Η Λιάνα Κανέλλη είναι ένα ενδιαφέρον άτομο. Η πολυσχιδής καριέρα της, την προίκισε με μεγάλη κληρονομία. Ρεπόρτερ, ερευνητική δημοσιογράφος, ανκοργούμαν, τηλεοπτική περσόνα, ραδιοφωνική επίσης, εκδότης, βουλευτής…
Το θέμα είναι ότι αυτό το βάρος των συσσωρευμένων γνώσεων, της κληρονομιάς αυτής δεν μπόρεσε να το αντέξει. Έσπασε. Και το διαχειρίζεται με ένα ισοπεδωτικό και υπερβολικά θεατρικό τρόπο που εξαφανίζει τόσο τη δική της δυνατότητα να συνδιαλέγεται όσο και την δική μας να την παρακολουθήσουμε στη σκέψη της.
Όταν δεν «πάει» κάποιο συνομιλητή (και αυτό συμβαίνει στο 99% των περιπτώσεων) αρχίζει να μορφάζει, να μουρμουράει, να θορυβεί, την ώρα που εκείνος επιχειρηματολογεί. Υποσκάπτει, δυναμιτίζει την κάθε αντίθετη άποψη με ένα τραμπούκικο τρόπο που μπορεί μεν να δίνει νούμερα στους λιγούρηδες για θεαματικότητα οικοδεσπότες της, αλλά δεν προσφέρει τίποτα σε όποιον επιλέγει να ακούσει. Σε συγκεκριμένο τηλεοπτικό χρόνο, θα κάνει τη συζήτηση λίμπα, θα τα ισοπεδώσει όλα με τον μοναδικό σαρωτικό τρόπο που η Βλαχοπούλου διέθετε στις δυνατές της ταινίες. Η ρητορική της που φτάνει στο «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας» θυμίζει τη ρητορική που υιοθέτησε μετά την 11/9 ο μέγιστος εχθρός της Τζώρτζ Μπους. Το τέλος της πολιτικής δηλαδή.
Ότι κάνει το κάνει παθιασμένα και ότι είναι, είναι «πολύ». Για παράδειγμα, διάκειται τόσο εξαιρετικά φιλικά με το περιβάλλον του Παναθηναϊκού και της ηγεσίας του που σε κάποιες περιπτώσεις έχει παρασυρθεί και εμπλακεί (από κεκτημένη ταχύτητα μάλλον) στον γνωστό επιχειρηματικό πόλεμο των «τζακιών». Πράγμα που -σε συνδυασμό με την εμμονή της να καπνίζει στην τηλεόραση- δείχνει ότι δεν είναι σε θέση να πειθαρχήσει τον παρορμητισμό και τα πάθη της, να σταθεί κριτικά στις επιλογές της.
Η παρουσία της στον Μητσικώστα ήταν διαφωτιστική. Παρουσίασε έλλειψη χιούμορ, πράγμα που δείχνει ότι παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό της ή ότι έχει πολύ μεγάλη ιδέα για αυτό που εκπροσωπεί. Ας την ηρεμήσει κάποιος (αν αυτό είναι δυνατόν), γιατί φαίνεται σαν να είναι σε διαρκή πόλεμο ακόμα και με τον εαυτό της όταν της λείπει ο αντίπαλος.
Και το ΚΚΕ, που σχεδόν ποτέ στην ιστορία του δεν είχε αστέρες που να φλερτάρουν με την κάμερα, που πάντα οι εκπρόσωποί του διατύπωναν τον ορισμό του ξύλινου λόγου, τώρα δικαιώνεται μέσα από τη σταλινική «διαλεκτική» της Κανέλλη έστω και με την ελληνορθόδοξη (και πάντως καθόλου διεθνιστική) προσέγγιση.
Και κάπου μπορεί να λες «τέλος πάντων, αν δεν παράγεται πολιτικός λόγος ας τα κάνει μπουρδέλο να διασκεδάσουμε τουλάχιστον». Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνεται συστηματικά με όλους τους συνομιλητές της και σε όλα ανεξαιρέτως . Άρα δεν είναι στραβός ο γιαλός, μάλλον η Λιάνα αρμενίζει στραβά.
19 σχόλια:
προσβαλεις την Βλαχοπουλου.;)
Στην αρχή τη θαύμαζα, μετά την απλά την παρακολουθούσα, τώρα πλέον με θλίβει και την αποφεύγω...
Κρίμα κρίμα ΚΡΙΜΑ!
Δεν τη πάω ..βρε παιδιά,με χαλάει.
(Η Καννέλη βεβαίως βεβαίως..)
Πέρα από το ύφος της ξέρουμε ότι λέει την αλήθεια και όχι δίκιο πάντα. Και όταν δεν το ξέρουμε, αποδεικνύεται οσονούπω. Δε μου αρέσει το στυλ της βέβαια, ωστόσο ήταν εκείνη που υπερασπιζόταν νέους δημοσιογράφους, όταν ακόμα ήταν συνδικαλίστρια της ΝΔ και προάσπιζε με τον τρόπο της λαϊκά συμφέροντα -κάπου μιλώντας για εθνικισμό και Χριστιανισμό. Βέβαια, πρέπει να πούμε ότι σήμερα δεν τη βλέπω στην τηλεόραση. Την έχουν εξαφανίσει. Και αναλόγως δεν βλέπω κανένα του ΚΚΕ. Μιλάνε για ομόλογα στον Χ'Νικολάου και πουθενά μικρό κοινοβουλευτικό κόμμα (αυτή είναι η δημοσιογραφία του εν λόγω κυρίου), αναλόγως και στον Εισαγγελάτο.
Ε όχι και την έχουν εξαφανίσει... Δηλαδή πόσο πιο συχνά πρέπει να τη βλέπουμε για να θεωρήσουμε ότι την "παιζουν"; Εχεις αυτή την εντύπωση επειδή κανείς δεν δέχεται να εμφανιστεί μαζι της σε συζήτηση (πιστεψέ το αυτο) οπότε βγαίνει μόνο σόλο.
Αυτό που λέω είναι ότι σαφώς την αδικεί το στυλ, γι αυτό και αδυνατεί να είναι χρήσιμη. Ο Χνικολάου ξέρεις πολύ καλά ότι πρόκειται να πολιτευθεί με τη ΝΔ οπότε είναι φυσικό να παίζει μόνο δελτία τύπου του κόμματος όπως έκανε και στον Αλφα.
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου Ανέστη. Έχεις απόλυτο δίκιο.
Γεγονός είναι ότι η Λιάνα είναι μια χαρισματική γυναίκα που πάει χαμένη. Δείχνει να είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, επιθετική παθιασμένα, ξεσαλωμένη και προκλητική, επιβάλλοντας το τσιγαριλίκι της στους συνομιλητές της, διακόπτοντας και μη σεβόμενη κανέναν. Μου είναι τόσο απεχθές το στυλ, που και σωστά πράγματα να λέει το κλείνω. Οι γνώσεις της γυναίκας είναι απίστευτες, σέβομαι τα όσα ξέρει και τα όσα θυμάται, αλλά αν δεν κάνει κούρα να ηρεμήσει, προσωπικά δεν... την αντέχω με τίποτα.
Άρα έχει δίκιο ο Zouri, αδικώ τη Βλαχοπούλου. Τουλάχιστον αυτή δεν ήταν αγενής...
Προσωπικά δεν με ενοχλεί το στιλ της,με ενδιαφέρουν περισσότερο αυτά που λέει και τις περισσότερες φορές έχει δίκαιο.
Αν και δεν κατάλαβα ποτέ αυτά τα δεκάδες παράθυρα στα δελτία ειδήσεων!
Καταλαβαίνω να μαζεθτούν 5 άνυρωποι σε μια εκπομπή και να εκφράσουν ο καθένας τις απόψεις τους.
Για μένα οι ειδήσεις πρέπει να είναι απλή αναφορά των νεων της ημέρας.
Και να αφήσουν τα παράθυρα για άλλου είδους εκπομπές.
Με τόσο τσίριγμα και κόντρα στην τελική ο θεατής ξεχνάει γιατί πράγμ μαλώνουν και έτσοι χάνει την ουσία της είδησης.
Μετά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να αναμασίσει την τροφή ο κάθε βουλεφτάκος,βολεφτάκος,δικηγοράκος
καιειδημονας για τον κόσμο.
Γενικά ζούμε σε μία εποχή που οι περισσότεροι έχουν χάσει τον μπούσουλα !!
Το "λέω τα πράγματα με τ' όνομα τους" έχει ταυτιστεί με το "γίνομαι αγενής" και το "συμμετέχω στα κοινά" με το "γίνομαι μαϊντανός" και τρέχω από παράθυρο σε παράθυρο !
Αν κάποιος δεν νοιώσει και την αποδοχή του κόσμου, θέλει πολύ προσπάθεια για να καβαλήσει το καλάμι κι αρχίσει να τρέχει !!
Είναι κρίμα πάντως που άτομα που ίσως έχουν κάτι αξιόλογο να πουν, να πέφοτν στην παγίδα του εντυπωσιασμού και να γίνονται καραγκιόζηδες !!
"Αν κάποιος νιώσει και την αποδοχή του κόσμου, θέλει πολύ προσπάθεια για να ΜΗΝ καβαλήσει το καλάμι"...ο δαίμων του πληκτρολογίου ή αλλιώς η κουλαμάρα της Ούρσουλας !!!
Εγώ (και πάλι)θα συμφωνήσω με το Δείμο, όπως και με το σχόλιο πως είναι μία χαρισματική γυναίκα που πάει χαμένη.
Τουλαχιστον χειρίζεται ορθότατα τη γλώσσα, μεγάλο πράγμα για το ΚΚΕ...
Αφού λοιπόν και το αυτονόητο έγινε πολυτέλεια, στους στραβούς καλός και ο μονόφθαλμος...
Η δική μου διαφωνία πάλι είναι περισσότερο επί της ουσίας του «ποιος τα λέει». Και για να γίνω σαφέστερος: Μπορώ να ακούσω οτιδήποτε έχει κάποιος να πει, από τη στιγμή που δεν διαψεύδεται από ολόκληρη την ύπαρξή του. Δηλαδή αν ένας άνθρωπος που μου μιλάει για αλλαγή της κοινωνίας, για βελτίωση, για αξίες, δείχνει με τη συμπεριφορά του ότι δεν σέβεται οποιαδήποτε άλλη άποψη, είναι αγενής, είναι ισοπεδωτικός, δεν μπορώ να ακούσω τα υπόλοιπα. Η εξουσία για παράδειγμα έχει τρελάνει κόσμο που ξεκίνησε με αγαθές προθέσεις. Μπορείτε να τη φανταστείτε πως θα ήταν σε μια θέση εξουσίας;
Αν τώρα θέλετε να εξετάσουμε το κατά πόσο αυτά που λέει είναι σωστά, οποιοσδήποτε θα ήθελε να κάνει κριτική, ότι και να έλεγε μέσα θα έπεφτε. Ας ακούσουμε λοιπόν για να κρίνουμε και κάτι πέρα από την κριτική. Να τα ακούσουμε όμως ήρεμα, χωρίς φωνές και τραμπούκικες νοοτροπίες. Δεν μπορώ άλλες φωνές.
"Δεν μπορώ άλλες φωνές."
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
Νιε νιε νιε νιε....
Το ban ισχύει και στα blogs ?
Καλά...σκάω και φεύγω :(
Καλά εσύ φώναζε όσο θες...
έχεις το "ακαταλόγιστο"!
Γενικά πιστεύω ότι πρόκειται για αξιόλογο άτομο. Τόσο αξιόλογο μάλιστα που κατάφερε να περιθοριοποιηθεί από μόνη της, καθώς είναι εκτός ανταγωνισμού! Και για να εξηγηθώ: αυτό που της αναγνωρίζω είναι ο λόγος της. Η ρητορική είναι μία δύναμη με την οποία μπορείς να διακριθείς, είτε απευθύνεσαι σε νοήμονες ανθρώπους οι οποίοι καταλήγουν να σε αποφεύγουν αν δεν είναι ισάξιοι, είτε απευθύνεσαι σε στόκους που έτσι κι αλλιώς δεν σε καταλαβαίνουν αλλά θαυμάζουν την ευφράδειά σου. Κι αν μου επιτρέπεις οικοδεσπότη Ανέστιε θα σου πω πως θυμάμαι το πρωθυπουργό μας πριν 15-20 χρόνια να βγαίνει να μιλήσει σε panel στη τηλεόραση και να παίζει μονότερμα. Από τότε είχα διακρίνει το λεγόμενο χάρισμα της ρητορείας! Με τη διαφορά όμως ότι αυτός είχε τη λογική του μέτρου. Είναι χρήσιμο και σοφό να κρατάμε πότε πότε χαμηλούς τόνους και να αποφεύγουμε την υπερβολή.
Η ρητορική έχει δύο παραμέτρους. Το ΤΙ λες και το ΠΩΣ το λές. Αν δεις λίγο πιο πάνω έχω σχολιάσει το πως το δεύτερο μπορεί να εξουδετερώσει το πρώτο.
Διάβασα τι γράφεις και συμφωνώ. Περιορίστηκα όμως να πω, πως πολλές φορές ένας λόγος χείμαρος μπορεί να προκαλέσει θαυμασμό ή τρόμο ανεξάρτητα του περιεχομένου του.
Η Κανέλλη, κυρίες και κύριοι, έχει πολύ μεγάλα αντίδια...
Μεγαλύτερα από πολλούς που γεννήθηκαν άντρες.
Δημοσίευση σχολίου