Εδώ το iPad, εδώ το HTC HD2, που είναι ο παππάς;

Έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον τη δημοσιότητα για την παρουσίαση του iPad που παρουσίασε η Apple πριν από 10 μέρες, που αυξανόταν καθώς ένα σωρό απογοητευμένοι γκατζετο-σπασίκλες έκαναν παράπονα επειδή η συσκευή έτσι όπως θα κυκλοφορήσει είναι μακριά από αυτό που θα ήθελαν.

Πριν όμως πω κι εγώ μια γνώμη για το ipad, θέλω να σας πω ότι πρόσφατα στο ταξίδι μου αγόρασα ένα καινούριο «τηλέφωνο / pda».

Το HTC HD2 που υποτίθεται ότι είναι μια συσκευή που σε απαλλάσσει από την ανάγκη χρήσης γραφίδας, που είναι η μόνιμη κατάρα των άθλιων Windows Mobile. Όσο κι αν προσπάθησαν οι Ταϊβανοί να κρύψουν το μίζερο interface κάτω από το λογισμικό Sense που εν πολλοίς πραγματικά κρύβει τα windows, σε πολλές περιπτώσεις είσαι υποχρεωμένος να προσπαθείς να πετύχεις μια κουκίδα, φτιαγμένη για να επιλέγεται με γραφίδα, με το δάχτυλο. Σαν να προσπαθείς να σημαδέψεις μύγα με ψαροτούφεκο.

Και επιπλέον όλες οι εφαρμογές που αυτή τη στιγμή είναι διαθέσιμες για τα ετοιμοθάνατα windows mobile βασίζονται στη γραφίδα, άρα είναι άχρηστες για τη συσκευή που ΔΕΝ αναγνωρίζει πάτημα γραφίδας! Άρα αχρηστες και τα μέχρι τώρα προγράμματα. Η δε τραγική Microsoft δημιούργησε κι ένα ελληνικό «κατάστημα» εφαρμογών (marketpace) όπου διατίθενται 3-5 προγράμματα -και πάλι για γραφίδα- (στο αμερικάνικο είναι περισσότερα αλλά η MS σε υποχρεώνει να βλέπεις μόνο το minimal ελληνικό!!!).

Γιατί δεν πήρα iphone που έχει εκατοντάδες χιλιάδες εφαρμογές στο ηλεκτρονικό της κατάστημα; Μόνο επειδή δεν μου αρέσει η «κλειδωμένη» φιλοσοφία που αποφασίζει αντί για σένα το τι εφαρμογή θα βάλεις στο τηλέφωνο (υποχρεωτικά μέσω itunes). Δεν μου άρεσε το ότι θα έπρεπε να πληρώνω 100ευρώ για ένα πρόγραμμα πλοήγησης χωρίς να έχω τη δυνατότητα να τη δοκιμάσω.

Συμπέρασμα: Την πάτησα! Έχω ένα τηλέφωνο πολύ καλό σε χαρακτηριστικά, ελεύθερο σε «πειράγματα» και τροποποιήσεις, αλλά «ανάπηρο», άχρηστο. Ανακάλυψα -κάπως αργά- ότι μια συσκευή είναι τόσο χρηστική όσο σου επιτρέπουν οι εφαρμογές και τα προγράμματά της. Όσο περισσότερα προγράμματα διαθέτει, τόσο πιο πολύ τη χρησιμοποιείς και άρα τόσο πιο γρήγορα «αποσβένεις» το κόστος της.

Όταν λοιπόν η Apple αποφάσιζε να κυκλοφορήσει το iPad σαν ένα μεγάλο iPhone και όχι σαν ένα αντικαταστάτη laptop ή netbook, με έλλειψη θύρας USB, με έλλειψη flash για τις προχωρημένες ιστοσελίδες και με έλλειψη multitasking ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Δεν ήθελαν έναν υπολογιστή αλλά μια mutimedia συσκευή που είναι ιδανική για βλέπεις ταινίες, να διαβάζεις βιβλία, να παίζεις παιχνίδια. Αλλά μόνο ότι διακινείται από το iTunes. Αυτό που θέλουν αυτή τη στιγμή τα τσακάλια (με την καλή την έννοια) της εταιρίας, είναι να πουλήσουν ακόμα περισσότερα προγράμματα, παιχνίδια, βιβλία από το κατάστημα iTunes. Εκεί είναι σήμερα το χρυσωρυχείο της Apple. Οι εκατοντάδες χιλιάδες προγράμματα (εισπράττουν το 30% από κάθε πώληση εφαρμογής), η τεράστια βιβλιοθήκη, δισκοθήκη, ταινιοθήκη.

Θέλουν να πάνε ακόμα πιο μακριά την επιτυχία του iPhone που έγινε η χήνα που γεννάει κέρδη και έβαλε την εταιρία επικεφαλής μια ολόκληρης βιομηχανίας. Ένα σωρό κόσμος αυτή τη στιγμή ασχολείται να φτιάχνει προγράμματα για το iPhone (και θησαυρίζει).
Και θα το πετύχει επειδή το σχετικά χαμηλό κόστος της συσκευής (σε σχέση με αυτό που θα ήταν αν ενσωμάτωνε όλα όσα θα ήθελαν οι geeks) θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την πελατειακή βάση.