"Δικό μου είναι το γήπεδο, ότι θέλω το κάνω"

Φωτο απο την "Καθημερινή"

Κάποιοι οπαδοί του Πανιωνίου (ομάδα Μικρασιατών), κατέστρεψαν το γήπεδο της ομάδας τους για να μη δώσει εκεί τον αγώνα η ΑΕΚ! (ομάδα Κωνσταντινουπολιτών).

Γιατί όμως να μην το καταστρέψουν το γήπεδο; Δικό τους δεν είναι; Είναι!

Έχουμε συνειδητοποιήσει πως το ελληνικό ποδοσφαιρικό τοπίο είναι στη χειρότερη φάση που πέρασε ποτέ; Όχι μόνο λόγω της ανεγκέφαλης μάζας χουλιγκάνων που συγκεντρώνει γύρω του. Είναι που βρίσκεται στην πιο χυδαία εμπορική του φάση ως θεσμός, είναι που οι ίδιες οι ομάδες έχουν χάσει κάθε έννοια συμβολισμών που μπορεί κάποτε να κουβαλούσαν, είναι που πλέον βλέπουμε πολέμους "Α.Ε." και των υπηκόων τους που είναι έτοιμοι να σκοτώσουν, να πυρπολήσουν τη χώρα, να φτάσουν στο τελευταίο στάδιο κατάντιας στερούμενοι οποιουδήποτε άλλου οράματος και προοπτικής για τη μίζερη ζωούλα τους. Σας θυμίζω πως οι μισοί δημοσιογράφοι του αθλητικού τύπου έχουν φάει ξύλο από χουλιγκάνους ή πληρωμένους γορίλες ενώ άλλοι έχουν μαχαιρωθεί.

Παρά τα ευχολόγια που ακούγονται δεκαετίες τώρα, παρά τα πανάκριβα τηλεοπτικά δικαιώματα, τις μεταγραφές εκατομμυρίων, παρά το χοντρό τζίρο που παίζεται, η «οικογένεια» δεν μπήκε ποτέ στο γήπεδο. Τα γήπεδα ανήκουν στις ορδές των ντοπαρισμένων χουλιγκάνων, ή μάλλον στους αρχηγούς τους που θησαυρίζουν στη πλάτη του «στρατού» τους και που έχουν και λόγο στα διοικητικά των ομάδων!
Και παρά τις προσπάθειες της "ποδοσφαιρόφιλης" αριστερής κουλτούρας* και τις δεκα-τόσες αθλητικές εφημερίδες, ελάχιστοι έχουν τον κώλο να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.

Καμία έκπληξη λοιπόν όταν οι ανεγκέφαλοι Πανιώνιοι βανδαλίζουν το ίδιο τους το γήπεδο. Νοιώθουν πως τους ανήκει και έχουν δίκιο. Όπως τους ανήκει και το χέρι τους που ευχαρίστως θα έκοβαν προκειμένου να μη βοηθήσουν το στρατιώτη της εχθρικής Ανώνυμης Εταιρίας.

*Ποδοσφαιρόφιλη αριστερή κουλτούρα είναι οι νεόκοποι υπερασπιστές του ποδοσφαίρου. Από αυτούς που γράφουν βιβλία για τις ομάδες τους (Χαριτόπουλος, Κάσδαγλης) μέχρι όσους πέρασαν από το «όπιο του λαού» σε μια «Θρησκεία χωρίς Άπιστους» (Μπογιόπουλος). Πως γίνεται όλοι τούτοι να αποφασίσουν ΤΩΡΑ να υμνήσουν ένα ξοφλημένο θεσμό που στην Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοιο κατάντημα; Απλούστατο: Η «μπάλα» αυτή την εποχή πουλάει! Κι αυτό μπορεί να εξηγήσει πολλά. Από την ενασχόληση του Νίκου Κωνσταντόπουλου στα διοικητικά του ΠΑΟ μέχρι και τον επιχειρηματικό οργασμό του Γιώργου Χελάκη.
Στην ουσία και παρά την κατάντια της ποδοσφαιρικής σκηνής ΟΛΟΙ είναι κερδισμένοι! Μαγικό ε;