Την προσοχή σας παρακαλώ! Δεν είμαστε ζητιάνοι

«Την προσοχή σας παρακαλώ! Δεν είμαστε ζητιάνοι κυρίες και κύριοι, η ανάγκη μας έκανε. Έχουμε βγει και στον κύριο Παπαδάκη και στον κύριο Χαρδαβέλλα κι έχουμε και χαρτιά ελεγκτών που λένε πως είμαστε σε άμεση ανάγκη να εισπράξουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις της Γερμανίας αλλοιώς θα πρέπει να πάμε μετανάστες στην Παταγωνία να αγωνιστούμε για ασυλία ».
Αν δηλαδή μας πληρώσουν, μετά δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα. Θα μας φτύνουν και θα λέμε οτι ψιχαλίζει. Βρίσε μας, κάνε μας ρεντίκολο αλλά δώσε και κανένα φράγκο ρε θείο... Έτσι στο τζάμπα που πάς;

Διότι αυτή η μαζική ψύχωση που μας οδηγεί να θυμηθούμε τις πολεμικές αποζημιώσεις τώρα που αυτοί που μας πρόσβαλαν είναι Γερμανοί, φτιάχνει ακόμα ένα στερεότυπο για τη φυλή μας απο αυτά που γράφουν οι απανταχού εξυπνάκηδες δημοσιογράφοι τύπου Jeremy Clarkson για να γελάνε οι αναγνώστες τους. Ειδικά σε έντυπα που η ύλη τους είναι «βαριά» μια χαρά χωράνε αυτά τα χαριτωμένα με τα στερεότυπα τύπου "Είναι ένας Γερμανός, ένας Εβραίος κι ένας Πόντιος...", ή "το μουστάκι στων Ελληνίδων".

Αν τώρα τα χαριτωμένα κειμενάκια και τα παιχνιδιάρικα εξώφυλλα τα είχε γράψει κανένας Σκωτσέζος εκεί τι όπλα θα είχαμε που δεν μας χρωστάνε; Μόνο ένα παλιό ανέκδοτο: Γιατί οι Σκωτσέζοι φοράνε κίλτ; Επειδή οι προβατίνες μόλις άκουγαν το φερμουάρ του παντελονιού έφευγαν.
Άντε να κάνεις δουλειά με τέτοια όπλα...

Ευτυχώς λοιπόν που μας την έπεσαν οι Γερμανοί. Ευτυχώς που μας την έπεσαν γενικώς. Τώρα θα οργιάσουν τα blogs και τα fora με τα ξένα κέντρα, με διεθνείς συνωμοσίες με μπουκοτάζ στα Lidl(!). Και μετά θυμωμένοι θα μπούμε στο VW μας και θα φύγουμε σπινιάροντας.

Το χρειαζόμασταν αυτό το ηλεκτροσόκ για να ξαναδούμε πόσο καραγκιόζηδες είμαστε.

Ναι στη "νέα ελληνική επανάσταση"

Όπως γράφω και στο φίλο Βιολόγο στο αποκάτω πόστ, τον λίγο καιρό που εργαζόμουν στα γραφεία μιας πολυεθνικής στη Γερμανία, οι γερμανοί συνάδελφοι ήταν αυτοί που έλειπαν περισσότερο απο τη δουλειά. Ήταν αυτοί που έκαναν τις περισσότερες κοπάνες με άδεια γιατρού (που θεωρείται κάτι σαν «κατεκτημένο δικαίωμα στην αρρώστια»).

Αυτό είναι τεκμηριωμένο και στατιστικά. Τα νούμερα είναι στη διάθεση όποιου επιθυμεί να τα αναζητήσει. Άρα δεν είναι η εργατικότητα των ελλήνων το θέμα μας. Ή τουλάχιστον όχι αυτή των ελλήνων του ιδιωτικού τομέα. Γιατί ο έλληνας του τεράστιου δημόσιου τομέα ακόμα κι αν δεν είναι εκ προοιμίου τεμπέλης μετατρέπεται σταδιακά σε τέτοιον.

Υπάλληλοι της Βουλής είναι αυτοί με τα 6.000 ευρώ μηνιαία, οδηγοί στην Εθνική Τράπεζα είναι αυτοί που καθαρίζουν 5.000 ευρώ το μήνα, πρώην στρατιωτικοί των γραφείων είναι αυτοί με τις συντάξεις στα 45 τους, οι δημόσιοι υπαλληλοι είναι που παίρνουν άδεια απο τη σημαία κάθε ημιαργία και εργάσιμη «γέφυρα». Το ίδιο το κομματικό κράτος που έστησε αυτή τη «μαύρη τρύπα» για να φροντίζει τους δικούς του, είναι αυτό που αμοίβει με επιδόματα για να κλέβει τα ασφαλιστικά ταμεία και να μην αναγκάζεται να πληρώνει εισφορές στο σύνολο των αποδοχών.

Αυτοί οι ίδιοι είναι που έχουν την πισινή να κάνουν απεργία, να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις, να λείπουν με πληρωμένα μεροκάματα για λόγους συνδικαλιστικούς. Εμείς οι υπόλοιποι ποτέ δεν «καταφέραμε» (λες κι αυτό είναι ζητούμενο) να κάνουμε παντιέρα την κομματική μας ταυτότητα. Επειδή δεν ανήκουμε σε κόμματα αλλά κι επειδή δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα. Που πολλές φορές φαίνεται οτι το ένα φέρνει αυτόματα και το άλλο.

Ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα -που μαραζώνει και ρημάζει σήμερα και του κατάσχουν και τον ΦΠΑ- πληρώνει κανονικότατα (με τον εργοδότη του) πλουσιοπάροχες εισφορές στον ασφαλιστικό του οργανισμό. Δικαιούται με τα χρήματα που πληρώνει, όχι μόνο περίθαλψη επιπέδου ξενοδοχείου 5 αστέρων αλλά και να βγει σε σύνταξη στα 55 του.
Ούτε κάνουν κουβέντα οι πολιτικοί μας για τους κομματικούς φίλους / σπόνσορες-επιχειρηματίες που χρωστάνε δισεκατομμύρια σε ΙΚΑ επειδή δεν ολοκληρώθηκε η μηχανογράφηση του ΙΚΑ και δεν μπορούν να τους βρουν (η οποία μηχανογράφηση δεν έγινε επειδή κέρδισε τον διαγωνισμό ο Κόκκαλης κι έτσι χτυπήθηκαν οι νταβατζήδες).

Γιατί όλοι αυτοί που επιχειρηματολογούν υπέρ του αυξημένου ηλικιακού ορίου (κι εσύ κύριε Παπανδρέου που επικαλέστηκες το αυξημένο προσδόκιμο ζωής), δεν σκέφτονται με όρους ιδιωτικού τομέα που προσπαθεί να απαλλαγεί απο όσους πέρασαν τα πενήντα τους κι έγιναν «αντιπαραγωγικοί», αλλά με όρους δημοσίου -και πάλι- που εξασφαλίζει ισόβια ασυλία σε ένα γραφείο.

Η γερμανική οικονομία άλλωστε δεν είναι γερή επειδή έχει εξηντάρηδες να εργάζονται σε φάμπρικές (που δεν έχει), αλλά επειδή ΕΧΕΙ φάμπρικές, βιομηχανική παραγωγή δηλαδή ακόμα κι αν εκεί εργάζονται αλλοδαποί (για να μπορούν να ασθενούν οι υπόλοιποι γερμανοί).

Φάμπρικες κι ένα νοικοκυρεμένο δημόσιο που δεν είναι μαύρη τρύπα σε όσες εισφορές κι αν μαζεύονται απο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Οι αλλοδαποί λοιπόν εκεί παίρνουν άδεια εργασίας, υπάρχει ζήτηση για δουλειά και επομένως για ασφαλιστικές εισφορές και φορολογητέο εισόδημα κι άρα δεν είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα όσο εδώ που τους κρατάμε στην παρανομία και την ανασφάλιστη εργασία.

Τα λέω αυτά επειδή με όλη τη φιλολογία απο τα ευρωπαικά ΜΜΕ, την πίεση απο την Ευρώπη Ένωση κι όλη τη φιλολογία περι αναγκαιότητας «μέτρων», έχουμε χάσει το μπούσουλα, ετοιμαζόμαστε και πάλι να απωλέσουμε τα αυτονόητα, να θυσιάσουμε το λάθος κριάρι.

Ούτε αύξηση ΦΠΑ ούτε αύξηση ορίων ηλικίας χρειάζεται, αναθεώρηση του ελληνικού κράτους χρειαζόμαστε, μια νέα ελληνική επανάσταση που μας προτείνουν οι ίδιοι οι Γερμανοί μέσω της Die Zeit (Griechenland braucht eine Revolution).

Πάγος στην επιστροφή του ΦΠΑ!

Μέρες απόλυτης οικονομικής ένδειας και κοίτα τώρα τι θυμήθηκα...

Θα το θυμάστε κι εσείς, πριν μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα ελληνοδοξαστικό κειμενάκι γραμμένο από κάποιον Ελληνάρα με τίτλο «Γιατί γουστάρουμε που είμαστε Έλληνες και πρέπει να το θυμόμαστε που και που...».

Το είχε πιάσει τότε (καλοκαίρι του 2007) και είχα σκαρώσει μερικές απαντησούλες σε κάθε «δοξάστε». Αν αυτό το κείμενο ξαναδιαβαστεί σήμερα, θα εξηγήσει πολλά για το πως φτάσαμε μέχρι εδώ...

Και που είναι το «εδώ»;

Σήμερα με επείγουσα προσωρινή εγκύκλιο (που προαναγγέλλει την έκδοση κανονικής) ειδοποιούνται οι εφορίες και όλοι οι εμπλεκόμενοι πως παγώνει η επιστροφή ΦΠΑ στις επιχειρήσεις! ΦΠΑ που έχει προπληρωθεί από επιχειρήσεις και που περιμένουν την επιστροφή του ποσού για να κινηθούν, να πληρώσουν μισθούς...

Η κυβέρνηση αποφάσισε να σκοτώσει ότι είχε μείνει από εμπορική δραστηριότητα
Τίτλοι τέλους...

Μετανοείτε! Έρχονται τα φρουτάκια (και το τέλος του κόσμου)!

Λοιδωρείται απο ορισμένα στόματα η απόφαση της κυβέρνησης να νομοθετήσει / νομιμοποιήσει τα "φρουτάκια".
Από στόματα που μια ζωή έχουν εύκολη την ανέξοδη κριτική. Η κριτική φυσικά είναι ανέξοδη, η απαγόρευση όμως δεν είναι.

Πρόστιμο 30.000 ευρώ την ημέρα πληρώνουμε εδώ και πολύ καιρό, επειδή το Ελληνικό κράτος παρουσιάστηκε ανίκανο να χωρίσει δύο γαϊδουριών άχυρα, να ξεχωρίσει τα τεχνικά από τα ψυχαγωγικά ηλεκτρονικά παιχνίδια

Επειδή οι «δημόσιοι λειτουργοί» μας μπλέχτηκαν σε μια περιπέτεια από τότε που για αντιμετωπίσουν την παράνομη μετατροπή των ψυχαγωγικών παιχνιδιών σε τυχερά (φρουτάκια), απαγόρευσαν συνολικά την ύπαρξη των μηχανημάτων και επιχείρησαν να κλείσουν και τα internet cafe! Για να αντιμετωπίσουν δηλαδή τον πονοκέφαλο έκοψαν το κεφάλι.

Τώρα όλοι αυτοί που φωνάζουν επειδή θα μπει ένας κανονισμός και θα υπάρχει μια σχετική ρύθμιση τι υπερασπίζονται ακριβώς;

Αν δεν κάνω λάθος τυχερά παιχνίδια υπάρχουν ήδη και μάλιστα σε ένα εξαιρετικά εκτεταμένο δίκτυο πρακτορείων. Όσοι από τους συμπολίτες μας αποφασίζουν οτι θέλουν να ενισχύσουν μέσω του τζόγου τα κρατικά (ακόμα) έσοδα του ΟΠΑΠ, είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Ή μήπως αυτές οι «αριστερού τύπου» φωνές αρνούνται στον πολίτη το δικαίωμα επιλογής; Είναι οπαδοί της κρατικής κηδεμονίας για το που έχει δικαίωμα να ξοδεύει τα κέρματά του ο καθένας; Η μήπως δεν υπερασπίστηκαν ποτέ το δικαίωμα του καπνιστή στο τσιγάρο; Και γιατί αυτό είναι διαφορετικό;

Υπερασπίζονται μήπως το συνεχιζόμενο σκάνδαλο του να εξανεμίζεται τόσο δημόσιο χρήμα σε ένα πρόστιμο;

Ή μήπως είναι αρκετό το να υποκρινόμαστε πως δεν τρέχει τίποτε επειδή απλά δεν βλέπουμε τα κάθε είδους «φρουτάκια» γύρω μας ενώ είναι παντού στο διαδίκτυο όπου ο καθένας μπορεί να παίζει πολλαπλάσια ποσά μέσω πιστωτικής κάρτας;

Σε πολλές χώρες του εξωτερικού έχω δει τέτοιες «μηχανές» σε cafe bar (συνήθως επιτρέπονται μία ή δύο όπου σερβίρονται αλκοολούχα και άρα απαγορεύεται η είσοδος σε μικρές ηλικίες) και δεν είδα καμία καταστροφή. Αντίθετα είδα κόσμο που ήξερε πολύ καλά τις πιθανότητες κέρδους και το πόσο «πληρώνουν» οι μηχανές, είδα κόσμο να έχει απομυθοποιήσει το τζόγο.

Εδώ πάλι, οι ίδιες πουριτανικές «φωνές» δεν λένε κουβέντα για το οτι ανήλικοι έχουν πρόσβαση σε αλκοόλ, σε πρακτορεία τυχερών παιχνιδιών (όπου ΑΚΟΜΑ δεν έχει τοποθετηθεί εμφανής ένδειξη για σχετική απαγόρευση).

Μερικές φορές αυτή η έλλειψη μέτρου σε ένα τόσο απλό θέμα είναι αρκετή για να καταλάβεις την υποκρισία πίσω από τη γενικότερη συζήτηση.

Η κρίση θα έχει και θετικά!

Καλά οι νεότεροι δεν τα ζήσαμε (πόντος!) αλλά έχω ακούσει οτι οι παλιότεροι έξοχα περνούσαν με τις μαζώξεις στα σπίτια, τις λεγόμενες και «βεγγέρες».

Βέβαια αυτά γινόταν σε μια εποχή που δεν υπήρχαν τα χιλιάδες εστιατόρια - μπαρ – θέρετρα – πίστες –κλαμπ, κρασί γιοματάρι κοκκινέλι υπήρχε, μεζέδες και ηλεκτρόφωνο με δίσκους. Και χτυπήματα τακουνιών στα μωσαϊκά

Και ο όρος «γλεντζές», οι στίχοι «δεν πάω σπίτι μου απόψε», «εγώ θα κόψω το κρασί» ήταν δημιουργίες μιας κοινωνίας που έβγαινε από πόλεμο και ταλαιπωρία. Νεόπλουτοι δεν υπήρχαν πολλοί εκτός από τους μαυραγορίτες που φτιάχτηκαν στην Κατοχή, αλλά αυτές οι «μαζώξεις» που με λίγα έξοδα δημιουργούσαν πολύ κέφι, έφερναν πιο κοντά τον κόσμο, τις παρέες.

Ρε, λέτε μέσα στη μαύρη κρίση να υπάρχουν κρυμμένα και θετικά;

Greeks, the Emperors of the Universe...

Αυτό το σχόλιο μου λένε δημοσιεύτηκε στο site της Wall Street Journal. Δεν ξέρω αν είναι έτσι αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει το οτι το υπογράφει μπουχτισμένος Έλληνας.

As an American student of tribal programming, I can assure the world-wide public that the much discussed Greek problems are neither financial nor political. They are genetic.

DNA programming is such that every Greek is committed to two self-evident truths. First, that he alone deserves to be Emperor of the Universe and, second, that out of sheer envy, everyone else conspires to prevent him from assuming his rightful position.

The above conviction makes all Greek societies initially dysfunctional and eventually chaotic. In the Fifth Century BC, after the Greeks managed to keep Iran out of Europe, they launched a civil war that destroyed both Athens and Sparta. In the Sixth and Seventh Centuries AD, shortly after the Romans presented the Greeks with an Empire, the recipients launched a series of civil wars which led to the capture of Constantinople by the Latins in 1204 AD and then to the fall of the Byzantine Empire to the Ottomans in 1453 AD. In the 1820s AD, while fighting their Independence War against the Ottomans, the Greeks, true to their genetic programming, also fought not one but two civil wars over a question that resonates loud and clear today. Namely, who will get his hands on the proceeds of the first international loan secured by the embattled state.

The European Union insists that ailing Greece must institute fiscal discipline, transparency, accountability and an independent Statistical Service that won't fiddle the books. To Greek ears this is pointless blather. In his heart, every Greek wants the EU to concede the self-evident. Specifically, that every single Greek deserves to be Emperor of the Universe. This being given, the EU is duty bound to keep the tribe of Emperors in the life-style to which they've been accustomed.

If the EU fails to perform its duty, it will confirm what every Greek has always known: that everyone who is not a Greek is a barbarian, and that all barbarians envy the Chosen People.

Basil Coukis

Βασίλη Κούκη καλά τα λες αλλά παίρνεις ως δεδομένο το οτι το ελληνικό DNA σώζεται αναλλοίωτο απο την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Χωρίς να έχεις άδικο στα επι της μιζέριας, κακοδαιμονίας και αντιπαλότητας, η εξήγηση είναι πιο πολύπλοκη απο το DNA...

Εν τω μεταξύ...

στη λαική αγορά της Βαλένθια...

Βλέπετε κάτι περίεργο σ' αυτή την εικόνα;

Βλέπετε σ' αυτή την εικόνα κάτι που να σας κάνει εντύπωση;
Βλέπετε κάτι που σας ξενίζει;

Είδατε πόσο έχουμε εξοικοιωθεί με την κακογουστιά, με τον οπτικό θόρυβο; Είδατε πως συνηθίσαμε σ' αυτή την αισθητική μόλυνση; Είδατε πως βλέπουμε ΑΥΤΟ σαν φυσιολογικό και μας φαίνονται τα graffiti των παιδιών που μεγαλώνουν σε τούτη την πόλη ως βανδαλισμοί;

Είδατε πως η έλλειψη μέτρου οδηγεί νομοτελειακά στην αυτοκαταστροφή; Γιατί δεν πιστεύω όσοι τοποθέτησαν το ταμπελάκι τους (για να μη χάσουν τα ευρουδάκια οποιου πιθανού πελάτη) να νομίζουν οτι λειτουργεί αυτό το κατάντημα, οτι θα βρει κάποιος το σήμα τους σ' αυτή την "μαγική" εικόνα.

Να δω ποιός πολιτικός, δήμαρχος, νομάρχης, ποιός "άρχων" με μεταλλικά σφαιρίδια θα αποφασίσει να βάλει ένα τέλος σε τούτο το τριτοκοσμικό αίσχος...

Πάλι ο μισθωτός θα πληρώσει...

Προς το παρόν οι εξαγγελίες μόνο «φοβερίζουν» τη φοροδιαφυγή. Συγκεκριμένα πράγματα για το πώς θα πιαστεί δεν έχουμε ακούσει.
Τα «μέτρα» λοιπόν θίγουν και πάλι κυρίως τους μισθωτούς. Είναι η μόνιμη εύκολη λύση, αφού φορολογούνται στην πηγή και δεν έχουν off-shore και δεν μπορούν να αμείβονται με «μαύρα». Η αγελάδα!

Είναι οι ίδιοι που πληρώνουν μέχρι σήμερα όλα τα σπασμένα, είναι αυτοί που κουράστηκαν να πληρώνουν (μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει), ένα σκασμό χρήματα σε φόρους και ασφάλιση. Και τα πληρώνουν σε ένα κράτος κι ένα ασφαλιστικό σύστημα που δεν τους προσφέρει το παραμικρό. Που πρέπει να πληρώνουν επιπλέον για όσα στην υπόλοιπη Ευρώπη θεωρούνται δεδομένα (κι ας μην είναι «σοσιαλιστικές» κοινωνίες).

Αυτό το ανάπηρο κράτος που συντηρείται χάρη στους φόρους των «δουλοπάροικων» είναι όχι μόνο ανίκανο να παρέχει τα ελάχιστα, να πιάσει τη φοροδιαφυγή, αλλά είναι και βαθύτατα διεφθαρμένο. Σε όποιο τομέα και να ψάξουμε, από τους αρουραίους που ροκανίζουν τεράστια ποσά στη δημόσια υγεία, μέχρι τη διαχείριση των καυσίμων των ενόπλων δυνάμεων, το ποσό που εξανεμίζεται είναι τεράστιο. Και σ’ αυτή τη κρατική μηχανή που είναι ανίκανη να ανταποκριθεί στο ρόλο της αλλά έχει οργανώσει μια χαρά το πώς θα γίνονται οι κομπίνες και πως θα ρέει το λαδι, έρχεται τώρα το αναγκαίο «πάγωμα» των μισθών.

Τη φτιάξατε την εξίσωση; Ένα κράτος που ακόμα δεν γνωρίζει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά που γνωρίζει το βαθμό της αυξανόμενης διαφθοράς, μειώνει τις αποδοχές των υπαλλήλων του. Χωρίς (αυτό το κράτος) να έχει ανακαλύψει τρόπο να εποπτεύει, να ελέγχει, να μετράει, να υπηρετεί το σκοπό του.

Όταν -για παράδειγμα- η ύφεση, η αυξημένη ανεργία θα οδηγήσουν τους περισσότερους σε αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς με αποτέλεσμα να αρχίσουν να ανεβαίνουν οι πωλήσεις των φθηνών προϊόντων, τι θα συμβεί σε μια αγορά που δεν διαθέτει συστηματικούς ποιοτικούς ελέγχους, που ακόμα κι όταν προκύπτει ένα κρούσμα, η συνέχεια χάνεται στην αδιαφάνεια και στη διαφθορά των κρατικών υπαλλήλων;

Πείτε μου τώρα εσείς τι περιμένετε πως θα συμβεί; Θα μειωθεί ή θα αυξηθεί η διαφθορά; Θα μειωθεί ή θα αυξηθεί η κρατική αποτελεσματικότητα; Θα μειωθεί τελικά ή θα αυξηθεί η κοινωνική συνοχή;

Θα προσπεράσω το παρα-ειπωμένο «πατριώτης σήμερα είναι αυτός που πληρώνει τους φόρους του». Και θα το προσπεράσω όχι γιατί δεν είναι αλήθεια, αλλά γιατί δείχνει σε τι κατάντια έχουμε φτάσει, να δεχόμαστε ότι για όσους έχουν τη δυνατότητα, η καταβολή φόρων είναι μια καθαρά εθελοντική υπόθεση. Το παραδεχόταν μάλιστα και η καμπάνια επί ΝΔ που μας (παρα)καλούσε να αποκτήσουμε "φορολογική συνείδηση"!

Η κυβέρνηση ξέρει ότι προσπαθεί να μεταφέρει νερό με κοφίνι. Και προσπαθεί να αυξήσει το νερό που πρέπει να μεταφερθεί. Χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτε να βουλώσει τις τρύπες. Που όχι μόνο δεν μειώνονται αλλά και μεγαλώνουν.

Εδώ το iPad, εδώ το HTC HD2, που είναι ο παππάς;

Έβλεπα με πολύ ενδιαφέρον τη δημοσιότητα για την παρουσίαση του iPad που παρουσίασε η Apple πριν από 10 μέρες, που αυξανόταν καθώς ένα σωρό απογοητευμένοι γκατζετο-σπασίκλες έκαναν παράπονα επειδή η συσκευή έτσι όπως θα κυκλοφορήσει είναι μακριά από αυτό που θα ήθελαν.

Πριν όμως πω κι εγώ μια γνώμη για το ipad, θέλω να σας πω ότι πρόσφατα στο ταξίδι μου αγόρασα ένα καινούριο «τηλέφωνο / pda».

Το HTC HD2 που υποτίθεται ότι είναι μια συσκευή που σε απαλλάσσει από την ανάγκη χρήσης γραφίδας, που είναι η μόνιμη κατάρα των άθλιων Windows Mobile. Όσο κι αν προσπάθησαν οι Ταϊβανοί να κρύψουν το μίζερο interface κάτω από το λογισμικό Sense που εν πολλοίς πραγματικά κρύβει τα windows, σε πολλές περιπτώσεις είσαι υποχρεωμένος να προσπαθείς να πετύχεις μια κουκίδα, φτιαγμένη για να επιλέγεται με γραφίδα, με το δάχτυλο. Σαν να προσπαθείς να σημαδέψεις μύγα με ψαροτούφεκο.

Και επιπλέον όλες οι εφαρμογές που αυτή τη στιγμή είναι διαθέσιμες για τα ετοιμοθάνατα windows mobile βασίζονται στη γραφίδα, άρα είναι άχρηστες για τη συσκευή που ΔΕΝ αναγνωρίζει πάτημα γραφίδας! Άρα αχρηστες και τα μέχρι τώρα προγράμματα. Η δε τραγική Microsoft δημιούργησε κι ένα ελληνικό «κατάστημα» εφαρμογών (marketpace) όπου διατίθενται 3-5 προγράμματα -και πάλι για γραφίδα- (στο αμερικάνικο είναι περισσότερα αλλά η MS σε υποχρεώνει να βλέπεις μόνο το minimal ελληνικό!!!).

Γιατί δεν πήρα iphone που έχει εκατοντάδες χιλιάδες εφαρμογές στο ηλεκτρονικό της κατάστημα; Μόνο επειδή δεν μου αρέσει η «κλειδωμένη» φιλοσοφία που αποφασίζει αντί για σένα το τι εφαρμογή θα βάλεις στο τηλέφωνο (υποχρεωτικά μέσω itunes). Δεν μου άρεσε το ότι θα έπρεπε να πληρώνω 100ευρώ για ένα πρόγραμμα πλοήγησης χωρίς να έχω τη δυνατότητα να τη δοκιμάσω.

Συμπέρασμα: Την πάτησα! Έχω ένα τηλέφωνο πολύ καλό σε χαρακτηριστικά, ελεύθερο σε «πειράγματα» και τροποποιήσεις, αλλά «ανάπηρο», άχρηστο. Ανακάλυψα -κάπως αργά- ότι μια συσκευή είναι τόσο χρηστική όσο σου επιτρέπουν οι εφαρμογές και τα προγράμματά της. Όσο περισσότερα προγράμματα διαθέτει, τόσο πιο πολύ τη χρησιμοποιείς και άρα τόσο πιο γρήγορα «αποσβένεις» το κόστος της.

Όταν λοιπόν η Apple αποφάσιζε να κυκλοφορήσει το iPad σαν ένα μεγάλο iPhone και όχι σαν ένα αντικαταστάτη laptop ή netbook, με έλλειψη θύρας USB, με έλλειψη flash για τις προχωρημένες ιστοσελίδες και με έλλειψη multitasking ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Δεν ήθελαν έναν υπολογιστή αλλά μια mutimedia συσκευή που είναι ιδανική για βλέπεις ταινίες, να διαβάζεις βιβλία, να παίζεις παιχνίδια. Αλλά μόνο ότι διακινείται από το iTunes. Αυτό που θέλουν αυτή τη στιγμή τα τσακάλια (με την καλή την έννοια) της εταιρίας, είναι να πουλήσουν ακόμα περισσότερα προγράμματα, παιχνίδια, βιβλία από το κατάστημα iTunes. Εκεί είναι σήμερα το χρυσωρυχείο της Apple. Οι εκατοντάδες χιλιάδες προγράμματα (εισπράττουν το 30% από κάθε πώληση εφαρμογής), η τεράστια βιβλιοθήκη, δισκοθήκη, ταινιοθήκη.

Θέλουν να πάνε ακόμα πιο μακριά την επιτυχία του iPhone που έγινε η χήνα που γεννάει κέρδη και έβαλε την εταιρία επικεφαλής μια ολόκληρης βιομηχανίας. Ένα σωρό κόσμος αυτή τη στιγμή ασχολείται να φτιάχνει προγράμματα για το iPhone (και θησαυρίζει).
Και θα το πετύχει επειδή το σχετικά χαμηλό κόστος της συσκευής (σε σχέση με αυτό που θα ήταν αν ενσωμάτωνε όλα όσα θα ήθελαν οι geeks) θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την πελατειακή βάση.

Συζητάμε μόνο τα εύκολα.

Επιστροφή σε γνώριμο περιβάλλον. Στη χώρα που τίποτε δεν συζητιέται στα σοβαρά. Μόνο κάνουμε πως συζητάμε.

Και τι συζητάμε; Την οικονομία; Όχι φυσικά. Το ασφαλιστικό; Μα όχι βέβαια. Τα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων; Το αν πρέπει να επιδοτούνται ή όχι οι αγρότες; Όχι. Αυτά είναι δύσκολα θέματα, απαιτούν γνώση, απαιτούν να ξέρεις τι γίνεται σε άλλες χώρες, πρέπει να ξέρεις τι είναι τα «δημοσιονομικά», η δημόσια διοίκηση.

Άλλωστε ποτέ δεν θέλαμε στ’ αλήθεια να ξέρουμε για τα επιδόματα και τις επιδοτήσεις. Αυτά αφορούν τη μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που σαν δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονται μέχρι τις 3 και μετά κοιμάται για να κάτσει λίγο το απόγευμα στο ψιλικατζίδικο της συζύγου. Δεν θέλουμε να ξέρουμε για τα επιδόματα «έγκαιρης προσέλευσης» και «αυξημένης ευθύνης» των εφοριακών, μας φτάνει να λέμε καμιά παπάρα για «διαπλοκή», «συμφέροντα» και να αγορεύουμε για το «δημόσιο χρήμα» που ληστεύουν οι εργολάβοι. Δε θέλουμε να πιάσουμε τις αγροτικές επιδοτήσεις γιατί εκεί ο φουντωμένος συνδικαλισμός τα κάνει δύσκολα, θα έχουμε κόστος, θα γίνουμε κακοί, άστο.

Συζητάμε λοιπόν τα εύκολα. Για το αν θα κάνουμε έλληνες πολίτες τους μετανάστες. Εδώ δεν έχουμε και μεγάλο πρόβλημα, οι θιγόμενοι είναι ξένοι, άντε η αντίθεση και η ένταση να γεννηθεί μέσα στην κοινωνία, μικρό το κακό. Αν αυτό λέγεται συζήτηση. Παντού υπάρχει το θέμα, σε εφημερίδες, σε μπλόγκς, ένα σωρό επιχειρήματα γιατί πρέπει να σταματήσει το σημερινό αίσχος, οι ελληναράδες απέναντι αντί για επιχειρήματα, αντιπαραθέτουν πορδές του τύπου «δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ…». Μα είναι δυνατόν να κάνουμε Έλληνες τους ξένους; Να είχαν λεφτά, μάλιστα. Να ήταν τίποτα πρωταθληταράδες τίγκα στο αναβολικό, μάλιστα. Να δοξάσουν την Ελλάδα, να τους στήσουμε αδριάντες. Αλλά αυτοί έρχονται πεινασμένοι, θα κάνουν δουλειές με μικρά μεροκάματα, θα ρίξουν τα νοίκια μας.

Στην κουβέντα στο Mega τη Δευτέρα, τα νοίκια λυπόταν ο «σεβασμιότατος». Πέφτουν οι τιμές, υποβαθμίζονται οι γειτονιές.

Πριν δύο μέρες έβλεπα στο BBC συζήτηση με αφορμή την αυξανόμενη εγκληματικότητα των πιτσιρικάδων που πίνουν και ένα βυτίο μπύρες στην καθισιά τους. Δεν υπήρχαν κραυγές, δεν υπήρχε το μπάχαλο της εκπομπής του Πρετεντέρη, μόνο επιχειρήματα και καταπληκτικές διεισδυτικές ερωτήσεις προς τους πανελίστες από το κοινό που ήταν παρόν στη κουβέντα. Αλλά εκεί δεν είχαν το Γιακουμάτο στο πάνελ.

Άκουσα λοιπόν και μια άποψη στη συζήτηση αυτή στο BBC που την κράτησα. Παραδεχόταν μια βουλευτής ότι είναι αδύνατον να σφραγιστούν τα σύνορα σε μια χώρα με τόσο έντονο αποικιοκρατικό παρελθόν αλλά παράλληλα τόνιζε ότι ο κόσμος αυτός που συνέρρευσε λόγω της φτώχειας, παρά το γεγονός ότι είχε κατοικία, εκπαίδευση, εργασία, δεν ενσωματώθηκε λόγω της «γκετοποίησης», δεν μοιράστηκαν τις αξίες και τις πολιτιστικές αναφορές της Βρετανικής κοινωνίας, δεν έγινε η απαραίτητη «όσμωση». Τώρα λοιπόν που έχει χάσει τη συνοχή της η κοινωνία, ψάχνουν να βρουν ποια ήταν η στροφή που πήραν λάθος. Και κάπου εκεί μου φαίνεται πως είναι το πρόβλημα.
Ότι και να αποφασιστεί από την κυβέρνηση δεν θα λειτουργήσει, αν ο περιούσιος Έλλην δεν σταματήσει να απορρίπτει το διαφορετικό, να δείχνει το σκούρο δέρμα σαν απειλή. Ακόμα κι όταν ο σκουρόχρωμος είναι καλύτερος από εμάς. Στα μαθήματα, στη δουλειά…

Αλλά πώς να το κάνεις αυτό ζητούμενο, πώς να το κουβεντιάσεις σε μια χώρα που δεν ξέρει να συζητάει, που είναι βασικά αμόρφωτη; Που δυσκολεύεται να παρακολουθήσει οτιδήποτε πέρα και πάνω από την «πλάκα»; Λαζόπουλος, Ραδιο-αρβύλλα, Θέμος, Ελληνοφρένεια, αν δεν κάνεις πλάκα δεν υπάρχεις. Τουλάχιστον μαθαίνουμε για το διαζύγιο της Μενεγάκη.

Ταυτόχρονα όλη η κουβέντα για την κριτική που μας κάνουν στο εξωτερικό για την οικονομία μας, εξαντλείται όχι στην ουσία αλλά στο τι έγραψαν οι «κακοί» ξένοι, οι κακές εφημερίδες, οι κακοί ξένοι κερδοσκόποι, οι κακές τράπεζες και τα κακά επιτόκια, τώρα τα ξένα κέντρα θριαμβεύουν, η διεθνής συνωμοσία τώρα δικαιώνεται, εμείς δεν φταίμε σε τίποτε, εμείς είμαστε Έλληνες και οφείλετε να μας σώσετε ρε, γιατί όταν εμείς Παρθενώνες εσείς βελανίδια. Ρε!