Που βασικά δε χρειάζεται γιατί έτσι κι αλλιώς μπλοκαρισμένο είναι από την καθολική απραξία (ταις χορηγίαις του Υπουργού).
Τώρα λοιπόν μπορούμε να ασχοληθούμε με την ουσία των αιτημάτων και ειδικά με αυτό το αίσχος των οφειλόμενων από το Υπουργείο. Είναι πέρα από κάθε διαστροφή η ιστορία με το επίσημο κράτος να οφείλει μισθούς στους υπαλλήλους του.
Ακόμα κι αν δεχτούμε πως ο προϋπολογισμός είναι ελλειμματικός, ακόμα κι αν παραδεχτούμε πως το ταμείο του Υπουργείου είναι άδειο, υπάρχει μια τεράστια ακίνητη περιουσία στη δικαιοδοσία του ΥΠΠΟ που παραμένει αναξιοποίητη.
Ένα σκασμός ακίνητα σε όλη την Ελλάδα και εκατόν τριάντα έξι(!!!) ακίνητα στην περιοχή της Πλάκας, ανήκουν στο Υπουργείο, σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα.
Για ποιο λόγο το ΥΠΠΟ δεν πουλάει ΤΩΡΑ με πλειστηριασμούς ένα μικρό μέρος από τα ακίντα που διαθέτει για να καταφέρει να αποκτήσει ταμειακή ρευστότητα και να διαθέσει κάποια κονδύλια σε αποκατάσταση αρχαιολογικών ή άλλων χώρων;
Το δημοσίευμα της "Ελευθεροτυπίας" όπου ο Γ. Βουλγαράκης φέρεται αποφασισμένος να αξιοποιήσει τα ακίνητα είναι του 2007. Κυβερνήσεις φεύγουν κι έρχονται, μεγαλεπίβολα σχέδια ανακοινώνονται και μένουν στα χαρτιά, τα χρόνια περνάνε και τον Αύγουστο ξανα-εμφανίζεται δημοσίευμα στην "Καθημερινή" με την κυρία Λίνα Μενδώνη να ανακοινώνει εκ νέου προσπάθεια καταγραφής (κι εδώ τα ακίνητα που γενικώς διαθέτει το ΥΠΠΟ εμφανίζονται να είναι 2.500!).
Τα χρήματα που φαίνεται στα δημοσιεύματα αυτά να χάνονται από την κακή εκμετάλλευση αυτών των ακινήτων είναι απίστευτα. Και σίγουρα είναι ντροπή σε καιρό κρίσης να «μελετάται» ακόμα, ένα θέμα που απασχολεί εδώ και δεκαετίες, να βαλτώνει οποιαδήποτε προσπάθεια διαφάνειας στη χρήση αυτών των ακινήτων, ενώ υπάλληλοι να μένουν απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους.
Αλλά δε βαριέσαι, το δημόσιο χρήμα είναι ένα πολύ σχετικό μέγεθος όπως κι ο χρόνος ανάλογα με το που βρίσκεσαι στο διάστημα. Σωστά κύριε Γερουλάνε;
4 σχόλια:
Καλύτερα να τα κρατάει αναξιοποίητα, παρά να τα βγάλει σε πλειστηριασμό και να αγοραστούν με συνοπτικές διαδικασίες από την Εκκλησία. Ας μείνει και κάτι που να μην καταλήξει εκεί.
Ίσως να είναι προτιμότερο να τα νοικιάσει με μακροπρόθεσμες συμφωνίες και προνομιακούς όρους, αρκεί ο ενοικιαστής να δεσμεύεται για την χρήση και συντήρηση των ακινήτων.
Δεν ξέρω τα ακριβή μεγέθη (και δυστυχώς δεν έχω το χρόνο αυτή τη στιγμή να κοιτάξω τα άρθρα που αναφέρονται), αλλά νομίζω ότι το να σφάζονται στο γόνατο αυτά τα ακίνητα θα αποφέρει άμεσα πολύ λιγότερα κέρδη από το να αξιοποιηθούν σε μακροπρόθεσμη βάση. Ειδικά στην περίπτωση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
Αντώνη θεωρητικά έχεις δίκιο.
Αλλά πρακτικά βλέπεις πως το ΥΠΠΟ (ή οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία αν ήταν στη θέση του), είναι ανίκανο ακόμα και απλά να ξέρει τι του ανήκει, πόσω μάλλον να τα αξιοποιήσει.
Αυτές οι δουλειές θέλουν στελέχη να ασχοληθούν και το μαγαζί έχει βαρέσει διάλυση. Ακίνητα και ειδικά κτίσματα που μένουν άδεια και εγκατελλειμένα καταστρέφονται. Κι αν έκανες τον κόπο να διάβαζες τα δημοσιεύματα θα έβλεπες και περιπτώσεις σπιτιών που καταστράφηκαν επειδή κάποιος άστεγος άναψε φωτιά για να ζεσταθεί.
Όταν διάβασα κι εγώ πως κατέλαβαν τα εκδοτήρια και άφησαν ελεύθερη την είσοδο, εσένα θυμήθηκα βρε Ανέστη, που τους τα έλεγες.
Σε διαβάζουν μάλλον !!!...
Για τους απλήρωτους εργαζόμενους τώρα, και βέβαια η λύση δεν είναι να πουληθούν τα ακίνητα, όσα και να πουληθούν πάλι θα κολλήσουμε από ρευστό κάποια στιγμή.
Είναι μεγάλο ζήτημα αυτό Ανέστη. Ένα υπουργείο πρέπει να λειτουργεί με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια;; Πρέπει να είναι 'κερδοφόρο';; Ο Υπουργός πολιτισμού είναι τελικά απλά 'πωλητής' του 'τουριστικού πακέτου';;
Εντάξει, να περικόψουμε δαπάνες που είναι άχρηστες, άντε και σταδιακά να μειώσουμε και τον αριθμό των δημοσίων Υπαλλήλων, αλλα από αυτό το σημείο μέχρι το να γίνουμε 'επιχείρηση' υπάρχει διαφορά. Γιατί, προς τα εκεί πάν τα πράγματα...
Θανάση, όχι δεν είναι δουλειά ενός υπουργείου να λειτουργεί με ιδιωτικο - οικονομικά κριτήρια. Η κοινωνική παροχή δεν μπορεί να είναι κεροδφόρα, το "κέρδος" βρίσκεται στην ίδια την παροχή στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι χρέος του όμως να έχει την απαραίτητη οργάνωση για να μην εξανεμίζει δημόσιο χρήμα, να χρησιμοποιεί σωστά την περιουσία του, να ανταποκρίνεται στο ρόλο του και να παρέχει τα αναμενόμενα στην κοινωνία.
Ποιό είναι όμως το κοινωνικό όφελος απο τα κτίρια που γίνονται ερείπια; Ποιός κερδίζει απο τις σημερινές χρήσεις και πόσα;
Γιατί σαφώς πρέπει να είναι μετρήσιμα αυτά τα μεγέθη, ακόμα κι αν πρόκειται για νηπιαγωγεία εργαζομένων.
Αν διάβασες στο προηγούμενο post έλεγα πως είμαι αντίθετος στη μείωση των εργαζομένων, αντίθετα είμαι υπέρ του να χρησιμοποιούνται σωστά για να γίνεται κρατικό έργο. Το θέμα είναι -επαναλαμβάνω- πως είναι άχρηστοι επειδή δεν ξέρουν ή δε θέλουν να τους χρησιμοποιήσουν οι "ηγεσίες".
Δημοσίευση σχολίου