Λάθος τα λέει ο Πάγκαλος;

Πάλι πρόσωπο των ημερών ο Πάγκαλος!

Δηλώσεις κόντρα στις δηλώσεις.

Για κοπρίτες, για διεφθαρμένους πολίτες έναντι διεφθαρμένων πολιτικών, για τους επαναστάτες του 21.

Κάποιος φίλος που κινείται στο χώρο της πολιτικής δημοσιογραφίας, μου λέει οτι ο Θ. Πάγκαλος πάσχει απο ζάχαρο, πράγμα που τον κάνει να έχει μια ιδιαίτερα ευέξαπτη συμπεριφορά.

Αλλά το ζήτημα είναι οτι στις δηλώσεις του αυτές εγώ δεν βλέπω να κάνει λάθος αξιολογήσεις.

Και κοπρίτες δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν που διορίστηκαν για να κάθονται, και διεφθαρμένοι πολίτες υπάρχουν που ψάχνουν να ακριβοπουλήσουν την ψήφο τους και οι επαναστάτες του 21 εκτός μερικών εξαιρέσεων, ήταν αγράμματοι και πάρα πολλοί Αρβανίτες που με δυσκολία μιλούσαν ελληνικά.

Τι διάολο; Ξαφνικά ξεχάσαμε τον Κορδάτο που τα λέει όπως είναι; Είναι δυνατόν σήμερα αριστεροί άνθρωποι να τρελαίνονται επειδή ο Πάγκαλος αποκάλεσε τους επαναστάτες "αγράμματους και αδαείς χωριάτες";

Τι λέτε ρε παλληκάρια; Τις επαναστάσεις ποιοι τις κάνουν δηλαδή; Οι πρυτάνεις και οι πανεπιστημιακοί;

Προς τι λοιπόν όλος αυτός ο ορυμαγδός;

Η φασαρία (και παρατηρώντας και το tweeter μόνο "φετφά" δεν είδα απο αριστερούς σχολιαστές) προέρχεται απο όσους επαναστάτησαν κυρίως για τα όσα έχει πει κατά του ΚΚΕ και από την άλλη, για τη φράση του "μαζί τα φάγαμε".

Και αυτοί (αν εξαιρέσουμε τους οπαδούς του ΚΚΕ που πιστεύουν στο αλάθητο του δόγματος), είναι όσοι πιστεύουν πως ο λαός έχει πάντα δίκιο, πως η εξουσία που εκλέγεται από το φτωχό λαό είναι η μόνη διεφθαρμένη, πως αριστερός σημαίνει και τίμιος και πως αν διαφωνείς με κάποιον ο καλύτερος τρόπος να επιχειρηματολογήσεις είναι να επιτεθείς στα φυσικά του μειονεκτήματα, να τον πεις χοντρό, αχόρταγο.

Ακριβώς όπως Λαζόπουλος και Δελφινάριο.

Ο Πάγκαλος όμως όπως έχω ξαναπεί έχει πιάσει από το μαλλί πριν μερικά χρόνια κάποιες που λούφαραν στη μεταφραστική υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών. Κι όχι μόνο αυτό αλλά σε πολλές άλλες περιπτώσεις έχει αποδείξει οτι δεν τα πάει καλά με την απάτη και τη λούφα. Μερικά χαρακτηριστικά στιγμιότυπα διαβάζω σε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα του βιβλίου του, που παραθέτει ο Τέλλογλου στο Protagon.gr

Μεταξύ τους και τα εξής:

Κοπρίτες Ι Ο Πάγκαλος αποφασίζοντας την αντικατάσταση του καυστήρα του υπουργείου εμπορίου προκάλεσε την τοποθέτηση ενός κόντρα πλακέ. Μία μέρα που επιθεωρούσε τα γραφεία διαπίστωσε ότι το κόντρα πλακέ είχε μία αρκετά μεγάλη τρύπα …και ω του θαύματος εμφανίστηκε μία ανθρώπινη κεφαλή. Κάποιος έμπαινε με τα τέσσερα μέσα στο υπουργείο. Τον άρπαξα αμέσως από τα μαλλιά και τον ακινητοποίησα σε ένα σημείο όπου όποια και αν ήταν η δύναμή του, ήταν αδύνατο να σηκωθεί, να φύγει προς τα έξω ή να μπει προς τα μέσα… Τον ερώτησα το όνομά του και μου είπε ότι ήταν κάποιος τμηματάρχης. Έστειλα λοιπόν ανθρώπους του γραφείου μου που με συνόδευαν και εκάλεσαν όλους τους υπαλλήλους κρατώντας πάντα το θύμα μου από τα μαλλιά, γονατιστό στα τέσσερα, εξεφώνησα λογίδριο. Τους είπα πόσο μεγάλος πρέπει να είναι ο εξευτελισμός κάποιου ο οποίος το σκάει από την δουλειά του με αυτόν τον ποταπό τρόπο και να θαυμάσουν την κατάσταση της πλήρους ανυποληψίας στην οποίο είχε περιέλθει ο ατυχής τμηματάρχης. Στο τέλος του είπα ότι δεν επρόκειτο να τον τιμωρήσω, γιατί αυτό που έπαθε είναι ο,τι χειρότερο μπορούσε να πάθει ένας άνθρωπος που έχει στοιχειώδες φιλότιμο…» (σελ 32)

Κοπρίτες ΙΙ Μετά το τέλος της συνόδου κορυφής στη Ρόδο, ο Πάγκαλος, επειδή πολλά από τα φαγητά είχαν περισσέψει, αποφασίζει να ανοίξει τον μπουφέ στους αστυνομικούς που φύλαγαν τους επισήμους «Δυστυχώς μετά από μιάμιση ώρα περίπου εισέβαλε στο γραφείο μου ο υπεύθυνος για την τροφοδοσία και μου είπε ότι οι αστυνομικοί αφού φάνε συναποκομίζουν τα ως επί το πλείστον ασημένια σκεύη και αποχωρούν… Κατέβηκα αμέσως στην κεντρική είσοδο του καστέλου και όταν είδα να φθάνει μια ομάδα αστυνομικών, τους ρώτησα αν έρχονται από την τραπεζαρία. Μου είπανε ναι και τότε ζήτησα να αδειάσουν αμέσως τις τσέπες τους.

Κατακόκκινοι αναγκάστηκαν να συμμορφωθούν και από τις τσέπες τους έπεσαν αναπτήρες, αλατιέρες, τασάκια, μαχαίρια, πιρούνια και κουτάλια. Μετά από ένα σύντομο σχολιασμό τον οποίο μπορείτε να φανταστείτε και δεν θέλω να επαναλάβω, όταν τους ρώτησα πώς διανοήθηκαν να κάνουν αυτό το πράγμα, μου απάντησαν ότι θεωρούσαν ότι τα μαχαιροπήρουνα ήταν του κράτους και είχαν σκεφτεί να τα κρατήσουν για souvenir…»(σελ 109, 110).

Αν λοιπόν τα παραπάνω δεν δείχνουν ένα πολιτικό που σέβεται το ρόλο του, τι δείχνουν;

Και σημειώστε και το εξής όσοι υπερασπίζεστε δημοκρατικά δικαιώματα: Ο πολιτικός πρέπει να λέει αυτά που σκέφτεται. Αν συμφωνείς τον ψηφίζεις, αν όχι τον απορρίπτεις.

Τι υπερασπιζόμαστε λοιπόν με την κατακραυγή; Την τακτική της κουνέλας και του πολιτικάντη που χαϊδεύει αυτιά;