Avatar, ένα όμορφο λουνα παρκ!

Το Avatar είναι μια θεαματική ταινία.

Για όσους έχουν άλλη πιο στρατευμένη άποψη για τον κινηματογράφο, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ικανοποιούνται από το απλοϊκό αλλά σαφές μήνυμα της ταινίας. Μέχρι κι ο Δανίκας ενθουσιάστηκε με αυτό το ελάχιστο ψήγμα αντι-ιμπεριαλιστικού σεναρίου (αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που βλέπουν σινεμά με βάση το τι λέει ο Δανίκας). Το θέμα όμως εδώ δεν είναι η πλοκή αλλά η απλοϊκή γραμμική εξέλιξη της ιστορίας. Σε μια ταινία πιο εύληπτη κι απο "Χάρι Πόττερ" είναι ευκολότερο για τον θεατή να αφεθεί και να απορροφηθεί απο τις παραστάσεις.

Για όσους το σινεμά είναι αισθητική, κι αυτοί θα ενθουσιαστούν. Είναι ένα εικαστικό κιτς (με την έννοια του "βαρυφορτωμένου") αριστούργημα. Είναι πάρα πολλές οι μαγευτικές εικόνες, εναλλάσσονται με καταιγιστικό ρυθμό, τα 3D γραφικά δίνουν ρέστα. Κι αυτό δεν είναι επίσης απαραίτητα κακό. Άλλωστε εδώ και καιρό το σινεμά δεν είναι αναπαραγωγή της πραγματικότητας αλλά φαντασία και (όσο το δυνατόν πιο) αληθοφανή εφέ. Αν δεν συμφωνείτε, είστε ένας από τους λίγους οπαδούς της σχολής Ταρκόφσκι οπότε γεια σου Νίκο, τι κάνεις;

Ναι εντάξει, τo Cinema Paradiso, η Καζαμπλάνκα, η Γκίλντα, ο Κέιν και ο Χίτσκοκ μπορεί να είναι οι δικές μας παντοτινές μας αναφορές όταν μιλάμε για σινεμά, αλλά σήμερα το ζητούμενο είναι η επιβίωση μιας τεράστιας βιομηχανίας με τεράστια ζήτηση σεναρίων (που όπου να' ναι θα φτάσει να κάνει ταινίες τις ετικέτες των απορρυπαντικών) αλλά και το ξελόγιασμα ενός χορτασμένου κοινού που έχει δει σχεδόν τα πάντα και είναι όλο και πιο δύσκολο να μαγευτεί. Η λύση ποια μπορεί να είναι λοιπόν αν όχι η τεχνολογία και το υπερθέαμα;
Τα δεδομένα που έχουν γίνει γνωστά για αυτή την υπερπαραγωγή είναι ασύλληπτα. Συστοιχίες χιλιάδων τετραπύρηνων επεξεργαστών χρησιμοποιήθηκαν για να καταφέρουν το rendering όλων αυτών των απαιτητικών σκηνών.

ΟΚ… νομίζω πως πρέπει να δεχτούμε ότι από εδώ και πέρα το σινεμά θα επιβιώσει μόνο με τέτοια «γαργαντουικά» έργα και projects που να μπορούν να μετατρέψουν την κινηματογραφική αίθουσα σε Disneyland, σε βιωματική εμπειρία, για να μεταφέρουν τον κόσμο από το downloading στις αίθουσες, να πουλήσουν εισιτήρια, μεταλλαγμένα ποπ κόρν και κοκακόλες. Και παιχνίδια. Και merchandising. Κι απ' όλα.

Ναι, ξέρω, δεν είναι το σινεμά έτσι όπως θα το θέλαμε, αλλά εγώ για 3 περίπου ώρες ταξίδεψα αλλού, μαγεύτηκα. Τι, ψέματα να πω;


Υ.Γ. Αν προτιμήσετε να δείτε την ταινία στην έκδοση 3D (που το προτείνω έντονα) να ξέρετε οτι στα Odeon Cosmopolis θα σας χρεώσουν 2 ευρώ για τα χρησιμοποιημένα γυαλιά που στο τέλος πρέπει να δώστε πίσω ενώ στα Village είναι δωρεάν και σφραγισμένα απο το εργοστάσιο.
Γιατί άραγε αυτές οι διαφορές;