20/1/11

Ο κότα και το αυγό του λαικισμού.

Το πρωί διάβασα το σημερινό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη που ξεκινούσε έτσι:

"Yπάρχει ένα άγραφο έθιμο στον ελληνικό Τύπο. Οποτεδήποτε αναφερόμαστε σε ενέργειες της Τουρκίας ξεκινάμε το ρεπορτάζ με το επίθετο «προκλητικός» ή την έκφραση «νέα πρόκληση».

Κάπως έτσι συμβαίνει πλέον και με τον κ. Θεόδωρο Πάγκαλο. Κάθε δήλωσή του εμπεριέχει πρόκληση ή, έστω, ερμηνεύεται ως τέτοια. Μπορεί να φταίει η τραχιά του γλώσσα. Για παράδειγμα είπε ο κ. Πάγκαλος «Αν διορίσεις έναν κοπρίτη στο Δημόσιο επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του, τότε το Δημόσιο θα τον υποστεί εσαεί, καθώς θα ξέρει ότι δεν θα απολυθεί». Αυτό μεταφράστηκε σε «όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κοπρίτες». Ισως γιατί άπαντες πιστεύουν ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι κάπως έτσι διορίστηκαν. Επειδή η οικογένειά τους ψήφιζε κάποιον πολιτικό. Το «μαζί φάγαμε τα λεφτά, αλλά μέσα στο πλαίσιο ενός φαύλου συστήματος πολιτικής με αθρόους διορισμούς στο Δημόσιο», μεταφράστηκε στην πρόκληση «μαζί τα φάγαμε», τελεία."

Κι εκεί που ήμουν έτοιμος να μιλήσω για την γενική επικράτηση του λαϊκισμού που μας επιβάλλει να ερμηνεύουμε την καθημερινότητα σύμφωνα με τις παγιωμένες ιδεοληψίες μας, εκεί που ξεκίνησα να γράφω για το οτι ξεχάσαμε να διαλεγόμαστε, να συζητάμε, να βρίσκουμε τις λεπτές έννοιες, οτι αρκούμαστε στα χονδροειδή και τα κλισέ για να σχηματίσουμε άποψη...

...Εκεί λοιπόν σ' εκείνο το σημείο συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα της παραγραφής των αδικημάτων του Βατοπεδίου. Όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι τη βγάζουν καθαρή επειδή τον Ιούνιο του 2009 ο Καραμανλάρας (που καταχειροκροτείται κάθε φορά που εμφανίζεται στη Θεσσαλονίκη) έκλεισε εσπευσμένα τη Βουλή, βάζοντας επισήμως σφραγίδα στην παραγραφή.

Συνειδητοποίησα οτι πριν λίγες μέρες απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία η άρση ασυλίας βουλευτών. Για ακόμα μια φορά. Χωρίς καμμία εξήγηση, χωρίς να διαχωρίζονται τα αδικήματα σε πολιτικά ή ποινικά.

Συνειδητοποίησα οτι ακόμα δεν έχουμε χωνέψει τα σκανδαλώδη προνόμια του πορσωπικού της Βουλής, τον υπέρογκο αριθμό "εργαζομένων" στο κανάλι, τις προσλήψεις που έγιναν σε μέση των ανακοινώσεων του μνημονίου.

Συνειδητοποίησα οτι ήμουν έτοιμος να μιλήσω για το φαινόμενο της Κερατέας και την εξέγερση των κατοίκων αλλά μετά θυμήθηκα οτι ενώ εκεί θα έπρεπε να κατασκευάζεται Χ.Υ.Τ. Υπολειμμάτων, γίνεται Χ.Υ.Τ. Απορριμάτων (τεράστια η διαφορά) και άρα η κρατική ευθύνη είναι τεράστια για αυτό που γίνεται.

Η καταδίκη της αυτοδικίας του Γκλέτσου είναι πιο δύσκολη όταν κάποιος πάρει υπόψη του το οτι ούτε παράδρομοι έχουν προβλεφτεί για μετακίνηση των περιοίκων, ούτε οι κάρτες ελεύθερης διάβασης είχαν εκδοθεί (γιατί κάποιος απ την κοινοπραξία "αμέλησε").

Για να μη σας κουράζω περισσότερο, θέλω να πω οτι: ναι, υπάρχει απίστευτος λαϊκισμός γύρω μας ακόμα και απο ΜΜΕ με "κύρος", υπάρχει λαϊκισμός αμέτρητος στις πολιτικές μας συζητήσεις, υπάρχει λαϊκισμός όσο δε λέγεται στα blogs. Αλλά πως να πείσεις κάποιον να δει λεπτές έννοιες και να καταμερίσει σωστά τις ευθύνες όταν η κεντρική εξουσία, συμπεριφέρεται ξεδιάντροπα, χωρίς συνέπεια και χωρίς συναίσθηση των ευθυνών της, όταν παραμένει τόσο αποκομμένη απ' την πραγματικότητα, στα ασφαλή ανάκτορα που έχτισε για την πάρτη της.

Πως να πεις σε κάποιον να μην εξοργιστεί με το βουλευτολόϊ, όταν αυτό λειτουργεί σαν τη χειρότερη και πιο κλειστή συντεχνία που γνώρισε ποτέ ο τόπος;

Πως μπορεί ο πολίτης να παραμείνει ψύχραιμος οταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τέτοια ασυδοσία;

9 σχόλια:

dimitris είπε...

Βουλευτολοι??????????????
χαιλ χιτλερ Μαδραβελεν!!!

ανεστης είπε...

Γιατί Το "βουλευτολόι" το είπα εγώ, όχι ο Μανδραβέλης.
Τι σου φαίνεται περίεργο;

Θανασης Ξ. είπε...

Το ζήτημα, Ανέστη μου, είναι εξυπηρετεί τελικά αυτός ο λαϊκισμός όσους τον χρησιμοποιούν;; Πιάνει τόπο;;
Γιατί, όσο επηρεάζει, όσο διαμορφώνει τον ψηφοφόρο (για να μιλήσουμε για το ψαχνό), θα μας τριγυρίζει κι όλο και θα φουσκώνει.
Εδώ στο ίντερνετ, υπάρχουν πολλοί δόξα τω θεώ, που όσο μπορούν ΔΕΝ λαϊκίζουν. Τους άλλους, αυτούς που όντως υπάρχουν, όπως λες, απλά ΔΕΝ τους κλικάρεις. Όπως δεν πας να δεις ειδήσεις στα κανάλια. Άμα εμείς -ώς 'καταναλωτές'- δεν απομακρυνθούμε, δεν σταματάει αυτό....

ανεστης είπε...

Θανάση, φυσικά και πιάνει τόπο. Και καταναλώνεται κανονικότατα και διαμορφώνει αντιλήψεις, ιδίως όταν είναι πασπαλισμένος και με λίγη πλάκα (Λαζό, Ελληνοφρένεια κλπ) διότι ως γνωστό λατρεύουμε το χαβαλέ.

Αυτοί που δεν λαικίζουν στο internet είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι είναι στο facebook όπου τα σλόγκαν πάνε σύννεφο.

Κι ο λαικισμός αρέσει γιατί δίνει απόψεις σαν έτοιμο κοστούμι, δεν χρειάζεται να να ενημερωθούμε για να έχουμε άποψη. Απλά κι εύκολα, σαν να ντύνεσαι στο Μπρακούλια.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω με το Θανάση. Ποιος εξυπηρετείται από το μιντιακό και πολιτικό λαϊκισμό, αν όχι ο αποπροσανατολισμός των πολιτών και η στοχοποίηση συγκεκριμένων προτάσεων (που κατασκευάστηκαν για να μισηθούν και να είναι πιασάρικοι σαν τίτλοι);

ανεστης είπε...

Δήμο, ο λαικισμός δεν είναι αποκλειστικότητα μιας παράταξης. Είναι η κατάντια ενός λαού που ξέμαθε (αν ήξερε ποτέ) να σκέφτεται.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα ναι, δε διαφωνώ καθόλου. Ο λαϊκισμός είναι ο ομολογία αδυναμίας να έχουμε πολιτικό λόγο και πολιτική βούληση.

Khlysty είπε...

Το βουλευτολόι λειτουργεί όπως λειτουργεί, διότι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η πολιτική στην Ελλάδα λειτουργεί κληρονομικώ δικαιώματι. Πώς αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, που κληρονομούν έδρες κι αξιώματα, να ασκήσουν σοβαρή πολιτική; Πώς να μην επιδιώξουν να συγκαλύψουν τις αμαρτίες τους και των συναδέλφων τους; Πώς να μην θεωρούν δεδομένα και διαρκώς διευρυνόμενα τα προνόμιά τους; Έτσι έμαθαν, έτσι κάνουν. Το ερώτημα είναι, εμείς γιατί τους διατηρούμε διά της ψήφου μας στη θέση τους και γιατί δεν απαιτούμε, πάλι διά της ψήφου μας, ανανέωση και ποιοτική "βελτίωση" του πολιτικού προσωπικού. Όλα τ' άλλα είναι απλώς συμπτώματα.

ανεστης είπε...

@Khlysty
Ωραίος ο προβληματισμός.
Ο "λαικισμός" λοιπόν λέγεται έτσι επειδή περιλαμβάνει την έννοια "λαός". Ο "λαός" αυτός αδυνατεί να μπει σε προβληματισμούς, η απλοική του σκέψη δεν του το επιτρέπει.
Αυτά ίσχυαν όμως όταν σχηματίστηκε η σύνθεση της λέξης.

Σήμερα ποιό ποσοστό αυτού του "λαού" δεν έχει πρόσβαση σε πηγές πληροφόρησης, σε δυνατότητα παρακολούθησησς τους δημόσιου βίου; Ελάχιστοι. Και οι υπόλοιποι είναι είτε μειωμένης αντίληψης, είτε συναλλασσόμενοι πελάτες των κομματικών γραφείων.

Ο λαϊκισμός δεν θα εξαφανιστεί όσο ο "λαός" παραμένει κομματικός πελάτης και καταναλωτής τηλεθέασης.

Το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι να εξαντληθεί το διαθέσιμο εμπόρευμα (το ρουσφέτι δηλαδή), ώστε και ο ψηφοφόρος να αφήνεται ελέυθερος να κάνει επιλογές σύμφωνα με το αμέσως προσφορότερο κριτήριο, και να ανανεωθεί το πολιτικό προσωπικό με ανθρώπους που να μην προσβλέπουν σε πλουτισμό.

Ξανά δηλαδή φαύλος κύκλος αφού η τωρινή ατιμωρισία εξασφαλίζει οτι δεν θα περάσουμε απο "εκπαιδευτική" διαδικασία.

Άρα τα ζητούμενα απο την πολιτική σκηνή:
Αλλαγή συντάγματος σε σχέση με τις σκανδαλώδεις ασυλίες, διαφάνεια στο δημόσιο βίο (πραγματικό πόθεν έσχεςκαι δημόσια τα διαχρονικά περιουσιακά στοιχεία των δημόσιων λειτουργών), "χρηστή" δημόσια διοίκηση με λογοδοσία.

Καλά, ξυπνάτε με όταν είναι ώρα.