Για το Gamato

Tο σύνθημα «ΛΕ-ΛΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥ ΓΑΜΑΤΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»!!!, θα περάσει στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μαζί με το «Μάνα Raver». Ειδικά αν γίνουν και τα ανάλογα ρεπορτάζ στη δίκη είναι σίγουρο ότι θα δούμε και τη βινιέτα «Μάνα downloader».

Αυτό που δεν είδαμε μέχρι τώρα είναι μια σοβαρή προσπάθεια να συνταχθούν και να προβληθούν οργανωμένα, τα επιχειρήματα γύρω από τη νομοθεσία, τα πνευματικά δικαιώματα και την καταχρηστική ερμηνεία της έννοιας των δικαιωμάτων αυτών. Δεν είδαμε μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το για πόσο καιρό θα πρέπει να προστατεύονται τα «έργα διανοίας». Δεν είδαμε καν να υπενθυμίζεται πως αν δεν υπήρχε η "πειρατεία" θα πληρώναμε τα CD ακόμα 22 ευρώ.

Δυστυχώς έχουμε αφήσει εδώ και καιρό την καλλιτεχνική δημιουργία σε άλλες εθνικότητες. Και μοιραία όταν δεν διαθέτεις δημιουργούς που να υπερασπίζονται το δικαίωμα της διανομής ή του περιορισμού του χρόνου προστασίας, στη συζήτηση συμμετέχεις ως «πειρατής» μόνο.

Έπειτα δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει πως η «πειρατεία» αφορά κυρίως τα εμπορικά δημιουργήματα, το χολυγουντιανό box office.

Ενισχύεται δηλαδή ακόμα περισσότερο η επιχειρηματολογία των πολυεθνικών «νταβατζήδων», που εμφανίζονται ως οι κυρίως ζημιωμένοι (κι ας μη ξεχνάμε πως για κάποιες χώρες η παραγωγή ταινιών και μουσικής είναι μέρος της βαριάς τους βιομηχανίας ).

Αυτή η «παράταξη» ζητάει ακόμα περισσότερο προστατευτισμό στα πνευματικά δικαιώματα, για ακόμα περισσότερο "κλείδωμα" και ενισχύεται (επειδή συνεισφέρει στις εθνικές οικονομίες ) περισσότερο η ικανότητά της για να επιβάλλει διώξεις.

Απέναντι σε τέτοια οργάνωση δεν απαντάς με φαιδρά συνθήματα, δεν απαντάς με περιστασιακές διαμαρτυρίες όποτε σου μπλοκάρουν το κατέβασμα. Απαντάς με σοβαρή διαχρονική επιχειρηματολογία τύπου κόμματος "pirate bay". Διαφορετικά οι «από εκεί» θα σου πουν ότι το θέαμα που ζητάς να δεις κοστίζει. Το θέαμα αυτό έχει παραχθεί για να βγάλει κέρδος σε ένα σύστημα με σινεμά με πολύ αρμυρό ποπκόρν και πολύ νερωμένη Κοκακόλα.
Και θα σου πει οτι αν θέλουμε να σνομπάρεις το σύστημα, τότε ας σνομπάρεις και τις ταινίες του, ας δεις εναλλακτικό κινηματογράφο!

Και μέχρι τώρα (και διαβάζω επίμονα και με προσοχή ότι γράφεται), φαίνεται πως ακόμα κι οι ίδιοι οι υπερασπιστές της «πειρατείας» αγνοούν σημαντικά τμήματα της ελληνικής νομοθεσίας όπως για παράδειγμα το ότι επιτρέπεται να κάνεις αντίγραφα των CD και DVD που κατέχεις για προσωπική χρήση (κάτι που σε άλλε χώρες απαγορεύεται). Ίσως επειδή ποτέ δεν προσέγγισαν το θέμα σαν συνειδητοί και οργανωμένοι καταναλωτές αλλά σαν βολεμένοι downloaders.

Και πριν βιαστείτε να με καταδικάσετε που πιθανά καταθέτω άλλες απο τις δικές σας απόψεις, διαβάστε πρώτα τα posts με tag "πνευματικά δικαιώματα" που έχουν γραφεί εδώ.

Update: Βρήκα κι αυτό το πολύ καλό κείμενο της Σοφίας για το θέμα