Όταν ρίχνω νέα εμπι3 στα ipod και τα Zune (διαφορετικές συσκευές για διαφορετικές μουσικές στιγμές και περιστάσεις), φροντίζω να φτιάχνω πάντα σωστά τα tags.
Να είναι τα κομμάτια σωστά χαρακτηρισμένα, να έχουν τα εξωφυλλάκια τους κλπ.
Και μετά φτάνω στο «genre…» Πρέπει να κατατάξω τη μουσική σε ένα είδος.
Ο εφιάλτης μου!
Ο σίγουρος τρόπος είναι να ακολουθήσω τον γενικότερο χαρακτηρισμό της μουσικής βιομηχανίας, αλλά πάλι ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να πω μια μουσική Lo-Fi όταν για μένα είναι απλά chill out ή easy listening...
Τελικά όταν το έψαξα, είδα οτι το όνομα προκύπτει όταν σε ένα μουσικό τεμάχιο έχει γίνει εισαγωγή μουσικής φράσης άλλου παλιότερου (συνήθως) κομματιού με χαμηλής συχνότητας δειγματοληψία. Πήγα πάσο. Lo-Fi; Lo-Fi! Ότι πείτε παιδιά. Ακόμα κι όταν δεν υπάρχει δειγματοληψία...
Τώρα θέλω να μου εξηγήσει κάποιος το Adult Contemporary! Αυτό το κορακίστικο «Σύγχρονο ενήλικο» τι να εννοεί; Ότι ας πούμε σαν τις τσόντες πρέπει να είσαι ενήλικας για να το ακούσεις;
Σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση του Amazon πάντως, στην κατηγορία αυτή ανήκουν (ανάμεσα σε πολλούς), καλλιτέχνες σαν τους Van Morison, Robert Plant, K.D. Lang, Radiohead, Joni Mitchell και πάει λέγοντας.
Λοιπόν; Πόσο πρέπει να είσαι για να εκτιμήσεις τη μουσική της Joni Mitchell και του Van Morrison; Πόσο βαθύ ψυχικό τραύμα μπορεί να σου αφήσει το Moondance αν το ακούσεις σε τρυφερή ηλικία;
Πόσων ετών πρέπει να είσαι για να υπερβείς τους τόνους ίδιων μαζικών κατασκευασμάτων της Pop, των προκάτ μουσικών «κινημάτων» για να φτάσεις στην καθαρή μουσική ματιά των «σύγχρονων ενηλίκων» που όσο νάναι έχουν φαει και τη μισή τους ζωή στο κουρμπέτι;
Η μήπως να είναι η ηλικία του καλλιτέχνη που τον κατατάσσει; Μπα! Είδα και τον Mika εκεί, είδα και την Amy McDonald που φαίνεται κάνουν μουσική για ενήλικες.
Γενικά δεν ψήνομαι, αυτά τα τεμάχια που παραθέτω τα χαρακτηρίζω με πιο δοκιμασμένα ονόματα, φαντάζομαι πως δύσκολα θα βρεθώ σε θέση να επιθυμώ να ακούσω κάτι «σύγχρονα ενήλικο» γιατί κατά τα άλλα τούτους εδώ τους ακούω συνεχώς.
3 σχόλια:
Θες να ακούσεις κάμποσα άλλα εμδιαφέροντα genre tags; Americana, Post Alternative, Funereal Doom Metal, electro-intustrial, black-n-roll και πάει λέγοντας. Στην ουσία με τον όρο Adult Contemporary, προφανώς, εννοείται ότι η μουσική αυτή είναι λίγο πιο "σοβαρή" για να ακουστεί από πιτσιρίκια. Επίσης, ο όρος lo-fi υποδηλώνει μουσική που στην παραγωγή της δεν δώθηκε και πολύ μεγάλη σημασία, είτε λόγω έλλειψης χρημάτων, είτε εσκεμμένα από τον καλλιτέχνη: π.χ. οι περισσότεροι black metal δίσκοι χαρακτηρίζονται ως lo-fi, καθώς τα συγκροτήματα χρησιμοποιούν χαμηλής ποιότητας παραγωγή, έτσι ώστε να είναι troo και kvlt (γ' αυτά θα μιλήσουμε άλλη φορά), ενώ οι δίσκοι των U2 είναι σαφώς hi-fi...
Τα Americana κλπ τα καταλαβαίνω άσε που τελευταία ακούω και πολλά τέτοια, προτείνω να ακούσεις by the way τον τελευταίο δίσκο του Levon Helm (κάποτε Band) με τίτλο Dirt Farmer.
Αλλά τα παρανοικά Doom Metal κλπ εκτός απο τα φτιάχνουν υποκατηγορίες απο φάνς δεν ξέρω αν πραγματικά έχει κάποιο νόημα. Τι λες κι εσύ;
Ενίοτε οι υποκατηγορίες έχουν νόημα (π.χ. το funereal doom metal ΕΙΝΑΙ διαφορετικό από το "τυπικό" doom). Κατά τα λοιπά, ναι, είμαι μαζί σου και προσθέτω ότι πολλά από αυτά είναι εφευρέσεις των μουσικών δημοσιογράφων που επιχειρούν -συνήθως ατυχώς- να πρωτοτυπήσουν...
Δημοσίευση σχολίου