Τα παιδάκια – οπαδοί –μουσικοί φανς (παιδάκια όχι υποχρεωτικά με την ηλικιακή έννοια) δεν αγοράζουν τη μουσική του κάθε γκρουπ ή τραγουδιστή αλλά την εικόνα που οι μάνατζερς έχουν δημιουργήσει γι αυτούς.
Πριν μερικές μέρες ο φίλος Khlysty μου θύμισε σε ένα πρόσφατο post τους Kingsmen. Κουβεντιάζαμε για το πόσο μπροστά ήταν ο ήχος τους.
Σήμερα άκουγα τη συλλογή τραγουδιών από την ταινία – αφιέρωμα του Julian Temple για τον μακαρίτη Joe Strummer των Clash. Μια συλλογή που παρεμπιπτώντος συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Εκεί μέσα περιλαμβάνονται εκτός από σπάνια κομμάτια και δυνατές ηχογραφήσεις του Strummer και το «Kick Out The Jams» των MC5 που ήταν μια απο τις επιρροές του Strummer.
30 χρόνων κομμάτι και ακούγεται πιο σημερινό από ποτέ. Το "Crawfish" με τον Presley
ακούγεται πρωτοποριακό σε σ΄χεση με τα τετριμμένα που μας κατακλύζουν απο μια θνήσκουσα δισκογραφική βιομηχανία που προσπαθεί να ρουφήξει ανάσες ζωής κυκλοφορόντας απίστευτα σκουπίδια, πλασάροντας lifestyle αντί για μουσική.
Γιατί άραγε; Μήπως γιατί όπως λέγαμε και για τον Ισοκράτη στο προηγούμενο post η ιστορία κάνει κύκλους; Μήπως γιατί υπάρχει τόση ξεραίλα σήμερα στην τέχνη και στη
μουσική ειδικότερα που η διαρκής ανακύκλωση παλιών πετυχημένων συνταγών μας φέρνει ξανά κοντά σε μια εποχή παραγωγικού οργασμού;
Ταινία για τον Dylan (I’M Not There), για τον Strummer, δίσκοι ρεστροσπεκτίβες σε παλιότερες δόξες... φαίνεται πως πρέπει να γυρίσουμε τελικά στα παλιά για να ξαναβρούμε την έμπνευσή μας. Αλλά μπορεί να φταιει και κάτι άλλο.
μουσική ειδικότερα που η διαρκής ανακύκλωση παλιών πετυχημένων συνταγών μας φέρνει ξανά κοντά σε μια εποχή παραγωγικού οργασμού;Ταινία για τον Dylan (I’M Not There), για τον Strummer, δίσκοι ρεστροσπεκτίβες σε παλιότερες δόξες... φαίνεται πως πρέπει να γυρίσουμε τελικά στα παλιά για να ξαναβρούμε την έμπνευσή μας. Αλλά μπορεί να φταιει και κάτι άλλο.
Μπορεί να «ξέμαθαν» οι σημερινοί δημιουργοί πως μετασχηματίζεις τα ερεθίσματα, την κοινωνική κρίση και το προσωπικό σου ζητούμενο σε δημιουργία.
Α! Το τελευταίο άλμπουμ των Radiohead (που πωλείται αντί όποιου αντιτίμου εσείς αποφασίσετε μέσω internet μόνο) το ακούσατε;
Μια υπέροχη φωτεινή εξαίρεση...
5/11/07
Αδιέξοδο οι καταλήψεις
Σήμερα το πρωί ρώτησα δυο γνωστούς μαθητές Λυκείου που περνούσαν έξω από το σπίτι και μου είπαν ότι συνεχίζεται η κατάληψη στο σχολείο τους. Ρώτησα γιατί, ποια είναι τα αιτήματα. Ο ένας μου απάντησε «για το αν οι τυρόπιτες πρέπει να είναι στρογγυλές ή τρίγωνες» και ο άλλος απάντησε ότι το θέμα είναι «εάν οι πιγκουίνοι έχουν γόνατα». Προφανώς τα παιδιά είναι αντίθετα με τις καταλήψεις. 
Σ αυτή τη χώρα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ένα συνεχές Deja vu. Κάθε φορά, κάθε χρονιά έχουμε τα ίδια θέματα. Θα έχουμε αλλοδαπούς σημαιοφόρους; Θα πρέπει να γίνονται ή όχι οι μαθητικές παρελάσεις; Θα τελειώσουν επιτέλους οι καταλήψεις;
Οι καταλήψεις για τις παρατάξεις της αριστεράς είναι πρώτης τάξεως σημάδι επιρροής στο μαθητικό κόσμο, εξασφαλίζουν μια ροή κομματικής πελατείας σε όλη τη διάρκεια της σουδαστικής ζωής των νέων. Μέχρι που ο φοιτητής αργότερα ανακαλύπτει ποιο είναι το πραγματικό αφεντικό όταν θα μπει στη σχολή του και θα διαπιστώσει ότι αντί για γραμματεία για γραφείο υποδοχής, θα πρέπει η είσοδός του να γίνει μέσα από τις κομματικές νεολαίες που έχουν πλήρως αντικαταστήσει τις λειτουργίες των ΑΕΙ!
Αλλά... όσο συνεχίζονται αυτές οι κινητοποιήσεις με τα ομιχλώδη αιτήματα, πολλές φορές άσχετα με το μαθησιακό περιβάλλον, όσο χάνεται το μέτρο και η "αναλογικότητα", τόσο η κοινή γνώμη στρέφεται τελικά εναντίον των μαθητών, των καταλήψεων και των παρατάξεων που τις υποβοηθούν. Όσο συνεχίζονται οι καταλήψεις και η κοινή γνώμη αγανακτεί, τόσο αυτό γίνεται αντιληπτό από την κυβέρνηση η οποία πλέον δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να σπεύσει είτε να σταματήσει τις καταλήψεις είτε να ικανοποιήσει αιτήματα.
Σ αυτή τη χώρα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ένα συνεχές Deja vu. Κάθε φορά, κάθε χρονιά έχουμε τα ίδια θέματα. Θα έχουμε αλλοδαπούς σημαιοφόρους; Θα πρέπει να γίνονται ή όχι οι μαθητικές παρελάσεις; Θα τελειώσουν επιτέλους οι καταλήψεις;
Οι καταλήψεις για τις παρατάξεις της αριστεράς είναι πρώτης τάξεως σημάδι επιρροής στο μαθητικό κόσμο, εξασφαλίζουν μια ροή κομματικής πελατείας σε όλη τη διάρκεια της σουδαστικής ζωής των νέων. Μέχρι που ο φοιτητής αργότερα ανακαλύπτει ποιο είναι το πραγματικό αφεντικό όταν θα μπει στη σχολή του και θα διαπιστώσει ότι αντί για γραμματεία για γραφείο υποδοχής, θα πρέπει η είσοδός του να γίνει μέσα από τις κομματικές νεολαίες που έχουν πλήρως αντικαταστήσει τις λειτουργίες των ΑΕΙ!
Αλλά... όσο συνεχίζονται αυτές οι κινητοποιήσεις με τα ομιχλώδη αιτήματα, πολλές φορές άσχετα με το μαθησιακό περιβάλλον, όσο χάνεται το μέτρο και η "αναλογικότητα", τόσο η κοινή γνώμη στρέφεται τελικά εναντίον των μαθητών, των καταλήψεων και των παρατάξεων που τις υποβοηθούν. Όσο συνεχίζονται οι καταλήψεις και η κοινή γνώμη αγανακτεί, τόσο αυτό γίνεται αντιληπτό από την κυβέρνηση η οποία πλέον δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να σπεύσει είτε να σταματήσει τις καταλήψεις είτε να ικανοποιήσει αιτήματα.
Όσο γενικά και αόριστα είναι τα αιτήματα, τόσο πιο πολύ αχρηστεύεται αυτός ο τρόπος αγώνα και η δικαιολογημένη κινητοποίηση. Τι πρέπει να κάνουν δηλαδή οι μαθητές στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας που κάνουν μάθημα σε πραγματικό στάβλο; Πόσο μπορεί να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας τους ή η κατάληψη για να βελτιώσουν τισ συνθήκες σε μια περίοδο γενικευμένων καταλήψεων;
Τόσο περισσότερο αναποτελεσματικός γίνεται ο τρόπος αυτός του αγώνα λοιπόν, τόσο περισσότερο θα σκάσει στα μούτρα των «εγκεφάλων». Όχι κύριοι, δεν εκπαιδεύται ο έφηβος στην διεκδίκηση των αιτημάτων του, εκπαιδεύεται στο γενικό και αόριστο "ετσι γουστάρω" που θα τον οδηγήσει μετά σαν επαγγελματία στις ανάλογες συνεχείς απεργίες που κουράζουν και ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο, πολλές φορές για ψύλλου πήδημα.Αν λοιπόν τώρα στόχος είναι η μη αναθεώρηση του άρθρου 16, η μη είσοδος ιδιωτικών ΑΕΙ, τότε ο αγώνας και ο στόχος του είναι απόλυτα υποκριτικοί, διότι ήδη έχουμε ιδιωτική παιδεία είτε στην Ελλάδα μέχρι και Λύκειο και στο εξωτερικό για τα ΑΕΙ. Αυτό που φοβούνται μερικοί είναι ότι με την είσοδο των μη κρατικών ΑΕΙ θα χάσουν την κομματική πελατεία που σήμερα αποκομίζουν μέσω των καταλήψεων...
Και για όσους βιαστούν να με πουν αντιδραστικό, σας παραπέμπω σε παλαιότερο post όπου αναρωτιέμαι γιατί μεγαλώνουμε "άρρωστα" παιδιά.
1/11/07
Δεν χρειάζεται Υπουργείο Περιβάλλοντος
Ποτέ πριν δεν έχαναν τόσο πολύ οι λέξεις το νόημά τους όσο με την σημερινή ομιλία του Καραμανλή για το περιβάλλον στη Βουλή.
Μια απαρίθμηση γενικών «ενεργειών», προθέσεων, «μελετών», «προώθησης θεμάτων» από αυτά που τόσα απαριθμούνται και «γίνονται» με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα να είναι μια απέραντη χωματερή, ένας κρανίου τόπος.
Ξανά-μανά οι βουλευτές του να χειροκροτούν το «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος» που από πίσω κρύβει την ξεδιάντροπη αντιμετώπιση του «έλα μωρά, εντάξει θα ξαναφυτρώσουν» αλλά χωρίς να έχουν ερωτηθεί τα ενδιαφερόμενα αιγοπροβάτα, οδοστρωτήρες και επενδυτές.
Όλα αυτά για να καταφέρει τι; Να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τη δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος;
Λες και είναι θέμα ύπαρξης υπουργείου και όχι προγράμματος η συνολική αντιμετώπιση. Λες και επειδή έχουμε Υπουργεία Υγείας, Παιδείας, Αγροτικής Ανάπτυξης κ.ο.κ., έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα στους τομείς αυτούς! Λες και ο Αλογοσκούφης θα διαθέσει κονδύλια -από τα πολλά αδιάθετα- για να γίνει περιβαλλοντική πολιτική όταν κόβει συνεχώς από την παιδεία και την υγεία. Λες και θα σταματήσουν τη λειτουργία τους οι οικοδομική συνεταιρισμοί, θα γίνει άμεσα κτηματολόγιο, θα ελεγχθούν οι χρήσεις φυτοφαρμάκων, χωματερών, των αδίστακτων κυνηγών, θα σταματήσουν τα αυθαίρετα, θα ελευθερωθούν οι ακτές, θα καθαρίσουν τα ποτάμια και οι λίμνες, θα καθαρίσει το «πόσιμο» νερό της Βοιωτίας. Λες και θα σταματήσει η ταξιτζάρα να πετάει το τσιγάρο απ το παράθυρο, η φορτηγατζάρα το πλαστικό ποτήρι του φραπόγαλου. Όλα αυτά γίνονται επειδή δεν έχουμε Υπουργείο Περιβάλλοντος;
Δεν έχει δει η πρωθυπουργάρα άραγε πριν κάνει όλη αυτή την γελοία απαρίθμηση των «οικολογικών κατορθωμάτων», τα σκουπιδιάρικα των Δήμων που παίρνουν και τα προς ανακύκλωση απορρίμματα μαζί με τα υπόλοιπα;
Αν λοιπόν στην Ελλάδα του 2007 η ανακύκλωση είναι ακόμα ζητούμενο, πως περιμένουμε να γίνει οτιδήποτε περισσότερο;
Ήταν όμως η συζήτηση στη Βουλή μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για τον Αλαβάνο να κάνει μια έξοχη τοποθέτηση, να επισημάνει τα προβλήματα και να αναδείξει τον ρόλο που μπορεί να παίξει σήμερα η αριστερά στο καίριο θέμα της οικολογίας και της σχέσης μας με το περιβάλλον. Να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξει και ουσιαστικός και συγκεκριμένος λόγος και προτάσεις πέρα από τα δοκιμασμένα και αποτυχημένα μονοπάτια στείρας «ανυπακοής». Όπως άλλωστε ουσιαστικές και συγκεκριμένες είναι και οι θέσεις του Μιχάλη Παπαγιαννάκη όπως παρατίθενται στο site του Στάθη Χαικάλη.
Ναι λοιπόν δεν χρειαζόμαστε Υπουργείο Περιβάλλοντος για επικοινωνιακούς λόγους, για να δείξει η κυβέρνηση πως έχει οικολογική ανησυχία, αλλά για να αναδειχτεί στην ουσία άλλο ένα αποτυχημένο υπουργείο μηδενικής πολιτικής θέλησης.
Μια απαρίθμηση γενικών «ενεργειών», προθέσεων, «μελετών», «προώθησης θεμάτων» από αυτά που τόσα απαριθμούνται και «γίνονται» με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα να είναι μια απέραντη χωματερή, ένας κρανίου τόπος.
Ξανά-μανά οι βουλευτές του να χειροκροτούν το «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος» που από πίσω κρύβει την ξεδιάντροπη αντιμετώπιση του «έλα μωρά, εντάξει θα ξαναφυτρώσουν» αλλά χωρίς να έχουν ερωτηθεί τα ενδιαφερόμενα αιγοπροβάτα, οδοστρωτήρες και επενδυτές.
Όλα αυτά για να καταφέρει τι; Να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για τη δημιουργία Υπουργείου Περιβάλλοντος;
Λες και είναι θέμα ύπαρξης υπουργείου και όχι προγράμματος η συνολική αντιμετώπιση. Λες και επειδή έχουμε Υπουργεία Υγείας, Παιδείας, Αγροτικής Ανάπτυξης κ.ο.κ., έχουμε και τα ανάλογα αποτελέσματα στους τομείς αυτούς! Λες και ο Αλογοσκούφης θα διαθέσει κονδύλια -από τα πολλά αδιάθετα- για να γίνει περιβαλλοντική πολιτική όταν κόβει συνεχώς από την παιδεία και την υγεία. Λες και θα σταματήσουν τη λειτουργία τους οι οικοδομική συνεταιρισμοί, θα γίνει άμεσα κτηματολόγιο, θα ελεγχθούν οι χρήσεις φυτοφαρμάκων, χωματερών, των αδίστακτων κυνηγών, θα σταματήσουν τα αυθαίρετα, θα ελευθερωθούν οι ακτές, θα καθαρίσουν τα ποτάμια και οι λίμνες, θα καθαρίσει το «πόσιμο» νερό της Βοιωτίας. Λες και θα σταματήσει η ταξιτζάρα να πετάει το τσιγάρο απ το παράθυρο, η φορτηγατζάρα το πλαστικό ποτήρι του φραπόγαλου. Όλα αυτά γίνονται επειδή δεν έχουμε Υπουργείο Περιβάλλοντος;
Δεν έχει δει η πρωθυπουργάρα άραγε πριν κάνει όλη αυτή την γελοία απαρίθμηση των «οικολογικών κατορθωμάτων», τα σκουπιδιάρικα των Δήμων που παίρνουν και τα προς ανακύκλωση απορρίμματα μαζί με τα υπόλοιπα;
Αν λοιπόν στην Ελλάδα του 2007 η ανακύκλωση είναι ακόμα ζητούμενο, πως περιμένουμε να γίνει οτιδήποτε περισσότερο;
Ήταν όμως η συζήτηση στη Βουλή μιας πρώτης τάξεως ευκαιρίας για τον Αλαβάνο να κάνει μια έξοχη τοποθέτηση, να επισημάνει τα προβλήματα και να αναδείξει τον ρόλο που μπορεί να παίξει σήμερα η αριστερά στο καίριο θέμα της οικολογίας και της σχέσης μας με το περιβάλλον. Να αποδείξει ότι μπορεί να υπάρξει και ουσιαστικός και συγκεκριμένος λόγος και προτάσεις πέρα από τα δοκιμασμένα και αποτυχημένα μονοπάτια στείρας «ανυπακοής». Όπως άλλωστε ουσιαστικές και συγκεκριμένες είναι και οι θέσεις του Μιχάλη Παπαγιαννάκη όπως παρατίθενται στο site του Στάθη Χαικάλη.
Ναι λοιπόν δεν χρειαζόμαστε Υπουργείο Περιβάλλοντος για επικοινωνιακούς λόγους, για να δείξει η κυβέρνηση πως έχει οικολογική ανησυχία, αλλά για να αναδειχτεί στην ουσία άλλο ένα αποτυχημένο υπουργείο μηδενικής πολιτικής θέλησης.
25/10/07
Θα μάθουμε να διαβάζουμε εφημερίδες όπως πρέπει;
Η έλλειψη ανεξαρτησίας του Τύπου δεν είναι φαινόμενο ελληνικό. Είναι διεθνές. Όσο περισσότερα επιχειρηματικά συμφέροντα εμπλέκονται στα Media, τόσο περισσότερο θα πρέπει ο αναγνώστης να ασκείται στη δεύτερη ανάγνωση, στο να βλέπει πίσω απο τις γραμμές...
Είναι πια κοινός τόπος το ότι οι επιχειρηματίες δεν βρίσκονται στο χώρο του Τύπου απο ιδεολογία, ούτε για να υπηρετήσουν το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Αλλά ούτε τα κέρδη απο τα παραδοσιακά media (εξαιρούμενης της ιδιωτικής τηλεόρασης) είναι πλέον τόσο σημαντικά για να απασχολούνται τόσα κεφάλαια.
Το "πάπλωμα" λοιπόν, η "ταμπακιέρα" (επιλέξτε όποια παρομοίωση/μεταφορά σας ταιριάζει ανάλογα με το αν νυστάζετε ή αν έχετε ντέρτια) είναι η αξία του πρωτοσέλιδου! Η διαμόρφωση της κοινής γνώμης, η πίεση προς την κάθε εξουσία, δηλαδή το παραπολιτικό παιχνίδι.
Γα παράδειγμα, ενα κάποιος θα ήθελε να διαβάσει ένα πρωτοσέλιδο για ένα σκάνδαλο σε ένα τριτοκοσμικό κράτος (π.χ. Πακιστάν) όχι με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά "πίσω απο τις γραμμές" θα έπρεπε να ξέρει
1) Ποιός επιχειρηματικός όμιλος βρίσκεται στο τιμόνι του "Μέσου" έστω και υπεράκτια;
2) Γιατί επιλέγεται να "σκάσει" τώρα το σκάνδαλο όταν η υπόθεση είναι ήδη παλιά ως είδηση;
3) Ποιά άλλη εξέλιξη έγινε την ίδια χρονική στιγμή σε καίριο πόστο του εμπλεκόμενου φορέα;
4) Έχει κάποια σχέση αυτή η εξέλιξη με το επιχειρηματικό σχήμα του "Μέσου"; (να φανταστείτε ότι σε κάποιες τριτοκοσμικές χώρες ας πούμε -ευτυχώς όχι στην Ελλάδα- επιχειρηματικοί όμιλοι φτάνουν μέχρι και να διορίσουν κυβερνητικά στελέχη και κάποιους επικεφαλής οργανισμών)
5) Επιχειρείται απενοχοποίηση / αποστασιοποίηση της "εξέλιξης" (που όπως είπαμε σε κάποιες χώρες είναι μέχρι και νέος διορισμός) απο προηγούμενες αποφάσεις στον εν λόγω φορέα;
6) Το επιχειρηματικό σχήμα έχει "διορίσει" άλλα στελέχη σε υψηλότερο ή ευρύτερο κυβερνητικό πεδίο; Και αν ναι, τι στάση κράτησαν αυτά (τα κυβερνητικά στελέχη) στο θέμα των πρωτοσέλιδων; (αυτό ισχύει μόνο για τις τριτοκοσμικές χώρες που λέγαμε).
7) Στα Urdu (έπίσημη γλώσσα του Πακιστάν) dullah σημαίνει νταβατζής. Dullah είναι μόνο αυτοί που καρφώνονται ως τέτοιοι ή υπάρχουν και κρυφοί, στο απυρόβλητο;
8) Αν ισχύει το τελευταίο ποιό παράδοξο μπορεί να συμβαίνει όταν ένας dullah υποστηρίζει ένα Μέσο και μια κυβέρνηση αλλά το Μέσο αντιπολιτέυεται την κυβέρνηση;
Τηρουμένων των αναλογιών λοιπόν, αν σε κάποιες χώρες αυτά γίνονται, τι θα έπρεπε να γίνεται σε εξελιγμένες χώρες όπως η Ελλάδα που όσο να' ναι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστοί (και η ρουφιάνα η Ιερουσαλήμ είναι και μικρή);
Άρα τα εφόδια για σωστή ανάγνωση των εφημερίδων τα έχετε, χρησιμοποιήστε τα.
Καλή τύχη!
Το πρωτοσέλιδο επελέγη στην τύχη για αισθητικούς μόνο λόγους.
24/10/07
Που θα πάει πια το reallity show του ΠΑΣΟΚ;
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ περισσότερο με αυτά που συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ. Ένα πράγμα ήθελα μόνο να παρατηρήσω.
Αυτό το ξεκατίνιασμα που παρακολουθούμε εδώ και καιρό, αυτή η κατάντια που καμία σχέση δεν έχει με πολιτική, δεν θα συνέβαινε αν δεν ήταν ανοιχτές οι εκλογές για την προεδρία. Δεν θα γινόταν ποτέ αν όπως παλιά ο αρχηγός εκλέγονταν από ένα κλειστό και εσωστρεφές συνέδριο, με τους βυζαντινισμούς του και με τα όλα του τα αξεσουάρ!
Το έργο που ξεκίνησε το 2004 με τη δυνατότητα όλου του κόσμου (μελών και «φίλων» του κόμματος) να εκλέγουν αρχηγό, μπορεί να είναι εντυπωσιακό σαν κίνηση, να δείχνει ένα άνοιγμα προς την κοινωνία και τους πολίτες, αλλά φαίνεται τελικά πως όταν επιλέχθηκε ως διαδικασία
παραγνωρίστηκαν πολλές ποιοτικές παράμετροι.Κυρίως δε παραγνωρίστηκαν οι επικοινωνιακοί όροι με τους οποίους γίνεται πλέον η κάθε «πολιτική» αντιπαράθεση. Παραγνωρίστηκε η σαρωτική τηλεοπτικοποίηση (με την κακή την έννοια), της πολιτικής ζωής που αναδεικνύει σε πρωτοσέλιδο, σε πρώτο θέμα το κάθε υπονοούμενο που θα εκφέρει ο κάθε υποψήφιος.
Κυρίως παραγνωρίστηκε το πόσο απελπισμένα είναι διατεθειμένος να παλέψει ο «αντίπαλος» για να κατακτήσει την εξουσία, το πόσο θεμιτά ή αθέμιτα μέσα και ρητορείες μπορεί να επιστρατεύσει για να φτάσει στο στόχο του. Θεωρήθηκε -κακώς- πως όλοι σε ένα τόσο μαζικό πολιτικό σχηματισμό, μοιράζονται το ίδιο αξιακό υπόβαθρο.
Εμπεδώνεται λοιπόν αντίθετα η αντίληψη ότι όσο πιο πολυσυλλεκτικό είναι ένα κόμμα, όσο 
πιο μαζικό, τόσο πιο χοντροειδώς θα απευθυνθεί στην μάζα των εν δυνάμει ψηφοφόρων του, τόσο λιγότερο πολιτική θα είναι η αντιπαράθεση, γιατί η μάζα -είτε μας αρέσει είτε όχι- δεν ασχολείται με πολιτική, επιλέγει μόνο «ποιος είναι ο καταλληλότερος να νικήσει τον Καραμανλή».
πιο μαζικό, τόσο πιο χοντροειδώς θα απευθυνθεί στην μάζα των εν δυνάμει ψηφοφόρων του, τόσο λιγότερο πολιτική θα είναι η αντιπαράθεση, γιατί η μάζα -είτε μας αρέσει είτε όχι- δεν ασχολείται με πολιτική, επιλέγει μόνο «ποιος είναι ο καταλληλότερος να νικήσει τον Καραμανλή».Αφήστε δηλαδή που δεν καταλαβαίνω το γιατί όλοι πια αναρωτιούνται για το πόσο οξύμωρο είναι το εύρημα του «ποιόν προτιμάτε εσείς για πρόεδρο» μετά το πιο πάνω ερώτημα στην ίδια έρευνα περί της κατατρόπωσης του Καραμανλή (δύο διαφορετικά πρόσωπα-απάντηση για κάθε ερώτημα).
Κανείς δεν είδε δηλαδή μέσα απο αυτή την ανίφαση, την ερμηνεία του «Ναι, ο Βενιζέλος είναι πιο ικανός να νικήσει αλλά ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω, προτιμώ τον Γιώργο γιατί μάλλον είναι καλύτερος άνθρωπος και αυτή τη στιγμή η ήττα του Καραμανλή δεν είναι το ζητούμενο μέχρι το ΠΑΣΟΚ να ξανα-είναι έτοιμο να κυβερνήσει»;
Διότι απ ότι αποδεικνύεται τελικά από την ποιότητα του «προεκλογικού» λόγου η εσωτερική κάθαρση ακόμα δεν έγινε και μάλλον θα αργήσει να γίνει.
22/10/07
Planes, Trains, Automibiles (στο δρόμο για το Machu Picchu)
Επειδή βλέπω οτι αυτοί οι προορισμοί σας συγκινούν όσο κι εμένα, λέω να σας δώσω μερικά στοιχεία παραπάνω για το ταξίδι στο Machu Picchu.
Με κόκκινη γραμμή η πορεία του αεροπλάνου. Η ίδια πάντα ανεξαρτήτως καιρού και ανέμου και στην προσγείωση και στην απογείωση (αυτοί που ξέρουν καταλαβαίνουν).
Το πρώτο πράγμα που νοιώθεις είναι η πρωτόγνωρη εξάντληση που κάνει την εμφάνισή της στα 5 πρώτα λεπτά, μέχρι δηλαδή να φτάσεις στο χώρο παραλαβής αποσκευών! Ήδη έχεις λαχανιάσει από την έλλειψη οξυγόνου. 4.000 μέτρα δεν είναι παίξε-γέλασε. Η λύση είναι:
1) ένα ειδικό χάπι που μπορείς να πάρεις άπαξ και που μπορεί να βρεθεί μέχρι και σε μπακάλικα,
2) να ξαπλώσεις για την υπόλοιπη μέρα για να δώσεις στον οργανισμό σου να γεννήσει περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια και ...
3) η κόκα!
Τα έκανα και τα τρία!
Το τσάι κόκας παρέχονταν δωρεάν και σε μεγάλες ποσότητες στο ξενοδοχείο Libertador. Ήπια μερικά φλιτζάνια και πήρα και ωμά φύλλα για μάσημα από το παντοπωλείο έξω από το ξενοδοχείο. Μετά πήγα να ξαπλώσω και αν τα κατάφερνα και να κοιμηθώ. Ναι καλά...
Η κόκα στον οργανισμό μου έκανε πάρτι και ήμουν έτοιμος περισσότερο για χασαποσέρβικο παρά για ύπνο!
Παρένθεση
Με την κόκα σου κόβεται η όρεξη! Μετά από αυτό το μασούλημα με τρεις μπουκιές έχεις χορτάσει. Και έτσι καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί η καλλιέργεια της κόκας είναι τόσο συνδεδεμένη με τους ιθαγενείς που μαστίζονται από τη φτώχεια. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την πείνα. Η κόκα καλλιεργείται στις Άνδεις από την προ Κολομβιανή εποχή και την χρησιμοποιούσαν για θρησκευτικές τελετές, για φάρμακο, ακόμα και για να «βλέπουν» το μέλλον. Οι ιδιότητές της καταπολεμούν όχι μόνο την πείνα και την κόπωση αλλά τονώνουν και την αίσθηση της ευφορίας. Αρχικά οι Ισπανική εκκλησία την απαγόρευσε όταν εγκαταστάθηκε στην περιοχή αλλά όταν είδαν ότι οι ιθαγενείς δεν μπορούσαν να
εργασθούν αποδοτικά στα χωράφια και τα ορυχεία χρυσού, οι καθολικοί άρχισαν να την καλλιεργούν και να μοιράζουν τα φύλλα τρεις φορές τη μέρα στους εργάτες. Με περιεκτικότητα κοκαίνης όμως 0,1 - 0.9%, χρειάζεται ένας τόνος φύλλα για ένα κιλό κοκαίνης.
Τέλος παρένθεσης.
Δίπλα στο σταθμό της άφιξης έχει στηθεί ένα τεράστιο παζάρι με χειροτεχνήματα, αφού ο τουρισμός είναι πια ο μοναδικός πόρος του χωριού. Το ποτάμι τώρα περνάει μέσα από το κέντρο του χωριού, οπότε περνώντας τις γέφυρες πάνω από τα ορμητικά νερά, επιβιβάζεσαι στα μικρά λεωφορεία που μετά από μια ζαλιστική ανάβαση (ΧΧΧ μέτρα) μισής ώρας σε αφήνουν στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου.
Στο γαλάζιο κύκλο το Agues Calientes, στον πράσινο η ανάβαση-κατάβαση στο βουνό και στον κόκκινο τα ερείπια του Machu Picchu. Το ύψωμα ανάμεσα στον πράσινο και τον γαλάζιο κύκλο είναι αυτό:
Και μπαίνοντας, από το ίδιο σημείο από το οποίο μπήκε και ο Bingham (που το ανακάλυψε) βλέπεις ξαφνικά ...
Η επιστροφή είναι η ίδια μόνο που τώρα για να μη βαρεθούν οι επιβάτες, στη διάρκεια της διαδρομής γίνεται και επίδειξη μόδας! Τα μοντέλα (δύο σε κάθε βαγόνι για ανδρικά και γυναικεία), αλλάζουν ρούχα που επίσης είναι φτιαγμένα στην περιοχή, στο πίσω μέρος του κάθε βαγονιού και προσπαθούν να διατηρήσουν βήμα πασαρέλας ενώ το τραίνο κλυδωνίζεται από τις ταλαιπωρημένες ράγες.
Συνολικά το πράγμα έχει τη γραφικότητά του και το χαίρεσαι ανεξαρτήτως της συγκλονιστικής εμπειρίας του αρχαιολογικού χώρου που πριν απο λίγο έζησες.
Κατ αρχήν το να φτάσεις εκεί πρέπει να περάσεις μια οδύσσεια που περιλαμβάνει τη χρήση αεροπλάνου, τραίνου και αυτοκινήτου.
Θα πρέπει δηλαδή μετά την άφιξη στη Λίμα να κάνεις πτήση διάρκειας μιας ώρας για το Cusco.
Θα πρέπει δηλαδή μετά την άφιξη στη Λίμα να κάνεις πτήση διάρκειας μιας ώρας για το Cusco.
Το οποίο Cusco βρίσκεται σε ένα οροπέδιο με ψηλές κορυφές γύρω του.
Το αεροπλάνο πρέπει να περάσει ανάμεσα από ένα πλαϊνό προς το αεροδρόμιο άνοιγμα, ανάμεσα στις βουνοκορφές, να κάνει μια απότομη στροφή 90 μοιρών και να προσγειωθεί ΑΜΕΣΩΣ!.
Όπως καταλαβαίνετε οι πτήσεις γίνονται μόνο ημέρα και μόνο όταν υπάρχει πολύ καλή ορατότητα. Μόνο οι έμπειροι πιλότοι πετάνε στο δρομολόγιο αυτό, αλλά μην ανησυχείτε, ποτέ δεν έχει σημειωθεί κάποιο δυστύχημα στη διαδικασία αυτή (στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ όχι στο δρομολόγιο!!!).
Όπως καταλαβαίνετε οι πτήσεις γίνονται μόνο ημέρα και μόνο όταν υπάρχει πολύ καλή ορατότητα. Μόνο οι έμπειροι πιλότοι πετάνε στο δρομολόγιο αυτό, αλλά μην ανησυχείτε, ποτέ δεν έχει σημειωθεί κάποιο δυστύχημα στη διαδικασία αυτή (στη ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ όχι στο δρομολόγιο!!!).
Με κόκκινη γραμμή η πορεία του αεροπλάνου. Η ίδια πάντα ανεξαρτήτως καιρού και ανέμου και στην προσγείωση και στην απογείωση (αυτοί που ξέρουν καταλαβαίνουν).Το πρώτο πράγμα που νοιώθεις είναι η πρωτόγνωρη εξάντληση που κάνει την εμφάνισή της στα 5 πρώτα λεπτά, μέχρι δηλαδή να φτάσεις στο χώρο παραλαβής αποσκευών! Ήδη έχεις λαχανιάσει από την έλλειψη οξυγόνου. 4.000 μέτρα δεν είναι παίξε-γέλασε. Η λύση είναι:
1) ένα ειδικό χάπι που μπορείς να πάρεις άπαξ και που μπορεί να βρεθεί μέχρι και σε μπακάλικα,
2) να ξαπλώσεις για την υπόλοιπη μέρα για να δώσεις στον οργανισμό σου να γεννήσει περισσότερα ερυθρά αιμοσφαίρια και ...
3) η κόκα!
Τα έκανα και τα τρία!
Το τσάι κόκας παρέχονταν δωρεάν και σε μεγάλες ποσότητες στο ξενοδοχείο Libertador. Ήπια μερικά φλιτζάνια και πήρα και ωμά φύλλα για μάσημα από το παντοπωλείο έξω από το ξενοδοχείο. Μετά πήγα να ξαπλώσω και αν τα κατάφερνα και να κοιμηθώ. Ναι καλά...
Η κόκα στον οργανισμό μου έκανε πάρτι και ήμουν έτοιμος περισσότερο για χασαποσέρβικο παρά για ύπνο!
Παρένθεση
Με την κόκα σου κόβεται η όρεξη! Μετά από αυτό το μασούλημα με τρεις μπουκιές έχεις χορτάσει. Και έτσι καταλαβαίνεις καλύτερα γιατί η καλλιέργεια της κόκας είναι τόσο συνδεδεμένη με τους ιθαγενείς που μαστίζονται από τη φτώχεια. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την πείνα. Η κόκα καλλιεργείται στις Άνδεις από την προ Κολομβιανή εποχή και την χρησιμοποιούσαν για θρησκευτικές τελετές, για φάρμακο, ακόμα και για να «βλέπουν» το μέλλον. Οι ιδιότητές της καταπολεμούν όχι μόνο την πείνα και την κόπωση αλλά τονώνουν και την αίσθηση της ευφορίας. Αρχικά οι Ισπανική εκκλησία την απαγόρευσε όταν εγκαταστάθηκε στην περιοχή αλλά όταν είδαν ότι οι ιθαγενείς δεν μπορούσαν να
εργασθούν αποδοτικά στα χωράφια και τα ορυχεία χρυσού, οι καθολικοί άρχισαν να την καλλιεργούν και να μοιράζουν τα φύλλα τρεις φορές τη μέρα στους εργάτες. Με περιεκτικότητα κοκαίνης όμως 0,1 - 0.9%, χρειάζεται ένας τόνος φύλλα για ένα κιλό κοκαίνης.Τέλος παρένθεσης.
"Το φύλλο της κόκας δεν είναι ναρκωτικό" λέει η στάμπα στο μπλουζάκι που πήρα...
Κατόπιν πρέπει να πάρεις το τραίνο από το Cusco γia to Aguas Calientes. Τρεις ώρες, εκ των
οποίων η μία είναι η διαδρομή που πρέπει να κάνει το τραίνο για να περάσει πάνω από τις κορυφές που περιστοιχίζουν το Cusco. Για να ανέβει λοιπόν το τραίνο αυτό το απότομο ύψωμα, κάνει συνεχή ζιγκ ζάγκ αλλάζοντας διαδοχικές γραμμές όπως όταν κάποιος ανεβαίνει σκαλοπάτια με τις πάντες ένα πράμα...
Κατόπιν πρέπει να πάρεις το τραίνο από το Cusco γia to Aguas Calientes. Τρεις ώρες, εκ των
οποίων η μία είναι η διαδρομή που πρέπει να κάνει το τραίνο για να περάσει πάνω από τις κορυφές που περιστοιχίζουν το Cusco. Για να ανέβει λοιπόν το τραίνο αυτό το απότομο ύψωμα, κάνει συνεχή ζιγκ ζάγκ αλλάζοντας διαδοχικές γραμμές όπως όταν κάποιος ανεβαίνει σκαλοπάτια με τις πάντες ένα πράμα... Η διαδρομή αυτή της ανάβασης γίνεται μέσα απο μια τεράστια παραγκούπολη (φωτο επάνω).
Αργότερα γίνεται καταπληκτική όμως, την περισσότερη ώρα η χάραξη είναι ακριβώς δίπλα σε ένα ποτάμι, ενώ κατεβαίνοντας προς το Aguas Calientes η βλάστηση είναι σχεδόν τροπική.
Δίπλα στο σταθμό της άφιξης έχει στηθεί ένα τεράστιο παζάρι με χειροτεχνήματα, αφού ο τουρισμός είναι πια ο μοναδικός πόρος του χωριού. Το ποτάμι τώρα περνάει μέσα από το κέντρο του χωριού, οπότε περνώντας τις γέφυρες πάνω από τα ορμητικά νερά, επιβιβάζεσαι στα μικρά λεωφορεία που μετά από μια ζαλιστική ανάβαση (ΧΧΧ μέτρα) μισής ώρας σε αφήνουν στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου.
Στο γαλάζιο κύκλο το Agues Calientes, στον πράσινο η ανάβαση-κατάβαση στο βουνό και στον κόκκινο τα ερείπια του Machu Picchu. Το ύψωμα ανάμεσα στον πράσινο και τον γαλάζιο κύκλο είναι αυτό:
Και μπαίνοντας, από το ίδιο σημείο από το οποίο μπήκε και ο Bingham (που το ανακάλυψε) βλέπεις ξαφνικά ...
Η επιστροφή είναι η ίδια μόνο που τώρα για να μη βαρεθούν οι επιβάτες, στη διάρκεια της διαδρομής γίνεται και επίδειξη μόδας! Τα μοντέλα (δύο σε κάθε βαγόνι για ανδρικά και γυναικεία), αλλάζουν ρούχα που επίσης είναι φτιαγμένα στην περιοχή, στο πίσω μέρος του κάθε βαγονιού και προσπαθούν να διατηρήσουν βήμα πασαρέλας ενώ το τραίνο κλυδωνίζεται από τις ταλαιπωρημένες ράγες.
Συνολικά το πράγμα έχει τη γραφικότητά του και το χαίρεσαι ανεξαρτήτως της συγκλονιστικής εμπειρίας του αρχαιολογικού χώρου που πριν απο λίγο έζησες.
19/10/07
Cusco, Machu Picchu
Ο Μάνκο Κάπακ και η αδελφή και γυναίκα του Όκγιο, ημίθεοι, τέκνα του βασιλιά Ήλιου (Inti), γεννήθηκαν από τα νερά της λίμνης Τιτικάκα με αποστολή να ιδρύσουν ένα νέο βασίλειο για να ζήσει καλύτερα ο λαός τους.
Έπρεπε να περπατήσουν μέχρι να φτάσουν στον
τόπο που το χρυσό σκήπτρο που κρατούσε ο Κάπακ θα βυθιστεί στη γη. Σ’ εκείνο τον τόπο που θα κατάπινε το σκήπτρο, θα έκτιζαν τη νέα τους πόλη. Περπατώντας έφτασαν στο λόφο Χουανακάουρε, όπου το σκήπτρο βυθίστηκε πράγματι στο χώμα.
Εκεί ίδρυσαν την πόλη του Κούσκο (Cuzko) που στα κέτσουα (τη γλώσσα των Ίνκας) σημαίνει «αφαλός της Γης». Στο λόφο αυτό που κατάπιε το σκήπτρο του Κάπακ χτίστηκε αργότερα ο ναός του Ήλιου, ο σημαντικότερος ναός των Ίνκας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο αυτοκράτορας Πατσακουτέκ, «ο αναμορφωτής» ήταν αυτός που έφτιαξε τα περισσότερα μνημεία στο Κούσκο.
Όταν έφτασαν οι Ισπανοί κατακτητές του Πιζάρρο λυσσασμένοι για χρυσάφι, το 1533, απήγαγαν τον αυτοκράτορα Αταχουάλπα, (εγγονό του Πατσακουτέκ), που πήγε να τους συναντήσει ειρηνικά για να διερευνήσει τις προθέσεις τους. Για να τον ελευθερώσουν απαίτησαν και πήραν ένα τεράστιο όγκο χρυσού που σήμερα θα αντιστοιχούσε σε πολλά εκατομμύρια δολάρια. Αντί να ελευθερώσουν τον αυτοκράτορα τον στραγγάλισαν και συνέχισαν να προελαύνουν για το Κούσκο.
Ένας από τους μισθοφόρους του Πιζάρρο, ο Σίσκο της Λεόν, έγραψε στο ημερολόγιό του για το πώς οι Ισπανοί έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν αντίκρισαν τα με απαράμιλλη τεχνι
κή πέτρας κτίσματα, τους λιθόστρωτους δρόμους, τα πλούσια σπίτια φορτωμένα με χρυσά αντικείμενα, τους περίτεχνους κήπους. Όταν είδαν τα περίφημα κτίσματα γύρω από το Κούσκο, στο λόφο Σαξαϊχουάμαν (που οι αμερικάνοι τουρίστες μπορούν να το προφέρουν μόνο ως «σέξυ γούμαν»), τους ναούς, τα παλάτια και τα μαντεία, δεν μπόρεσαν να πιστέψουν ότι αυτοί «οι άγριοι, οι απολίτιστοι, οι χωρίς λογική σκέψη, οι όμοιοι με ζώα», θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν κάτι τόσο ανώτερο. Ο θρησκευτικός φανατισμός τους ήταν ικανός μόνο να τους κάνει να πιστέψουν ότι αυτά είναι δημιουργήματα δαιμόνων, κακών πνευμάτων.
Ακόμα σήμερα είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν σε εξωγήινους που μετέδωσαν γνώση και τεχνικές, πολλοί οι γραφικοί που θεωρούν ότι αρχαίοι έλληνες (οι μόνοι ικανοί να
μεταδώσουν πολιτισμό, που επίσης διαθέτουν αφαλό της γης), έκαναν περατζάδα για διακοπές με ιπτάμενους δίσκους. Πιο εύκολο φαίνεται από το να παραδεχτούν ότι η απληστία, η βαρβαρότητα και η θρησκοληψία κατέστρεψαν ένα μοναδικό πολιτισμό;
Οι Ισπανοί έκτισαν καθολικές εκκλησίες πάνω στα ερείπια των Ίνκας, από το μαντείο όπου οι ιερείς έβλεπαν το μέλλον ρίχνοντας φύλλα κόκας, δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα. Όπως χτίστηκαν οι χριστιανικές εκκλησίες πάνω σε αρχαίες πέτρες που λάτρευαν το δωδεκάθεο. Ο μοναδικός βωμός που σώζεται, είναι σκαμμένος μέσα σε βράχο με γραμμές λείες και ακριβέστατες.
Πίστευαν οι κατακτητές ότι έκαναν το καθήκον τους μη αφήνοντας ούτε ίχνος από τον παγανιστικό πολιτισμό των «αγρίων» που απλά ήταν διαφορετικοί, μιλούσαν άλλη γλώσσα, πίστευαν σε άλλους θεούς και -κυρίως αυτό- είχαν πολύ χρυσάφι σε μορφή υπέροχων έργων τέχνης. Που στάλθηκαν στην Ισπανία για να λιώσουν και να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο την αποικιοκρατική δύναμή της. Να επιβάλει τη θρησκεία της και τον δικό της «πολιτισμό» της υποταγής και της λεηλασίας.
Οι Ινδιάνοι που δεν πέθαναν από το σπαθί των μισθοφόρων, έσβησαν από τις νέες αρρώστιες που έφεραν οι λευκοί. Οι μικροί πληθυσμοί που απομένουν σήμερα ζουν στην απόλυτη
φτώχεια, είναι ζητιάνοι και μικροπωλητές. Ζουν με πενταροδεκάρες που κερδίζουν σαν χαρτζιλίκι από τους τουρίστες ποζάροντας με τα λάμα τους και τις χρωματιστές τους φορεσιές. Ακόμα και στις Κυριακάτικες λειτουργίες, στους επιβλητικούς καθολικούς ναούς, δεν συμμετέχουν «Ινδιάνοι» ορεσίβιοι. Αυτοί είναι στην πόρτα του ναού και ζητιανεύουν ή πουλάνε τα χειροτεχνήματά τους στους πιστούς λευκούς.
Οι τουρίστες όμως δεν πάνε στο Κούσκο για τα Ισπανικά κτίσματα και τις εκκλησίες.
Πάνε να δουν τα απομεινάρια του πολιτισμού των Ινκας, να χαζέψουν την καταπληκτική χαμένη πόλη του Μάτσου Πίκτσου (όπως προφέρεται από τους ντόπιους), που εγκαταλείφθηκε όταν άρχισαν να πλησιάζουν επικίνδυνα οι Ισπανοί και καλύφτηκε προστατευόμενο από την τροπική βλάστηση του βουνού πριν προλάβουν να το συλήσουν οι μισθοφόροι. Ο αρχαιολόγος Χίραμ Μπίγκαμ το ανακάλυψε το 1911 ψάχνοντας για
το μυθικό Ελντοράντο, την πόλη του χρυσού.
Οι ίδιοι τουρίστες που μένουν εκστασιασμένοι μπροστά στα απομεινάρια ενός καταπληκτικού πολιτισμού, δυσανασχετούν όταν πλησιάζονται από τους ζητιάνους καθαρόαιμους απόγονους των Ίνκας που είναι καταδικασμένοι να μην έχουν καμία ευκαιρία να καλυτερέψουν τη ζωή τους στον ίδιο τους τον τόπο.
Αυτά είδε και ο Τσε Γκεβάρα (που χάθηκε πριν 40 χρόνια) όταν πέρασε από το Μάτσου Πίκτσου..
Στο Περού είχα πάει πριν ένα χρόνο. Αλλά τότε δεν είχα αρχίσει το blog...
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν 1) Τη "μονή" που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του ναού του Ήλιου, 2)Την τελεια κοπή της πέτρας στο Machu Pichu, 3) Τον καθεδρικό ναό του Cusco, 4)εικόνες απο τους δρόμους και τα περίχωρα της πρωτεύουσας των Incas
Έπρεπε να περπατήσουν μέχρι να φτάσουν στον
τόπο που το χρυσό σκήπτρο που κρατούσε ο Κάπακ θα βυθιστεί στη γη. Σ’ εκείνο τον τόπο που θα κατάπινε το σκήπτρο, θα έκτιζαν τη νέα τους πόλη. Περπατώντας έφτασαν στο λόφο Χουανακάουρε, όπου το σκήπτρο βυθίστηκε πράγματι στο χώμα.Εκεί ίδρυσαν την πόλη του Κούσκο (Cuzko) που στα κέτσουα (τη γλώσσα των Ίνκας) σημαίνει «αφαλός της Γης». Στο λόφο αυτό που κατάπιε το σκήπτρο του Κάπακ χτίστηκε αργότερα ο ναός του Ήλιου, ο σημαντικότερος ναός των Ίνκας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο αυτοκράτορας Πατσακουτέκ, «ο αναμορφωτής» ήταν αυτός που έφτιαξε τα περισσότερα μνημεία στο Κούσκο.
Όταν έφτασαν οι Ισπανοί κατακτητές του Πιζάρρο λυσσασμένοι για χρυσάφι, το 1533, απήγαγαν τον αυτοκράτορα Αταχουάλπα, (εγγονό του Πατσακουτέκ), που πήγε να τους συναντήσει ειρηνικά για να διερευνήσει τις προθέσεις τους. Για να τον ελευθερώσουν απαίτησαν και πήραν ένα τεράστιο όγκο χρυσού που σήμερα θα αντιστοιχούσε σε πολλά εκατομμύρια δολάρια. Αντί να ελευθερώσουν τον αυτοκράτορα τον στραγγάλισαν και συνέχισαν να προελαύνουν για το Κούσκο.
Ένας από τους μισθοφόρους του Πιζάρρο, ο Σίσκο της Λεόν, έγραψε στο ημερολόγιό του για το πώς οι Ισπανοί έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν αντίκρισαν τα με απαράμιλλη τεχνι
κή πέτρας κτίσματα, τους λιθόστρωτους δρόμους, τα πλούσια σπίτια φορτωμένα με χρυσά αντικείμενα, τους περίτεχνους κήπους. Όταν είδαν τα περίφημα κτίσματα γύρω από το Κούσκο, στο λόφο Σαξαϊχουάμαν (που οι αμερικάνοι τουρίστες μπορούν να το προφέρουν μόνο ως «σέξυ γούμαν»), τους ναούς, τα παλάτια και τα μαντεία, δεν μπόρεσαν να πιστέψουν ότι αυτοί «οι άγριοι, οι απολίτιστοι, οι χωρίς λογική σκέψη, οι όμοιοι με ζώα», θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν κάτι τόσο ανώτερο. Ο θρησκευτικός φανατισμός τους ήταν ικανός μόνο να τους κάνει να πιστέψουν ότι αυτά είναι δημιουργήματα δαιμόνων, κακών πνευμάτων.Ακόμα σήμερα είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν σε εξωγήινους που μετέδωσαν γνώση και τεχνικές, πολλοί οι γραφικοί που θεωρούν ότι αρχαίοι έλληνες (οι μόνοι ικανοί να
μεταδώσουν πολιτισμό, που επίσης διαθέτουν αφαλό της γης), έκαναν περατζάδα για διακοπές με ιπτάμενους δίσκους. Πιο εύκολο φαίνεται από το να παραδεχτούν ότι η απληστία, η βαρβαρότητα και η θρησκοληψία κατέστρεψαν ένα μοναδικό πολιτισμό;Οι Ισπανοί έκτισαν καθολικές εκκλησίες πάνω στα ερείπια των Ίνκας, από το μαντείο όπου οι ιερείς έβλεπαν το μέλλον ρίχνοντας φύλλα κόκας, δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα. Όπως χτίστηκαν οι χριστιανικές εκκλησίες πάνω σε αρχαίες πέτρες που λάτρευαν το δωδεκάθεο. Ο μοναδικός βωμός που σώζεται, είναι σκαμμένος μέσα σε βράχο με γραμμές λείες και ακριβέστατες.
Πίστευαν οι κατακτητές ότι έκαναν το καθήκον τους μη αφήνοντας ούτε ίχνος από τον παγανιστικό πολιτισμό των «αγρίων» που απλά ήταν διαφορετικοί, μιλούσαν άλλη γλώσσα, πίστευαν σε άλλους θεούς και -κυρίως αυτό- είχαν πολύ χρυσάφι σε μορφή υπέροχων έργων τέχνης. Που στάλθηκαν στην Ισπανία για να λιώσουν και να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο την αποικιοκρατική δύναμή της. Να επιβάλει τη θρησκεία της και τον δικό της «πολιτισμό» της υποταγής και της λεηλασίας.
Οι Ινδιάνοι που δεν πέθαναν από το σπαθί των μισθοφόρων, έσβησαν από τις νέες αρρώστιες που έφεραν οι λευκοί. Οι μικροί πληθυσμοί που απομένουν σήμερα ζουν στην απόλυτη
φτώχεια, είναι ζητιάνοι και μικροπωλητές. Ζουν με πενταροδεκάρες που κερδίζουν σαν χαρτζιλίκι από τους τουρίστες ποζάροντας με τα λάμα τους και τις χρωματιστές τους φορεσιές. Ακόμα και στις Κυριακάτικες λειτουργίες, στους επιβλητικούς καθολικούς ναούς, δεν συμμετέχουν «Ινδιάνοι» ορεσίβιοι. Αυτοί είναι στην πόρτα του ναού και ζητιανεύουν ή πουλάνε τα χειροτεχνήματά τους στους πιστούς λευκούς.Οι τουρίστες όμως δεν πάνε στο Κούσκο για τα Ισπανικά κτίσματα και τις εκκλησίες.
Πάνε να δουν τα απομεινάρια του πολιτισμού των Ινκας, να χαζέψουν την καταπληκτική χαμένη πόλη του Μάτσου Πίκτσου (όπως προφέρεται από τους ντόπιους), που εγκαταλείφθηκε όταν άρχισαν να πλησιάζουν επικίνδυνα οι Ισπανοί και καλύφτηκε προστατευόμενο από την τροπική βλάστηση του βουνού πριν προλάβουν να το συλήσουν οι μισθοφόροι. Ο αρχαιολόγος Χίραμ Μπίγκαμ το ανακάλυψε το 1911 ψάχνοντας για
το μυθικό Ελντοράντο, την πόλη του χρυσού.Οι ίδιοι τουρίστες που μένουν εκστασιασμένοι μπροστά στα απομεινάρια ενός καταπληκτικού πολιτισμού, δυσανασχετούν όταν πλησιάζονται από τους ζητιάνους καθαρόαιμους απόγονους των Ίνκας που είναι καταδικασμένοι να μην έχουν καμία ευκαιρία να καλυτερέψουν τη ζωή τους στον ίδιο τους τον τόπο.
Αυτά είδε και ο Τσε Γκεβάρα (που χάθηκε πριν 40 χρόνια) όταν πέρασε από το Μάτσου Πίκτσου..
Στο Περού είχα πάει πριν ένα χρόνο. Αλλά τότε δεν είχα αρχίσει το blog...
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν 1) Τη "μονή" που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του ναού του Ήλιου, 2)Την τελεια κοπή της πέτρας στο Machu Pichu, 3) Τον καθεδρικό ναό του Cusco, 4)εικόνες απο τους δρόμους και τα περίχωρα της πρωτεύουσας των Incas
15/10/07
Buenos Aires
Πριν μερικά χρόνια το Buenos Aires ήταν μια ακριβή πόλη. Ακριβότερη ίσως και από το Τόκιο, με 1Peso=1US$.
Και μετά ήρθε η καταστροφή.
Η υποτίμηση του Peso. Η οικονομία κατέρρευσε και ένα πρωί οι Αργεντινοί ξύπνησαν με τα 2/3 των χρημάτων τους να έχουν εξατμιστεί.
Σήμερα το BsAs είναι από τους φθηνότερους προορισμούς και επομένως είναι γεμάτο τουρίστες και εταιρικά συνέδρια που κατακλύζουν τα ξενοδοχεία του Purto Madero που είναι η ταχύτερα (και ακριβότερα) αναπτυσσόμενη περιοχή της πόλης.
Κάθε μοντέρνα πόλη θέλει τον Καλατράβα της!
Σήμερα ένα διαμέρισμα μεγαλύτερο από 100μ2 σε πολύ καλή περιοχή της πόλης, κοστίζει λιγότερα από 100.000€. Με τη φόρα που έχει πάρει όμως η οικονομία και πάλι, αποτελεί σίγουρα μια πολύ καλή επένδυση.
Στο Buenos Aires μία από τις περιοχές με την περισσότερη κίνηση (bar, εστιατόρια, κινηματογράφοι κλπ) είναι αυτή στη Recoleta. Αυτό που είναι αξιοπερίεργο είναι ότι τα μαγαζιά έχουν περικυκλώσει το ομώνυμο κοιμητήριο όπου «αναπαύεται» η Evita Peron.
Στη μια μεριά του δρόμου στριμώχνεται το night life ενώ ακριβώς απέναντι ο τούβλινος μαντρότοιχος (με τον σχετικό υποβλητικό φωτισμό) στεγάζει το «after-life».
Στα πάρκα της Recoleta αυτά τα δέντρα κλέβουν την παράσταση. Τα ριζώματα είναι κανονικά έργα γλυπτικής. Ψάχνω να βρω το είδος αυτού του απίστευτου φυσικού έργου τέχνης.
Αν έχετε γνώση διαφωτίστε με.
Καμία δουλειά δεν είν’ ντροπή. Ο νεαρός φυσικά κερδίζει βγάζει ένα σωρό χρήματα. Στην περίπτωση του retriever που φαίνεται αριστερά, τζάμπα λεφτά αφού ο σκύλος βγαίνει μόνος του βόλτα. Πιάνει το λουρί του στο στόμα με το που ανάβει πράσινο και περιμένει να ξεκινήσει η υπόλοιπη παρέα για να ξεκινήσει κι αυτός!
Αυτά τα λίγα...
Καλώς σας βρήκα!
Και μετά ήρθε η καταστροφή.
Η υποτίμηση του Peso. Η οικονομία κατέρρευσε και ένα πρωί οι Αργεντινοί ξύπνησαν με τα 2/3 των χρημάτων τους να έχουν εξατμιστεί.
Σήμερα το BsAs είναι από τους φθηνότερους προορισμούς και επομένως είναι γεμάτο τουρίστες και εταιρικά συνέδρια που κατακλύζουν τα ξενοδοχεία του Purto Madero που είναι η ταχύτερα (και ακριβότερα) αναπτυσσόμενη περιοχή της πόλης.
Κάθε μοντέρνα πόλη θέλει τον Καλατράβα της!
Σήμερα ένα διαμέρισμα μεγαλύτερο από 100μ2 σε πολύ καλή περιοχή της πόλης, κοστίζει λιγότερα από 100.000€. Με τη φόρα που έχει πάρει όμως η οικονομία και πάλι, αποτελεί σίγουρα μια πολύ καλή επένδυση.
Στο Buenos Aires μία από τις περιοχές με την περισσότερη κίνηση (bar, εστιατόρια, κινηματογράφοι κλπ) είναι αυτή στη Recoleta. Αυτό που είναι αξιοπερίεργο είναι ότι τα μαγαζιά έχουν περικυκλώσει το ομώνυμο κοιμητήριο όπου «αναπαύεται» η Evita Peron.
Στη μια μεριά του δρόμου στριμώχνεται το night life ενώ ακριβώς απέναντι ο τούβλινος μαντρότοιχος (με τον σχετικό υποβλητικό φωτισμό) στεγάζει το «after-life».
Το νοστιμότερο κρέας του κόσμου! Επικίνδυνα εθιστικό. Αλλά πέραν αυτού ουδέν! Η αργεντίνικη κουζίνα είναι εξαιρετικά ρηχή. Βασίζεται αποκλειστικά στο μοσχαρίσιο κρέας. Ούτε μια σαλάτα της προκοπής...
Στο Cuba En Asia (που είναι και το πιο high club της πόλης) και όπου κάθε βράδυ γίνεται ο κακός χαμός, τσακώσαμε τούτο το ακομπλεξάριστο και φιλικότατο ελληνόπουλο εκ Νέας Υερσέης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, να τραγουδάει ενθουσιωδώς «πόσο σε θέλω-πόσο μου λείπεις» όταν το άσμα ακούστηκε σε μια ανατολίτικη νύχτα με χορούς κοιλιάς.
Με καταγωγή από το Καρπενήσι! Φυσικά μόλις συνάντησε Έλληνες, εξαφανίστηκε κάθε άλλη παρέα και το επαγγελματικό της ταξίδι έγινε πιο ευχάριστο -λέει-.
Με καταγωγή από το Καρπενήσι! Φυσικά μόλις συνάντησε Έλληνες, εξαφανίστηκε κάθε άλλη παρέα και το επαγγελματικό της ταξίδι έγινε πιο ευχάριστο -λέει-.
Η Casa Rossada είναι η (κιτς;) κατοικία του εκάστοτε προέδρου. Ο απερχόμενος μετά από δύο θητείες δεν θέλει να μετακομίσει οπότε κατεβάζει τη σύζυγο Christina για επόμενη πρόεδρο, 
οπότε σε περίπτωση εκλογής της (πολύ πιθανή, αφού πλασάρεται στους απολίτικους Αργεντίνους ως νέα Evita) η οικογένεια θα παραμείνει στα «πράγματα». Σημειώστε ότι η διαφθορά είναι πολύ εκτεταμένη (κάτι που παρατηρείται σε κάθε απολίτικη κοινωνία όπου η επιτήρηση από τους πολίτες είναι αμελητέα) και ότι μια μικρή ολιγαρχία νέμεται το συντριπτικό ποσοστό εθνικού πλούτου (κάτι εξαιρετικά κοινό στη Ν. Αμερική, με αποτέλεσμα την άνοδο της αριστεράς σε πολλές χώρες).
Με τέτοιες προϋποθέσεις είναι να χάνεις την εξουσία;
οπότε σε περίπτωση εκλογής της (πολύ πιθανή, αφού πλασάρεται στους απολίτικους Αργεντίνους ως νέα Evita) η οικογένεια θα παραμείνει στα «πράγματα». Σημειώστε ότι η διαφθορά είναι πολύ εκτεταμένη (κάτι που παρατηρείται σε κάθε απολίτικη κοινωνία όπου η επιτήρηση από τους πολίτες είναι αμελητέα) και ότι μια μικρή ολιγαρχία νέμεται το συντριπτικό ποσοστό εθνικού πλούτου (κάτι εξαιρετικά κοινό στη Ν. Αμερική, με αποτέλεσμα την άνοδο της αριστεράς σε πολλές χώρες).Με τέτοιες προϋποθέσεις είναι να χάνεις την εξουσία;
Στα πάρκα της Recoleta αυτά τα δέντρα κλέβουν την παράσταση. Τα ριζώματα είναι κανονικά έργα γλυπτικής. Ψάχνω να βρω το είδος αυτού του απίστευτου φυσικού έργου τέχνης.
Αν έχετε γνώση διαφωτίστε με.
Καμία δουλειά δεν είν’ ντροπή. Ο νεαρός φυσικά κερδίζει βγάζει ένα σωρό χρήματα. Στην περίπτωση του retriever που φαίνεται αριστερά, τζάμπα λεφτά αφού ο σκύλος βγαίνει μόνος του βόλτα. Πιάνει το λουρί του στο στόμα με το που ανάβει πράσινο και περιμένει να ξεκινήσει η υπόλοιπη παρέα για να ξεκινήσει κι αυτός!
Αυτά τα λίγα...
Καλώς σας βρήκα!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)