Και οι μόνοι που πήραν πρωτοβουλία ήταν δύο πολιτικοί που δεν είχαν πια τίποτα να χάσουν. Οι δύο νέοι σχηματισμοί που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες μέρες από τον Φώτη Κουβέλη και τη Ντόρα Μπακογιάννη θέλουν να πείσουν πως «φεύγουν προς τα εμπρός» σε μια εποχή στασιμότητας και απαξίωσης του πολιτικού σκηνικού.
Η περίπτωση της Ντόρας Μπακογιάννη με το «forum για την Ελλάδα» δεν το βλέπω να τυχαίνει ιδιαίτερης απήχησης. Κυρίως για δύο λόγους: Ο ένας είναι πως αποτέλεσε πολύ καιρό τώρα ένα βασικό στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή (πω πω! ούτε κουράγιο να γράψω το όνομα δεν έχω πια). Που επέλεξε να μη μιλήσει για πολύ καιρό όσο οι εκλογικές αναμετρήσεις πήγαιναν σχετικά καλά και τα πόστα ήταν εξασφαλισμένα. Και ναι μεν έκανε την «αυτοκριτική» της αλλά φαίνεται πως αυτή η ισχνή μεταμέλεια δε φτάνει για στέλεχος πρώτης γραμμής που διεκδικεί τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Αντίθετα πείθει και τους πιο δύσπιστους πως εξακολουθεί στην τροχιά των συσχετισμών και των σκοπιμοτήτων. Και της «βαριάς» επικοινωνίας και των «δημοσίων σχέσεων».
Ο άλλος λόγος είναι πως απευθύνεται στον παραδοσιακό ψηφοφόρο της Ν.Δ. που όσο ν
α πεις είναι καλυμμένος αυτή την εποχή με τη νέα του λαϊκιστική και παλαιοκομματική ηγεσία. Αλλά αυτές οι αξιολογήσεις τώρα ένα κόμμα που έφτασε στο παρά πέντε να καταρρεύσει από την κορυφή του, είναι πολυτέλειες. Αυτός ο κόσμος έχει ήδη επιλέξει ηγεσία λοιπόν και αποδοκίμασε την Ντόρα.Που πρέπει λοιπόν να απευθυνθεί για εκλογικό κοινό; Στο κέντρο; Στους αναποφάσιστους; Αν ναι, τότε θα χρειαστούν πολλά «χιλιόμετρα» μέχρι να καταφέρει να πείσει αυτό το χώρο η «κόρη του Μητσοτάκη». Κι όσο κι αν εγώ δεν έχω καμία διάθεση να μιλήσω για κληρονομικά πολιτικά κουσούρια, ένα σωρό κόσμος θεωρεί πως αυτός είναι ένας αρκετά σοβαρός λόγος για να την ακυρώσει εκ προοιμίου.
Η περίπτωση του Φώτη Κουβέλη είναι διαφορετική αφού μιλάμε για πολιτικό χώρο που ποτέ δεν ήταν εξουσία. Ο Κουβέλης λοιδορήθηκε για την επιλογή του να αποχωρήσει από το ΣΥΡΙΖΑ (τι "λοιδορήθηκε" δηλαδή, ούτε σε ακροδεξιό τέτοια καντήλια απο τους πρώην "συντρόφους"!). Λες και δεν είναι εδώ και καιρό αυτός ο σχηματισμός ετοιμόρροπος, λες και δεν ταλανίζεται να συγκρατήσει τα φυγόκεντρα κομμάτια του πάζλ εν μέσω απροσμέτρητης ομφαλοσκόπησης.
Το αν θα φέρει κάτι νέο στο πολιτικό σκηνικό είναι και πάλι αμφίβολο. Από τη μία δεν μπορεί να προβεί στην αναθεώρηση και ακύρωση αυτών που τόσα χρόνια υπηρέτησε, από την άλλη είναι δύσκολο (όσους Κακουλίδηδες κι αν διαθέτει στο ρόλο του think tank) να διαχωριστεί με σαφείς και ξεκάθαρες πολιτικές γραμμές από το χτεσινό σχήμα κρατώντας ταυτόχρονα ιδεολογικά τη θέση του.
Αμφίβολες επιλογές σε μια δύσκολη περίοδο. Κι αυτή την δύσκολη περίοδο δεν είναι οι νέοι σχηματισμοί που λείπουν αλλά τα φρέσκα και «αμόλυντα» πρόσωπα. Αλλά πού να βρεθούν σε ένα πολιτικό σκηνικό μαθημένο σε πελατειακές σχέσεις και ασύδοτο αμοραλισμό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου