Έτσι είναι...
Όταν φτασουμε να αγανακτούμε όχι μόνο για τον δολοφονημένο απο τον μπάτσο αλλά και για τον δολοφονημένο απο τον τρομοκράτη, θα έχουμε καταφέρει σαν κοινωνία να μη χρειαζόμαστε άλλα θύματα για να μας δείξουν την ουσία.
(Sorry κιόλας που το έκανα νιανιά το νόημα...)
13 σχόλια:
Xcuse me, αλλά είναι εντελώς άκυρο αυτό.
Κατ'αρχάς παίρνουμε σαν δεδομένο ότι ο κάθε λογικός άνθρωπος αγανακτεί με οποιαδήποτε δολοφονία οποιουδήποτε, από οποιονδήποτε για οποιονδήποτε λόγο.
Από εκεί και πέρα όμως, άλλη βαρύτητα έχει στην κοινωνία η δολοφονία ενός πολίτη από έναν εγκληματία, και άλλη από ένα όργανο της τάξης. Στο πρώτο απολογείται απλά ο ένοχος, στο δεύτερο απολογείται όλο το κράτος.
Γιατί με αυτή τη λογική γιατί να βάλουμε τον Αξαρλιάν στην εξίσωση και να μη βάλουμε τον οποιονδήποτε δολοφονηθέντα συμπολίτη μας;
Εκτός αν θεωρήσει κανείς ότι οι τρομοκρατικές οργανώσεις δεν είναι εγκληματίες αλλά κάτι άλλο, πιο θεσμικό...
Όπως το εισπράτει ο καθένας Xavier μου...
Έτσι όπως το βλέπω εγώ, έχει περισσότερη σχέση με την "ηρωοποίηση" και τις επιλεκτικές μας αντιδράσεις παρά με οτιδήποτε άλλο.
Γιατί μη μου πεις τώρα οτι θυμούνται και πολλοί τον Αξαρλιάν, ή οτι κατέβηκε κόσμος να φωνάξει κατα της τρομοκρατίας...
Η τρομοκρατία δε, είναι τόσο θεσμική όσο και η νευρωσική αντίδραση του μαλάκα που έφαγε το παιδάκι. Απλά μας βολεύει στα μούτρα του όποιου Κορκονέα να δούμε κράτος, τράπεζες και πάει λέγοντας.
Εντω μεταξύ τα ανύποπτα θύματα που είναι στη μέση, αυξάνονται όσο εμείς κάνουμε συσχετισμούς και συγκρίσεις.
Μπράβο Ανέστη! Άψογο το σκίτσο, άψογο και το σχόλιό σου.
Δεν την καταλαβαίνω αυτή τη λογική. Φυσικά στα μούτρα του Κορκονέα θα δούμε το κράτος γιατί το κράτος του έδωσε όπλο και τον έβγαλε στους δρόμους για να "τους φυλάει", όχι εγώ.
Βέβαια το κράτος μπορεί να ευθύνεται για ένα σωρό άλλους θανάτους εμμέσως (πχ από τα χάλια του ΕΣΥ), αλλά εν ψυχρώ δολοφονίες με ΑΜΕΣΗ ευθύνη του κράτους (ξαναλέω, ο δολοφόνος είναι όργανο της τάξης και όχι κάποιος τυχαίος πυροβολημένος μαλάκας) είναι κάτι εξαιρετικά χοντρό.
Ξαναρωτάω, γιατί να συγκρίνουμε το Γρηγορόπουλο με τον Αξαρλιάν, και όχι με τον κάθε δολοφονημένο συμπολίτη μας; Τι διαχωρίζει τον Αξαρλιάν από τους άλλους;
Αυτή είναι εκ του πονηρού Καρατζαφέρεια θα έλεγα λογική, που λέει "ο μπάτσος ναι μεν σκότωσε ένα παιδάκι, αλλά όταν "οι δικοί σας" σκότωσαν τον Αξαρλιάν δεν είπατε τίποτα", τσουβαλιάζοντας έτσι τον κόσμο που διαμαρτύρεται ώς χαζοαριστερούς, αλλά και επι πλέον θεωρώντας ότι κάθε αριστερός είναι και υποστηρικτής της 17Ν. Ό,τι να'ναι δηλαδη...
Xavier
Το κράτος είμαστε ΚΑΙ εμείς φίλε μου. Κι αν δεν κάνω λάθος ο Κορκονέας δικάζεται.
Ακριβώς επειδή είμαστε και εμείς το κράτος, δε μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι όταν όργανα του κράτους δολοφονούν ή κακοποιούν με οποιονδήποτε τρόπο πολίτες.
Όσο για το ότι ο Κορκονέας δικάζεται, όπως θα έλεγαν και τα κατα καιρούς θύματα αστυνομικής βίας... σωθήκαμε! Κι ο Μελίστας δικάστηκε. Και με τους άλλους με τη ζαρντινιέρα αποδώθηκε δικαιοσύνη απ'ότι θυμάμαι...
Παρεπιπτόντως, αυτοί που αποφάσισαν ότι είναι ικανός να κάνει περιπολίες με όπλο, πότε δικάζονται;
Έχεις το δίκιο σου κι εσύ...
όπως κι εγώ, είμαστε τα παιδιά μιας αριστεράς που αλλοιώς την ονειρευτήκαμε και αλλήθωρη μας προέκυψε.
Δεν είναι όμως καιρός να αποφασίσουμε να βγάλουμε τα λέπια απο τα μάτια μας;
Δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι όταν τα όργανα δολοφονούν πολίτες αλλά ούτε πια μπορούμε να σφυρίζουμε αδιάφορα όταν πυροβολούνται αστυφύλακες.
Αδιάφορα δε νομίζω ότι σφυρίζει ο πολύς κόσμος. Ούτε δίνει και πολιτική χροιά σε τέτοιες αηδίες. Αλλά από εκεί και πέρα, το να πάθει κάτι ένας αστυνομικός εν ώρα υπηρεσίας, είναι λίγο πολύ μέρος του ρίσκου της δουλειάς του. Θλιβερό οπωσδήποτε, αλλά δεν μπορεί να προκαλέσει ίδια αντίδραση από μέρους των πολιτών. Το να πάθει από την άλλη πολίτης κάτι από αστυνομικό εν ώρα υπηρεσίας, έχει εντελώς διαφορετική βαρύτητα και κοινωνικό αντίκτυπο εξ ορισμού.
"...το να πάθει κάτι ένας αστυνομικός εν ώρα υπηρεσίας, είναι λίγο πολύ μέρος του ρίσκου της δουλειάς του. Θλιβερό οπωσδήποτε, αλλά δεν μπορεί να προκαλέσει ίδια αντίδραση από μέρους των πολιτών..."
Να με συμπαθάς αλλα σ' αυτή τη λογική εγώ δεν θα μπω. Προτιμώ να βλέπω την κοινωνία (κι εμένα) που πρέπει να αλλάξει πρίν καταφέρει να αλλάξει το κράτος της.
Ως όργανο του κράτους-δηλαδή δικό μας- τον αστυνομικό πρέπει να τον ελέγχουμε, να τον προστατεύουμε ως δικό μας περιουσιακό στοιχείο αλλά και μια φορά γαμώ την τρέλα μου να δω διαδήλωση υπέρ της σωστής εκπαίδευσης των αστυνομικών, των καθηγητών, των γιατρών...μια φορά να δω αυτά τα ΠΑΜΕ και τα ΕΚΚΕ και δεν ξέρω κι εγώ τι να κάνουν απεργία και διαδήλωση για την ποιότητα ζωής και όχι για την ιμπεριαλιστική και αποικειοκρατική πολιτική των γερακιών των ΗΠΑ στο δοκιμαζόμενο λαό του χ κράτους καθώς και των επιχειρηματικών μονοπωλείων που ξεζουμίζουν τον τίμιο ιδρώτα του de facto τίμιου μεροκαματιάρη καπνεργάτη από τη Ματαράγκα Αιτωλοακαρνανίας!
Ναι Ανέστη, κι εγώ θέλω να ζήσω σε μια κοινωνία που η πιο δύσκολη δουλειά του αστυνομικού θα είναι να περνάει γιαγιούλες στο δρόμο απέναντι. Μέχρι τότε, ο αστυνομικός θα έρχεται ανιμέτωπος με εγκληματίες και θα ρισκάρει κάποιες φορές τη ζωή του. Αυτή είναι η δουλειά του, εξ ορισμού.
Απειρωτα, μια διαδήλωση κατά της αστυνομικής βίας, σημαίνει κατα κύριο λόγο απαίτηση να γίνει η αστυνομία πιο σωστή, δημοκρατική και εκπαιδευμένη. Για ένα μικρό ποσοστό διαδηλωτών, όπως πχ οι αναρχικοί, μπορεί να σημαίνει αίτημα για κατάργηση της αστυνομίας. Αλλά για τους περισσότερους ισχύει η πρώτη περίπτωση.
Θα έλεγα επίσης να δώσεις προσοχή στα αιτήματα για την υγεία και την παιδεία που κυριαρχούν σε πορείες και απεργίες τα τελευταία χρόνια και ίσως βρεθείς πιο ικανοποιημένος. Κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι συνήθως ταυτίζομαι 100%, αλλά όπως και να το κάνουμε, "αυτά τα ΠΑΜΕ και τα ΕΚΚΕ" είναι οι μόνοι οι οποίοι διαμαρτύρονται για τον παραλογισμό και την αδικία στις δημόσιες παροχές. Οι υπόλοιποι απλά κάνουμε ζάπινγκ και γκρινιάζουμε στους εαυτούς μας και στους φίλους μας. Α! Και στα blog μας...
Xavier
Προφανώς είναι δύσκολο να επικοινωνήσουμε.
Έχεις τοποθετήσει τον εαυτό σου απέναντι στο κράτος, βλέπεις "φυσιολογικές" τις φονικές επιθέσεις στην αστυνομία σαν να είναι "ποινικές", όταν ξέρεις πολύ καλά οτι άλλο σκοπό έχουν, είναι προβοκάτσιες που θέλουν αίμα, θέλουν να μεγαλώσουν το χάσμα πολίτη-πολιτείας.
Και τσιμπάμε σαν κουτορνίθια. Δικαιολογούμε την προβοκάτσια και παίζουμε το παιχνίδι τους απο απλή ιδεοληψία.
Οι επιθέσεις αυτές μπορούν να λειτουργήσουν ως προβοκάτσιες. Από εκεί και πέρα δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο λογικό πλαίσιο στο οποίο να χαρακτηριστούν παράγοντας αύξησης του χάσματος πολιτείας και πολίτη γιατί αυτό προϋποθέτει κάποιου είδους ταύτιση του πολίτη με τους τρομοκράτες. Είναι ευθύνη της πολιτείας να αντιμετωπίσει την τρομοκρατία, χωρίς να χρειαστεί να μεγαλώσει το χάσμα πολίτη-πολιτείας. Και των πολιτών να διαμαρτυρηθούν αν η πολιτεία έχει τέτοια κατεύθυνση είτε από σκοπιμότητα, είτε από ανικανότητα.
Τώρα το που ακριβώς εντόπισες διακαιολόγιση και αντιμετώπισή των επιθέσεων ως "φυσιολογικές", δεν ξέρω. Οι επιθέσεις στην αστυνομία απλά, δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Και οι νονοί της νύχτας κάνουν φονικές επιθέσεις σε αστυνομικούς, και οι λαθρέμποροι και οι μαλάκες στα Ζωνιανά. Κι αυτές οι ενέργειες είναι εν δυνάμει προβοκάτσιες, με την έννοια ότι μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για ένταση της αστυνομοκρατίας. Αλλά δεν κάνω τη χάρη στους τρομοκράτες να τους διαχωρίσω από τους παραπάνω.
Δημοσίευση σχολίου