Εσύ περπάτησες στο Τείχος ή ακόμα;

Ο Μάο κάποτε είπε πως κάθε σωστός άνδρας θα πρέπει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να περπατήσει πάνω στο Τείχος. Από υπερβολές άλλο τίποτα ο Πρόεδρας! Αλλά πάλι δεν κάνει κακό να κρατάς μια πισινή, ε; Έκανα λοιπόν τα βήματα που επιβεβαίωναν τη φήμη μου ως σωστού άνδρα τον περασμένο Δεκέμβριο πάνω σε ένα από τα αναστηλωθέντα τμήματα του «Σινικού Τείχους». Άκου «Σινικού»… Όλος ο κόσμος το λέει Great Wall – Μεγάλο Τοίχο, μόνο στα Ελληνικά το λέμε Σινικό. Οι Κιν ήταν μια από τις μεγάλες φυλές που αποτέλεσαν τη μαγιά για το ενοποιημένο Κινέζικο έθνος, οι άλλοι ήταν οι Χαν και κάποιοι άλλοι μικρότεροι (ως γνωστόν αν δεν είσαι μεγάλος και δυνατός σε τρώει η αφάνεια, οπότε να που δεν τους θυμάμαι τώρα!). Το λέμε λοιπόν «Σινικό» μια και οι λόγιοι δικοί μας μετέτρεψαν το «Κιν» σε «Σιν» με τον ίδιο επίμονο τρόπο που κάποτε πρόφερε το Brisbane ως Βρισβάνη και το Jersey ως Υερσέη!
Όταν έφτασα στο κοντινότερο σημείο του «Τοίχου Σινουά» λοιπόν, είχε Μηδέν βαθμούς και ο μόνος τρόπος να ανεβείς ήταν να περπατήσεις από ένα χωμάτινο ανηφορικό μονοπάτι για μισή ώρα, που θα κατανάλωνε όλη σου την ενέργεια, ή να μπεις στο αναβατόριο (ανοιχτό παγκάκι των δύο ατόμων) και να ξεπαγιάσεις στον παγωμένο αέρα. Προτίμησα τη δεύτερη εναλλακτική (περί τα 10 λεπτά διαρκούσε η διαδρομή) και περιττό να πω ότι χρειάστηκα δύο φύλακες να με τραβήξουν να ξεκολλήσω από το κάθισμα. Το κρύο είχε αποσυνδέσει τα πόδια μου από οποιαδήποτε εντολή προσπαθούσα να τους στείλω.
Όταν φτάνεις όμως…
Αυτό που μέχρι τώρα έβλεπα σε κινέζικους πίνακες και πίστευα ότι πρόκειται για «καλλιτεχνική άδεια» με τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα των βουνοκορφών το είδα αληθινό μπροστά μου. Στην ίδια φωτο μπορείτε να δείτε και τα αναβατόρια κι αν προσέξετε στο κάτω μέρος θα δείτε και ένα μεταλλικό διάδρομο για όποιον θέλει να κατέβει γρήγορα και αποζητάει περισσότερη περιπέτεια. Κάθεσαι λοιπόν σε ένα μικρό όχημα τύπου σκέιτμπορντ που διαθέτει ένα κάθισμα και ένα μοχλό-φρένο, σε βάζουν στο διάδρομο και τσουλάς μέχρι κάτω. Αν φροντίσεις να τραβάς το φρένο πριν κάθε στροφή. Διαφορετικά σε μαζεύουν από κάποιο κορμό όπου έχεις κολλήσει σα καρτούν.
Η αίσθηση του να περπατάς στο τείχος φαντάζομαι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο όταν μερικές ακόμα χιλιάδες τουρίστες κάνουν την ίδια βόλτα, έχει απίστευτη φασαρία και κάθε τόσο κάποιος σου ζητάει να τον φωτογραφίσεις με τη μηχανή του. Θα άκουσαν φαίνεται κι άλλοι τη φράση του Μάο! (Αλήθεια στα κινέζικα η φράση είναι «κάθε άνδρας» ή «κάθε άνθρωπος»; Γιατί το "man" για "άνδρας" το εξέλαβα και κίνησα, αλλοιώς δε θα με ένοιαζε!).
Για μένα η εμπειρία πάντως ήταν απόκοσμη αφού έτυχε να είμαι ΜΟΝΟΣ μου σε μια παγωμένη μέρα όπου δεν υπήρχαν τουρίστες ούτε ντόπιοι. Κατάφερα να φωτογραφίσω λοιπόν το «Σινικό» όπως το βλέπετε, καθαρό από την ανθρώπινη ρύπανση και μεγαλοπρεπές.
Ήταν περίεργη η αίσθηση να είσαι μόνος, να έχεις και από τις δύο κατευθύνσεις αμέτρητα χιλιόμετρα διαδρομής και να αποφασίζεις εσύ πόσο μακριά θα φτάσεις από το σημείο επιστροφής. Θα περπατήσετε κι εσείς όμως για να εκπληρώσετε τη ρήση και θα με καταλάβετε. Φροντίστε μόνο να κάνει κρύο για να είστε μόνοι σας.