Η σιωπή των εφημερίδων μπροστά σε μια ολοσέλιδη καταχώρηση του ΟΠΑΠ

Πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα από την Κυριακή που δημοσιεύτηκε η ολοσέλιδη διαφήμιση του ΟΠΑΠ (σε όλες τις Κυριακάτικες εφημερίδες) με τίτλο «Θέλουμε να δούμε τον αγώνα» που αντιπαραβάλει την οικογένεια που θέλει να πάει στο γήπεδο με τους απέναντι χούλιγκανς.
Δεν είδα πουθενά, σε καμία εφημερίδα σχόλιο για την καταχώρηση αυτή που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν μια πρώτης τάξεως αξιόλογη διαφημιστική καμπάνια. Αλλά το θέμα μπάζει περισσότερο και από το ρήγμα στο Sea Diamond.

1ον Ο ΟΠΑΠ είναι μια εισηγμένη εταιρία. Και ως εκ τούτου δεν έχει κανένα δικαίωμα να δαπανά πόρους (δηλαδή να μειώνει τα μερίσματα που αποδίδει στους μετόχους) για να προωθεί το κυβερνητικό έργο. Γιατί το κείμενο της καταχώρησης αυτό κάνει. Υμνεί τα μέτρα και τους νόμους που υπάρχουν για την καταπολέμηση της βίας. Υπόσχεται ότι τώρα που μπαίνουν κάμερες και τα υπουργεία θα ξέρουν ποιος οπαδός κάθεται σε ποια κερκίδα, ΘΑ εξαλειφθεί εντελώς η βία.

2ον Ακόμα κι αν ο ΟΠΑΠ δεν ήταν εισηγμένη εταιρία αλλά δημόσιος οργανισμός, επίσης δε θα είχε δικαίωμα να προχωρήσει σε μια τέτοια καταχώρηση. Θα μπορούσε να κάνει ενέργειες και να ζητά τη μείωση ή την παύση της βίας (αν υποθέσουμε ότι είναι σύμφωνος ο σκοπός αυτός με την κοινωνική του αποστολή), αλλά δεν θα μπορούσε να επαίρεται για την αποτελεσματικότητα των μέτρων που φυσικά μένει να αποδειχθεί. Και ειδικά λίγες μέρες μετά τον νεκρό στην Παιανία!

Και στις δύο περιπτώσεις ο ΟΠΑΠ δεν δικαιολογείται να κάνει αβάντα στον (προϊστάμενο του οργανισμού) υπουργό, λιβανίζοντας το ανύπαρκτο έργο του! Δηλαδή ο Ορφανός βρήκε τον τρόπο να αυτοπροβληθεί με ξένα κόλλυβα; Και τι ένδειξη μπορεί να είναι αυτή για τα κονδύλια που διατίθενται σε άλλους φορείς και σωματεία μέσω χορηγιών;
Μήπως αυτοί που πήραν την πρωτοβουλία για την καταχώρηση έχουν χάσει το μπούσουλα για το ποιος είναι ο ρόλος της εταιρίας;
Και ούτε κουβέντα λοιπόν από τον Τύπο γι’ αυτό το οξύμωρο! Εμ, ολοσέλιδη καταχώριση είναι αυτή, δεν είναι παίξε-γέλασε. Με τα χεράκια τους θα βγάλουν τα ματάκια τους;

Μήπως άλλωστε μίλησε κανείς (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) για τη στρατιά δημοσιογράφων που έχουν ενταχθεί στο μισθολόγιο του ΟΠΑΠ και που γράφουν καθ’ υπαγόρευση ότι αφορά τον οργανισμό; Μήπως πήρε θέση η ΕΣΗΕΑ; Μήπως το γεγονός ότι αυτή η έμμισθη στρατιά φροντίζει η ειδησεογραφία να είναι πάντα θετική για την εταιρία και τα στελέχη της, δεν συνιστά χειραγώγηση επενδυτών ή ακόμα χειρότερα κατάλυση δημοκρατίας;
…και τα σκυλιά δεμένα!

Υ.Γ. Υπάρχει και μια άλλη ανάγνωση. Σύμφωνα με τα νομικά δεδομένα, ο ΟΠΑΠ πρέπει να μειώσει τη διαφημιστική δαπάνη για να μπορέσει να έχει επιχειρήματα για διατήρηση του μονοπωλίου του (θα τα πούμε άλλη φορά αυτά). Αυτές οι καταχωρίσεις είναι ασύμβατες με τη λειτουργία του αλλά με την απλοϊκή λογική κάποιων «εγκεφάλων» του είναι ένας τρόπος να ταΐζει τα ΜΜΕ, εξασφαλίζοντας θετική δημοσιότητα, χωρίς να αυξάνει το ρίσκο της κατάργησης του μονοπωλίου.