Πώς να τιμήσουμε την Αμαλία;

Αυτά που καταγγέλλει στο blοg της η Αμαλία (ναι χρησιμοποιώ ενεστώτα γιατί το blog θα παραμείνει εκεί, αναρτημένο) θα είναι μνημείο ντροπής για όσους πέρασαν από τα πόστα των υπουργείων υγείας, κοινωνικών ασφαλίσεων, για όσους υποτίθεται ότι κλήθηκαν να «υπηρετήσουν» τον τόπο αυτό και προτίμησαν να υπηρετήσουν την πολιτική τους φιλοδοξία. Για όσους είδαν τη δουλειά τους αυτή ως διεκπεραίωση, σαν ένα ενδιάμεσο βήμα στην «επιτυχημένη» κατά τα άλλα πολιτική τους καριέρα.

Τα χαιρετίσματά μας στους επιτυχημένους κ.κ. Κακλαμάνη και Αβραμόπουλο, στον Γ. Παπανδρέου που καλούσε στο σχόλιό του την Αμαλία να "συμπορευθεί" με το ΠΑΣΟΚ για τια αλλαγές στην Υγεία. Όχι κ. Παπανδρέου, η Αμαλία δεν μπορούσε να συμπορευθεί, αυτή με ένα πόδι κι εσείς αρτιμελής να τρέχετε στο κυνήγι της εξουσίας, (και στη διαδικασία να αφήνετε και σχόλια που δεν θα τιμήσετε ποτέ, όπως δεν το κάνατε όπταν έπρεπε), που να σας προλάβει η ταλαίπωρη για να «συμπορευθεί»…
Εσείς έπρεπε να συμπορευθείτε όσο ήταν καιρός. Όταν είχατε τη δυνατότητα να αλλάξετε κάποια πράγματα κι αντίθετα επιλέξατε να συμβιβαστείτε. Εσείς παραλείψατε ως κόμμα "σοσιαλιστικό" να συμπορευθείτε με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού.

Και μετά από όλα αυτά τι ελπίδες έχουμε να διορθωθούν αυτά τα πυώδη αποστήματα της Ελληνικής κοινωνίας; Να παρακαλάμε να αρρωστήσει από καρκίνο ένας υπουργός, ένας υφυπουργός για να ανακαλύψει τα προβλήματα ενός συστήματος που επιδερμικά μόνο γνωρίζουν όσο το διευθύνουν;

Μπα… Ούτε και τότε θα γίνει κάτι αφού για τους επιφανείς και τους συγγενείς τους, άλλη μεταχείριση έχει κατοχυρωθεί.
Η ταλαιπωρία επιφυλάσσεται για τον απλό και τον ανώνυμο, για το λαό, το πόπολο, την πλέμπα, τους ψηφοφόρους. Αυτοί θα αρρωστήσουν στο ανάπηρο ΕΣΥ, θα στέκονται στην ουρά για τη ΣΦΡΑΓΙΔΑ του ΙΚΑ, θα περιμένουν να περάσουν από την ΕΠΙΤΡΟΠΗ.
Οι άλλοι, οι επιτυχημένοι, οι της εξουσίας, θα αρρωστήσουν στα ακριβά νοσοκομεία της Αμερικής της Ελβετίας. Δε θα αντιμετωπίσουν ποτέ την αναμονή για ένα φάρμακο, την εκμετάλλευση, την αγυρτεία, την ανεπάρκεια, το φακελλάκι.

Να της αφιερώσουμε της Αμαλίας όχι μία αλλά πολλές μέρες.
Να ζητήσω συγγνώμη για τους λίγους ευσυνείδητους γιατρούς που ίσως «παίρνει η μπάλα» αλλά όσο αυτοί είναι η εξαίρεση στο καρκίνωμα, δεν δικαιούμαστε να μιλάμε για «βελτίωση του ασθενούς».