Που θα πάει πια το reallity show του ΠΑΣΟΚ;

Δεν πρόκειται να ασχοληθώ περισσότερο με αυτά που συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ. Ένα πράγμα ήθελα μόνο να παρατηρήσω.

Αυτό το ξεκατίνιασμα που παρακολουθούμε εδώ και καιρό, αυτή η κατάντια που καμία σχέση δεν έχει με πολιτική, δεν θα συνέβαινε αν δεν ήταν ανοιχτές οι εκλογές για την προεδρία. Δεν θα γινόταν ποτέ αν όπως παλιά ο αρχηγός εκλέγονταν από ένα κλειστό και εσωστρεφές συνέδριο, με τους βυζαντινισμούς του και με τα όλα του τα αξεσουάρ!

Το έργο που ξεκίνησε το 2004 με τη δυνατότητα όλου του κόσμου (μελών και «φίλων» του κόμματος) να εκλέγουν αρχηγό, μπορεί να είναι εντυπωσιακό σαν κίνηση, να δείχνει ένα άνοιγμα προς την κοινωνία και τους πολίτες, αλλά φαίνεται τελικά πως όταν επιλέχθηκε ως διαδικασία παραγνωρίστηκαν πολλές ποιοτικές παράμετροι.

Κυρίως δε παραγνωρίστηκαν οι επικοινωνιακοί όροι με τους οποίους γίνεται πλέον η κάθε «πολιτική» αντιπαράθεση. Παραγνωρίστηκε η σαρωτική τηλεοπτικοποίηση (με την κακή την έννοια), της πολιτικής ζωής που αναδεικνύει σε πρωτοσέλιδο, σε πρώτο θέμα το κάθε υπονοούμενο που θα εκφέρει ο κάθε υποψήφιος.

Κυρίως παραγνωρίστηκε το πόσο απελπισμένα είναι διατεθειμένος να παλέψει ο «αντίπαλος» για να κατακτήσει την εξουσία, το πόσο θεμιτά ή αθέμιτα μέσα και ρητορείες μπορεί να επιστρατεύσει για να φτάσει στο στόχο του. Θεωρήθηκε -κακώς- πως όλοι σε ένα τόσο μαζικό πολιτικό σχηματισμό, μοιράζονται το ίδιο αξιακό υπόβαθρο.

Εμπεδώνεται λοιπόν αντίθετα η αντίληψη ότι όσο πιο πολυσυλλεκτικό είναι ένα κόμμα, όσο πιο μαζικό, τόσο πιο χοντροειδώς θα απευθυνθεί στην μάζα των εν δυνάμει ψηφοφόρων του, τόσο λιγότερο πολιτική θα είναι η αντιπαράθεση, γιατί η μάζα -είτε μας αρέσει είτε όχι- δεν ασχολείται με πολιτική, επιλέγει μόνο «ποιος είναι ο καταλληλότερος να νικήσει τον Καραμανλή».

Αφήστε δηλαδή που δεν καταλαβαίνω το γιατί όλοι πια αναρωτιούνται για το πόσο οξύμωρο είναι το εύρημα του «ποιόν προτιμάτε εσείς για πρόεδρο» μετά το πιο πάνω ερώτημα στην ίδια έρευνα περί της κατατρόπωσης του Καραμανλή (δύο διαφορετικά πρόσωπα-απάντηση για κάθε ερώτημα).

Κανείς δεν είδε δηλαδή μέσα απο αυτή την ανίφαση, την ερμηνεία του «Ναι, ο Βενιζέλος είναι πιο ικανός να νικήσει αλλά ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω, προτιμώ τον Γιώργο γιατί μάλλον είναι καλύτερος άνθρωπος και αυτή τη στιγμή η ήττα του Καραμανλή δεν είναι το ζητούμενο μέχρι το ΠΑΣΟΚ να ξανα-είναι έτοιμο να κυβερνήσει»;

Διότι απ ότι αποδεικνύεται τελικά από την ποιότητα του «προεκλογικού» λόγου η εσωτερική κάθαρση ακόμα δεν έγινε και μάλλον θα αργήσει να γίνει.