Οι Orquestra Aragon μας πήγαν στα μπουζούκια!

Γιατί πρέπει δηλαδή να πάω στην «Ιερά Οδό» για να ακούσω την Orquestra Aragon; Γιατί κάποιος που θέλει να ακούσει κουβανέζικα να πρέπει να φάει στη μάπα όλη αυτή την ατμόσφαιρα του μπουζουκομάγαζου; Με τους μετρ που έχουν κλεισμένα τα «καλά τραπέζια» για τους καλούς, γνωστούς θαμώνες (που προχτές άκουγαν Τερζή και απόψε έτυχε να ακούσουν τσα τσα τσα!).
Όχι -λέει- πάνω να πάτε, έχει ελεύθερα τραπέζια. Ναι αλλά είμαστε και έξι άτομα και στα πάνω τραπέζια βλέπουν μόνο οι τέσσερις που θα καθίσουν στα προς τα έξω καθίσματα. Άλλωστε ήρθαμε και νωρίς, γιατί να πάμε πάνω αφού έχει άδεια τραπέζια κάτω;

Γιατί είναι κρατημένα -λέει- τηλεφωνικά! Ναι αλλά εγώ πήρα τηλέφωνο και μου είπαν ότι υπάρχουν μόνο δύο κατηγορίες εισιτηρίων. Όρθιοι και καθιστοί-τραπέζια. Άρα, first come-first served. Και πήγα κι έκατσα. Και τον είχα τον κερατά να με μουρμουράει όλο το βράδυ, αλλά τη χάρη δεν του την έκανα. Ασταδιάλα!
Και να φανταστείς ότι υπάρχουν ένα σωρό κτίρια και εγκαταστάσεις από Ολυμπιακούς και μετά που αραχνιάζουν αναξιοποίητα, ενώ μια σωστή αίθουσα συναυλιών δεν υπάρχει.
Είσαι λοιπόν αναγκασμένος να πληρώσεις αυτό ακριβώς το κύκλωμα που σιχαίνεσαι. Παρκαδόρους, μετρ, σερβιτόρους. Όχι μόνο εισιτήριο αλλά να παραγγείλεις και ποτό ή φιάλη με ξηροκάρπια λες και πήγες να ακούσεις Άντζελα!
Ευτυχώς το γκρουπ ήταν ψώνιο! Δεμένος ήχος Charanga από δεκατρία άτομα-μουσικάρες που στην αρχή βγήκαν ελαφρώς παγωμένοι αλλά όσο η ώρα πέρναγε γούσταραν κι αυτοί και το πράμα ανέβηκε. Η μουσική τους είναι εμπλουτισμένη με όλα τα στοιχεία της Κουβανικής belle époque, τότε που θριάμβευε το danzon με τις σαφείς ευρωπαϊκές επιρροές του (φλάουτα, τρία βιολιά κλπ). Άλλωστε με την κουβανέζικη ψυχή που αναφλέγεται σε κάθε σύνθεση, σε κάθε σόλο, σε κάθε κομμάτι, δεν είναι και εύκολο να μείνεις αδιάφορος.
Τουλάχιστον να είχε λίγο χώρο να χορέψει ο κόσμος… Αφού λοιπόν η Αλεξάνδρα είδε και απόειδε, αποφάσισε να ανέβει στη σκηνή το πουλάκι μου να χορέψει με το γκρουπ. Όχι θα κάτσει να σκάσει! Και έτσι σταματήσαμε να μιζεριάζουμε και απολαύσαμε την Orquestra. Και την Αλεξάνδρα...