Δεν ξέρω αν μπορώ να συνεισφέρω τίποτε νεότερο σε όσα έχουν ήδη γραφεί για την περίπτωση Obama αλλά αφού τόσοι έχουν άποψη, δικαιούμαι κι εγώ να καταθέσω τη δική μου.
Στα blogs αλλά και στις ιδιωτικές συζητήσεις βρέθηκα ξαφνικά (εγώ που πριν λίγο καιρό έλεγα οτι η αμερικανική εξωτερική πολιτική βασίζεται στην πολεμική μηχανή τον πολιτικό εκβιασμό και είναι παγιωμένη υπερβολικά σε αυτές τις αρχές για να μπορέσει να αλλάξει), να υπερασπίζομαι το δικαίωμα στην ελπίδα οτι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και βασίζω αυτή την ελπίδα στην ευρεία νίκη του, στην τεράστια αύξηση του εκλογικού σώματος που του δίνει αρκετή δυναμική.
Αλλά το ενδιαφέρον κατά την ταπεινή μου άποψη είναι στο οτι εξελέγη έχοντας υποστηρίξει θέσεις που πριν λίγο καιρό θα φαινόταν ακραίες στο παραδοσιακό εκλογικό σώμα.
Εξήγγειλε εξομάλυνση των σχέσεων με την Κούβα και δήλωσε πρόθυμος να κάνει συνομιλίες με τον Ραούλ Κάστρο. Μίλησε για τον κόσμο στην περιφέρεια (λέγε με redneck) που «γαντζώνεται στη θρησκεία και στα όπλα». Για αποδοχή των γκέι. Μίλησε για άμεση δράση περιορισμού των ρύπων «θερμοκηπίου». Και κάποια στιγμή του ξέφυγε και ξεστόμισε την καταραμένη φράση «αναδιανομή του πλούτου». Αυτά τα λίγα μήπως ξέρετε πόσα μέτωπα ανοίγουν; Με τη μαφία των Κουβανών εξόριστων στο Μαϊάμι, τη βιομηχανία όπλων, τους αναγεννημένους χριστιανούς (Θεός να σε φυλάει από τούτη τη φάρα) που σχεδόν κατάφεραν να εξορίσουν από την εκπαίδευση τη θεωρία της εξέλιξης. Το είπαν φιλελεύθερο (με την αμερικανική σημασία του όρου δηλαδή ριζοσπάστη), σοσιαλιστή και τρομοκράτη άραβα. Αυτό από μόνο του έδειχνε τον τρόμο που προκαλούσε στους rednecks της πολιτικής η πιθανότητα εκλογής του.
Για τις ίδιες τις ΗΠΑ η εκλογή του Obama είναι ένα γεγονός με τεράστια σημασία. Μπορεί να μην είναι ακριβώς ο πρώτος μαύρος πρόεδρος (μιγάς είναι) αλλά είναι ο πρώτος μη-λευκός. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον αμερικάνικο στρατό με τους «Γιατρούς χωρίς σύνορα» και τον «Ερυθρό Σταυρό» αλλά αντιτίθεται στον πόλεμο. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα εθνικοποιήσει τους πετρελαιάδες (που πιθανόν να έκανε το ΚΚΕ να εκδώσει μια συμπαθητική ανακοίνωση) αλλά φαίνεται να είναι πρόθυμος να στηρίξει Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Κι αυτά τα θέματα όσο ομφαλοσκόποι κι αν είμαστε, όσο προκατειλημμένοι με κάθε τι αμερικανικό, θα έχουν θετική επίδραση σε όλη την υφήλιο.
Αυτό λοιπόν που κάνει τον περισσότερο κόσμο να είναι αισιόδοξος είναι η εκλογή του με αυτά τα δεδομένα, ως γεγονός ανεξάρτητο και αυτοτελές.
Το αν θα καταφέρει να υλοποιήσει έστω κι ένα μικρό τμήμα από όσα επαγγέλλεται, το αν θα καταφέρει να νικήσει το βαθύ συντηρητικό οικονομικό και στρατιωτικό καταστημένο είναι μιας άλλης τάξεως πρόβλημα, μια άλλη συζήτηση.
Η καρικατούρα είναι του John Cox
Αλλά το ενδιαφέρον κατά την ταπεινή μου άποψη είναι στο οτι εξελέγη έχοντας υποστηρίξει θέσεις που πριν λίγο καιρό θα φαινόταν ακραίες στο παραδοσιακό εκλογικό σώμα.
Εξήγγειλε εξομάλυνση των σχέσεων με την Κούβα και δήλωσε πρόθυμος να κάνει συνομιλίες με τον Ραούλ Κάστρο. Μίλησε για τον κόσμο στην περιφέρεια (λέγε με redneck) που «γαντζώνεται στη θρησκεία και στα όπλα». Για αποδοχή των γκέι. Μίλησε για άμεση δράση περιορισμού των ρύπων «θερμοκηπίου». Και κάποια στιγμή του ξέφυγε και ξεστόμισε την καταραμένη φράση «αναδιανομή του πλούτου». Αυτά τα λίγα μήπως ξέρετε πόσα μέτωπα ανοίγουν; Με τη μαφία των Κουβανών εξόριστων στο Μαϊάμι, τη βιομηχανία όπλων, τους αναγεννημένους χριστιανούς (Θεός να σε φυλάει από τούτη τη φάρα) που σχεδόν κατάφεραν να εξορίσουν από την εκπαίδευση τη θεωρία της εξέλιξης. Το είπαν φιλελεύθερο (με την αμερικανική σημασία του όρου δηλαδή ριζοσπάστη), σοσιαλιστή και τρομοκράτη άραβα. Αυτό από μόνο του έδειχνε τον τρόμο που προκαλούσε στους rednecks της πολιτικής η πιθανότητα εκλογής του.
Για τις ίδιες τις ΗΠΑ η εκλογή του Obama είναι ένα γεγονός με τεράστια σημασία. Μπορεί να μην είναι ακριβώς ο πρώτος μαύρος πρόεδρος (μιγάς είναι) αλλά είναι ο πρώτος μη-λευκός. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα αντικαταστήσει τον αμερικάνικο στρατό με τους «Γιατρούς χωρίς σύνορα» και τον «Ερυθρό Σταυρό» αλλά αντιτίθεται στον πόλεμο. Μπορεί να μην είναι αυτός που θα εθνικοποιήσει τους πετρελαιάδες (που πιθανόν να έκανε το ΚΚΕ να εκδώσει μια συμπαθητική ανακοίνωση) αλλά φαίνεται να είναι πρόθυμος να στηρίξει Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Κι αυτά τα θέματα όσο ομφαλοσκόποι κι αν είμαστε, όσο προκατειλημμένοι με κάθε τι αμερικανικό, θα έχουν θετική επίδραση σε όλη την υφήλιο.
Αυτό λοιπόν που κάνει τον περισσότερο κόσμο να είναι αισιόδοξος είναι η εκλογή του με αυτά τα δεδομένα, ως γεγονός ανεξάρτητο και αυτοτελές.
Το αν θα καταφέρει να υλοποιήσει έστω κι ένα μικρό τμήμα από όσα επαγγέλλεται, το αν θα καταφέρει να νικήσει το βαθύ συντηρητικό οικονομικό και στρατιωτικό καταστημένο είναι μιας άλλης τάξεως πρόβλημα, μια άλλη συζήτηση.
Η καρικατούρα είναι του John Cox
3 σχόλια:
Σε μια πιο μικρή χώρα από τις ΗΠΑ με λιγότερες ανισότητες και χωρίς εμφανή ρατσισμό πριν 27 χρόνια το σύνθημα "Αλλαγή" (Το Change του Ομπάμα) είχε δονήσει την ατμόσφαιρα δημιουργώντας ρίγη συγκίνησης στο λαό. Με συνθήματα όπως "έξω από το ΝΑΤΟ" " Αλλαγή λαϊκή συμμετοχή" σχεδόν 1 στους 2 ψηφοφόρους ψήφισαν υπέρ της "Αλλαγής". Τα υπόλοιπα τα γνωρίζουμε εδώ στην Ελλάδα από πρώτο χέρι.
Δεν είναι τυχαία η διαδοχή των προέδρων στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια. Τον οραματιστή Κάρτερ διαδέχτηκαν οι πολεμοχαρείς καουμπόηδες Ρίγκαν-Μπους τους οποίους διαδέχτηκε η ελπίδα Κλίντον για να τον διαδεχτεί ο ανισόρροπος Μπους jr κι αυτόν με τη σειρά του να τον διαδεχτεί ο " I have a dream" Ομπάμα. Νομοτελειακά έρχεται η σειρά της Πέιλιν.
Η απογοήτευση των αμερικανών ψηφοφορων από όλους τους ελπιδοφόρους δημοκρατικούς πάντα φέρνει πιο σκληρούς ρεπουμπλικανούς στην εξουσία.
@απειρωτας
Ο νόμος του εκκρεμούς. Αν δεν υπήρχε και η οκταετία Μπους με τα γνωστά αποτελέσματα, πιθανότατα σήμερα να μη μιλούσαμε για την περίπτωση Obama με τις liberal νότες. Το θέμα είναι αν κάποια απο τις προσωπικότητες που αμπλέκονται σε τούτο το εκκρεμές μπορεί να κάνει τη διαφορά, να κινηθεί στον αντίποδα.
Διάβασα για τον Obama οτι δούλεψε σε δικηγορικό γραφείο pro bono για μη προνομιούχες τάξεις, οτι σαν ακτιβιστής πολέμησε για να βγει ο αμίαντος απο σχολικά κτίρια και εργατικές κατοικίες. Είναι γέννημα θρέμα εργατικής τάξης και οχι ενας πολιτικός του λευκού κατεστημένου της Βοστώνης. Συγκέντρωσε τα περισσότερα χρήματα απο κινητοποίηση του κόσμου μέσω της ιστοσελίδας του.
Αν λοιπόν δεν συγκεντρώνει ολα τα συστατικά για να πεις "ε, αυτός θα μπορούσε να κάνει μια μικρή διαφορά" για ποιόν θα το έλεγες;
Συμφωνώντας με το κείμενό σου -αν και στην εξωτερική πολιτική περιορίζω την ελπίδα μου- προτείνω και τη δική μου άποψη για την εκλογή Ομπάμα.
Δημοσίευση σχολίου