Αδιέξοδο οι καταλήψεις

Σήμερα το πρωί ρώτησα δυο γνωστούς μαθητές Λυκείου που περνούσαν έξω από το σπίτι και μου είπαν ότι συνεχίζεται η κατάληψη στο σχολείο τους. Ρώτησα γιατί, ποια είναι τα αιτήματα. Ο ένας μου απάντησε «για το αν οι τυρόπιτες πρέπει να είναι στρογγυλές ή τρίγωνες» και ο άλλος απάντησε ότι το θέμα είναι «εάν οι πιγκουίνοι έχουν γόνατα». Προφανώς τα παιδιά είναι αντίθετα με τις καταλήψεις.

Σ αυτή τη χώρα είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ένα συνεχές Deja vu. Κάθε φορά, κάθε χρονιά έχουμε τα ίδια θέματα. Θα έχουμε αλλοδαπούς σημαιοφόρους; Θα πρέπει να γίνονται ή όχι οι μαθητικές παρελάσεις; Θα τελειώσουν επιτέλους οι καταλήψεις;

Οι καταλήψεις για τις παρατάξεις της αριστεράς είναι πρώτης τάξεως σημάδι επιρροής στο μαθητικό κόσμο, εξασφαλίζουν μια ροή κομματικής πελατείας σε όλη τη διάρκεια της σουδαστικής ζωής των νέων. Μέχρι που ο φοιτητής αργότερα ανακαλύπτει ποιο είναι το πραγματικό αφεντικό όταν θα μπει στη σχολή του και θα διαπιστώσει ότι αντί για γραμματεία για γραφείο υποδοχής, θα πρέπει η είσοδός του να γίνει μέσα από τις κομματικές νεολαίες που έχουν πλήρως αντικαταστήσει τις λειτουργίες των ΑΕΙ!

Αλλά... όσο συνεχίζονται αυτές οι κινητοποιήσεις με τα ομιχλώδη αιτήματα, πολλές φορές άσχετα με το μαθησιακό περιβάλλον, όσο χάνεται το μέτρο και η "αναλογικότητα", τόσο η κοινή γνώμη στρέφεται τελικά εναντίον των μαθητών, των καταλήψεων και των παρατάξεων που τις υποβοηθούν. Όσο συνεχίζονται οι καταλήψεις και η κοινή γνώμη αγανακτεί, τόσο αυτό γίνεται αντιληπτό από την κυβέρνηση η οποία πλέον δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να σπεύσει είτε να σταματήσει τις καταλήψεις είτε να ικανοποιήσει αιτήματα.

Όσο γενικά και αόριστα είναι τα αιτήματα, τόσο πιο πολύ αχρηστεύεται αυτός ο τρόπος αγώνα και η δικαιολογημένη κινητοποίηση. Τι πρέπει να κάνουν δηλαδή οι μαθητές στη Φιλιππιάδα της Πρέβεζας που κάνουν μάθημα σε πραγματικό στάβλο; Πόσο μπορεί να είναι αποτελεσματικός ο αγώνας τους ή η κατάληψη για να βελτιώσουν τισ συνθήκες σε μια περίοδο γενικευμένων καταλήψεων;

Τόσο περισσότερο αναποτελεσματικός γίνεται ο τρόπος αυτός του αγώνα λοιπόν, τόσο περισσότερο θα σκάσει στα μούτρα των «εγκεφάλων». Όχι κύριοι, δεν εκπαιδεύται ο έφηβος στην διεκδίκηση των αιτημάτων του, εκπαιδεύεται στο γενικό και αόριστο "ετσι γουστάρω" που θα τον οδηγήσει μετά σαν επαγγελματία στις ανάλογες συνεχείς απεργίες που κουράζουν και ταλαιπωρούν το κοινωνικό σύνολο, πολλές φορές για ψύλλου πήδημα.

Αν λοιπόν τώρα στόχος είναι η μη αναθεώρηση του άρθρου 16, η μη είσοδος ιδιωτικών ΑΕΙ, τότε ο αγώνας και ο στόχος του είναι απόλυτα υποκριτικοί, διότι ήδη έχουμε ιδιωτική παιδεία είτε στην Ελλάδα μέχρι και Λύκειο και στο εξωτερικό για τα ΑΕΙ. Αυτό που φοβούνται μερικοί είναι ότι με την είσοδο των μη κρατικών ΑΕΙ θα χάσουν την κομματική πελατεία που σήμερα αποκομίζουν μέσω των καταλήψεων...

Και για όσους βιαστούν να με πουν αντιδραστικό, σας παραπέμπω σε παλαιότερο post όπου αναρωτιέμαι γιατί μεγαλώνουμε "άρρωστα" παιδιά.