Δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.

Δείτε καλά αυτή την εικόνα. Είναι η ανάπτυξη ανα χώρα για το 2010-2011.

Προσέξτε οτι η Ευρώπη, εκτός Γερμανίας, Πολωνίας, Σουηδίας, Φινλανδίας κλπ, θα έχει το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης με τη Μαδαγασκάρη!

Εμείς δε, θα έχουμε την τιμή με τη Ρουμανία και τη Βενεζουέλα να είμαστε στον παγκόσμιο πάτο.

Αν δείχνει ένα πράγμα λοιπόν αυτός ο πίνακας είναι το ότι η κρίση δεν θα ξεπεραστεί ούτε σε τρία ούτε σε πέντε χρόνια όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι διάφοροι "γιατροί" (εδώ κολλάει το "παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του"). Η κρίση είναι εδώ για να μείνει και θα επηρεάσει δραματικά την Ευρωζώνη.

Φυσικό δεν είναι αυτό; Χρηματοδοτήσαμε την ύφεση απο τότε που οι παραγωγές μεταφέρθηκαν στην Κϊνα των χαμηλών μεροκάματων για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη των επιχειρήσεων.

Μπορεί λοιπόν ο άνεργος της καταργημένης γραμμής παραγωγής να καταναλώνει το προϊόν που δεν παράγει; Μπορεί να καταναλώνει αγοράζοντας προϊόντα σε τιμές με την υπεραξία που θέλουν να παράγουν οι πολυεθνικές; Να θυμίσω πως το κόστος παραγωγής ενός iPhone είναι απο 180 δολάρια μέχρι 250. Ένα ζευγάρι παπούτσια Nike που κοστίζουν περίπου 130€, παράγονται με περίπου 20 δολάρια.

Αυτή την πραγματικότητα δεν έχουν καταφέρει να την αντιληφθούν ακόμα ούτε οι ηγέτες των λεγόμενων "πλούσιων χωρών", ούτε τα ίδια τα χρηματιστήρια Πόσω μάλλον η κοινωνία.

Το ίδιο το χρηματιστήριο που υποτίθεται οτι είναι η "δημοκρατικοποίηση του κέρδους" είναι η ίδια μας η θηλιά, αφού υποχρεώνει τις εταιρίες να παράγουν βραχυπρόθεσμα υπερκέρδη με κάθε δυνατό τρόπο, παραμερίζοντας το "κοινό συμφέρον" ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως σιγά-σιγά σκοτώνουν την αγελάδα απο την οποία παίρνουν γάλα.

Άλλη μια παράμετρος που δεν έχει αναλυθεί όσο θα έπρεπε είναι οτι η φρενίτιδα αγοράς πρώτων υλών απο την Κίνα, οδηγεί σε μια εξασφαλισμένη κρίση ανόδου τιμών σε βασικά προϊόντα όπως το πετρέλαιο.

Τα τρόφιμα επίσης τα επόμενα χρόνια θα είναι ένα πολύ ακριβό αγαθό.

Ήδη ο φίλος μου ο Α. που πλέον έκλεισε τη βιοτεχνία του των τουριστικών ειδών, ασχολείται τώρα με το να τζογάρει σε διακυμάνσεις συναλλάγματος (Forex). Προς το παρόν ποντάρει σε πτώση του Ευρώ όπως και χιλιάδες άλλοι "παίκτες" (για όποιον ψάχνει τα σκοτεινά συμφέροντα που επιτίθενται στις ευρωπαϊκές οικονομίες). Προσπαθεί δηλαδή να κερδίσει απο την πρόβλεψη οτι το νόμισμά του θα απαξιωθεί!

Τρελό ε; Αλλά έτσι δε λειτουργεί ο καπιταλισμός;

Άλλωστε όταν η βιομηχανική παραγωγή στις πάλαι ποτέ δυτικές μητροπόλεις έχει σταματήσει με τι θα απασχοληθούν τα μεσαία στελέχη; Φυσικά με τζόγο και σχήματα - πυραμίδες σαν τις φούσκες που έσκασαν με κρότο το 2008.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δε χρειάζεται να είσαι μυαλό τύπου Ρουμπινί για να προβλέψεις τις άσχημες μέρες που έρχονται. Απλά οι κυβερνήσεις προτιμούν να μη μιλάνε γι αυτό, σε μια τεχνοκρατική προσέγγιση "ξορκίσματος του κακού".