Η κίτρινη λαίλαπα

Το μεγαλύτερο πρόβλημά μου όταν επιστρέφω από ένα ταξίδι, η μεγαλύτερή μου ανησυχία ξέρετε ποια είναι;
Οι ταξιτζήδες!
Εάν τύχει και δεν έχω παρκαρισμένο αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο, πρέπει να πάρω ταξί και μένω στο Γέρακα. Καταλάβατε;
Δεν τους αρέσει η διαδρομή αεροδρόμιο-Γέρακα γιατί είναι κοντινή. Και αν τυχόν δεν έχει αστυνομία στην πιάτσα; Ανησυχώ για το πώς θα αντιδράσω, για το τι καυγάς θα γίνει και μέχρι που θα φτάσει το πράμα.

Θυμάμαι μια φορά παλιότερα, όταν το αεροδρόμιο ήταν στο Ελληνικό, επέστρεφα από Ιαπωνία. Ήταν ένα από τα πρώτα «μεγάλα» ταξίδια και δεν είχα ακόμα συνηθίσει να κοιμάμαι στο αεροπλάνο. Ταλαιπωρημένος λοιπόν, άυπνος, μπήκα στο ταξί και του είπα «Γέρακα». Ο τύπος άρχισε μια γκρίνια άνευ προηγουμένου γιατί ήθελε φαίνεται να κάνει πολλές και κοντινές διαδρομές. Και μετά τον καυγά και τη φασαρία, άρχισε να οδηγεί με 40 γιατί φαίνεται σε εκείνη την ταχύτητα «κλείδωνε» το τρέξιμο του ταξίμετρου. Μη σας τα πολυλογώ, έγινε μια άνευ προηγουμένου φασαρία με αστυνομίες κλπ. Από τότε μου έμεινε…

Αυτός προχτές έκανε τα παράπονά του σε συνάδελφό του που οδηγούσε σε διπλανή λωρίδα στην Αττική οδό. Κατεβάσανε τα παράθυρα και σχολιάζανε τα δρομολόγια που τους έτυχαν. «Παίξε Λότο» του λέει του άλλου, «εμένα μου έτυχε Γέρακας! Ναι δε σου κάνω πλάκα»!
Και αυτή η συνομιλία -με τον επιβάτη μέσα- να γίνεται ανάμεσα σε δύο ταξί στην Αττική οδό, που κινούνται παράλληλα σε δύο λωρίδες. Και επιπλέον ο τύπος να μην έχει ιδέα που είναι ο Γέρακας και να πρέπει να του δίνω οδηγίες σε κάθε στροφή. Ελλαδάρα!

Στη συνομιλία που ακολούθησε -ανάμεσα στα σκυλάδικα από τον τελευταίο δίσκο του Ζαφείρη κάτι- του είπα με ευγενικό τρόπο ότι θα εκτιμούσα ιδιαίτερα αν συνεδρίαζε με τους συναδέλφους του σε κάποιο προσεχή χρόνο, για να αποφασίσουν που θα ήθελαν να μετακομίσω. Για να ξέρω κι εγώ αν δικαιούμαι να χρησιμοποιώ ταξί ή όχι.

Πέρα από την πλάκα όμως, η γενική εικόνα από τους οδηγούς ταξί στην Αθήνα, σε κάνει να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας. Απαίδευτοι, αμόρφωτοι, άξεστοι και κλέφτες.
Απαίδευτοι γιατί βγαίνουν στο δρόμο χωρίς κανένας από τους εργατοπατέρες τους ή αυτό το τέρας που λέγεται «πολιτεία» δεν τους υποχρεώνει πρώτα να μάθουν τους δρόμους και το τι σημαίνει «επαγγελματίας» και μετά να κάνουν την πρώτη τους διαδρομή.
Αμόρφωτοι γιατί σε μια χώρα που βασίζεται στον τουρισμό, όχι μόνο δεν μιλάνε αγγλικά αλλά δεν έχουν οργανώσει σαν σωματείο και μια κεντρική υπηρεσία διερμηνέων όπου να μπορούν με ένα τηλεφώνημα να συνεννοηθούν με τον πελάτη τους τουλάχιστον για τον προορισμό του.
Άξεστοι γιατί δε έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται ακόμα και όταν η διαδρομή δεν είναι της αρεσκείας τους και θεωρούν από πάνω ότι τα σκυλάδικά τους μπορεί να ψυχαγωγούν κιόλας
Κλέφτες γιατί όσες φορές μίλησα με ξένους που πήραν ταξί, ούτε ένας δεν πλήρωσε λογική, κανονική τιμή.

Φανταστείτε λοιπόν αν η γκρίνια για τη διαδρομή γίνεται σε Έλληνα επιβάτη, τι θα αντιμετώπιζε ένας ξένος (μήπως θυμάστε τον ταξιτζάρα που πλακώθηκε στο ξύλο με τον εγγλέζο στη διάρκεια του τελικού του Champions League;).

Και κανείς υπουργίσκος να μη τολμάει να τους βάλει χέρι γατί είναι και πολλοί και άρα αποτελούν εκλογική πελατεία. Χθες η Φάνη (μία είναι η Φάνη), ανακοίνωσε περήφανη για την αύξηση που περιμένουμε στον τουρισμό. Για τους χιλιάδες ανυποψίαστους τουρίστες που θα παραδώσει βορρά στην κίτρινη λαίλαπα!
Αει σιχτίρ πιά…

Υ.Γ. Ναι εντάξει υπάρχουν και μερικοί καλοί επαγγελματίες, ευγενικοί, με ξένες γλώσσες και πολύ καλά αυτοκίνητα. Αλλά αυτούς του έχουν κλείσει για τους πελάτες τους τα μεγάλα ξενοδοχεία και τουριστικά πρακτορεία και δεν θα τους βρείτε στη μαφία του αεροδρομίου.