Μεθεόρτια Μελαγχολία

Πολύ δύσκολη η επιστροφή στο γραφείο μετά τις γιορτές! Ειδικά αν έχεις περάσει καλά, έχεις ξενυχτήσει, έχεις πιει (και φαει) τον άμπακο, έχεις περάσει καλά με φίλους και παρέες, έχεις ακούσει πολύ καλές μουσικές, είδες καλές ταινίες, παραστάσεις, έκανες βόλτες.

Σταχυολογώ μερικά πράγματα ανάμεσα σ’ αυτά που έκανα και μου άρεσαν:

Είδα τους “Jumpin’ Jive” (γλέντι τρελλό με swing και ρεστα!!!) στο Half Note (σταθερά πολιτισμένο sevice).

Έπαιξα «Assassin’s Creed” στο Playstation 3 που αγόρασα (κόλλησα με τα γραφικά!)

Είδα το “Michael Clayton” με τον Clooney (ταινιάρα εξορισμένη σε μίζερες αίθουσες όπως το Odeon Cineφίλοι στο Μαρούσι). Ποτέ δεν κατάλαβα ποιος τους είπε πως το σινεφίλ κοινό είναι μαζοχιστές που γουστάρουν αίθουσες με ανύπαρκτο κλιματισμό, τσουρούτικες οθόνες και καθίσματα τύπου «-Χαμηλώνετε λίγο γιατί δεν βλέπω; -Δεν γίνεται, γιατί μετά δε θα βλέπω εγώ».

Είδα το πολυδιαφημισμένο και εντυπωσιακό (αλλά χλιαρό σαν αποτέλεσμα) «I Am Legend» με τον Will Smith, το πολύ καλό American Gangster (η φωτογραφία θα πάει για Οσκαρ) και το «νιανιά» αλληγορικό «Αστέρι του Βορρά» στο Kosmopolis με τα «χορευτά» ασανσέρ (αν δεν τα έχεις μάθει -μήνες τώρα- μπορεί και να νομίσεις οτι πέφτεις, επιμένουν να μην τα διορθώνουν και δεν υπάρχει κι ένα άνθρωπος να τους το πεις, πήγα να το πω σε ένα υπόλοιπο-απο-σεκιουριτά και εισέπραξα την απάντηση «σας φαίνομαι για τεχνικός κύριε»; Όπα ρε μεγάλε, sorry κιόλας!). Ακόμα δεν έμαθαν τα παλικάρια να λειτουργούν τα cineplex και τα Mall!

Πήγα στο πολύ όμορφο Public στο Σύνταγμα (πολύ καλή ποικιλία σε βιβλία)

Έπαιξα μετά από πολύ καιρό χαρτιά (για το καλό!) και κέρδισα (για καλό; Θα δείξει...).

Τσιμπούσια σε σπίτια φίλων, αφορμές για συνεύρεση με όσους γουστάρεις κι αγαπάς.

Ανακάλυψα το πολύ καλό Single Malt «Superstition – Isle of Jura» και το κόκκινο Robust του Καρυπίδη (ιδανικό κρασί για κρεατικά)

Ξαναείδα σε DVD το κορυφαίο «Big Lebowski» των Κοέν και το (ξανα)χάρηκα.

Απόλαυσα τη σχετικά άδεια Αθήνα.

Δεν γούσταρα καθόλου:
Την παράσταση «Φούστα - Μπλούζα» των Ρέππα – Παπαθανασίου, παραλίγο να φύγω στη μέση.

Την Πρωτοχρονιά στο Ζαχαράτο (μία από τα ίδια τα περσινά αλλά επιπλέον σε μπουζουκομάγαζο με ΑΙΣΧΡΟ σέρβις).

Πλήρωσα ένα πανάκριβο Vintage Port που αποδείχτηκε «αρπαγμένο» με χαλασμένο φελλό.

Επιβεβαίωσα ότι ακόμα και σε μια άδεια Αθήνα και ανεξαρτήτως εορτών και αργιών πάντα θα υπάρχουν οι μαλάκες οδηγοί και τα ραμολιά που περνάνε με κόκκινο (που δεν το βλέπουν επειδή είναι 80 και βάλε).

Λυπήθηκα όσους έπρεπε να περάσουν γιορτές μόνοι, βλέποντας την θλιβερή μας τηλεόραση όπου σε μια φευγαλέα ματιά συνάντησα να προβάλλεται ο Ψωμιάδης σαν «ανατρεπτικός πολιτικός»!!!

Περίμενα μισή ώρα σε ουρά για –κρατηθείτε- βασιλόπιτα από τον Τερκενλή στο Χαλάνδρι! (α ρε στερημένοι που είμαστε οι Αθηναίοι, κι εγώ μαζί. Ανακηρύξαμε σε σύγχρονα landmarks τα μεγαλοζαχαροπλαστεία!).

Μου μένουν ακόμα για τις επόμενες μέρες:
Τραπέζωμα στου Γιάννη
«Ζυγός» για Ζουγανέλη, Σταρόβα, Μπουλά κλπ δυνάμεις
Τα 100 τσιγγάνικα βιολιά στο Badmington
Η ταινία «Ορφανοτροφείο»

Και η επαναφορά στην καθημερινότητα θα έχει ολοκληρωθεί...
(Όχι δεν πήγα ούτε σκοπεύω να πάω στην Αράχωβα)