Η κρίση θα έχει και θετικά!

Καλά οι νεότεροι δεν τα ζήσαμε (πόντος!) αλλά έχω ακούσει οτι οι παλιότεροι έξοχα περνούσαν με τις μαζώξεις στα σπίτια, τις λεγόμενες και «βεγγέρες».

Βέβαια αυτά γινόταν σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα χιλιάδες εστιατόρια - μπαρ – θέρετρα – πίστες –κλαμπ, κρασί γιοματάρι κοκκινέλι υπήρχε, μεζέδες και ηλεκτρόφωνο με δίσκους. Και χτυπήματα τακουνιών στα μωσαϊκά

Και ο όρος «γλεντζές», οι στίχοι «δεν πάω σπίτι μου απόψε», «εγώ θα κόψω το κρασί» ήταν δημιουργίες μιας κοινωνίας που έβγαινε από πόλεμο και ταλαιπωρία. Νεόπλουτοι δεν υπήρχαν πολλοί εκτός από τους μαυραγορίτες που φτιάχτηκαν στην Κατοχή, αλλά αυτές οι «μαζώξεις» που με λίγα έξοδα δημιουργούσαν πολύ κέφι, έφερναν πιο κοντά τον κόσμο, τις παρέες.

Ρε, λέτε μέσα στη μαύρη κρίση να υπάρχουν κρυμμένα και θετικά;