"Ένα σχολείο θηλέων στο βορειοδυτικό Πακιστάν κατέστρεψαν οι Ταλιμπάν, σύμφωνα με τοπικό αξιωματούχο. Πρόκειται για το 9ο σχολείο που καταστρέφεται στην περιοχή Κιμπέρ τις τελευταίες 6 εβδομάδες, πρόσθεσε ο ίδιος. Οι Ταλιμπάν κατέστρεψαν με εκρηκτικά το δημόσιο σχολείο της πόλης Μπαζγκαράχ, 40 χιλιόμετρα δυτικά της Πεσαουάρ, τη νύχτα της Τρίτης προς Τετάρτη, σύμφωνα με τον Σαφεερουλάχ Γουαζίρ. «Το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς», δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο ο Γουαζίρ, προσθέτοντας ότι το σχολείο ήταν άδειο την ώρα της έκρηξης και γι' αυτό δεν υπήρξαν θύματα. Οι ισλαμιστές αντάρτες, που αντιτίθενται στη μόρφωση των γυναικών και θέλουν να επιβάλουν τον ισλαμικό νόμο (σαρία), έχουν καταστρέψει εκατοντάδες σχολεία θηλέων τα τελευταία χρόνια στο βορειοδυτικό Πακιστάν. "
Και τώρα;
Πως τοποθετούμαστε στα γεγονότα;
Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία εξουσιοδότηση να ενεργούν σαν παγκόσμιος μπάτσος;
Συνεχίζουμε να σαρκάζουμε την τοποθέτηση Obama στην απονομή του βραβείου ειρήνης ότι "υπάρχουν και δικαιολογημένοι πόλεμοι";
ή βλέπουμε στα μάτια τη σκληρή αλήθεια για τη σκοταδιστική και φονταμενταλιστική κοσμοθεωρία των Ταλιμπάν και το τι σημαίνει αυτή για την ζωή των Αφγανών και αργότερα των Πακιστανών;
Παραθέτω την είδηση από το TVXS και όχι από άλλο μέσο ενημέρωσης για ένα λόγο. Κατά κύριο λόγο οι επισκέπτες αυτού του πολύ καλού δημοσιογραφικού portal σχολιάζουν αντιεξουσιαστικά, αριστερά και σαφώς αντιαμερικανικά. Βλέπω όμως πως στη συγκεκριμένη είδηση δεν υπάρχουν σχόλια.
Είναι σαφής δηλαδή η αμηχανία, η "απορία ψάλτου" μπροστά στο προφανές.
Είναι σαφές πως δυσκολευόμαστε να αναλύσουμε βαθύτερα και να πάμε τη συζήτηση λίγο παραπέρα απ' το απλό κι εύκολο "υπέρ ή κατά".
Καλείται δηλαδή η "κοινή γνώμη" να επιλέξει ανάμεσα στην αμερικανική (άντε ΝΑΤΟική) επέμβαση και στην καταπίεση και τη δικτατορία των Ταλιμπάν.
Το δίλημμα το έχει αντιμετωπίσει η ιστορία και στο παρελθόν αλλά με ελαφρώς διαφορετικούς όρους. Το αντιμετωπίζει με την Μιανμάρ αυτή τη στιγμή.
Το αν θα γίνει όμως παρέμβαση ή πόλεμος ή οτιδήποτε άλλο εξαρτάται απο τις συνθήκες και τα εκάστοτε γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Στην Μιανμάρ ας πούμε δεν μπορεί να γίνει το παραμικρό γιατί η χώρα και οι στρατηγοί - δικτάτορες είναι υπό την προστασία των Κινέζων. Πως να τολμήσουν να μιλήσουν οι ΗΠΑ όταν σχεδόν όλη τους η οικονομία είναι σε μορφή ομολόγων στα χέρια της Κίνας;
Στην περίπτωση του Αφγανιστάν όσο δύσκολος κι αν είναι ο πόλεμος, η ηγεσία της χώρας είναι "φίλια" των ΗΠΑ. Ο Καρζάι το Νοέμβριο ανανέωσε τη θητεία του για άλλα 5 χρόνια μετά απο "κάτι σαν εκλογές" με περίεργες διαδικασίες που τον άφησαν μοναδικό υποψήφιο.
Άρα η πραγματική βούληση των Αφγανών δεν έχει εκφραστεί. Το οτι ο ίδιος είναι εκσυγχρονιστής και μεταρρυθμιστής δεν τον κάνει αυτόματα την προτίμηση στο σύνολο των
Αφγανών. Δύσκολο να πιστέψει όμως κάποιος οτι θα ήταν καλή εξέλιξη για το σύνολο των κατοίκων και ιδιαίτερα των γυναικών αν η χώρα αφηνόταν στον ισλαμιστικό μεσαίωνα. Κι αυτό το έχουν ζήσει κυριολεκτικά στο πετσί τους οι Αφγανές, είτε έσπευσαν να ψηφίσουν είτε όχι.Αλλά πάλι, ένας τύπος ισλαμιστικού μεσαίωνα δεν υπάρχει και στην αγαπημένη των ΗΠΑ Σαουδική Αραβία;
Οι ΗΠΑ λοιπόν (άντε, το ΝΑΤΟ) κάνουν ένα πόλεμο που αντέχουν και μπορούν να κάνουν χωρίς παράπλευρο γεωπολιτικό κόστος. Εναντίον ενός αντιπάλου που αν δεν κατατροπωθεί τώρα θα τους δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα αργότερα με μεγαλύτερη και καλύτερη οργάνωση κι επιρροή στη Βακτριανή.
Σαφώς λοιπόν οι ΗΠΑ στερούνται του "ηθικού πλεονεκτήματος" κάτι που πρωτίστως οφείλεται στην πρόσφατη πολιτική και πρακτικές τους. Αλλά στην παρούσα φάση η επικράτησή τους δεν θα είναι ότι το χειρότερο για τους Αφγανούς.
Χρόνια Πολλά είπαμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου