Η Apple, και η χαμένη τιμή του aftersales service. #2

Όσοι διαβάσατε το προ ολίγων ημερών post, σχηματίσατε μια εικόνα για την πολιτική της Apple που φαίνεται να είναι "πάρε τα λεφτά (απο την Ελλάδα) και τρέχα".

Διαβάστε τώρα και τις νέες περιπέτειες. Ένας ταλαίπωρος καταναλωτής ενός ιδιαίτερα ακριβου μηχανήματος έγινε μπαλάκι μεταξύ εξουσιοδοτημένων καταστημάτων / σέρβις / αντιπροσώπων / helpdesk / μεταπωλητών / τρεχαγύρευε, με επισκευές που δεν γίνονται, με καταχρηστικούς όρους που παραβιάζουν την καταναλωτική νομοθεσία και όταν τολμάει να εξοργιστεί και να δημοσιοποιήσει την περιπέτειά του, τρώει και μια αγωγή για 200.000€ απο την εταιρία που δεν μπορεί να του επισκευάσει το μηχάνημα.

Απίστευτα πράγματα!

Η ταπεινή μου αποψη λοιπόν είναι η εξής: Όταν η Apple παρά τις πωλήσεις που κάνει σην Ελλάδα, έχει αφήσει την αγορά αυτή σε μια δαιδαλώδη κατάσταση σχέσεων εξουσιοδοτήσεων αντιπροσώπων κλπ, θα έπρεπε να εχει στήσει τις διαδικασίες ώστε να εξυπηρετείται ο καταναλωτής απο οποιοδήποτε σημείο πώλησης/επισκευής χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς που μπορεί έστω και στον ελάχιστο βαθμό να ταλαιπωρίσει τον πελάτη της.

Οι εταιρίες Sony, Philips, LG και όλες οι άλλες που έχουν ελληνικές αντιπροσωπείες, κέντρα τεχνικής υποστήριξης, που αντικαθιστούν διαπιστωμένα ελαττωματικά μηχανήματα, ΔΕΝ είναι κορόιδα. Ο σεβασμός στον πελάτη και η εξυπηρέτησή του, η εκπαίδευση των εμπλεκομένων ανθρώπων στο πως να αντιμετωπίζουν αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλη δουλειά, πολύ πιο σημαντική απο το lifestyle image που κουβαλάει μια συσκευή.

Εμείς οι ιθαγενείς καταναλωτές είμαστε κατα πολύ υπεύθυνοι για το οτι δεν είμαστε όσο απαιτητικοί θα έπρεπε (με τα δυτικά στάνταρ πάντα) για την εξυπηρέτησή μας. Και σπανια αμφισβητούμε και ξεμπροστιάζουμε τις περιπτώσεις κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης.

Θα την παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον την περίπτωση.

Υ.Γ. Κι εδώ ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα για το πως η βίαιη ανάπτυξη της εταιρίας έφερε το κακό after sales service.

Jody McIntyre VS BBC

Ολοκάθαρη είναι η σκέψη του ακτιβιστή με ειδικές ανάγκες απέναντι στην απαράδεκτη σειρά ερωτήσεων (που περισσότερο δηλώσεις είναι) του δημοσιογράφου.

Βαγγέλης Παπαχρήστος

Το πρόσωπο των ημερών ο Παπαχρήστος!

Όπου εμφανίζεται τον χειροκροτάνε, του φωνάζουν στο δρόμο "είσαι μεγάλος", του σφίγγουν το χέρι...

Ακόμα και οι συνάδελφοί του βουλευτές τον συγχαίρουν που έκανε αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι ίδιοι. Αυτό κι αν είναι υποκρισία!

Τι έκανε στην ουσία ο Παπαχρήστος; Προτίμησε να μην έχει ρόλο σε ένα σενάριο που δεν τον έπεισε. Σοσιαλιστής ο ίδιος με μια συνείδηση που πήρε μορφή μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όταν τον έπιασαν με τους συμμαθητές του για τα συνθήματα που έγραψαν στο Μονολίθι Πρέβεζας.

Προτίμησε λοιπόν να μείνει πιστός στη συνείδησή του και να μη συμμετέχει σ' αυτό το απίστευτο σκηνικό λεηλασίας δικαιωμάτων που έχει στηθεί. Και θα το έκανε ο Βαγγέλης ακόμα κι αν δεν είχε γίνει ποτέ το σκηνικό με το Χατζηδάκη που -όσο να' ναι- προβλημάτισε όλους τους βουλευτές. Και παρά τις πολύ στενές φιλικές σχέσεις που είχε με τον ΓΑΠ χρόνια τώρα.

Η έκπληξη λοιπόν είναι στο οτι ο Παπαχρήστος διαχώρισε τη θέση του. Και δεν είναι το οτι δεν βρέθηκε κανένας άλλος στην κοινοβουλευτική ομάδα να βροντήξει το χέρι στο τραπέζι και να πει:

"Κύριοι είμαστε αναντίστοιχοι σε όσα λέγαμε και λέμε. Είμαστε ανίκανοι να στήσουμε κρατικό μηχανισμό για να εισπράξει από εκεί που οφείλουν. Είμαστε ανίκανοι να ανακοινώσουμε δύο - τρία βασικά αναπτυξιακά μέτρα. Είμαστε ανίκανοι ακόμα και να διαπραγματευτούμε όσα μας επιβάλλονται Γιατί όταν αρνείσαι τις επενδύσεις των Κινέζων για να μην αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι των Γερμανών δεν μπορείς να μην εξασφαλίζεις αντάλλαγμα γι' αυτή σου την άρνηση. Και δεν μπορεί Κύριοι αυτή την ανικανότητά μας που απλά εξασφαλίζει καλές περγαμηνές - αξιολογήσεις σε δύο - τρεις που αισθάνονται υπάλληλοι των διεθνών τους αφεντικών, να τη χρεώνουμε στον αδύνατο κρίκο, τον εργαζόμενο και ειδικά του ιδιωτικού τομέα."

Κανένας άλλος δε βρέθηκε. Και γιατί; Γιατί ακόμα δεν έχει ξυριστεί κανένα προνόμιο απ' αυτά που τους κάνουν πειθήνια εργαλεία της εξουσίας. Ακόμα η κουτάλα για τους πολιτικούς είναι εκεί και περιμένει.

Η Apple, η Infoquest και η χαμένη τιμή του aftersales service.

Επειδή είμαι φανατικός θιασώτης της λογικής του να διατηρείς μια συσκευή σε λειτουργία όσο περισσότερο μπορείς, σκέφτηκα να απευθυνθώ στην ελληνική αντιπροσωπεία της Apple για να αλλάξω την ήδη νεκρή μπαταρία ενός iPod touch που είχα αγοράσει πριν απο δύο χρόνια.

Όσοι νόμιζαν πως η αλλαγή απο την αξέχαστη Rainbow στην Infoquest που ανέλαβε την αντιπροσώπευση θα άλλαζε τα πράγματα προς το καλύτερο βγήκαν γελασμένοι.

Η διαδικασία λοιπόν για να αλλάξεις μια ρημαδομπαταρία είναι η εξής: Πρέπει να καταθέσεις τη συσκευή (ή στο κατάστημα στο Κολωνάκι ή στην Καλλιθέα), να πληρώσεις 35 € (για "έλεγχο") και μετά να σου πουν πόσα πρέπει να πληρώσεις για την αλλαγή μπαταρίας.

Αν δηλαδή το κόστος αλλαγής της μπαταρίας σου βγει υπερβολικό, αποφασίζεις να πετάξεις τη συσκευή έχοντας πληρώσει 35€ χωρίς λόγο. Προφανώς για να σου πει το σέρβις μετά τον έλεγχο, "θελει αλλαγή μπαταρίας", κάτι που ήξερες εξαρχής δηλαδή.

Η πλάκα είναι οτι στο τηλέφωνο αρνούνται να σου πουν πόσο θα κοστίσει η μπαταρία γιατί η Apple λέει τους κάνει "προσφορά" ανα συσκευή. Δηλαδή ολόκληρη αντιπροσωπεία δεν έχει στοκ απο μπαταρίες και περιμένουν κάθε φορά να μάθουν πόσο θα αγοράσουν μία μπαταρία!

Καταλάβατε δηλαδή: Το κόλπο είναι να "τρέχουν" τα 35άρια ευρώ.

Φαίνεται πως τελικά κάθε εταιρία που αναλαμβάνει να διαχειριστεί την Apple πιστεύει πως κληρονομεί καταναλωτές-ομηρους.

Τελικά μετά απο μαραθώνιες διαβουλεύσεις στα τηλέφωνα, έμαθα πως το κόστος για μια αλλαγή μπαταρίας στο iPod32G θα στοιχίσει 150€ περίπου!!! (καινούρια η συσκευή πουλιέται περίπου 270€). 150 ευρώ! Για μια μπαταρία που κανονικά δεν θα έπρεπε να στοιχίζει πάνω απο 15 ευρώ (τόσο στοιχίσουν οι αντίστοιχες μπαταρίες τηλεφώνων HTC).

Μετά απο όλα αυτά συνεχίζετε να λιγουρεύεστε iPhone και iPad και λοιπές συσκευούλες που θα απαιτούν εκτός του ποσού αγοράς και ετήσιο ενοίκιο; Συνειδητοποιείτε για ποιό χρονικό ορίζοντα χρήσης πληρώνετε τα χρήματα της αγοράς των πανάκριβων Apple;

Καταλάβατε τώρα γιατί σε αντίθεση με σχεδόν όλες τις άλλες μάρκες δεν μπορείτε να αλλάξετε μόνοι σας μπαταρίες στις συσκευές της Apple παρά το γεγονός οτι στα 2 χρόνια όλες σχεδόν οι μπαταρίες έχουν περάσει το προσδόκιμο ζωής τους;;;

Και τώρα που εμπεδώσαμε οτι η Apple σας ενθαρύνει να πετάξετε τις παλιές συσκευές σας και να αγοράσετε νέες ή να της πληρώσετε τα ίδια χρήματα που θα κέρδιζε απο την πώληση μιας νέας συσκευής για μια απλή αποκατάσταση της παλιότερης, δείτε αυτό το διαφωτιστικό βίντεο που είδα στο καλό ιστολόγιο του Νίκου Αναγνώστου.

Κρίμα.

Κρίμα γιατί στη βία δεν υπάρχει καμία πολιτική λύση.

Αντίθετα όταν ο "λαός" (δηλαδή ο όχλος) αρχίζει να δρα με τέτοιο τρόπο, επιβεβαιώνει την ανάγκη του ΜΑΤατζή.

Απο την άλλη βέβαια ίσως οι βουλευτές μας να σκέφτονται λίγο περισσότερο τώρα τι ψηφίζουν, ίσως να αποκτήσουνε δεύτερες σκέψεις για το αν θα ακολουθήσουν το ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ του πολιτικού.

Διαβάστε κι αυτό.

Έτσι ακριβώς!

Η ιστορία του παγκόσμιου βιοτικού επιπέδου σε 4 λεπτά.

Και μια που κάναμε αυτή τη συζήτηση με τους φίλους Δήμο και Xavier στο προηγούμενο post και ήρθε η κουβέντα στα περί ανάπτυξης, βιοτικού επιπέδου κλπ, θεωρώ πως καλό είναι να δούμε κι αυτό το πολύ καλό βίντεο που προβάλει τα σχετικά ιστορικά στατιστικά.

Νομίζω δείχνει με το καλύτερο τρόπο την αλλαγή που σταδιακά επέρχεται.

Enjoy!

Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.

Δείτε καλά αυτή την εικόνα. Είναι η ανάπτυξη ανα χώρα για το 2010-2011.

Προσέξτε οτι η Ευρώπη, εκτός Γερμανίας, Πολωνίας, Σουηδίας, Φινλανδίας κλπ, θα έχει το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης με τη Μαδαγασκάρη!

Εμείς δε, θα έχουμε την τιμή με τη Ρουμανία και τη Βενεζουέλα να είμαστε στον παγκόσμιο πάτο.

Αν δείχνει ένα πράγμα λοιπόν αυτός ο πίνακας είναι το ότι η κρίση δεν θα ξεπεραστεί ούτε σε τρία ούτε σε πέντε χρόνια όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι διάφοροι "γιατροί" (εδώ κολλάει το "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του"). Η κρίση είναι εδώ για να μείνει και θα επηρεάσει δραματικά την Ευρωζώνη.

Φυσικό δεν είναι αυτό; Χρηματοδοτήσαμε την ύφεση απο τότε που οι παραγωγές μεταφέρθηκαν στην Κϊνα των χαμηλών μεροκάματων για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Μπορεί λοιπόν ο άνεργος της καταργημένης γραμμής παραγωγής να καταναλώνει το προϊόν που δεν παράγει; Μπορεί να καταναλώνει αγοράζοντας προϊόντα σε τιμές με την υπεραξία που θέλουν να παράγουν οι πολυεθνικές; Να θυμίσω πως το κόστος παραγωγής ενός iPhone είναι απο 180 δολάρια μέχρι 250. Ένα ζευγάρι παπούτσια Nike που κοστίζουν περίπου 130€, παράγονται με περίπου 20 δολάρια.

Αυτή την πραγματικότητα δεν έχουν καταφέρει να την αντιληφθούν ακόμα ούτε οι ηγέτες των λεγόμενων "πλούσιων χωρών", ούτε τα ίδια τα χρηματιστήρια Πόσω μάλλον η κοινωνία.

Το ίδιο το χρηματιστήριο που υποτίθεται οτι είναι η "δημοκρατικοποίηση του κέρδους" είναι η ίδια μας η θηλιά, αφού υποχρεώνει τις εταιρίες να παράγουν βραχυπρόθεσμα υπερκέρδη με κάθε δυνατό τρόπο, παραμερίζοντας το "κοινό συμφέρον" ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως σιγά-σιγά σκοτώνουν την αγελάδα απο την οποία παίρνουν γάλα.

Άλλη μια παράμετρος που δεν έχει αναλυθεί όσο θα έπρεπε είναι οτι η φρενίτιδα αγοράς πρώτων υλών απο την Κίνα, οδηγεί σε μια εξασφαλισμένη κρίση ανόδου τιμών σε βασικά προϊόντα όπως το πετρέλαιο.

Τα τρόφιμα επίσης τα επόμενα χρόνια θα είναι ένα πολύ ακριβό αγαθό.

Ήδη ο φίλος μου ο Α. που πλέον έκλεισε τη βιοτεχνία του των τουριστικών ειδών, ασχολείται τώρα με το να τζογάρει σε διακυμάνσεις συναλλάγματος (Forex). Προς το παρόν ποντάρει σε πτώση του Ευρώ όπως και χιλιάδες άλλοι "παίκτες" (για όποιον ψάχνει τα σκοτεινά συμφέροντα που επιτίθενται στις ευρωπαϊκές οικονομίες). Προσπαθεί δηλαδή να κερδίσει απο την πρόβλεψη οτι το νόμισμά του θα απαξιωθεί!

Τρελό ε; Αλλά έτσι δε λειτουργεί ο καπιταλισμός;

Άλλωστε όταν η βιομηχανική παραγωγή στις πάλαι ποτέ δυτικές μητροπόλεις έχει σταματήσει με τι θα απασχοληθούν τα μεσαία στελέχη; Φυσικά με τζόγο και σχήματα - πυραμίδες σαν τις φούσκες που έσκασαν με κρότο το 2008.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δε χρειάζεται να είσαι μυαλό τύπου Ρουμπινί για να προβλέψεις τις άσχημες μέρες που έρχονται. Απλά οι κυβερνήσεις προτιμούν να μη μιλάνε γι αυτό, σε μια τεχνοκρατική προσέγγιση "ξορκίσματος του κακού".

Που φτάσαμε...

Χωρίς άλλα σχόλια.

Παρίσι, Νοέμβριος 2010

Πριν περίπου ένα μήνα, στο Παρίσι διοργανώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις για το γνώστο θέμα του συνταξιοδοτικού.

Η ανταπόκριση της Κάτιας (δεν την ξέρετε-δυστυχώς, εγώ την ξέρω-ευτυχώς), μπορεί να έμεινε λόγω δικών μου φόρτου εργασιών για κάμποσο καιρό στα «εισερχόμενα», αλλά λέω τώρα να την αξιοποιήσω.

.................................................................................

Οι φωτογραφίες της διαδήλωσης των Γάλλων που αντέδρασαν στο νόμο σχετικά με το ασφαλιστικό, ο οποίος αυξάνει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης από τα 65 τα 67, αλλά και σε άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις περιστολής δαπανών εκ μέρους της κυβέρνησης Sarkozy, εξωφρενικά άδικες, την ίδια στιγμή που -όπως μου διηγήθηκαν φίλοι- στη γηραιά κυρία Liliane Bettencourt (L'Oréal) -μεταξύ άλλων- επεστράφησαν από την εφορία 30 εκ. ευρώ.

Το εντυπωσιακό ήταν η συμμετοχή του κόσμου (500 χιλ. άνθρωποι), ο οποίος αψήφισε την ασταμάτητη καθ'όλη τη διάρκεια της πορείας βροχή, τη στιγμή μάλιστα που οι νομοθετικές ρυθμίσεις είχαν ήδη ψηφιστεί.

Δηλωτική πολιτισμού ήταν η σύσσωμη συμμετοχή του θρυλικού πρωτοποριακού Théâtre du Soleil (Θέατρο του Ήλιου), με επικεφαλής την ιδρύτριά του, Ariane Mnouchkine, αυτή τη μεγάλη Κυρία του παγκόσμιου θεατρικού και κινηματογραφικού χώρου, αυτή τη στρατευμένη καλλιτέχνιδα, την πιστή -τόσα χρόνια τώρα- στα πολιτισμικά, πολιτικά και προσωπικά της πιστεύω.

Η παρουσία του θιάσου δεν ήταν μόνον η φυσική αλλά και η καλλιτεχνική συμμετοχή, μέσω μεγάλων εμβληματικών μαριονεττών και τυπωμένων πανώ διπλής όψης, με συνθήματα μεγάλων ανδρών της ιστορίας, που νοηματοδοτούσαν εννοιολογικά τη διαδήλωση, δίνοντάς της μια ξεχωριστή πρωτότυπη νότα, στοχευμένη στην ουσία.

Hugo: "Θλιβερό δημόσιο θέαμα... Δεν νιαζόμαστε πια παρά για τον εαυτό μας... Την αξιοπρέπεια, τις θέσεις, τα χρήματα, τα παίρνουμε όλα, τα θέλουμε όλα, τ'αρπάζουμε όλα ... Δε ζούμε πια παρά μόνο από φιλοδοξία και πλεονεξία ...

Le Peuple (Ο Λαός, με κεφαλαίο -όχι τυχαία- το Λ): "Δεν θα τελειώσει καμιά ώρα εκείνη η νύχτα στου Fouquet's;". Σου θυμίζω ότι το Fouquet's είναι ο τόπος στον οποίο ο Sarko γιόρτασε το βράδυ της εκλογής του με -ενδεικτικής σημασίας- την παρουσία τών από δω και πέρα φίλων του, των βασικότερων εκπροσώπων των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Από τους πρώτους νόμους που πέρασε, ως Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (τρίζουν ακόμη τα κοκκαλάκια του στρατηγού Charles de Gaulle), ήταν τεράστιες φοροαπαλλαγές για τους νέους του φίλους. Τουλάχιστον έδωσε το στίγμα του εξαρχής.

Jean-Jacques ROUSSEAU: "Με τα χρήματα μπορούμε να έχουμε τα πάντα, εκτός από ήθη και πολίτες". Θυμίζω ότι ο μεγάλος φιλόσοφος του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού είναι ο συγγραφέας του Κοινωνικού Συμβολαίου [πλήρης τίτλος: Περί του κοινωνικού συμβολαίου ή αρχές του πολιτικού δικαίου] και τον απασχόλησαν ιδιαίτερα το έργο του οι έννοιες της συνείδησης και του πολίτη, καθώς και η διασύνδεσή τους.

William SHAKESPEARE: "Οι κηφήνες (σέρσεγκες) δεν ρουφάνε το αίμα των αετών, παρά λεηλατούν τις κυψέλες των μελισσών".

Κοντολογίς, ζήσαμε ιστορικές στιγμές.

Φυσικά. Είναι ιστορικές οι στιγμές που ένα ολόκληρο π

αλιρροιακό

κύμα κατεβαίνει να διαδηλώσει για την κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Κυρίως γι' αυτό που με πρώτη ματιά φαίνεται: Την έλλειψη κομματικών σημαιών και την τεράστια διαφορά επιπέδου των διαδηλώσεων. Δεν έχει πολλά κοινά με τις δικές μας διαδηλώσεις, αλλά πάλι... η Ελλάδα ποτέ δεν πέρασε την αστική της περίοδο, την ανάπτυξη της κουλτούρας που θα επέτρεπε ακόμα και στην αριστερά να συνδιαλέγεται με τους πολίτες με αναφορές στη διανόηση, σε κείμενα.

Για το TEDx Athens

Πάνω από χίλια άτομα μαζεύτηκαν την Παρασκευή 26/11, για να ακούσουν τις ομιλίες στο TEDx Athens. Μαζεύτηκαν γιατί χρειάζονται μια φυγή προς τα εμπρός, ένα αντίδοτο στη μιζέρια και την παραλυσία της κρίσης. Χρειάζονται τα ερεθίσματα, τις δημιουργικές ιδέες. Και ευτυχώς το TEDx είχε μπόλικες τέτοιες.

Η επιτυχία μιας παρουσίασης εξαρτάται από το πόσο παραμένει το μήνυμα στο μυαλό του ακροατή, πόσο «αξιομνημόνευτη» είναι. Λοιπόν οι ομιλίες- παρουσιάσεις που παρακολούθησα προχτές ήταν καλά στοχευμένες, ζωντανές, με αρκετά χρήσιμα μηνύματα.

Αυτό που δεν κατάλαβα ήταν η παρουσία του Γ. Ραγκούση, ως ομιλητή-έκπληξη. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πάντα, σε όλα τα fora θα πρέπει να συμμετέχουν σώνει και καλά πολιτικοί, ιδίως όταν οι ομιλίες τους δεν έχουν να συνεισφέρουν.

Χωρίς να είμαι τακτικός παρατηρητής των εκδηλώσεων TED νομίζω πως δεν είναι συνηθισμένο να υπάρχουν πολιτικοί-ομιλητές. Όχι πως έχω αντίρρηση στην παρουσία πολιτικών. Απλά νομίζω πως το περιεχόμενο των ομιλιών τους θα πρέπει να είναι ανάλογο της «ανταλλαγής δημιουργικών ιδεών». Που θα μπορούσαν (ιδίως όταν εκπροσωπούν κόμματα εξουσίας), να μετεξελίξουν αυτές τις ιδέες σε νομοθετήματα ή ρυθμίσεις για την βελτίωση της κοινωνίας που εκπροσωπούν. Αλλά, εδώ; Τώρα; Γιατί;

Το κοινό δυστρόπησε, τα σχόλια στο twitter ήταν αρνητικότατα. Άλλωστε όμως είπαμε οι περισσότεροι ήμασταν εκεί για να ξεχάσουμε τη μιζέρια που εν πολλοίς έχει τις ρίζες της στην ποιότητα της πολιτικής σκηνής. Ο τελευταίος που θα θέλαμε να ακούσουμε ήταν ένας ακόμα πολιτικός.

Ο Ραγκούσης ξεκίνησε την ομιλία του έξυπνα, προσπαθώντας να αποποιηθεί την ρετσινιά του πολικού, λέγοντας «μη με δείτε σαν πολιτικό, αλλά σαν έναν πολίτη που πριν κάποια χρόνια πήρε την οικογένειά του για να κατοικήσει στην Πάρο». Κι εκεί που το κοινό άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον, τίναξε στον αέρα τον πρόλογό του παρουσιάζοντας ως κυβερνητικό στέλεχος τη θέσπιση του προγράμματος διαύγειας (όλες οι αποφάσεις, νόμοι, κανονισμοί στο διαδίκτυο) ως βήμα για την πάταξη της διαφθοράς.

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει για τη χρησιμότητα της ρύθμισης; Το πρόβλημα ξεκινάει όμως από το ότι το μέτρο είναι λίγο κι έρχεται αργά, η αποτελεσματικότητά του δεν έχει μετρηθεί ή αξιολογηθεί και φυσικά είναι μακριά απ’ το να χαρακτηριστεί «καινοτομία» αφού έχει εφαρμοστεί σε πολλές χώρες εδώ και καιρό, όταν οι δικοί μας πολιτικοί είχαν στήσει λεωφόρους μαύρου χρήματος κάτω απο τα τραπέζια.

Άρα δεν είναι μια ιδέα που διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, αντίθετα είναι ένα ελάχιστο βήμα για να καταπολεμηθεί η διαφθορά της επαγγελματικής τάξης που εκπροσωπεί ο κύριος Ραγκούσης. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως η ομιλία του δεν χειροκροτήθηκε με ενθουσιασμό.

Απο την όμορφη εμφάνιση της -επίσης όμορφης- Αθηνάς Ανδρεάδη (φωνάρα!).

Aπο την σούπερ εμφάνιση του Monsieur Minimal.

Ξεχώρισα τον ενθουσιασμό του Κ. Γραμμάτη που κάνει μια συγκινητική προσπάθεια για αγορά τηλεπικοινωνιακού δορυφόρου μιας χρεοκοπημένης εταιρίας για να προσφέρει δωρεάν πρόσβαση στο internet σε εκατομμύρια μη-προνομιούχους σε χώρες του τρίτου κόσμου.

Ξεχώρισα επίσης την παρουσία του Χρήστου Ιωαννίδη, ιδρυτή του Schoolwave που αναφέρθηκε στο μεγάλο σκάνδαλο της λεηλασίας του χρόνου των παιδιών μέσω του παλαιολιθικού συστήματος παιδείας. Κάτι που συμφωνεί 100% με ένα κείμενο που είχα γράψει το 2007. Μακάρι η πρωτοβουλία να εξαπλωθεί και σε άλλες χώρες αν και νομίζω πως οι μαθητές των "προηγμένων" χωρών έχουν περισσότερες ευκαιρίες να ξεδώσουν απο τους δικούς μας αιχμάλωτους.

Μη παραλείψετε να δείτε τις παρουσιάσεις μόλια αυτές είναι διαθέσιμες (με υπότιτλους) απο το site του TEDx Athens.

Α, επίσης δεν έφτασαν τα υπέροχα κεφτεδάκια με σουσάμι και γενικά ήταν δύσκολο να καβατζώσεις τροφή. Όταν είσαι απο τις μιάμιση μέχρι τις εννιά το βράδυ νηστικός...

Hong Kong

Η δεύτερη επίσκεψή μου σε τρία χρόνια.

Πάλι αγχωμένη, με γεμάτο πρόγραμμα, ένα σωρό πράγματα να γίνουν σε μικρό χρονικό διάστημα. Όπως πρέπει δηλαδή.

Το Χονκ Κονγκ το ίδιο είναι αγχωμένο, μιλιούνια κόσμου στους δρόμους, στο μετρό, μποτιλιαρισμένοι στα αυτοκίνητα, συνωστισμενοι σε πανύψηλα κτίρια. 6.500 κάτοικοι ανα τεραγωνικό χιλιόμετρο. Αριθμός που ζαλίζει.

Κι όμως στο τόσο δα νησάκι μένει ακόμα αρκετό πράσινο, εκτοξεύει φυσικά τις τιμές των ακινήτων σε δυσθεώρητα ύψη ακόμα κι αν δε μιλάμε για την πιο ακριβή περιοχή γραφείων και καταστημάτων.

Ουρανοξύστες που το ύψος τους κάνουν άλλους ουρανοξύστες να μοιάζουν με νάνους (και η φωτογραφία ΔΕΝ βγήκε απο τον τελευταίο όροφο!).

Οι πολλοί δυτικοί εργαζόμενοι στις χιλιάδες εταιρίες έχουν ευκαιρίες για χαλάρωση στα μοδάτα μπαρ του κέντρου. Ο καιρός είναι τέτοιος που σου επιτρέπει να καθήσεις έξω, να απολαύσεις το νυχτερινό θέαμα της πιο φωταγωγημένης πόλης του κόσμου (αναλογικά με το μέγεθός της).

Τα περισσότερα μπαρ και εστιατόρια που αξίζει να επισκεφτείς βρίσκονται στους ψηλότερους ορόφους. Τη μέρα -ακόμα και με ήλιο- είναι πολύ δύσκολο να διακρίνεις οτιδήποτε σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου απο το νέφος που έρχεται απο την ηπειρωτική Κίνα.

Αλλά το βράδυ...

Το τραπέζι σου βρίσκεται μερικά μέτρα δίπλα απο το πεζοδρόμιο αλλά κάποιες εκατοντάδες μέτρα πιο πάνω του.

Ο ιπππόδρομος γεμίζει ασφυκτικά, καταπληκτικές εγκαταστάσεις με VIP θεωρεία όπου σερβίρεται πολύ καλό φαγητό, κανονική βιομηχανία το ιπποδρομιακό στοίχημα, 15 δις δολλάρια τζίρος το χρόνο!

Απ 'έξω απο το members club αυτοκίνητα ακριβότερα απο ένα διαμέρισμα και οι πιο πολλές Ferrari που έξω δει μαζεμένες σε ένα μέρος. Οι αγώνες είναι κανονική γιορτ.

Οι δικοί μας πόσα μπαίνουν μέσα κάθε χρόνο περιμένοντας να κάνουν τζίρο απο κολλημένους που δεν φτιάχνουν τα δόντια τους για να παίξουν στα άλογα;

To πλωτό εστιατόριο Jumbo Kingdom είναι η επιτομή του κινέζικου κιτς.

Φωταγωγημένο με άπειρα λαμπιόνια, τόσο αυτό όσο και η αποβάθρα απο όπου μια επίσης φωταγωγημένη βάρκα σε περνάει στο εστιατόριο. Δεν είχα τον εξοπλισμό για μια καλή φωτογραφία σε τέτοιες συνθήκες. Δανείζομαι κάποιου άλλου.

Αλλά το φαγητό του είναι απίστευτο. Όλοι οι celebrities που έχουν επισκεφτεί το Hong Kong έχουν φάει εδώ γιατί ίσως σερβίρεται η πιο γκουρμέ έκδοση της κινέζικης κουζίνας.

Η κατανάλωση ρεύματος είναι πάνω απο χίλια ευρώ κάθε μέρα. Το κόστος συντήρησης και λειτουργίας του είναι πολύ ψηλό. Αλλά για να διατηρηθεί σε λειτουργία και να υπάρχει σαν τουριστικό αξιοθέατο, η κυβέρνηση απάλλαξε απο φόρους την επιχείρηση. Για πάντα.

Βλέπω όλο αυτό το φως που κάνει τη νύχτα μέρα και θυμάμαι τα συμβολικά σβυσίματα των φώτων για μια ώρα "για να σωθεί ο πλανήτης". Να σαρκάσω ή να μελαγχολήσω;

Αποχή, αυτή η "άγνωστη"

Ενόχλησε η αποχή ε;

Δεν πειράζει παιδιά, καλύτερα αρχίστε να συνηθίζετε. Απο δω και πέρα η αποχή θα μεγαλώνει ακόμα περισσότερο σε κάθε αναμέτρηση ενός πολιτικού σκηνικού που όλο και λιγότερο αφορά τους ανένταχτους και αχρωμάτιστους ψηφοφόρους.

Θα μπορούσα να γράψω κατεβατά ολόκληρα και να εξηγώ γιατί σ' αυτές τις εκλογές για ρπώτη φορά απο τότε που απέκτησα εκλογικό δικαίωμα αποφάσισα να απέχω. Δε χρειάζεται. Οι φίλοι που συχνάζουν εδώ και μου κάνουν την τιμή να με διαβάζουν, ξέρουν καλά πως είναι βαθύτατα πολιτική απόφαση.

Δυο πράγματα μόνο:

1. Το πολιτικό σκηνικό χρειάζεται επειγόντως ανανέωση και μάλιστα με κόσμο που να έχει διαφορετικά κίνητρα απο αυτά που είναι κρυμένα πίσω απο τον αφόρητο λαικισμό που μας ταλαιπωρεί σήμερα. Μόνο αφού η αποχή ξεπεράσει το 50% ίσως να πάρει είδηση το πολιτικό-δημοσιογραφικό κατεστημένο.

2. Δεν αμφιβάλω πως ανάμεσα στις επιλογές υπήρξαν και ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ανθρώπων όπως του κυρίου Καμίνη. Αλλά η -υποτίθεται- αξιοκρατική επιλογή ακυρώθηκε νωρίς-νωρίς όταν το ίδιο το κόμμα που τον υποστήριξε έβαλε το μέτρο όχι στα πρόσωπα, αλλά στην έγκριση ή απόρριψη του μημονίου!

και ένα τρίτο για μπόνους: Στην περιοσχή που ψηφίζω δεν έχω επιλογές σαν του Γιώργου Αμυρά στην Αθήνα. Μόνο κάτι θλιβερούς πολιτευτάδες με επικοινωνιακές τακτικές Μαυρογιαλούρου.

Επίσης στην προσωπική απόφασή μου να μην ψηφίσω συνέβαλε το οτι μόλις είχε επιστρέψει απο μια πολιτισμένη χώρα όπου ο σεβασμός στον πολίτη - δημότη ήταν διάχυτος σε κάθε βήμα. Ήμουν λοιπόν (και είμαι) εξαιρετικά θυμωμένος με όλους όσους χαράμισαν τόσα χρόνια ευκαιριών, τόσα ευρωπαικά πακέτα χρηματοδότησης.

Αυτά.

"Λεφτά υπάρχουν" και "μαζί τα τρώνε".

Κι επειδή δύο posts πρίν κάναμε κουβέντα για τη δημόσια περιουσία και τον τρόπο που γίνεται η (αδιαφανής) διαχείρησή της. Μιλούσαμε για τα ακίνητα του Υπουργείου Πολιτισμού που ρημάζουν. Κάντε τώρα ένα κόπο να διαβάσετε αυτό το ιδιαίτερα εμπεριστατωμένο κείμενο του Φώτη Γεωργελέ στην Athens Voice.

Καταλάβατε τώρα γιατί κάθε θεωρητική προσέγγιση περι οργάνωσης, χρηστής διαχείρησης, κοινωνικού κράτους κλπ είναι άχρηστη; Διότι δυστυχώς στη χώρα μας επί 35 χρόνια μετά τη χούντα, δεν οργανώσαμε κράτος. Όχι επειδή ήταν δύσκολο, αλλά επειδή η οργάνωση δεν έφερνε κρυφά ωφέλη. Οργανώθηκε όμως μια χαρά μαγαζάκι-γωνία με μαύρο χρήμα, με διορισμούς και μίζες. Διακομματικά.

Όταν λοιπόν υπάρχει αυτής της κλίμακας μπάχαλο δεν μπορεί να το προσεγγίζεις με θεωρήματα και ιδεολογήματα. Η πραγματικότητα τα αχρηστεύει.

Το "όλοι μαζί τα φάγαμε" που ξεσήκωσε και τις πέτρες δεν ήταν ψέμμα, απλά το είπε λάθος πρόσωπο. Αλλά στο σωστό ακροατήριο.

Η δεδηλωμένη Δημαρχιακή υποκρισία

Χαζεύω με τους δημαρχαίους που τελευταία στιγμή πριν τις εκλογές προσπαθούν να δείξουν έργο. Τι απίστευτη υποκρισία, τι απύθμενη προστυχιά.

Στη γειτονιά μου στο Γέρακα, ξαναβάφτηκαν όλες οι διαχωριστικές λωρίδες, οι διαβάσεις πεζών, βγήκαν τα οδοκαθαριστικά οχήματα στους δρόμους (για πρώτη φορά πέρασε σήμερα ένα μπροστά απ' το σπίτι μου), μπουλντόζες κι άλλα βαριά οχήματα πάρκαραν σε περιοχές που υποτίθεται να γίνονται έργα πριν από πολλές τετραετίες ( υπονοώντας οτι είναι έτοιμα να πέσουν με τα μούτρα στη δουλειά).

Στην οδό Ηρακλείου στο Ν. Ηράκλειο, άρχισαν πριν από λίγες μέρες να κάνουν κάτι με τα φρεάτια, η ολοκαίνουργιες περήφανες πινακίδες έλεγαν "έργα Νομαρχίας Αθηνών" (ακούτε ρε;), συνεργεία του Δήμου Μεταμόρφωσης άρχισαν να βάφουν κίτρινα τα κράσπεδα των διαχωριστικών νησίδων (λες κι αυτό έλειπε σε μια περιοχή που θυμίζει Βαγδάτη μετά τους βομβαρδισμούς).

Ξαφνικά όλο το προσωπικό των Δήμων είναι στους δρόμους. Για είκοσι μέρες μέχρι τις εκλογές όλα θα δείχνουν καθαρά, τακτοποιημένα. Οι σκούπες σπρώχνουν τη σκόνη κάτω απο το χαλί. Λες κι ετοιμαζόμαστε για τους Ολυμπιακούς αγώνες.

Αυτή η χυδαία πρακτική είναι από μόνη της αρκετά ισχυρός λόγος για να καταψηφιστούν οι "άρχοντες" αυτοί. Αν η εικόνα που βγάζουν αυτές τις μέρες με την "πυρετώδη" προετοιμασία είναι τόσο θεαματικά διαφορετική με την προηγούμενη, τόσο πιο ακατάλληλος είναι ο δήμαρχος. Γιατί ομολογεί έτσι πως ενώ θα μπορούσε να λειτουργεί ο μηχανισμός του Δήμου με τον ίδιο τρόπο, δεν το φρόντισε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια.

Πέρα από την υποτιμητική στάση προς τους δημότες του φυσικά, που τους λέει κατάμουτρα οτι δεν είναι ικανοί να κρίνουν για το αν έγινε έργο εδώ και τέσσερα χρόνια.

Υπουργείο Πολιτισμού, ή κακό γραφείο Real Estate;

Τώρα λοιπόν οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού πείστηκαν να βάλουν τη λογική να δουλέψει και να προσανατολίσουν τον αγώνας τους σοφότερα. Μπλόκαραν το ταμείο της Ακρόπολης και αφήνουν τους επισκέπτες να περνούν ελεύθερα. Η επόμενη συγκέντρωσή τους θα γίνει έξω από το κτίριο του Υπουργείου στην οδό Μπουμπουλίνας και όπως είναι αναμενόμενο θα το μπλοκάρουν.

Που βασικά δε χρειάζεται γιατί έτσι κι αλλιώς μπλοκαρισμένο είναι από την καθολική απραξία (ταις χορηγίαις του Υπουργού).

Τώρα λοιπόν μπορούμε να ασχοληθούμε με την ουσία των αιτημάτων και ειδικά με αυτό το αίσχος των οφειλόμενων από το Υπουργείο. Είναι πέρα από κάθε διαστροφή η ιστορία με το επίσημο κράτος να οφείλει μισθούς στους υπαλλήλους του.

Ακόμα κι αν δεχτούμε πως ο προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός, ακόμα κι αν παραδεχτούμε πως το ταμείο του Υπουργείου είναι άδειο, υπάρχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία στη δικαιοδοσία του ΥΠΠΟ που παραμένει αναξιοποίητη.

Ένα σκασμός ακίνητα σε όλη την Ελλάδα και εκατόν τριάντα έξι(!!!) ακίνητα στην περιοχή της Πλάκας, ανήκουν στο Υπουργείο, σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα.

Για ποιο λόγο το ΥΠΠΟ δεν πουλάει ΤΩΡΑ με πλειστηριασμούς ένα μικρό μέρος από τα ακίντα που διαθέτει για να καταφέρει να αποκτήσει ταμειακή ρευστότητα και να διαθέσει κάποια κονδύλια σε αποκατάσταση αρχαιολογικών ή άλλων χώρων;

Το δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" όπου ο Γ. Βουλγαράκης φέρεται αποφασισμένος να αξιοποιήσει τα ακίνητα είναι του 2007. Κυβερνήσεις φεύγουν κι έρχονται, μεγαλεπίβολα σχέδια ανακοινώνονται και μένουν στα χαρτιά, τα χρόνια περνάνε και τον Αύγουστο ξανα-εμφανίζεται δημοσίευμα στην "Καθημερινή" με την κυρία Λίνα Μενδώνη να ανακοινώνει εκ νέου προσπάθεια καταγραφής (κι εδώ τα ακίνητα που γενικώς διαθέτει το ΥΠΠΟ εμφανίζονται να είναι 2.500!).

Τα χρήματα που φαίνεται στα δημοσιεύματα αυτά να χάνονται από την κακή εκμετάλλευση αυτών των ακινήτων είναι απίστευτα. Και σίγουρα είναι ντροπή σε καιρό κρίσης να «μελετάται» ακόμα, ένα θέμα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες, να βαλτώνει οποιαδήποτε προσπάθεια διαφάνειας στη χρήση αυτών των ακινήτων, ενώ υπάλληλοι να μένουν απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους.

Αλλά δε βαριέσαι, το δημόσιο χρήμα είναι ένα πολύ σχετικό μέγεθος όπως κι ο χρόνος ανάλογα με το που βρίσκεσαι στο διάστημα. Σωστά κύριε Γερουλάνε;

Λογική και Διαμαρτυρία. Μια χαμένη σχέση.

Ερώτηση πρώτη: Πως γίνεται, ενώ έχουμε γενικά παραδεχτεί πως οι Έλληνες είμαστε λίγο ζώα ως οδηγοί, ως καταναλωτές, ως ψηφοφόροι, ως πολίτες, ως επαγγελματίες (και πάει λέγοντας) να έχουμε δυσκολία να παραδεχτούμε πως είμαστε το ίδιο κακοί ως διαδηλωτές;

Ερώτηση δεύτερη: Όταν καταλαμβάνεις την Ακρόπολη ποιόν ακριβώς τιμωρείς για το πρόβλημά σου; Τον υπουργό; (ναι ξέρω γράφεται με κεφαλαίο Υ αλλά επειδή ο Γερουλάνος ζυγίστηκε από τις περιστάσεις και βρέθηκε λιποβαρής δεν μου πάει). Τους πολίτες; Τους κακόμοιρους Γιαπωνέζους που ήρθαν από την άλλη άκρη της Γης για να θαυμάσουν την πρωτότυπη διαμαρτυρία;

Πως δηλαδή στο μυαλό σου βρε άνθρωπε μπορεί να λειτουργεί το οτι αφήνοντας τον τουρίστα έξω από την Ακρόπολη θα βοηθήσει να λυθεί το πρόβλημα των μισθών που σου χρωστάνε;

Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσεις να ανοίξεις την Ακρόπολη αντί να την κλείσεις, να περνάει ο κόσμος χωρίς εισιτήρια και να αναρτήσεις ένα (ή πολλά) πανό με το αίτημά σου για να κάνεις κοινωνούς της κρατικής γυφτιάς τους ξένους; Πόσο δύσκολο είναι να αποφασίσεις αντί για την Ακρόπολη να καταλάβεις το υπουργείο ή κάποιο άλλο δημόσιο κτήριο έτσι που να μη χάσεις την αλληλεγγύη όλων των Ελλήνων που καταλαβαίνουν τι σημαίνει να είσαι απλήρωτος 22 μήνες;

Πόσο δύσκολο είναι για ένα συνδικαλιστή να κατακτήσει αυτό που λέμε «κοινή λογική»;

Είναι δύσκολο. Καταλαβαίνω. Γιατί όταν έχεις γαλουχηθεί στη νοοτροπία του «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και επιπλέον εργάζεσαι στο Υπουργείο Πολιτισμού, τότε εύκολα μπορεί να καταλάβεις πως η Ακρόπολη είναι μαγαζί σου. Μπορεί να καταλάβεις πως το δίκιο σου, σου δίνει το δικαίωμα να κάνεις ότι γουστάρεις χωρίς κόστος. Έλα όμως που η ανθρωπότητα έχει εξελιχθεί με τρόπο που της επιτρέπει να διακρίνει και πιο λεπτές γραμμές.

Η αντίδραση, η διαμαρτυρία και η διεκδίκηση λοιπόν σήμερα δεν δικαιολογείται να είναι σπασμωδική. Δεν μπορεί να ανεμίζει το "έτσι γουστάρω". Πρέπει να διαθέτει και λογική και φαντασία και πάνω απ όλα να μη σε διαχωρίζει από το κοινωνικό σύνολο, να μη φέρνει την κοινωνία απέναντί σου. Γιατί; Μα για να έχει αποτέλεσμα. Να δείχνει το πρόβλημα και να μην αποπροσανατολίζει σε άλλη συζήτηση.

Δυστυχώς φίλοι καταληψίες, μας χάσατε. Συνηγορούμε μεν να πληρωθείτε ΑΜΕΣΑ τα χρωστούμενα χωρίς γραφειοκρατικά κολπάκια αλλά προσωπικά διαφωνώ κάθετα να προσληφθείτε ως μόνιμο προσωπικό ακόμα κι αν είστε απαραίτητοι. Διότι μόλις απεμπολήσατε τη σχέση σας με τον πολιτισμό που υποτίθεται πως υπηρετείτε.

Υ.Γ. ΔΕΝ συμμερίζομαι την άποψη πως "διασύρρεται η χώρα"με τη διαμαρτυρία. Η χώρα διασσύρεται με το οτι δεν πληρώνει τους υπαλλήλους της και με το οτι διαθέτει υπουργούς τους εξαφανισμένους Γερουλάνο και Παπουτσή, που είναι επισήμως, ανίκανοι να διαπραγματευτούν, να συνομιλήσουν, να βρουν λύσεις, να χωρίσουν δύο γαιδουριών άχυρα.

"Το Νησί": Όταν η τηλεόραση αποφασίζει να σοβαρευτεί.

Η χτεσινή πρεμιέρα της σειράς «Το Νησί» στο Mega ήταν ένα δείγμα γραφής μιας τηλεόρασης που όταν αποφασίζει να δημιουργήσει αυτά που μπορεί, κάνει θαύματα!

«Το Νησί» μοιάζει να είναι η σοβαρότερη προσπάθεια που έχουμε δει από την ιδιωτική τηλεόραση από τη μέρα που δημιουργήθηκε.
Καταπληκτικές ερμηνείες μακριά από τις γκροτέσκες και υπερβολικές που κατα κόρον έχουμε δει μέχρι σήμερα στην τηλεόραση, αριστοτεχνική σκηνοθεσία και φωτογραφία, σκηνογραφία και ενδυματολογία επιπέδου κινηματογράφου υψηλότατου επιπέδου.

Παρατηρήθηκε λοιπόν σε πολλούς γνωστούς μου το εξής φαινόμενο: Μετά το τέλος του πρώτου επεισοδίου, ήταν αδύνατον να ξαναγυρίσουν σε «Ράδιο - Αρβύλα» και «Όλα». Το χάσμα μεταξύ ποιότητας από τη μία και γυμνασιακού χιούμορ ή trash από την άλλη, μεγάλωσε ταχύτερα κι από σεισμό μεγέθους γεωλογικής ανακατάταξης.

Δεν ξέρω αν θα αποδειχτεί επιτυχημένο οικονομικά το πείραμα, προφανώς παίζει μεγάλο ρόλο και η ικανότητα των παραγωγών να απευθυνθούν στην τηλεοπτική διαφημιστική αγορά, αλλά το βέβαιο είναι πως μας περιμένει στη γωνία ένα πολύτιμο συμπέρασμα:

Η επιβράβευση της ποιοτικής σειράς με υψηλότατη τηλεθέαση (πάνω από 60% για το πρώτο επεισόδιο), είναι πιθανόν να αλλάξει τις ποιοτικές ισορροπίες (και τους τιμοκαταλόγους) στη διαφημιστική αγορά.

Όχι πως τα φτηνά και γενικής χρήσης προϊόντα θα σταματήσουν να διαφημίζονται σε επίσης φτηνό διαφημιστικό περιβάλλον trash, τύπου «μεγάλου αδερφού». Φυσικά υπάρχει αγορά και target group για όλους.

Αλλά ίσως επιτέλους οι διαφημιζόμενοι να αρχίσουν να παίρνουν πιο σοβαρά υπόψη τους το ποιοτικό περιβάλλον πέρα από τους ποσοτικούς δείκτες στον προγραμματισμό τους.

Υ.Γ. Ναι, ξέρω τι σκέφτεστε, αλλά είπαμε η "Τηλεόραση" κι όχι η "Τηλεοπτική δημοσιογραφία". Το πρώτο μπορεί να είναι ποιοτικό και βιώσιμο, το δεύτερο συνεχίζει να γίνεται βιώσιμο μόνο μέσω του κωλοτριψίματος με εξουσία και παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες.!

"Hadestown". Κατέβηκα στον πιο όμορφο Άδη!

Δύσκολες οι εποχές για όσους αγοράζουν ολόκληρα CD (όπως εγώ).

Η κρίση και οι παραγωγοί μουσικής ευνοούν πια την κατανάλωση μεμονομένων κομματιών. Χιτάκια μιας χρήσης που παλιώνουν γρήγορα, όσο εύκολα και γρήγορα παράγονται.

Απο την άλλη οι hipsters της διεθνούς μουσικοκριτικής εκστασιάζονται με τα γνωστά indy συγκροτήματα (όπως οι Arcade Fire ας πούμε), που χωρίς να είναι κακά, λίγα καινούρια πράγματα φέρνουν και σίγουρα δεν μπορούν να οδηγήσουν στην ακουστική έκσταση όσους έχουν ακούσματα που φτάνουν πέρα απο τη δεκαετιά του 80 (sorry guys αλλά είναι η σκληρή αλήθεια).

Τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ και μερικές εβδομάδες έχω κολλήσει με τον καλύτερο μάλλον δίσκο του 2010. Ένας δίσκος που ακούγεται απο την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς διακοπή, κι αυτό γιατί είναι... "folk opera"! Μάλιστα!

Ο δίσκος λέγεται "Hadestown" και είναι δημιουργία μιας καταπληκτικής δεποινίδας, κόρης

κάποιων χίππις του Βερμόντ, που λέγεται Anaïs Mitchell (έτσι γραμμένο με διαλυτικά χωρίς να το χρειάζεται, σαν φόρος τιμής στην ελληνική δίφθογγο). Διότι η Αναίς στο δίσκο ασχολείται και με θέμα απο την ελληνική μυθολογία και όπως μαντέψατε απο τον τίτλο του δίσκου, με το μύθο του Ορφέα που κατεβαίνει στον Άδη για την Ευριδίκη.

Μόνο που το σκηνικό δεν είναι τοποθετημένο στην αρχαία Ελλάδα αλλά στον αμερικάνικο νότο. Ο βαρκάρης δε διασχίζει την Αχερουσία αλλά κάποιο σημείο του Μισσισιπή. Και ο χρόνος είναι κάπου σε μια μελλοντική κρίση, στα ύστερα μιας Αμερικάνικης αποκάλυψης.

Η μουσική είναι ένα πανέμορφο μίγμα Folk / Blues / Gospel / Country και για να εκτιμηθεί απαιτεί αυτιά με αρκετά χιλιόμετρα στο οδόμετρο. Θα βρεις νότες απο Tom Waits, θα βρεις και λίγο Leon Russell και Dr. John, αρκετή Νέα Ορλεάνη δηλαδή και Cajun και απ' όλα. Οι ενορχηστρώσεις οργιαστικές, φευγάτες.

Συμμετέχει και μια σειρά εκλεκτών καλεσμένων όπως ο τυπάκος που λέγεται Bon Iver (κατα κόσμον Justin Vernon)

Έχει ρίξει πολύ δουλειά η Αναίς. Οι στίχοι έχουν νοηματική συνέχεια καθώς εξελίσεται το άκουσμα και ενίοτε είναι σκέτη ποίηση με ανάγνωση σε πολλά επίπεδα. Κλείνουν το μάτι ακόμα και το ερώτημα του τι προκάλεσε την κρίση, την Αποκάλυψη. Και η απάντηση μάλλον είναι εδώ:

Αλλά κι εδω, με τους καταπληκτικούς στίχους (πιο κάτω, διαβάστε τους ενώ ακούτε το κομμάτι)

HADES
Why do we build the wall?
My children, my children
Why do we build the wall?

CERBERUS
Why do we build the wall?
We build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
How does the wall keep us free?
My children, my children
How does the wall keep us free?

CERBERUS
How does the wall keep us free?
The wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
Who do we call the enemy?
My children, my children
Who do we call the enemy?

CERBERUS
Who do we call the enemy?
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
Because we have and they have not!
My children, my children
Because they want what we have got!

CERBERUS
Because we have and they have not!
Because they want what we have got!
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free

HADES
What do we have that they should want?
My children, my children
What do we have that they should want?

CERBERUS
What do we have that they should want?
We have a wall to work upon!
We have work and they have none
And our work is never done
My children, my children
And the war is never won
The enemy is poverty
And the wall keeps out the enemy
And we build the wall to keep us free
That's why we build the wall
We build the wall to keep us free
We build the wall to keep us free

Και τώρα που έψαχνα για Links είδα πως σε περιοδικά δισκοκριτικής, η δουλειά της Αναίς έχει πάρει 10/10. Μπράβο κορίτσι μου! Πάντα τέτοια.

Καλή ακρόαση.

Φίλοι καπνιστές...

Επειδή τον τελευταίο καιρό μας έχετε πρήξει με το πρόβλημά σας, παρακαλώ ακούστε με για λίγο.

Ο νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος δεν έγινε για να τιμωρήσει εσάς αλλά να προστατεύσει όσους δεν καπνίζουν. Ο νόμος ισχύει. Τέλος.

Σταματήστε λοιπόν να κλαψουρίζετε και ξεπεράστε το. Αντιμετωπίστε το με την ίδια παλικαριά που είχατε όταν ανάβατε τσιγάρο και μας φυσούσατε τον καπνό στα μούτρα.

Αν ψάχνετε αντικείμενο να "πολεμήσετε" και να διαμαρτυρηθείτε κοιτάξτε γύρω σας. Υπάρχουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες θέματα που κάνουν τη ζωή σας μίζερη, η εξάρτησή σας από το ναρκωτικό απλά σας έσβηνε τη διάθεση να εκνευριστείτε με αυτά. Κάντε μας λοιπόν τη χάρη και φωνάξτε για την ποιότητα ζωής, για τη διαφθορά στην πολιτική ζωή, για τα προνόμια των βουλευτών, για το υπο απειλή οικοσύστημα της πεταλούδας monarch στον Αμαζόνιο. Ακόμα κι αυτό είναι πιο σημαντικό από το τσιγαράκι σας.

Το μέγεθος της φασαρίας που προκαλείτε απλά επιβεβαιώνει πόσο σοβαρή είναι η εξάρτησή σας.

Παρακαλώ παρατήσετε τα ηλίθια επιχειρήματα τύπου "αν ο καπνός μας είναι βλαβερός τότε να απαγορεύσουμε τα καυσαέρια". Δεν αντέχουν σοβαρής συζήτησης αυτές οι αηδίες. Αλλά αν θέλετε δύο επιχειρήματα σώνει και καλά, πάρτε τα:

1. Η αυτοκινητοβιομηχανία έχει κάνει βήματα για μείωση καυσαερίων, εσείς ποτέ δεν κάνατε την παραμικρή προσπάθεια να μην ενοχλείτε.

2. Κανείς δεν πήρε το πιάτο του να φάει πάνω από μια εξάτμιση

Άντε και καλά μυαλά.

Το τέλος του Τύπου, η αρχή της νοσταλγίας.

Όλοι μιλάνε για το τέλος των εφημερίδων και των βιβλίων στη νέα εποχή των κοινωνικών δικτύων, των ηλεκτρονικών εκδόσεων, των ebooks και των ipads.

Και ίσως έχουν δίκιο, η κρίση που περνάει τώρα ο Τύπος, εφημερίδες και περιοδικά είναι πραγματικότητα. Όλο και περισσότερος κόσμος ενημερώνεται πια από το διαδίκτυο, οι πωλήσεις εφημερίδων και περιοδικών σταθερά μειώνονται.

Και όταν περάσουν τα χρόνια και η επικράτηση των ηλεκτρονικών εκδόσεων θα είναι καθολική, όταν θα φτάσει κάθε δραστηριότητά μας να εξαρτάται απο την ύπαρξη συσκευών και ενέργειας, οι geeks προφήτες της νέας εποχής, θα μετατραπούν σε vintage lovers και θα δίνουν μεγάλα χρηματικά ποσά για να πιάσουν στα χέρια τους μια τσαλακωμένη τυπωμένη εφημερίδα, ένα χιλιοδιαβασμένο βιβλίο και να νοιώσουν την ένοχη ευχαρίστηση της αφής του αντιοικολογικού χαρτιού.

Τότε θα βλέπουν με νοσταλγία βίντεο σαν αυτά:

Το Βατοπέδι, η εξεταστική και το ξεδιάντροπο δούλεμα

Τη Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου σχεδόν όλο το δημοσιογραφικό επιτελείο του ΣΚΑΙ κάνει μια εκπομπή διάρκειας «Μπεν Χουρ» (και βάλε), για μας πείσει πως το Βατοπέδι δεν είναι σκάνδαλο.
Βασικό επιχείρημα είναι πως δεν υπάρχει αποδεδειγμένη ζημιά του δημοσίου.

Ο Καραμανλάρας με υπόμνημα στην εξεταστική επιτροπή για το Βατοπέδι την επόμενη μέρα, ισχυρίζεται πως δεν υπήρξε καμία ζημιά για το δημόσιο από την υπόθεση ανταλλαγής ακινήτων. Η επιτολή του ήταν μια κανονική σύνοψη όλων των επιχειρημάτων που είχαν ακουστεί μια μέρα πριν στο ΣΚΑΙ.

Έχει δίκιο ο Καραμανλής να τα ισχυρίζεται αυτά. Διότι οι φοβεροί εγκέφαλοι (βουλευτές) της εξεταστικής, δεν έχουν φροντίσει να δέσουν την υπόθεση με εκτίμηση των αξιών της Βιστωνίδας και του οικοπέδου του Ολυμπιακού χωριού που είχε ήδη γίνει ιδιωτική κλινική από Κυπριακή εταιρία πριν ακόμα τελεσφορήσει η ανταλλαγή. "Δεν έχουν ιδέα" για τις δικαστικές μεθοδεύσεις που προηγήθηκαν, "δεν έχουν πάρει είδηση" πως ένας ολόκληρος μηχανισμός είχε κινητοποιηθεί για να γίνει η ανταλλαγή που τόσο πολύ ήθελε ο Αρσέν -ιος Λουπέν.

Και ο λόγος που δεν «δένεται» η υπόθεση ποιος είναι; Μα απλούστατα το ότι η υπόθεση «αξιολόγησης» των ακινήτων αλλά και το ανακάτεμα του θολού ιδιοκτησιακού καθεστώτος που ξεκίνησε τις δικαστικές υποθέσεις, ανάγεται στην εποχή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ! Οι Πασόκοι λοιπόν θέλουν να λήξουν το παιχνίδι με πέναλτι κατά της ΝΔ στο 90, αλλά δεν τους βγαίνει γιατί το τάκλιν το έκαναν οι ίδιοι. Έχουν δηλαδή τη φωλιά τους λερωμένη. Και μέσα σ’ αυτή την εκ συνενοχής σύγχυση, βρίσκει ευκαιρία το σύστημα της ΝΔ να κουκουλώσει τις δικές της ευθύνες με τη βοήθεια φυσικά και του ΣΚΑΙ («θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει» όπως είπε και μια ακροάτρια της Ελληνοφρένειας). Ξαμολήθηκαν λοιπόν στα κανάλια να διακηρρύσουν πως δεν υπάρχει απόδειξη ζημιάς!

Σήμερα Τετάρτη 29/9/10, ο κ. Καμίνης επίσης στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ μας διαφώτισε για άλλη μια περίπτωση Real Estate στην Άνω Κυψέλη αυτή τη φορά. Ένας χώρος πρασίνου που ανήκει στο πατριαρχείο Αλεξανδρείας δόθηκε σε ιδιώτες για να γίνει ακόμα ένα 8όροφο κτίριο με 3όροφο υπόγειο γκαράζ. Οι πολίτες εκεί ζητούν να διατηρηθεί ως χώρος πρασίνου και με το δίκιο τους.

Εφ' όσον λοιπόν δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό στο να κινητοποιείται ένας ολόκληρος μηχανισμός μαζί με το Πρωθυπουργικό γραφείο για να εξυπηρετηθεί «η ευχή της Παναγιάς», γιατί δεν ξαναγίνεται άλλη μια φορά η ίδια κούρσα για να ανταλλαγεί η περιοχή του πατριαρχείου στην Άνω Κυψέλη με άλλο ακίνητο πιο πρόσφορο σε οικοδομική ανάπτυξη; Και να εξυπηρετηθούν και οι πολίτες και το πατριαρχείο;

Ας μη γελιόμαστε λοιπόν. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι τόσο βρώμικοι και βουτηγμένοι σε άπειρα σκάνδαλα μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια εξουσίας, που είναι αδύνατον να τελεσφορήσει καταλογισμός ευθυνών σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα όσες -δήθεν- εξεταστικές κι αν γίνουν. Οι ευθύνες όλων όσων μοιράστηκαν την εξουσία και διαχειρίστηκαν τον πλούτο της είναι τεράστιες.

Ας αφήσουν την απύθμενη υποκρισία, όπως κι εσύ κακομοίρη οφείλεις να αφήσεις τη μαλακία που σε δέρνει να επιβραβεύεις είτε με σταυρό είτε με χειροκροτήματα τα λαμόγια που σε δουλεύουν ξεδιάντροπα τόσα χρόνια τώρα.

Τι εννοεί ο Πάγκαλος;

Η μόνη κουβέντα που άξιζε να κρατήσω απο τη φλυαρία που ακολούθησε τις δηλώσεις του Θόδωρου Πάγκαλου ήταν του Μίμη Ανδρουλάκη στην εκπομπή του στον Flash: "Όταν μιλάει ο Πάγκαλος μην ακούς τι λέει, ψάξε να βρεις τι εννοεί".

Η πρωινή της κομψότητα

Πανέμορφο βίντεο, πανέμορφο τραγούδι.
Ευτυχώς κάποιοι ακόμα επιμένουν να κάνουν τέχνη.

Το σκάνδαλο Siemens, οι Κινέζοι και η πριμοδότηση της ανεργίας μας.

Πριν από χρόνια (και πριν η Ε.Ε. εφαρμόσει τους κανόνες για τον ανταγωνισμό), την εποχή δηλαδή που οι δυτικές κυβερνήσεις προσπαθούσαν να βοηθήσουν την εγχώριά τους βιομηχανία συνέβαινε το εξής: Οι κρατικές προμήθειες Γαλλίας, Γερμανίας κλπ ήταν πάντα σε υψηλότερες τιμές των κανονικών, αγόραζαν ακριβότερα δηλαδή, για να χρηματοδοτήσουν τις εταιρίες που με αυτό τον τρόπο μπορούσαν να μειώσουν τις τιμές τους στις διεθνείς πωλήσεις.

Αυτός ήταν ένας ιδιαίτερα κοινός τρόπος για να βοηθηθούν οι εξαγωγές, να αυξηθούν οι πωλήσεις, οι θέσεις εργασίας, τα κρατικά έσοδα από φόρους (τζίρων και εργαζομένων) και με δύο λόγια όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Το δημόσιο χρήμα έφερνε μεγαλύτερα οφέλη στην κρατική μηχανή.

Για πολλούς λόγους , σήμερα αυτές οι τακτικές δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον στην Ευρώπη, όπου επιβλήθηκαν «κανόνες ανταγωνισμού» (λέγε με Μακ Γκρίβι), αλλά και οι περισσότεροι κρατικοί οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν και μπήκαν στα χρηματιστήρια, οπότε και άρχισαν να αναζητούν το φθηνότερο και όχι το «εθνικά συμφέρον».

Η παραγωγή όμως στην Ευρώπη σταμάτησε να είναι προ πολλού οικονομική και συμφέρουσα. Οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες και το ξύπνημα του Κινέζου γίγαντα, σήμαινε πως μπορούσε εύκολα πια να μεταφερθεί εκεί η οποιαδήποτε παραγωγή, το κόστος να μειωθεί και να επιτυγχάνονται πωλήσεις χωρίς όμως τώρα να εργάζεται ο πολίτης της χώρας που αγόραζε.


Και το πιο σημαντικό: Τώρα ακόμα και στην υψηλή τεχνολογία (π.χ. τηλεπικοινωνίες) ξεπήδησαν Κινέζικες φίρμες που πωλούν φθηνά και μάλιστα με κρατική επιχορήγηση έτσι που να μπορέσουν να μηδενίσουν το δυτικό ανταγωνισμό. Η Κίνα δηλαδή εφαρμόζει την πολιτική που δεν έχει πια δικαίωμα να εφαρμόσει η Ευρώπη, γιατί η Κίνα έχει εθνικούς στόχους και έχει και τα μέσα και τη θέληση να τους πετύχει.

Τώρα τα αγαθά είναι φθηνότερα, παράγεται περισσότερο (ιδιωτικό) κέρδος αφού οι τιμές δεν έπεσαν σε κανένα τομέα, η ανεργία θερίζει και τα κράτη δεν βάζουν στην τσέπη τους τίποτε περισσότερο από το ΦΠΑ που επιβάλλουν στα εκτός ΕΕ προϊόντα. Που όμως δεν αρκεί να εξομοιώσει τις τιμές των Κινέζικων προϊόντων με τα Ευρωπαϊκά. Ούτε να ταίσει τις στρατιές των ανέργων. Ευνοήθηκε δηλαδή ένα "άνοιγμα της αγοράς" που άφηνε απ έξω την Ευρώπη ως παραγωγική δύναμη.

Τα θυμήθηκα αυτά τώρα με τη διερεύνηση του σκανδάλου Ζίμενς. Η εταιρία διατηρούσε εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη με περίπου πεντακόσιους εργαζόμενους αν δεν κάνω λάθος. Σήμερα το εργοστάσιο είναι κλειστό. Η κάποτε ακμάζουσα Ιντρακόμ που υπερηφανευόταν πως απασχολούσε ανώτατου επιπέδου μηχανικούς και επιστήμονες, σήμερα μαραζώνει και το προσωπικό έχει μειωθεί στο ελάχιστο. Ο ΟΤΕ αγοράζει από την Κινέζικη Huawei που τώρα έχει και την οικονομική άνεση να παράγει ακόμα και καταναλωτικά προϊόντα (υπολογιστές ταμπλέτες). Κι είναι σίγουρο πως θα πουλήσουν πολύ φτηνό πράμα όταν θα μάθουν και marketing.
Προς το παρόν μπορεί να παράγουν για λογαριασμό δυτικών εταιριών και να εισπράτουν το αντίτιμο της παραγωγής αλλά σταθερά αναπτύσουν δικές τους μάρκες έτσι που να καρπώνονται και την υπεραξία, το κέρδος.

(photo:JASPER JUINEN/GETTY IMAGES)

Και λέω τώρα εγώ με το φτωχό μου το μυαλό: Αδίκημα ναι οι μίζες, ειδικά στην Ελλάδα όπου η διαφθορά των πολιτικών μας είναι αρκετή για να στρεβλώσει το όποιο εθνικό σχέδιο, τα όποια οφέλη από τη λειτουργία εθνικής βιομηχανίας, αλλά μήπως έπρεπε να συνεχιστεί η αντίστροφή πορεία του χρήματος; Να δίνει «μίζες» το κράτος για να κρατήσει σε λειτουργία την όποια τοπική βιομηχανία;

Υ.Γ. Χρησιμοποιήστε το κείμενο για προβληματισμό, άλλωστε οι δικοί μου προβληματισμοί είναι, χωρίς να έχω καταλήξει κι εγώ σε συμπέρασμα.

Γουστάρω πολιτισμό δικέ μου να 'ουμε

Έλληνας Δήμαρχος στη Χονολουλού;

Η περίπτωση του Πάνου Πρεβεδούρου είναι ενδιαφέρουσα.

Γεννημένος στην Πάτρα, είναι χρόνια τώρα καθηγητής - μηχανικός στο πανεπιστήμιο της Hawaii (της Χαβάης ντε...) και υποψήφιος δήμαρχος στις εκλογές που γίνονται μεθαύριο Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου.

Το μεγάλο στοίχημα του Πάνου είναι οτι για πρώτη φορά ένας μηχανικός, ένας τεχνοκράτης διεκδικεί τη δημαρχία απέναντι στους πολιτικούς. Και οι απαντήσεις που έχει να δώσει στα καθημερινά προβλήματα της πρωτεύουσας Honolulu είναι πειστικότατες και ορθολογικές.

Τα θετικά δημοσιεύματα είναι συνεχή και σε όλο τα φάσμα του Τύπου της Χαβάης.

Γι αυτό και στο χθεσινό τηλεοπτικό debate ο Πάνος κέρδισε τις εντυπώσεις και μάλιστα με τεράστια διαφορά.

Το Σάββατο θα ξέρουμε αν έπεισε. Περιμένουμε τα αποτελέσματα με ενδιαφέρον, γιατί θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον και για εμάς εδώ να δούμε κάποτε επιστήμονες να κατεβαίνουν για αυτά τα αξιώματα αντί των πολιτικών που τόσα χρόνια τώρα έχει αποδειχτεί πως ΔΕΝ αποδίδουν σε πόστα που χρειάζεται δουλειά και γνώση αντί για ρητορική.

Update: Τελικά ο Πάνος συγκέντρωσε το 19% των ψήφων. Την επόμενη φορά ίσως...

Το ΙΒ της ελιτ και η ξωφλημένη ελληνική εκπαίδευση

Διαβάστε πρώτα αυτό το ενδιαφέρον κείμενο που αναφέρεται στην "πρώιμη εκπαιδευτική μετανάστευση των παιδιών της ελίτ".

Και τώρα οι αντιρρήσεις:

Σωστές είναι οι διαπιστώσεις του αρθρογράφου αλλά απο πότε χρειάζεται η συγκατάθεση των ελίτ προκειμένου να γίνουν θεσμικές αλλαγές στη χώρα; Δηλαδή η υλοποίηση των κυβερνητικών προγραμμάτων καθόλου δεν εξαρτάται καθόλου απο την κοινωνική πίεση; Απο πότε τα κυβερνητικά προγράμματα πρέπει να περνάνε απο τη συναίνεση των οικονομικά ισχυρών;

Απλούστατα αρχίσαμε να δίνουμε τέτοιες ερμηνείες επειδή έχουμε αχρηστευμένη αντιπολίτευση και ξωφλημένη αριστερά που είναι ανίκανη να εμπνεύσει αγώνες για διεκδικήσεις αφου ήδη εχει βρει το δικό της εξουσιαστικό modus operandi στο χώρο της εκπαίδευσης.

Κι αυτό το modus operandi είναι ακόμα ένας λόγος που πολύς κόσμος την κάνει με βαριές πηδηματάρες απο τα ελληνικά ΑΕΙ, με τον δεύτερο λόγο να είναι οι περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης που υπάρχουν για απόφοιτους των ξένων πανεπιστημίων στο χώρο στης εργασίας.

Γιατί είναι γνωστό άλλωστε πως πολλά πτυχία παίρνονται ΚΑΙ λόγω της απίστευτης κομματικής συναλλαγής και "αλληλεγγύης" φοιτητών-καθηγητών στα δικά μας ΑΕΙ.

Δεν φταίνε λοιπόν μόνο οι ελίτ και τα ΙΒ, απλώς αυτά μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο με τον απίστευτο τριτοκοσμισμό μας τώρα που η "μετανάστευση" σε καλύτερα κλίματα είναι ευκολότερη.

Γι αυτό τον τριτοκοσμισμό τώρα, ας πάρουν τις ευθύνες που τους αναλογούν όλοι οι πολιτικοί φορείς απο μεταπολίτευση και μετά.

Update: Και για να δέσει το γλυκό δείτε κι αυτό που δημοσιεύει σήμερα ο Πρετεντέρης στα ΝΕΑ για να καταλάβετε σε τι κατάντια έχουμε φτάσει.

Για το "Θεμα" και την Αφροδίτη Αλ Σαλέχ

Είχα πολύ καιρό να πάρω το "Θεμα". Δεν είναι απο τις εφημερίδες που προτιμώ για να ενημερώνομαι. Προσωπικά τη βρίσκω σαν μια Espresso που έχει επενδύσει σε πολιτικές σκοπιμότητες.

Αυτή την Κυριακή το πήρα επειδή ήθελα να δω κάτι συγκεκριμένο. Αρχίζω να ξεφυλίζω, η εφημερίδα κοντεύει να τελειώσει και σκέφτομαι "πάει χάλασε κι αυτή η εφημερίδα, ουτε ένα βυζί; Έτσι για την τιμή των όπλων;".

Και κάπου εκεί προς το τέλος πέφτω σε δημοσίευμα για την Αφροδίτη Αλ Σαλέχ. Που φυσικά γαρνίρεται με τη γνωστή φωτογράφιση που έκανε πριν καμία δεκαριά χρόνια στο Penthouse και έχει φιλοφενηθεί επανηλλημένα στις φιλόξενες σελίδες του!
Ωραία, η ευκαιρία για βυζί βρέθηκε. Να δούμε τώρα και την ουσία του άρθρου. Το οποίο δημοσίευμα θα το έλεγες "άρθρο" μόνο αν αν έλεγες και μια κλανιά "φωνητική άσκηση".

Υπογράφεται απο κάποιον Ορέστη Κλαυδιανό (δεν έχω ιδεά αν είναι υπαρκτό πρόσωπο αλλά μου μυρίζει ψευδώνυμο) και μέσες άκρες λέει πως η Αφροδίτη εξασφάλισε εκπομπή στην ΕΡΤ με τίτλο "Οι φυλές της Αθήνας".

Και πως εξασφάλισε την εκπομπη;
Ήταν σύμβουλος του Βουγια στο Υπουργείο Προ-Πο (άρα διαπλοκή και προστατευτισμός) και είναι εκτός των άλλων "αυτή που φαίνεται" στη φωτογραφία (βλέπε = εξασφάλισε προνομιακή μεταχείρηση με τον τρόπο που τέλος πάντων φαντάζεστε για μια που φωτογραφίζεται γυμνή).

Το γεγονός δηλαδή οτι η τότε ηθοποιός Αφροδίτη έκανε τη φωτογράφιση, την εξισώνει στα μάτια της "εφημερίδας" με τις βίζιτούλες που φιλοξενεί ο μπουλούκος-αφεντικό στην "εκπομπή" του στον ΑΝΤ1. Πονηρές σποντούλες με ηθικολάγνες προεκτάσεις απο την εφημερίδα του τύπου που έχει πάντα για "γέφυρα" δύο ξέκωλα να του κουνάνε τον πισινό τους, που οι κάμερες ζουμάρους ακατάπαυστα στα ντεκολτέ των καλεσμένων του.
Ναι, στο "άρθρο" δεν υπάρχει ούτε μία κουβέντα για τη δραστηριότητα της Αφροδίτης τα τελευταία χρόνια. Ούτε μία λέξη για τον αγώνα που κάνει για τα δικαιώματα των μεταναστών. Ούτε ένα ελάχιστο δείγμα αναγνώρισης της γνώσης που απέκτησε μέσα απο αυτή τη δραστηριότητα για να είναι σε θέση να κάνει μια εκπομπή με αυτό το θέμα. Τέτοια δεοντολογία, τέτοια δημοσιογραφική προσέγγιση.

Δεν είναι τυχαίο που γύρω απο το "Θέμα" που είναι δεύτερο σε κυκλοφορία αν δεν κάνω λάθος, συνωστίζονται τόσα συμφέροντα, μαύρα λεφτά, συλλήψεις με βαλίτσες, εκβιασμοί και λαμόγια. Καιρό τώρα οι επιλογές μας στα Media επιβραβεύει τη λάσπη, τους αδίστακτους.

Απολάυστε τους.

Υ.Γ. Μαθαίνω οτι παρόμοια αντιμετώπιση είχε και απο άλες εφημερίδες όπως ο "Ελευθερος Τύπος" ενω ανάλογου ύφους μειωτικά σχόλια έκαναν και διάφορα άλλα "πατριωτικά" sites. Όλοι με την ανάλογη εικονογράφηση. Εμ, ποιά θα ενδιαφερόταν για τα δικαιώματα των μεταναστών αν όχι μια "ελαφρά".

Τυχαίο;

Υ.Γ 2: Χρήσιμο σε όσους συνεχίζουν να αμφισβητούν τα αντικειμενικά προσόντα και σε επίπεδο ακαδημαικής κατάρτησης το βιογραφικό της εδώ.

Υ.Γ. 3 Η απάντησή της στο θέμα που προέκυψε εδώ.

Υ.Γ. 4: Περίμενα πιο γενναία στάση απο τους αριστερούς μου φίλους Δυστυχώς αντί να δουν το φεγγάρι (την επίθεση) είδαν και πάλι το δάχτυλο (δεν είναι "δική μας", άρα η εκπομπή είναι προιόν κομματικής συναλλαγής).

Ποιός θα τολμήσει να σταματήσει τη ΔΕΘ;

Τελικά ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου αποδείχτηκε ικανός για την υπέρβαση.

Δεν είχε τα κότσια να σταματήσει αυτό το αίσχος που λέγεται "Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης" και που χρόνια τώρα είναι μια μαύρη τρύπα κρατικού χρήματος που δεν έχει απολύτως κανένα λόγο ύπαρξης, με εκθέτες όπως η πυροσβεστική (πόσα συμβόλαια θα κλείσει άραγε στη διάρκεια της έκθεσης;).

Εδώ και καιρό ο μόνος λόγος που τρέχει ακόμα αυτό το απολίθωμα είναι τα λεφτά που πετιούνται σε κατασκευές περιπτέρων (και τα λεφτά που διακινούνται κάτω απ το τραπέζι από τους εργολάβους προς τους "αναθέτονες")

Θέλει πολιτικό κουράγιο να σταματήσεις αυτή τη ντροπή όπου κάθε χρόνο ο κάθε πρωθυπουργός πρέπει σώνει και καλά να εξαγγέλλει έργα στη "συμπρωτεύουσα", παροχές στο λαό και όλα τα συμπαραμαρτούντα. Φέτος λέει δεν θα έχει εξαγγελίες για παροχές, όχι επειδή δεν θέλει ο ΓΑΠ αλλά επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για παροχές.

Υπάρχουν μόνο λεφτά για να διακινηθούν μερικές χιλιάδες αστυνομικών για να αντιμετωπίσουν τους διαδηλωτές, λεφτά για να μετακινηθεί σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο και να συνεδριάσει κιόλας (τι αβάσταχτη γραφικότητα θεέ μου!) και για να μεταφερθούν και όλοι οι παρατρεχάμενοι να κάνουν μερικές μέρες διακοπές στην ερωτική Θεσσαλονίκη (θα ξεράσω).

Θέλει πολιτική βούληση για να δεις τεχνοκρατικά (δεν λατρεύουν πια τον όρο αυτό;) την ανάγκη ύπαρξης μιας έκθεσης που έρχεται από εβδομηντατόσα χρόνια πίσω. Θέλει δουλειά το να αλλάξεις την κατεύθυνση (αν πρέπει σώνει και ντε να κρατήσεις κάτι σαν έκθεση) και να διοργανώσεις κάτι που να αφορά συγκεκριμένο κλάδο, με παράλληλο θεματικό συνέδριο και κατά προτίμηση να καλύπτει χώρο που να συμπίπτει με κάποιο στρατηγικό στόχο. Αυτά αν διατηρείς κρατικό οργανισμό που λέγεται ΔΕΘ. Αν όχι, τα παρατάς, το κλείνεις το μαγαζί κι αφήνεις την ιδιωτική πρωτοβουλία να καλύψει το κενό με μερικά παράλληλα κίνητρα.

Αλλά πως να κάνει τέτοιες υπερβάσεις ένα άνθρωπος που μόλις πριν μερικές μέρες ξαναζωντάνεψε σε υπουργικές θέσεις τη Μιλένα Αποστολάκη, το Χρήστο Παπουτσή και τις άλλες ξεχασμένες δυνάμεις;

Παλι σκουπίδια στις κάλπες;

Πριν μερικές εβδομάδες, πέρασα βράδυ απο την οδό Αδριανού, ο πεζόδρομος που ενώνει το Μοναστηράκι με το Θησείο. Στα πολλά εστιατόρια οι πελάτες απολάμβαναν τα πιάτα τους εχοντας θέα εκτός απο τη φωτισμένη ακρόπολη και βουνά απο μυρωδάτα σκουπίδια που ξεχύλιζαν απο τους κάδους. Ήταν ένα υπέροχο θέαμα που πραγματικά έδειχνε μεγαλειωδώς το πως αντιμετωπίζουμε την πιο τουριστική περιοχή της

βραδυνής Αθήνας. Αυτά με δήμαρχο Κακλαμάνη.

Αν κάνατε διακοπές αστην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι πιθανότατα θα διαπιστώσατε (εγώ τουλάχιστον το εμπέδωσα), οτι το πρόβλημα δεν είναι μόνο αθηναικό.

Παντού στην Ελλάδα τα σκουπίδια πρωταγωνιστούν στο τοπίο, συσωρεύονται με τρόπο τρομακτικό. Ή οι έλληνες βρωμίζουμε πολύ γρήγορα, ή οι τοπικοί άρχοντες μαζεύουν τα σκπουπίδια πολύ αργά. Ή καθόλου. Αυτά με δημάρχους και νομάρχες τους μέχρι τώρα κομματικούς εκλεκτούς.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο έχω σιχαθεί τις συζητήσεις για τις υποψηφιότητες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση (κι ακόμα δεν έχουμε αρχίσει)...

Αρνούμαι να ασχοληθώ με όλο αυτό το συρφετό των απίθανων που πλασάρονται απο τα κόμματα ως "σωτήρες", όταν ξέρω οτι και πάλι οι Ο.Τ.Α. θα είναι η πρώτη και μεγαλύτερη πηγή διαφθοράς, τα σκουπίδια θα συνεχίσουν να πνίγουν τις πόλεις και την ύπαιθρο, όσο σίγουρο είναι οτι οι δημότες αφού ψηφίσουμε θα ξανασχοληθούμε με το θέμα όταν ξανανοίξουν οι κάλπες.

Κι αυτή η αδιαφορία απο μέρους των δημοτών είναι μια χαρά ασυδοσία για τους "άρχοντες" και τα λαμόγια που θέλουν να χτίσουν πολιτικές καριέρες στην πλάτη της ποιότητας ζωής μας.

Το πιο εξοργιστικό δε, είναι οτι οι γόνοι πολιτικών τζακιών τρέχουν να πιάσουν στασίδι στους πιο εύπορους δήμους (π.χ. Βαρβιτσιώτης και Πάλλη για τη Γλυφάδα) που κάνουν τζίρους εκατομμυρίων. Ο υιός Μπακογιάννης εμφανίζεται σαν "φαβορί" στο Καρπενήσι. Τι έχουν κάνει όλοι ετούτοι στη ζωή τους; Ποιά "επιτυχημένη πορεία" είναι αυτή που εγγυάται πως θα μαζέψουν τα σκουπίδια, θα φτιάζουν πεζοδρόμια, πάρκα, πως θα εξασφαλίσουν διαφάνεια στη διαχείρηση των κονδυλίων;

Ποιά μοίρα καταραμένη μας έχει καταστήσει ανίκανους ρε πατριώτες να διαπιστώσουμε οτι δεν χρειαζόμαστε κομματικούς εκλεκτούς και διαδόχους αλλά επιστήμονες και μάνατζερς που να έχουν γνώση ή και σύστημα για να οργανώσουν το μοίρασμα άχυρων δύο γαιδουριών; Γιατί βρε καλέ μου πρέπει να ψηφίσεις αυτόν που θα σου πει το κόμμα, όταν ξέρεις πως αυτός θα κωλοτριφτεί μετά με την εξουσία για να μην του κάνου ποτέ έλεγχο στα οικονομικά του, όταν ξέρεις οτι θα δικτυωθεί με το σύστημα των κομματικών κουμπάρων για σαλαμοποιημένα τεχνικά έργα βιτρίνας, φεστιβάλ κουνουπιδιού 'Ανω Πασχαλίτσας και λοιπές γραφικότητες που επιτρέπουν την (με αντάλλαγμα) εκταμίευση αγνώστων ποσών και κονδυλίων;

Πότε μωρέ κακομοίρη Έλληνα θα βάλεις μυαλό και θα γυρίσεις την πλάτη σ' αυτούς που τόσα χρόνια σε καταδίκασαν να ζεις στην πιο τριτοκοσμική χώρα της ευρωζώνης;

H φωτογραφία είναι απο το Newsblog.gr

Ενδιαφέροντες διάλογοι

Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει το θέμα αλλά ακόμα κι αν όχι, είναι ενδιαφέρον να δείτε ένα θέμα απο τις δύο όψεις του.

Ο Άρης Δαβαράκης έγραψε ένα άρθρο στο Protagon.gr όπου μέμφεται τον Παύλο Γερουλάνο επειδή δεν πήγε στο γάμο του πρώην συμμαθητή του και γιό του τέως βασιλιά (ξέρετε, το νταβαντούρι στις Σπέτσες).
Με την ευκαιρία βρίσκει ευκαιρία να αναπτύξει και μια θεωρία του τύπου "σε άλλες πολιτισμένες κοινωνίες οι βασιλείς..." και να αποδώσει την αποστροφή μας προς το θεσμό της βασιλείας στην επικράτηση της αριστερής συνείδησης.

Σήμερα ο Γιαννης Βαρουφάκης απαντάει με ένα ιδιαίτερα εμπεριστατωμένο κείμενο στην άποψη του Δαβαράκη.

Καλή διασκέδαση...

Madagascar August 2010

Χωρίς άλλα σχόλια...

"Δικό μου είναι το γήπεδο, ότι θέλω το κάνω"

Φωτο απο την "Καθημερινή"

Κάποιοι οπαδοί του Πανιωνίου (ομάδα Μικρασιατών), κατέστρεψαν το γήπεδο της ομάδας τους για να μη δώσει εκεί τον αγώνα η ΑΕΚ! (ομάδα Κωνσταντινουπολιτών).

Γιατί όμως να μην το καταστρέψουν το γήπεδο; Δικό τους δεν είναι; Είναι!

Έχουμε συνειδητοποιήσει πως το ελληνικό ποδοσφαιρικό τοπίο είναι στη χειρότερη φάση που πέρασε ποτέ; Όχι μόνο λόγω της ανεγκέφαλης μάζας χουλιγκάνων που συγκεντρώνει γύρω του. Είναι που βρίσκεται στην πιο χυδαία εμπορική του φάση ως θεσμός, είναι που οι ίδιες οι ομάδες έχουν χάσει κάθε έννοια συμβολισμών που μπορεί κάποτε να κουβαλούσαν, είναι που πλέον βλέπουμε πολέμους "Α.Ε." και των υπηκόων τους που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν, να πυρπολήσουν τη χώρα, να φτάσουν στο τελευταίο στάδιο κατάντιας στερούμενοι οποιουδήποτε άλλου οράματος και προοπτικής για τη μίζερη ζωούλα τους. Σας θυμίζω πως οι μισοί δημοσιογράφοι του αθλητικού τύπου έχουν φάει ξύλο από χουλιγκάνους ή πληρωμένους γορίλες ενώ άλλοι έχουν μαχαιρωθεί.

Παρά τα ευχολόγια που ακούγονται δεκαετίες τώρα, παρά τα πανάκριβα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις μεταγραφές εκατομμυρίων, παρά το χοντρό τζίρο που παίζεται, η «οικογένεια» δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Τα γήπεδα ανήκουν στις ορδές των ντοπαρισμένων χουλιγκάνων, ή μάλλον στους αρχηγούς τους που θησαυρίζουν στη πλάτη του «στρατού» τους και που έχουν και λόγο στα διοικητικά των ομάδων!
Και παρά τις προσπάθειες της "ποδοσφαιρόφιλης" αριστερής κουλτούρας* και τις δεκα-τόσες αθλητικές εφημερίδες, ελάχιστοι έχουν τον κώλο να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.

Καμία έκπληξη λοιπόν όταν οι ανεγκέφαλοι Πανιώνιοι βανδαλίζουν το ίδιο τους το γήπεδο. Νοιώθουν πως τους ανήκει και έχουν δίκιο. Όπως τους ανήκει και το χέρι τους που ευχαρίστως θα έκοβαν προκειμένου να μη βοηθήσουν το στρατιώτη της εχθρικής Ανώνυμης Εταιρίας.

*Ποδοσφαιρόφιλη αριστερή κουλτούρα είναι οι νεόκοποι υπερασπιστές του ποδοσφαίρου. Από αυτούς που γράφουν βιβλία για τις ομάδες τους (Χαριτόπουλος, Κάσδαγλης) μέχρι όσους πέρασαν από το «όπιο του λαού» σε μια «Θρησκεία χωρίς Άπιστους» (Μπογιόπουλος). Πως γίνεται όλοι τούτοι να αποφασίσουν ΤΩΡΑ να υμνήσουν ένα ξοφλημένο θεσμό που στην Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοιο κατάντημα; Απλούστατο: Η «μπάλα» αυτή την εποχή πουλάει! Κι αυτό μπορεί να εξηγήσει πολλά. Από την ενασχόληση του Νίκου Κωνσταντόπουλου στα διοικητικά του ΠΑΟ μέχρι και τον επιχειρηματικό οργασμό του Γιώργου Χελάκη.
Στην ουσία και παρά την κατάντια της ποδοσφαιρικής σκηνής ΟΛΟΙ είναι κερδισμένοι! Μαγικό ε;