Cusco, Machu Picchu

Ο Μάνκο Κάπακ και η αδελφή και γυναίκα του Όκγιο, ημίθεοι, τέκνα του βασιλιά Ήλιου (Inti), γεννήθηκαν από τα νερά της λίμνης Τιτικάκα με αποστολή να ιδρύσουν ένα νέο βασίλειο για να ζήσει καλύτερα ο λαός τους.


Έπρεπε να περπατήσουν μέχρι να φτάσουν στον τόπο που το χρυσό σκήπτρο που κρατούσε ο Κάπακ θα βυθιστεί στη γη. Σ’ εκείνο τον τόπο που θα κατάπινε το σκήπτρο, θα έκτιζαν τη νέα τους πόλη. Περπατώντας έφτασαν στο λόφο Χουανακάουρε, όπου το σκήπτρο βυθίστηκε πράγματι στο χώμα.


Εκεί ίδρυσαν την πόλη του Κούσκο (Cuzko) που στα κέτσουα (τη γλώσσα των Ίνκας) σημαίνει «αφαλός της Γης». Στο λόφο αυτό που κατάπιε το σκήπτρο του Κάπακ χτίστηκε αργότερα ο ναός του Ήλιου, ο σημαντικότερος ναός των Ίνκας. Πολλά χρόνια αργότερα, ο αυτοκράτορας Πατσακουτέκ, «ο αναμορφωτής» ήταν αυτός που έφτιαξε τα περισσότερα μνημεία στο Κούσκο.

Όταν έφτασαν οι Ισπανοί κατακτητές του Πιζάρρο λυσσασμένοι για χρυσάφι, το 1533, απήγαγαν τον αυτοκράτορα Αταχουάλπα, (εγγονό του Πατσακουτέκ), που πήγε να τους συναντήσει ειρηνικά για να διερευνήσει τις προθέσεις τους. Για να τον ελευθερώσουν απαίτησαν και πήραν ένα τεράστιο όγκο χρυσού που σήμερα θα αντιστοιχούσε σε πολλά εκατομμύρια δολάρια. Αντί να ελευθερώσουν τον αυτοκράτορα τον στραγγάλισαν και συνέχισαν να προελαύνουν για το Κούσκο.


Ένας από τους μισθοφόρους του Πιζάρρο, ο Σίσκο της Λεόν, έγραψε στο ημερολόγιό του για το πώς οι Ισπανοί έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν αντίκρισαν τα με απαράμιλλη τεχνική πέτρας κτίσματα, τους λιθόστρωτους δρόμους, τα πλούσια σπίτια φορτωμένα με χρυσά αντικείμενα, τους περίτεχνους κήπους. Όταν είδαν τα περίφημα κτίσματα γύρω από το Κούσκο, στο λόφο Σαξαϊχουάμαν (που οι αμερικάνοι τουρίστες μπορούν να το προφέρουν μόνο ως «σέξυ γούμαν»), τους ναούς, τα παλάτια και τα μαντεία, δεν μπόρεσαν να πιστέψουν ότι αυτοί «οι άγριοι, οι απολίτιστοι, οι χωρίς λογική σκέψη, οι όμοιοι με ζώα», θα μπορούσαν ποτέ να δημιουργήσουν κάτι τόσο ανώτερο. Ο θρησκευτικός φανατισμός τους ήταν ικανός μόνο να τους κάνει να πιστέψουν ότι αυτά είναι δημιουργήματα δαιμόνων, κακών πνευμάτων.


Ακόμα σήμερα είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν σε εξωγήινους που μετέδωσαν γνώση και τεχνικές, πολλοί οι γραφικοί που θεωρούν ότι αρχαίοι έλληνες (οι μόνοι ικανοί να μεταδώσουν πολιτισμό, που επίσης διαθέτουν αφαλό της γης), έκαναν περατζάδα για διακοπές με ιπτάμενους δίσκους. Πιο εύκολο φαίνεται από το να παραδεχτούν ότι η απληστία, η βαρβαρότητα και η θρησκοληψία κατέστρεψαν ένα μοναδικό πολιτισμό;
Οι Ισπανοί έκτισαν καθολικές εκκλησίες πάνω στα ερείπια των Ίνκας, από το μαντείο όπου οι ιερείς έβλεπαν το μέλλον ρίχνοντας φύλλα κόκας, δεν άφησαν πέτρα πάνω στην πέτρα. Όπως χτίστηκαν οι χριστιανικές εκκλησίες πάνω σε αρχαίες πέτρες που λάτρευαν το δωδεκάθεο. Ο μοναδικός βωμός που σώζεται, είναι σκαμμένος μέσα σε βράχο με γραμμές λείες και ακριβέστατες.


Πίστευαν οι κατακτητές ότι έκαναν το καθήκον τους μη αφήνοντας ούτε ίχνος από τον παγανιστικό πολιτισμό των «αγρίων» που απλά ήταν διαφορετικοί, μιλούσαν άλλη γλώσσα, πίστευαν σε άλλους θεούς και -κυρίως αυτό- είχαν πολύ χρυσάφι σε μορφή υπέροχων έργων τέχνης. Που στάλθηκαν στην Ισπανία για να λιώσουν και να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο την αποικιοκρατική δύναμή της. Να επιβάλει τη θρησκεία της και τον δικό της «πολιτισμό» της υποταγής και της λεηλασίας.


Οι Ινδιάνοι που δεν πέθαναν από το σπαθί των μισθοφόρων, έσβησαν από τις νέες αρρώστιες που έφεραν οι λευκοί. Οι μικροί πληθυσμοί που απομένουν σήμερα ζουν στην απόλυτη φτώχεια, είναι ζητιάνοι και μικροπωλητές. Ζουν με πενταροδεκάρες που κερδίζουν σαν χαρτζιλίκι από τους τουρίστες ποζάροντας με τα λάμα τους και τις χρωματιστές τους φορεσιές. Ακόμα και στις Κυριακάτικες λειτουργίες, στους επιβλητικούς καθολικούς ναούς, δεν συμμετέχουν «Ινδιάνοι» ορεσίβιοι. Αυτοί είναι στην πόρτα του ναού και ζητιανεύουν ή πουλάνε τα χειροτεχνήματά τους στους πιστούς λευκούς.


Οι τουρίστες όμως δεν πάνε στο Κούσκο για τα Ισπανικά κτίσματα και τις εκκλησίες.

Πάνε να δουν τα απομεινάρια του πολιτισμού των Ινκας, να χαζέψουν την καταπληκτική χαμένη πόλη του Μάτσου Πίκτσου (όπως προφέρεται από τους ντόπιους), που εγκαταλείφθηκε όταν άρχισαν να πλησιάζουν επικίνδυνα οι Ισπανοί και καλύφτηκε προστατευόμενο από την τροπική βλάστηση του βουνού πριν προλάβουν να το συλήσουν οι μισθοφόροι. Ο αρχαιολόγος Χίραμ Μπίγκαμ το ανακάλυψε το 1911 ψάχνοντας για το μυθικό Ελντοράντο, την πόλη του χρυσού.


Οι ίδιοι τουρίστες που μένουν εκστασιασμένοι μπροστά στα απομεινάρια ενός καταπληκτικού πολιτισμού, δυσανασχετούν όταν πλησιάζονται από τους ζητιάνους καθαρόαιμους απόγονους των Ίνκας που είναι καταδικασμένοι να μην έχουν καμία ευκαιρία να καλυτερέψουν τη ζωή τους στον ίδιο τους τον τόπο.


Αυτά είδε και ο Τσε Γκεβάρα (που χάθηκε πριν 40 χρόνια) όταν πέρασε από το Μάτσου Πίκτσου..


Στο Περού είχα πάει πριν ένα χρόνο. Αλλά τότε δεν είχα αρχίσει το blog...
Οι φωτογραφίες απεικονίζουν 1) Τη "μονή" που χτίστηκε πάνω στα ερείπια του ναού του Ήλιου, 2)Την τελεια κοπή της πέτρας στο Machu Pichu, 3) Τον καθεδρικό ναό του Cusco, 4)εικόνες απο τους δρόμους και τα περίχωρα της πρωτεύουσας των Incas