28/5/07

Μονίμως επώδυνη η επιστροφή



Από τις πόλεις του κόσμου στις Αθήνες. Γράφω «Αθήνες» και ο αυτόματος διορθωτής μου τη βγάζει άγνωστη λέξη. Κι όμως σε όλο τον κόσμο στον πληθυντικό εκφέρεται. Atenas, Athens. Πληθυντικός μεγαλοπρεπείας! Και τι μεγαλοπρέπεια…
Φαίνεται από ψηλά. Την ώρα που το αεροπλάνο περνάει παράλληλα με τον Κηφισό για να πιάσει Σαρωνικό και να στρίψει βόρεια για να προσγειωθεί. Δεν υπάρχει πιο οδυνηρή στιγμή στη διάρκεια ενός ταξιδιού από αυτή της αυτόματης σύγκρισης με άλλα αστικά περιβάλλοντα. Όσα ταξίδια και να κάνεις αυτή η στιγμή δεν συνηθίζεται.
Η Ακρόπολη, η Πλάκα, ξένα σώματα σε μια ενοποιημένη Αθήνα του ενικού πλέον, μια μάζα μπετόν που φυτεύτηκε παντού για να στεγάσει τις χιλιάδες εσωτερικών μεταναστών της μετεμφυλιακής ρημαγμένης Ελλάδας, με μηδαμινούς ελεύθερους χώρους.
Αλλού ο κόσμος είναι στα πάρκα, είτε καθισμένος στο γρασίδι, είτε κάνει βαρκάδες στις λιμνούλες, κάνουν τζόκινγκ, ποδήλατο, περπατάνε στους πεζόδρομους, ακούνε μουσική από πλανόδιους μουσικούς και βλέπουν υπαίθριες παραστάσεις. Χαίρονται τις πόλεις τους. Εδώ ακόμα κι αυτούς τους λίγους (συνήθως ξένους) μουσικούς, τους προσπερνάμε βιαστικά, χωρίς να τους ρίξουμε ούτε μισό ευρώ για αυτή την ελάχιστη ανάπαυλα από το θόρυβο, για να αράξουμε στα μοδάτα καφέ του θορύβου, τους μόνους ελεύθερους χώρους μας, να ακουμπήσουμε εκεί 3, 4 Ευρώ για ένα καφέ.

Να γιατί ο καφές είναι πανάκριβος στην Ελλάδα! Γιατί αλλού, στην Ιταλία, στην Ισπανία, ο espresso ας πούμε πίνεται στο πόδι, σα δόση-διάλλειμα ενώ εδώ πρέπει να αράξουμε με μερικές εφημερίδες για καμιά ώρα, χαζεύοντας τους άλλους να ψάχνουν για τραπέζι. Πως θα πληρωθούν λοιπόν αυτά τα τετραγωνικά που μας φιλοξενούν;

Από πού θα χρηματοδοτηθεί αυτό το υποκατάστατο ελεύθερου χώρου;
Χαζεύουμε λοιπόν τους άλλους, την περατζάδα, το πλήθος. Που αλλού το βλέπεις να φοράει μπλουζάκια με έξυπνες ατάκες, με γραφικά δημιουργήματα, με φαντασία, κι εδώ το βλέπεις με ρούχα που ανεμίζουν την επιβεβαίωση της τιμής τους. Boss, Gant, Polo, Paul & Shark, Timberland. Αυτά που ετοίμασαν για εμάς κι εμείς τους ανταμείψαμε γιατί θα επιβεβαιώσουν το status μας. Όταν φτάνουμε σε ένα μέρος, σκανάρουμε με τη ματιά μας τον κόσμο να βρούμε γνώριμες φάτσες που θα μας χαιρετίσουν και θα τους χαιρετίσουμε, λίγο για κοινωνικότητα, περισσότερο για ακόμα μια επιβεβαίωση του ότι είμαστε κάποιοι. Γνωστοί. Θαμώνες τακτικοί, άρα «ανήκουμε» στην κάποια ελίτ.
Διαπιστώνεις μετά από όλα αυτά ότι είμαστε μια αγενής νεόπλουτη κοινωνία του απόλυτου “keeping up with the Jones’s” που τελικά έχει την πόλη που της αξίζει γιατί διεκδικούμε το ατομικό, που δεν μας αφορά το συλλογικό. Που χρησιμοποιεί την κοινωνικότητα για επιβεβαίωση. Και το οτι είμαστε αγενείς φαίνεται όταν είμαστε στο εξωτερικό. Διακόπτουμε, προσπαθούμε να είμαστε το κέντρο της προσοχής κάνοντας θόρυβο ακόμα και μ΄αυτό το απερίγραπτο κομπολόι!
Πάρτε και δύο παραδείγματα για να γελάσετε(;)
Σκηνή πρωινού σε ξενοδοχείο του εξωτερικού:
“Ρε Βασίλη, αυτός ο μαλάκας πίσω σου έχει πιάσει πέντε ψωμάκια μέχρι τώρα και τα ζουλάει να δει αν είναι φρέσκα»! Αυτός αυτόματα πετάει κυριολεκτικά το επόμενο (έκτο) ψωμάκι από τα χέρια του και γυρνάει να δει ποιος το είπε μαλάκα, επιβεβαιώνοντας πως μόνο ένας «δικός μας» θα ήταν αρκετά μαλάκας για να κάνει αυτή τη μαγκιά. Την άλλη μέρα ένας επίσης ελληνάρας δοκίμαζε να δει αν του αρέσει η σούπα που βρισκόταν στο μπουφέ από την κουτάλα σερβιρίσματος! Ο πίσω του «ξένος» απλά αναφώνησε ένα απελπισμένο «Oh Noooo”! και έφυγε.
Και οι δύο συμπατριώτες μας κατά τα άλλα, ντυμένοι με τα καλά, ακριβά τους ρούχα.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά όμως, αφού «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια»…



Υ. Γ. Μόλις τώρα κατάλαβα απο την ξενάγηση στα αγαπημένα blogs σας ότι η Αμαλία μας έφυγε. Και δακρυσα σα να είναι δικός μου συγγενής. Και να που η επιστροφή γίνεται ακόμα πιο επώδυνη και για πολύ πιο σοβαρούς λόγους...

Μια «Milonga των Αγγέλων» για την Αμαλία, μια δημιουργία του Albert Moore για να ξορκίσουμε το θάνατο, να τον δούμε σαν ύπνο και μια συγγνώμη για τη γκρίνια.
Μου λείψατε φιλαράκια μου!

21 σχόλια:

ΣΒΕΤΛΑΝΑ είπε...

Καλώς γύρισες γκρινιάρη στο στρουμφοχωριό!

:)


Υ.γ. Η Αμαλία, πέρασε πάρα πολλά αυτά τα χρόνια και ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί από όλα και όλους.

(...το ξέρω ότι είναι άδικο αλλά τι ήταν δίκαιο σε ολόκληρη τη ζωή αυτής της κοπέλας?)

ανεστης είπε...

Γειά σου τζουτζούκα μου. Δεν ξέρω τι στο διάολο μας κάνει και γυρνάμε σε τούτο το βρυκόλακα που τρώει Αμαλίες για να "ποτέ δεν πεθαίνει".

ΣΒΕΤΛΑΝΑ είπε...

Ίσως γιατί:

1) τον αγαπάμε τον έρημο τούτο τόπο

2) πιστεύουμε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι αν βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας

3) άλλοι είναι οι βρικόλακες και όχι ο καημένος ο τόπος

4) όπου και να πάμε θα είμαστε πάντα οι "άλλοι"

Η Ελλάδα είναι ένα Ευλογημένος τόπος με Καταραμένους ανθρώπους...

Υ.γ. Έμαθες τι έγινε στο Λούσιο? Πάντα με φόβιζε αυτό το ποτάμι...

zouri1 είπε...

χειροκροτω.

Natalia είπε...

επιστρέψαμε????????

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Αγαπάμε τον τόπο μας γιατί συνηθήσαμε να τον αγαπάμε αλλά και λόγω της σαδομαζοχιστικής διάθεσης που έχουμε. Μαζοχιστικής γιατί μας αρέσει να απολαμβάνουμε την χαμηλή ποιότητα ζωής, αλλά και σαδιστικής γιατί ελπίζουμε νά'μαστε εμείς κάποια στιγμή υπεύθυνοι γι'αυτή την πτώση της ποιότητας.

μαριάννα είπε...

Βρε βρε καλώς το μας! Και μας έλλειψε! :)
Στις απουσίες καλέ μου, καταλαβαίνουμε πολλά. Όταν μας λείπουν όσα νομίζουμε ότι είναι δεδομένα. Τα απλά, τα όμορφα, τα φιλικά...
Χάσαμε το χαμόγελό σου με τα τρία δοντάκια και την ακούσαμε. ;)
Καλάααααα... πού έπεσες πάλι; Δοκίμαζε ο άλλος τη σούπα από την κουτάλα σερβιρίσματος;;;;;;;;;
:))))))))))))) Σκέφτομαι τον φουκαρά τον ξένο που θα έπαθε!!!!!
Ε, ναι... είμαστε κάπως. Όσο πατάει η γάτα μωρέ, άξεστοι. Είδες τι τραβάμε εμείς που ζούμε έξω; Φαντάσου τώρα να επιστρέφεις από την άψογη έως κλινική Ελβετία, και να γυρνάς με το αυτοκίνητο από Πάτρα και να φτάνεις σπίτι σου μέσω Σχιστού, διασχίζοντας τον Πειραιά. Με εκατοντάδες μηχανάκια να σκάνε μύτη από παντού, ανάποδα συνήθως, να μην τα πιάνουν οι τρεις καθρέφτες σου πάντα και φτάνοντας σπίτι να είσαι ένα κουρέλι ανακουφισμένο όμως, που κατάφερες να μη σκοτώσεις κανέναν ή να μην τρακάρεις! Και φυσικά να βρίσκεις πιασμένη τη θέση σου στην πιλοτή, από το τρίτο όχημα του μάγκα με το στριφτό μουστάκι του τρίτου, του εισοδηματία, που δε δούλεψε ποτέ. Κι όμως ρε συ, ανυπομονώ να γυρίσω γα*ώ τα βίτσια μας! Καλή προσαρμογή φίλε! :)

ανεστης είπε...

@σβετλάνα
τον αγαπάμε ναι, όσο κι αν θέλουν να μας βγάζουν ανθέλληνες οι ελληναράδες "πατριώτες" του "όλα καλά κι εμείς οι πιο μάγκες". Μόνο αν αναγνωρίσεις τις μαλακίες σου μπορείς κάποτε να τις διορθώσεις

@natalia
Ναι! Είδες ;)

@Απειρώτα
Το ότι πρέπει να επιβιώνουμε εδώ είναι ακριβώς αυτό που μας προίκησε με "ταλέντα" για bypass, για μαλαγανιές για κόλπα. Προσαρμοστήκαμε (σ' εμάς) για να επιβιώσουμε (απο εμάς).

@ght
Σ' αυτά έπεσα και σε ακόμα χειρότερα. Αφού έκανα οτι δεν είμαι Έλληνας απο τη ντροπή μου!
Πότε έρχεσαι;

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

"Προσαρμοστήκαμε (σ'εμάς) για να επιβιώσουμε (από εμάς)"

Πάρα πολύ σωστός!

Unknown είπε...

Καλό ταξίδι να έχει η Αμαλία και καλώς επέστρεψες.

μαριάννα είπε...

Ελβετία γύρισα. Ήμουν Ισπανία. Πήρα τη δόση μου συναισθηματικά. Έχω αδέρφια φίλους εκεί. Ελλάδα έρχομαι μετά τις 20 Ιουνίου που κλείνουν τα σχολειά...
Αθήνα βρίσκεσαι; Αν ναι, θα βρεθούμε ε; Να κανονίσουμε συνάντηση η μπλογκοπαρέα όλη.

.liketobite είπε...

Καλωσήρθες.

patsiouri είπε...

http://pdlists.blogspot.com/2007_04_01_archive.html
και
snikolas.blogspot.com,
δύο άνθρωποι που έχετε τον ίδιο πόνο...το πόστ του pd λεγόταν "Μικρές επαναστάσεις που αξίζουν σε αυτή την πόλη", του Νικολάκη είναι καινούριο...

Γύρισες σε γκαντεμοβδομάδες, τί να σε κάνουμε, ήταν όλα τέλεια τουλάχιστον?????

ανεστης είπε...

Ναι, τελικά φαίνεται πως τα ίδια "σιχτιρίσματα" ρίχνουμε όλοι (;). Αν γίνουμε πλειοψηφία κάνουμε και κυβέρνηση οπότε ίσως φτιάξουμε (κι άλλο ";") τη χώρα!
Όταν φεύγεις απο εδώ ίσως να μη τα βλέπεις όλα τέλεια αλλά βλέπεις αυτά που σου λείπουν, αυτά που αλλού είναι τόσο αυτονόητα...

Εσύ καλή μου πως είσαι; πονάς ακόμα;

Ανώνυμος είπε...

Καλώς ήρθες πάλι Ανέστη.
Εγώ νόμιζα ότι μόνο στο χωριό μου γκαρίζουν σαν γαιδούρια!
Κάθομαι απόγευματάκι να πιώ τον καφέ μου στην αυλή και πρέπει να ακούω την γειτόνησα με άλλες να γκαρίζει όλη την μέρα σε απόσταση 1οο μέτρων από μένα.
Άξεστοι χωρίς να νοιάζοντε για τον διπλανό τους.

Paranoia είπε...

ανέστη, είμαι περίεργη αν τελικά του άρεσε η σούπα μετά το τεστ!

όσο θα παίζουμε το κομπολόι, δυστυχώς δεν βλέπω φως.

όσο για το καφεδάκι?
καλά να πάθουμε, αυτή η πόλη μας αξίζει, έτσι όπως λες κι εσύ κι αυτά τα καφεδάκια μας αξίζουν!
Α! προσωπικά το έχω κόψει στα διάφορα καφέ, πίνω πίνα κολάδα!
και το ευχαριστιέμαι!

kelly alamanou είπε...

Βρε καλώς το παιδί!καλά τα λες στο ποστ σου δεν σχολιάζω επ'αυτού τα έχεις πει όλα...΄καλή διαμονή μέχρι την επόμενη αναχώρηση...

Oύρσουλα είπε...

Εγώ που είμαι γλυκιά, τριανταφυλλένια και καθόλου γκρινιάρα θα πω μόνο γουελκαμ μπακ ή kalws orises αν προτιμας και ότι μας έλειψες !!

Νόμιζα ότι μας βαρέθηκες και μας εγκατέλειψες :(

elafini είπε...

καλώς μας γύρισες Ανέστη :)

Ανώνυμος είπε...

Παράλειψη 1
Αποκλείεται να μη γύρισε πίσω ο Έλληνας (ο δοκιμαστής σούπας) να κοιτάξει τον αηδιασμένο ξένο και να αναφωνήσει :
"Τι λε, ρε μαλάκα, αυτός ο λεμές? Που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, ρε, αυτοί κοιμώντανε στις σπηλιές, ρε! Τσσςς! Έι! Μίστερ! Άει σιχτίρ, γιου νόου?"

Παράλειψη 2
Δεν αναφέρθηκες στο ακριδοειδές πέρασμα από το μπουφέ. Που παίρνει δυο πιάτα στο χέρι και ξαφρίζει τις μισές πιατέλες πριν προλάβουν να τις ξαναγεμίσουν.
Αλλά πόσα χωράνε να πεις σε ένα post!? Δεν είναι και διατριβή!

kelly alamanou είπε...

Bρε συ Ανέστιε, θα στο πω γιατί είσαι ο μόνος που θα καταλάβει γιατί πράγμα μιλάω(μάλλον θα το κάνω ποστάκι δηλαδή)
κόλλησα η μπλόγλερ και τον SHAH RUKH KHAN ,ξέρεις τον VEER..άσε.. έχω μεγάλη φάση μιλάμε ..χου χου χου
κακό πράγμα τα γεροντοκολλήματα!!!!