Περίμενα πως οι μπλόγκερς που παρακολουθώ θα στέκονταν στο ύψος των περιστάσεων. Περίμενα πως όλοι αυτοί που στέκονται με συμπάθεια στη βία των βομβών θα είχαν να πουν κάτι για τον 15χρονο Αφγανό που χάθηκε και την μικρή του αδελφή που κατά πάσα πιθανότητα θα μείνει τυφλή.
Άδικα…
Οι μετανάστες ακόμα κι όταν κακοποιούνται από την αστυνομία, ακόμα κι όταν ξυλοφορτώνονται από τους φασίστες, δεν τους ενδιαφέρουν. Είναι απλά το όχημα για την αντίθεση με την αστυνομία, την εκδήλωση της έχθρας με τους φασίστες. Έτσι και τώρα, δεν θα δούμε ούτε διαδηλώσεις ούτε οργισμένα post για τον αθώο Αφγανό. Δεν μας ενδιαφέρει το θύμα όταν ο θύτης δεν είναι ένας από τους «κακούς». Όταν δεν δίνει όπλα για τον πόλεμό μας.
Αντίθετα, υπάρχει τόσο περίσσευμα υποκρισίας, που για να μην καταδικαστεί αυτή η τυφλή βία με τα τελεσίδικα αποτελέσματα, προτιμάται να αποδοθεί η βόμβα σε φασιστικά στοιχεία, που «σημάδευαν τους αλλοδαπούς ρακοσυλλέκτες που έψαχναν στα σκουπίδια».
Κανονικός βιασμός της λογικής για να μην υποχρεωθούν να καταδικάσουν τους συμπαθητικούς τους βομβιστές.
Πόση μικρότητα, πόση υποκρισία… Πόσο βαμμένη την έχουμε με τέτοιους αντιεξουσιαστές.
26/3/10
Liebe Deutsche Freunde...
Αγαπητοί Γερμανοί φίλοι:
Έχετε ένα δίκιο. Αν δεν ήταν τόσο βαθύτατα διεφθαρμένο κράτος η Ελλάδα, δεν θα υπήρχαν ελλείμματα, προφανώς η κατάσταση της οικονομίς θα ήταν καλύτερη, τα δημόσια ταμεία πιο υγιή. Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως εσείς θα είχατε ακόμα έναν πελάτη για τα συστήματα της Siemens, για τα αυτοκίνητα της Daimler / Mercedes.
Ναι, ξέρουμε, το γεγονός οτι αποκαλύπτονται τα λαδώματά σας από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού δεν σημαίνει πως οι Αμερικανοί δεν λαδώνουν. Απλά τα δικά τους λαδώματα
δεν αποκαλύπτονται, ενώ χρησιμοποιούνται μέχρι και οι κρατικές τους υπηρεσίες και τα Echelon για να αποκαλυφθούν τα λαδώματα των Γάλλων και των δικών σας...
Επίσης μην ανησυχείτε, στην Ελλάδα δεν θα σας κατηγορήσει κανείς επειδή λαδώσατε. Αυτό είναι το σύστημα, όπως στη Νιγηρία. Αν δεν πέσει το λαδάκι δεν αγοράζουμε ούτε γάζες, ούτε κωλόχαρτο για τα νοσοκομεία.
Σας κατηγορούμε όμως επειδή κάνετε τους ανήξερους. Κάνετε πως δεν σας νοιάζει για το πως δημιουργήθηκαν τα δημοσιονομικά μας ελλείμματα, ενώ ξέρετε πολύ καλά πως η ίδια η διαφθορά που τα δημιούργησε είναι αυτή που σας έδινε δουλειές.
Τώρα δηλαδή που ο ΟΤΕ ψωνίζει ηλεκτρονικά Huawei απο την Κίνα αντί για τα δικά σας, πως σας φάνηκε; Φαντάζομαι όπως φάνηκε και σ' εμάς όταν έκλεισε το εργοστάσιο της Siemens στη Θεσσαλονίκη αφήνοντας μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο.
Ο Κινέζος ίσως κάνει πιο καλά που χρηματοδοτεί με κρατικό χρήμα τα προιόντα του για να βγουν φθηνότερα, αντί να χρεώνει στην τελική τιμή και το λάδωμα (αν και τίποτε δεν αποκλείει οτι συμβαίνουν και τα δύο).
Ε, αυτό προσπαθούμε να σας πούμε τόσο καιρό: Για εσάς δουλεύουμε! Η ενδεχόμενη βοήθειά σας θα σας εξασφαλίσει αγορά και στο μέλλον, θα συνεχίζουμε να ψωνίζουμε απο εσάς. Αν όμως "αυτοδιορθωθούμε" μπορεί να ψωνίζουμε απο τον φθηνότερο και τότε θα μείνει όλη η Ευρώπη άνεργη.
Είδατε που κι εμείς είμαστε χρήσιμοι όπως είμαστε;
(Στη φωτογραφία οι έλληνες υπουργοι, γραμματείς, πρόεδροι επιτροπών και λοιποί συγγενείς, ανακοινώνουν τα αποτελέσματα των μειοδοτικών διαγωνισμών "αερο-φωτογραφίζοντας" τον νικητή).
Έχετε ένα δίκιο. Αν δεν ήταν τόσο βαθύτατα διεφθαρμένο κράτος η Ελλάδα, δεν θα υπήρχαν ελλείμματα, προφανώς η κατάσταση της οικονομίς θα ήταν καλύτερη, τα δημόσια ταμεία πιο υγιή. Αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο πως εσείς θα είχατε ακόμα έναν πελάτη για τα συστήματα της Siemens, για τα αυτοκίνητα της Daimler / Mercedes.
Ναι, ξέρουμε, το γεγονός οτι αποκαλύπτονται τα λαδώματά σας από την απέναντι όχθη του Ατλαντικού δεν σημαίνει πως οι Αμερικανοί δεν λαδώνουν. Απλά τα δικά τους λαδώματα
δεν αποκαλύπτονται, ενώ χρησιμοποιούνται μέχρι και οι κρατικές τους υπηρεσίες και τα Echelon για να αποκαλυφθούν τα λαδώματα των Γάλλων και των δικών σας...Επίσης μην ανησυχείτε, στην Ελλάδα δεν θα σας κατηγορήσει κανείς επειδή λαδώσατε. Αυτό είναι το σύστημα, όπως στη Νιγηρία. Αν δεν πέσει το λαδάκι δεν αγοράζουμε ούτε γάζες, ούτε κωλόχαρτο για τα νοσοκομεία.
Σας κατηγορούμε όμως επειδή κάνετε τους ανήξερους. Κάνετε πως δεν σας νοιάζει για το πως δημιουργήθηκαν τα δημοσιονομικά μας ελλείμματα, ενώ ξέρετε πολύ καλά πως η ίδια η διαφθορά που τα δημιούργησε είναι αυτή που σας έδινε δουλειές.
Τώρα δηλαδή που ο ΟΤΕ ψωνίζει ηλεκτρονικά Huawei απο την Κίνα αντί για τα δικά σας, πως σας φάνηκε; Φαντάζομαι όπως φάνηκε και σ' εμάς όταν έκλεισε το εργοστάσιο της Siemens στη Θεσσαλονίκη αφήνοντας μερικές εκατοντάδες εργαζόμενους στο δρόμο.
Ο Κινέζος ίσως κάνει πιο καλά που χρηματοδοτεί με κρατικό χρήμα τα προιόντα του για να βγουν φθηνότερα, αντί να χρεώνει στην τελική τιμή και το λάδωμα (αν και τίποτε δεν αποκλείει οτι συμβαίνουν και τα δύο).
Ε, αυτό προσπαθούμε να σας πούμε τόσο καιρό: Για εσάς δουλεύουμε! Η ενδεχόμενη βοήθειά σας θα σας εξασφαλίσει αγορά και στο μέλλον, θα συνεχίζουμε να ψωνίζουμε απο εσάς. Αν όμως "αυτοδιορθωθούμε" μπορεί να ψωνίζουμε απο τον φθηνότερο και τότε θα μείνει όλη η Ευρώπη άνεργη.
Είδατε που κι εμείς είμαστε χρήσιμοι όπως είμαστε;
(Στη φωτογραφία οι έλληνες υπουργοι, γραμματείς, πρόεδροι επιτροπών και λοιποί συγγενείς, ανακοινώνουν τα αποτελέσματα των μειοδοτικών διαγωνισμών "αερο-φωτογραφίζοντας" τον νικητή).
24/3/10
18/3/10
...και μια πανέξυπνη κάμπάνια
για όσους κινούνται στο χώρο της επικοινωνίας και της διαφήμισης ή για όσους απλώς ενδιαφέρονται για έξυπνες ιδέες που κεντρίζουν το μυαλό,
εδώ θα βρείτε μια πανέξυπνη "παγίδα" που έστησε η Heineken στην Ιταλία.
Στο τέλος του video παρουσιάζεται και η αποτελεσματικότητα της ενέργειας που δημιούργησε τόσο ενδιαφέρον και τόση δημοσιότητα όση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμα και μια πανάκριβη διαφημιστική καμπάνια.
Ζηλεύω τους ανθρώπους που ενθαρρύνονται στη δημιουργική σκέψη, που φτιάχνουν ρεύματα, τάσεις και ιδέες που δεν εξαρτώνται από προϋπολογισμούς.
Δυστυχώς ο διαφημιστικός κλάδος στη μεγάλη του πλειονότητα έχει εκπαιδευτεί να δημιουργεί impact μόνο με πολυδάπανες παραγωγές και με πολλά, πάρα πολλά spot.
Αν η κρίση και η περικοπή των εξόδων της τηλεοπτικής επικοινωνίας δεν δημιουργήσει τέτοιες ιδέες τώρα, που να ξεφεύγουν απο τα γνωστά βαρετά μονοπάτια, φοβάμαι πως θα ξεμείνουμε για πολύ καιρό με τις τετριμμένες, επαναλαμβανόμενες χλιαρότητες με γριές και κατσίκες.
εδώ θα βρείτε μια πανέξυπνη "παγίδα" που έστησε η Heineken στην Ιταλία.
Στο τέλος του video παρουσιάζεται και η αποτελεσματικότητα της ενέργειας που δημιούργησε τόσο ενδιαφέρον και τόση δημοσιότητα όση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμα και μια πανάκριβη διαφημιστική καμπάνια.
Ζηλεύω τους ανθρώπους που ενθαρρύνονται στη δημιουργική σκέψη, που φτιάχνουν ρεύματα, τάσεις και ιδέες που δεν εξαρτώνται από προϋπολογισμούς.
Δυστυχώς ο διαφημιστικός κλάδος στη μεγάλη του πλειονότητα έχει εκπαιδευτεί να δημιουργεί impact μόνο με πολυδάπανες παραγωγές και με πολλά, πάρα πολλά spot.
Αν η κρίση και η περικοπή των εξόδων της τηλεοπτικής επικοινωνίας δεν δημιουργήσει τέτοιες ιδέες τώρα, που να ξεφεύγουν απο τα γνωστά βαρετά μονοπάτια, φοβάμαι πως θα ξεμείνουμε για πολύ καιρό με τις τετριμμένες, επαναλαμβανόμενες χλιαρότητες με γριές και κατσίκες.
Μια θετική πρωτοβουλία!
Ναι, έτσι συνήθως γίνεται.
Κάποιοι κουράζονται πρώτοι απο τη μιζέρια και το αρνητικό κλίμα και αποφασίζουν να φύγουν προς τα εμπρός.
Στο anaptyxi.wordpress.com θα βρείτε ένα τόπο διαλόγου που δημιούργησε ο Νίκος Αναγνώστου, όπου ο καθένας μπορεί να καταθέσει ιδέες και απόψεις για πράγματα που μπορούν να αποτελέσουν φρένο στη μιζέρια και την εσωστρέφια.
Κάντε μια βόλτα, αξίζει τον κόπο.
Κάποιοι κουράζονται πρώτοι απο τη μιζέρια και το αρνητικό κλίμα και αποφασίζουν να φύγουν προς τα εμπρός.
Στο anaptyxi.wordpress.com θα βρείτε ένα τόπο διαλόγου που δημιούργησε ο Νίκος Αναγνώστου, όπου ο καθένας μπορεί να καταθέσει ιδέες και απόψεις για πράγματα που μπορούν να αποτελέσουν φρένο στη μιζέρια και την εσωστρέφια.
Κάντε μια βόλτα, αξίζει τον κόπο.
17/3/10
Κανονική φορολόγηση της εκκλησίας τώρα!
Η προνομιακή μεταχείριση της εκκλησίας και της περιουσίας της είναι κανονική πρόκληση για όλους όσους βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να επιστρέφουν στο μεσαίωνα, για όσους βλέπουν να παγώνουν οι συντάξεις τους. Για όλους εμάς που βλέπουμε να μη μπορεί να χρηματοδοτηθεί οποιαδήποτε κοινωνική ή αναπτυξιακή δαπάνη.
Το δε πρόσφατο 20% επί των εκμεταλλεύσεων ακινήτων είναι πραγματικά ασήμαντο μπροστά στο σύνολο της περιουσίας που έχουν αποθησαυρίσει οι «άγιοι πατέρες» όλα αυτά τα χρόνια.
Η εμφάνιση του Ανθίμου σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ χθες Τρίτη ήταν διαφωτιστική Επικαλέστηκε το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας για να ζητήσει να αρθεί ακόμα κι αυτός ο ισχνός νέος φόρος. Αυτή είναι και η πρόσφατη νεοφιλελεύθερη παντιέρα που τόσο έντονα προβάλλεται σαν θεσμός με το όνομα «εταιρική κοινωνική ευθύνη» (ιδιαίτερες επιδόσεις στην προσπάθεια εξάπλωσης του «θεσμού» γίνεται από το Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο). Τι προσπαθεί να επιτύχει αυτός ο θεσμός; Μα φυσικά τη μείωση της φορολογίας με το επιχείρημα ότι οι εταιρίες θα αναλάβουν «φιλανθρωπικό έργο» ή άλλες «κοινωνικής φύσεως δαπάνες» και άρα το κράτος θα ελαφρυνθεί από κονδύλια που θα έπρεπε το ίδιο να διαθέσει. Φυσικά οι εταιρίες θα κρίνουν οι ίδιες πόσα και που θα διαθέσουν και με ποιο τρόπο. Με δύο λόγια κανονική ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού κράτους. Το έσχατο σημείο του καπιταλισμού
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πονηρός παναγριώτατος. Η δική του εταιρία όμως που λέγεται εκκλησία έχει μια σκανδαλώδη προνομιακή μεταχείριση που αμφιβάλλω αν θα πετύχει ποτέ οποιαδήποτε εταιρία.
Οι κληρικοί πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα συνεχίσουν να πληρώνονται επ’ άπειρον(!). Κι αυτό είναι «δεμένο» και σχεδόν αδύνατον να αλλάξει με βάση τη σύμβαση του 1952 και σε αντάλλαγμα απαλλοτριώσεων αγροτικής γης με την εκκλησία να παίρνει επίσης «κάποια» αστικά ακίνητα. Και οι ιεράρχες εμφανίζονται «ριγμένοι» που έδωσαν βοσκοτόπια και χωράφια και πήραν στη θέση τους τα «κάποια» αστικά ακίνητα που τους αποφέρουν απίστευτα κέρδη από ενοίκια. Επίσης η πολιτεία δεσμεύτηκε στη σύμβαση ότι αυτή ήταν και η τελευταία απαλλοτρίωση που μπορούσε να γίνει.
Πουθενά όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη ότι η εκκλησία δεν μπορεί να φορολογείται Κανονικότατα όπως όλοι μας και όχι με 20%. Όπως φυσικά έχει και το δικαίωμα να διαθέτει περιουσία και να την εκμεταλλεύεται όπως θέλει. Είτε για χρυσά κουτάλια είτε για να κάνουν φιλανθρωπικό έργο και να προβάλλουν την «εταιρική κοινωνική ευθύνη» τους.
Αν όχι τώρα, πότε;
Εδώ για τις σχετικές υπογραφές περί της φορολόγησης της εκκλησίας.
Το δε πρόσφατο 20% επί των εκμεταλλεύσεων ακινήτων είναι πραγματικά ασήμαντο μπροστά στο σύνολο της περιουσίας που έχουν αποθησαυρίσει οι «άγιοι πατέρες» όλα αυτά τα χρόνια.
Η εμφάνιση του Ανθίμου σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ χθες Τρίτη ήταν διαφωτιστική Επικαλέστηκε το φιλανθρωπικό έργο της εκκλησίας για να ζητήσει να αρθεί ακόμα κι αυτός ο ισχνός νέος φόρος. Αυτή είναι και η πρόσφατη νεοφιλελεύθερη παντιέρα που τόσο έντονα προβάλλεται σαν θεσμός με το όνομα «εταιρική κοινωνική ευθύνη» (ιδιαίτερες επιδόσεις στην προσπάθεια εξάπλωσης του «θεσμού» γίνεται από το Ελληνοαμερικανικό επιμελητήριο). Τι προσπαθεί να επιτύχει αυτός ο θεσμός; Μα φυσικά τη μείωση της φορολογίας με το επιχείρημα ότι οι εταιρίες θα αναλάβουν «φιλανθρωπικό έργο» ή άλλες «κοινωνικής φύσεως δαπάνες» και άρα το κράτος θα ελαφρυνθεί από κονδύλια που θα έπρεπε το ίδιο να διαθέσει. Φυσικά οι εταιρίες θα κρίνουν οι ίδιες πόσα και που θα διαθέσουν και με ποιο τρόπο. Με δύο λόγια κανονική ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού κράτους. Το έσχατο σημείο του καπιταλισμού
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο πονηρός παναγριώτατος. Η δική του εταιρία όμως που λέγεται εκκλησία έχει μια σκανδαλώδη προνομιακή μεταχείριση που αμφιβάλλω αν θα πετύχει ποτέ οποιαδήποτε εταιρία.
Οι κληρικοί πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό και θα συνεχίσουν να πληρώνονται επ’ άπειρον(!). Κι αυτό είναι «δεμένο» και σχεδόν αδύνατον να αλλάξει με βάση τη σύμβαση του 1952 και σε αντάλλαγμα απαλλοτριώσεων αγροτικής γης με την εκκλησία να παίρνει επίσης «κάποια» αστικά ακίνητα. Και οι ιεράρχες εμφανίζονται «ριγμένοι» που έδωσαν βοσκοτόπια και χωράφια και πήραν στη θέση τους τα «κάποια» αστικά ακίνητα που τους αποφέρουν απίστευτα κέρδη από ενοίκια. Επίσης η πολιτεία δεσμεύτηκε στη σύμβαση ότι αυτή ήταν και η τελευταία απαλλοτρίωση που μπορούσε να γίνει.
Πουθενά όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη ότι η εκκλησία δεν μπορεί να φορολογείται Κανονικότατα όπως όλοι μας και όχι με 20%. Όπως φυσικά έχει και το δικαίωμα να διαθέτει περιουσία και να την εκμεταλλεύεται όπως θέλει. Είτε για χρυσά κουτάλια είτε για να κάνουν φιλανθρωπικό έργο και να προβάλλουν την «εταιρική κοινωνική ευθύνη» τους.
Αν όχι τώρα, πότε;
Εδώ για τις σχετικές υπογραφές περί της φορολόγησης της εκκλησίας.
15/3/10
Τα sites με torrents νόμιμα στην Ισπανία! (απόφαση 15/3/2010)
Τα καλά νέα ταξιδεύουν γρήγορα!
Είδα πριν απο λίγο τα tweets με την είδηση: Ισπανός δικαστής αποφάσισε σήμερα οτι τα sites με torrents και με διαμοιρασμό αρχείων είναι ΝΟΜΙΜΑ απο τη στιγμή που δεν κερδίζουν χρήματα απο τον διαμοιρασμό του περιεχομένου.
Είναι σίγουρο πως η υπόθεση θα κλιμακωθεί απο τις εταιρίες στον ανώτατο δικαστικό βαθμό αλλά προς το παρόν η απόφαση ισχύει και επιβεβαιώνει τον τσαμπουκά των Ισπανών δικαστών που δεν δίστασαν να παραπέμφουν και τον δικτάτορα Πινοσέτ...
Η απόφαση μπορεί να γίνει πολύτιμο όπλο στα χέρια των δικηγόρων του Gamato όταν έρθει η ώρα. Για να δούμε και τους δικούς μας δικαστές...
"Capitalism, A Love Story": Ο Michael Moore και η ελληνική αριστερά
Ποιος πολιτικός ετοίμασε την παρακάτω «χάρτα» πολιτικών δικαιωμάτων;
1. Δικαίωμα σε χρήσιμη και καλοπληρωμένη εργασία,
2. Δικαίωμα για αποδοχές που να διασφαλίζουν τη σωστή διατροφή.
3. Δικαίωμα σε κάθε κτηματία να καλλιεργεί και να πουλά τα προϊόντα του σε επίπεδο που να του εξασφαλίζει σ' αυτόν και την οικογένειά του μια αξιοπρεπή ζωή.
4. Το δικαίωμα για κάθε επιχειρηματία, μεγάλο ή μικρό να συναλλάσσεται σε κλίμα ελευθερίας, ελευθερία από άδικο ανταγωνισμό και κυριαρχίες από μονοπώλια εγχώρια ή ξένα.
5. Το δικαίωμα κάθε οικογένειας σε αξιοπρεπή οικία.
6. Το δικαίωμα σε επαρκή ιατρική περίθαλψη και την ευκαιρία να επιτευχθεί και να απολαμβάνεται καλή υγεία.
7. Το δικαίωμα σε επαρκή προστασία από τους οικονομικούς φόβους της μεγάλης ηλικίας, ασθένειας, ατυχημάτων και ανεργίας.
8. Το δικαίωμα σε καλή εκπαίδευση.
Είναι ο κύριος Ρούσβελτ, που δεν πρόλαβε να δει ούτε το τέλος του πολέμου, ούτε να περάσει το ψήφισμα αυτό στο σύνταγμα των ΗΠΑ. Ο Ρούσβελτ δεν ήταν αριστερός ή σοσιαλιστής. Είδε όμως τη βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζόμενων, παρενέβη με την εθνοφρουρά(!) υπέρ των εργατών όταν αυτοί απεργούσαν και η αστυνομία ενεργούσε σαν όργανο των βιομηχάνων τρομοκρατώντας τους απεργούς.
Μας το θυμίζει η τελευταία ταινία του Michael Moore, “Capitalism, A Love Story”.
Αλλά η ταινία έχει πολλά ακόμη ενδιαφέροντα σημεία:
Αναλύει τη διαχρονική «σχέση στοργής» μεταξύ πολυεθνικών και κυβερνήσεων των ΗΠΑ. Γνωστό είναι ότι πολλά στελέχη ή λομπίστες μεγάλων εταιριών που προωθούν όσο μπορούν τα συμφέροντα των εταιριών τους, κατά καιρούς γίνονται μέλη των κυβερνήσεων για να «περάσουν» φυσικά κατόπιν νομοσχέδια και κανονισμούς που σκανδαλωδώς ευνοούν τους εργοδότες τους (που άλλωστε διαθέτουν και το απαραίτητο χρήμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση).
Ο Μούρ επικεντρώνεται εδώ ιδιαίτερα στο γεγονός της στελέχωσης των οικονομικών υπουργείων από «κορυφαίους» της χρηματοοικονομικής αγοράς (στα "κουμάντα" η Merrill Lynch επί προεδρίας Ρήγκαν, η Goldman Sachs επί προεδρίας Μπους).
Αυτή η "στελέχωση", η διείσδυση των "fat cats" στις κυβερνήσεις ήταν και ο λόγος που είχαμε το "σχέδιο σωτηρίας", το μοντέλο δηλαδή της γενναίας χρηματοδότησης των τραπεζών για τη διάσωσή τους, με χρήματα των φορολογουμένων όταν αυτοί έβλεπαν τις ίδιες τράπεζες να τους παίρνουν τα σπίτια. Ένα "σχέδιο σωτηρίας" που όπως αποκαλύπτει η ταινία πέρασε με τακτικές κανονικού πραξικοπήματος.
Αν η ταινία ήταν ελαφρώς πιο πρόσφατη ίσως να προλάβαινε να περιγράψει και το διάδοχο σενάριο που ακολουθείται σήμερα και που παγκοσμιοποιεί τον πρώην «ενδοαμερικανικό» στεγαστικό τζόγο σε διεθνή νομισματικό (αυτόν δηλαδή που μας έφερε σήμερα εδώ).
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για το τι είδους δημοκρατία προσπαθούν οι ΗΠΑ να διδάξουν στον αραβικό κόσμο.
Άλλο ενδιαφέρον σημείο της ταινίας είναι η υποδειγματική λειτουργία κάποιων εταιριών και εργοστασίων στις ΗΠΑ, όπου οι επιχειρηματικές αποφάσεις παίρνονται με ψηφοφορία όλων των εργαζομένων(!) ή που τα κέρδη μοιράζονται εξίσου σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο πρόεδρος αυτής της εταιρίας κερδίζει όσα και ο εργάτης του! (με αποτέλεσμα να υπάρχει εργάτης παραγωγής ψωμιού που να κερδίζει τρεις φορές περισσότερα χρήματα από έναν πιλότο πολιτικής αεροπορίας)!!!
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για όσους πιστεύουν πως σε μια ελεύθερη οικονομία δεν μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικά μοντέλα διοίκησης και διανομής κέρδους.
Άλλα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι πάρα πολλές εταιρίες όπως η Bank of America, η Citibank, η Wal-Mart, η Procter & Gamble, η McDonnell Douglas, η Hershey, η Nestle, η AT&T, η American Express, έχουν κάνει ασφαλιστήρια συμβόλαια για τη ζωή των εργαζομένων τους. Όταν δηλαδή κάποιος εργαζόμενος αναχωρήσει από το μάταιο τούτο κόσμο, οι εργοδότες εισπράττουν τα ασφάλιστρα! Κι αυτά τα συμβόλαια ονομάζονται «Dead Peasants contracts»! O Μουρ αγνοεί τη ρίζα της ονομασίας αλλά είναι προφανές ότι κάποιοι κάνουν μαύρο χιούμορ με τα εργασιακά ήθη που γυρνάνε στο μεσαίωνα, όταν οι δουλοπάροικοι ήταν περιουσιακό στοιχείο του άρχοντα της περιοχής.
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για το πώς μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα οι ατιμώρητες στα εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα!
Κατά τα λοιπά και πάλι ο Μουρ δεν αποφεύγει κάποιους εύκολους μελοδραματισμούς αλλά αυτό είναι αναμενόμενο όταν πρέπει να μιλήσεις για ένα θέμα - ταμπού στην αμερικάνικη κοινωνία.
Σας προτείνω ιδιαίτερα να δείτε την ταινία γιατί θα βρείτε πολλές απαντήσεις στα θέματα που αυτή τη στιγμή μας απασχολούν σαν κοινωνία, αλλά κυρίως για να δείτε πόσο εύκολο και απλό είναι να δείξεις στην απάνθρωπη φύση του ακραίου καπιταλισμού με τρόπο που δεν σηκώνει αμφιβολίες και επιφυλάξεις.
Κι αυτό είναι το μεγάλο, το τεράστιο πρόβλημα της σημερινής αριστεράς στην Ελλάδα, που δείχνει τόσο ξύλινη, αμήχανη, και εσωστρεφής ακόμα και σε σύγκριση με μια απλή ταινία.
Υ.Γ. Στην ταινία αποκαλύπτεται μυστικό memo της Citybank που προβλέπει εξέγερση των "μη προνομιούχων" ενάντια στη σημερινή "πλουτονομή". Δεν είναι τραγικό μια τράπεζα να περιμένει περισσότερα από σένα από ότι εσύ ο ίδιος;
Υ.Γ. 2 Μείνετε και στους τίτλους τέλους για να ακούσετε σε κανονική τζαζ εκτέλεση τη "διεθνή". Απλά η καλύτερη εκτέλεση και μουσικά και σημειολογικά...
Εδώ το επίσημο site της ταινίας
Κι άλλο σχόλιο, Κι άλλο.
1. Δικαίωμα σε χρήσιμη και καλοπληρωμένη εργασία,
2. Δικαίωμα για αποδοχές που να διασφαλίζουν τη σωστή διατροφή.
3. Δικαίωμα σε κάθε κτηματία να καλλιεργεί και να πουλά τα προϊόντα του σε επίπεδο που να του εξασφαλίζει σ' αυτόν και την οικογένειά του μια αξιοπρεπή ζωή.
4. Το δικαίωμα για κάθε επιχειρηματία, μεγάλο ή μικρό να συναλλάσσεται σε κλίμα ελευθερίας, ελευθερία από άδικο ανταγωνισμό και κυριαρχίες από μονοπώλια εγχώρια ή ξένα.
5. Το δικαίωμα κάθε οικογένειας σε αξιοπρεπή οικία.
6. Το δικαίωμα σε επαρκή ιατρική περίθαλψη και την ευκαιρία να επιτευχθεί και να απολαμβάνεται καλή υγεία.
7. Το δικαίωμα σε επαρκή προστασία από τους οικονομικούς φόβους της μεγάλης ηλικίας, ασθένειας, ατυχημάτων και ανεργίας.
8. Το δικαίωμα σε καλή εκπαίδευση.
Είναι ο κύριος Ρούσβελτ, που δεν πρόλαβε να δει ούτε το τέλος του πολέμου, ούτε να περάσει το ψήφισμα αυτό στο σύνταγμα των ΗΠΑ. Ο Ρούσβελτ δεν ήταν αριστερός ή σοσιαλιστής. Είδε όμως τη βάρβαρη εκμετάλλευση των εργαζόμενων, παρενέβη με την εθνοφρουρά(!) υπέρ των εργατών όταν αυτοί απεργούσαν και η αστυνομία ενεργούσε σαν όργανο των βιομηχάνων τρομοκρατώντας τους απεργούς.
Μας το θυμίζει η τελευταία ταινία του Michael Moore, “Capitalism, A Love Story”.
Αλλά η ταινία έχει πολλά ακόμη ενδιαφέροντα σημεία:
Αναλύει τη διαχρονική «σχέση στοργής» μεταξύ πολυεθνικών και κυβερνήσεων των ΗΠΑ. Γνωστό είναι ότι πολλά στελέχη ή λομπίστες μεγάλων εταιριών που προωθούν όσο μπορούν τα συμφέροντα των εταιριών τους, κατά καιρούς γίνονται μέλη των κυβερνήσεων για να «περάσουν» φυσικά κατόπιν νομοσχέδια και κανονισμούς που σκανδαλωδώς ευνοούν τους εργοδότες τους (που άλλωστε διαθέτουν και το απαραίτητο χρήμα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση).
Ο Μούρ επικεντρώνεται εδώ ιδιαίτερα στο γεγονός της στελέχωσης των οικονομικών υπουργείων από «κορυφαίους» της χρηματοοικονομικής αγοράς (στα "κουμάντα" η Merrill Lynch επί προεδρίας Ρήγκαν, η Goldman Sachs επί προεδρίας Μπους).
Αυτή η "στελέχωση", η διείσδυση των "fat cats" στις κυβερνήσεις ήταν και ο λόγος που είχαμε το "σχέδιο σωτηρίας", το μοντέλο δηλαδή της γενναίας χρηματοδότησης των τραπεζών για τη διάσωσή τους, με χρήματα των φορολογουμένων όταν αυτοί έβλεπαν τις ίδιες τράπεζες να τους παίρνουν τα σπίτια. Ένα "σχέδιο σωτηρίας" που όπως αποκαλύπτει η ταινία πέρασε με τακτικές κανονικού πραξικοπήματος.
Αν η ταινία ήταν ελαφρώς πιο πρόσφατη ίσως να προλάβαινε να περιγράψει και το διάδοχο σενάριο που ακολουθείται σήμερα και που παγκοσμιοποιεί τον πρώην «ενδοαμερικανικό» στεγαστικό τζόγο σε διεθνή νομισματικό (αυτόν δηλαδή που μας έφερε σήμερα εδώ).
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για το τι είδους δημοκρατία προσπαθούν οι ΗΠΑ να διδάξουν στον αραβικό κόσμο.
Άλλο ενδιαφέρον σημείο της ταινίας είναι η υποδειγματική λειτουργία κάποιων εταιριών και εργοστασίων στις ΗΠΑ, όπου οι επιχειρηματικές αποφάσεις παίρνονται με ψηφοφορία όλων των εργαζομένων(!) ή που τα κέρδη μοιράζονται εξίσου σε όλους τους εργαζόμενους.
Ο πρόεδρος αυτής της εταιρίας κερδίζει όσα και ο εργάτης του! (με αποτέλεσμα να υπάρχει εργάτης παραγωγής ψωμιού που να κερδίζει τρεις φορές περισσότερα χρήματα από έναν πιλότο πολιτικής αεροπορίας)!!!
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για όσους πιστεύουν πως σε μια ελεύθερη οικονομία δεν μπορούν να υπάρξουν εναλλακτικά μοντέλα διοίκησης και διανομής κέρδους.
Άλλα ενδιαφέρον σημείο είναι ότι πάρα πολλές εταιρίες όπως η Bank of America, η Citibank, η Wal-Mart, η Procter & Gamble, η McDonnell Douglas, η Hershey, η Nestle, η AT&T, η American Express, έχουν κάνει ασφαλιστήρια συμβόλαια για τη ζωή των εργαζομένων τους. Όταν δηλαδή κάποιος εργαζόμενος αναχωρήσει από το μάταιο τούτο κόσμο, οι εργοδότες εισπράττουν τα ασφάλιστρα! Κι αυτά τα συμβόλαια ονομάζονται «Dead Peasants contracts»! O Μουρ αγνοεί τη ρίζα της ονομασίας αλλά είναι προφανές ότι κάποιοι κάνουν μαύρο χιούμορ με τα εργασιακά ήθη που γυρνάνε στο μεσαίωνα, όταν οι δουλοπάροικοι ήταν περιουσιακό στοιχείο του άρχοντα της περιοχής.
Πολύ ενδιαφέρον δίδαγμα για το πώς μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα οι ατιμώρητες στα εργατικά ατυχήματα στην Ελλάδα!
Κατά τα λοιπά και πάλι ο Μουρ δεν αποφεύγει κάποιους εύκολους μελοδραματισμούς αλλά αυτό είναι αναμενόμενο όταν πρέπει να μιλήσεις για ένα θέμα - ταμπού στην αμερικάνικη κοινωνία.
Σας προτείνω ιδιαίτερα να δείτε την ταινία γιατί θα βρείτε πολλές απαντήσεις στα θέματα που αυτή τη στιγμή μας απασχολούν σαν κοινωνία, αλλά κυρίως για να δείτε πόσο εύκολο και απλό είναι να δείξεις στην απάνθρωπη φύση του ακραίου καπιταλισμού με τρόπο που δεν σηκώνει αμφιβολίες και επιφυλάξεις.
Κι αυτό είναι το μεγάλο, το τεράστιο πρόβλημα της σημερινής αριστεράς στην Ελλάδα, που δείχνει τόσο ξύλινη, αμήχανη, και εσωστρεφής ακόμα και σε σύγκριση με μια απλή ταινία.
Υ.Γ. Στην ταινία αποκαλύπτεται μυστικό memo της Citybank που προβλέπει εξέγερση των "μη προνομιούχων" ενάντια στη σημερινή "πλουτονομή". Δεν είναι τραγικό μια τράπεζα να περιμένει περισσότερα από σένα από ότι εσύ ο ίδιος;
Υ.Γ. 2 Μείνετε και στους τίτλους τέλους για να ακούσετε σε κανονική τζαζ εκτέλεση τη "διεθνή". Απλά η καλύτερη εκτέλεση και μουσικά και σημειολογικά...
Εδώ το επίσημο site της ταινίας
Κι άλλο σχόλιο, Κι άλλο.
12/3/10
Για το Gamato
Tο σύνθημα «ΛΕ-ΛΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥ ΓΑΜΑΤΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»!!!, θα περάσει στις χρυσές σελίδες της ιστορίας μαζί με το «Μάνα Raver». Ειδικά αν γίνουν και τα ανάλογα ρεπορτάζ στη δίκη είναι σίγουρο ότι θα δούμε και τη βινιέτα «Μάνα downloader».
Αυτό που δεν είδαμε μέχρι τώρα είναι μια σοβαρή προσπάθεια να συνταχθούν και να προβληθούν οργανωμένα, τα επιχειρήματα γύρω από τη νομοθεσία, τα πνευματικά δικαιώματα και την καταχρηστική ερμηνεία της έννοιας των δικαιωμάτων αυτών. Δεν είδαμε μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το για πόσο καιρό θα πρέπει να προστατεύονται τα «έργα διανοίας». Δεν είδαμε καν να υπενθυμίζεται πως αν δεν υπήρχε η "πειρατεία" θα πληρώναμε τα CD ακόμα 22 ευρώ.
Δυστυχώς έχουμε αφήσει εδώ και καιρό την καλλιτεχνική δημιουργία σε άλλες εθνικότητες. Και μοιραία όταν δεν διαθέτεις δημιουργούς που να υπερασπίζονται το δικαίωμα της διανομής ή του περιορισμού του χρόνου προστασίας, στη συζήτηση συμμετέχεις ως «πειρατής» μόνο.
Έπειτα δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει πως η «πειρατεία» αφορά κυρίως τα εμπορικά δημιουργήματα, το χολυγουντιανό box office.
Ενισχύεται δηλαδή ακόμα περισσότερο η επιχειρηματολογία των πολυεθνικών «νταβατζήδων», που εμφανίζονται ως οι κυρίως ζημιωμένοι (κι ας μη ξεχνάμε πως για κάποιες χώρες η παραγωγή ταινιών και μουσικής είναι μέρος της βαριάς τους βιομηχανίας ).
Αυτή η «παράταξη» ζητάει ακόμα περισσότερο προστατευτισμό στα πνευματικά δικαιώματα, για ακόμα περισσότερο "κλείδωμα" και ενισχύεται (επειδή συνεισφέρει στις εθνικές οικονομίες ) περισσότερο η ικανότητά της για να επιβάλλει διώξεις.
Απέναντι σε τέτοια οργάνωση δεν απαντάς με φαιδρά συνθήματα, δεν απαντάς με περιστασιακές διαμαρτυρίες όποτε σου μπλοκάρουν το κατέβασμα. Απαντάς με σοβαρή διαχρονική επιχειρηματολογία τύπου κόμματος "pirate bay". Διαφορετικά οι «από εκεί» θα σου πουν ότι το θέαμα που ζητάς να δεις κοστίζει. Το θέαμα αυτό έχει παραχθεί για να βγάλει κέρδος σε ένα σύστημα με σινεμά με πολύ αρμυρό ποπκόρν και πολύ νερωμένη Κοκακόλα.
Και θα σου πει οτι αν θέλουμε να σνομπάρεις το σύστημα, τότε ας σνομπάρεις και τις ταινίες του, ας δεις εναλλακτικό κινηματογράφο!
Και μέχρι τώρα (και διαβάζω επίμονα και με προσοχή ότι γράφεται), φαίνεται πως ακόμα κι οι ίδιοι οι υπερασπιστές της «πειρατείας» αγνοούν σημαντικά τμήματα της ελληνικής νομοθεσίας όπως για παράδειγμα το ότι επιτρέπεται να κάνεις αντίγραφα των CD και DVD που κατέχεις για προσωπική χρήση (κάτι που σε άλλε χώρες απαγορεύεται). Ίσως επειδή ποτέ δεν προσέγγισαν το θέμα σαν συνειδητοί και οργανωμένοι καταναλωτές αλλά σαν βολεμένοι downloaders.
Και πριν βιαστείτε να με καταδικάσετε που πιθανά καταθέτω άλλες απο τις δικές σας απόψεις, διαβάστε πρώτα τα posts με tag "πνευματικά δικαιώματα" που έχουν γραφεί εδώ.
Update: Βρήκα κι αυτό το πολύ καλό κείμενο της Σοφίας για το θέμα
Αυτό που δεν είδαμε μέχρι τώρα είναι μια σοβαρή προσπάθεια να συνταχθούν και να προβληθούν οργανωμένα, τα επιχειρήματα γύρω από τη νομοθεσία, τα πνευματικά δικαιώματα και την καταχρηστική ερμηνεία της έννοιας των δικαιωμάτων αυτών. Δεν είδαμε μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το για πόσο καιρό θα πρέπει να προστατεύονται τα «έργα διανοίας». Δεν είδαμε καν να υπενθυμίζεται πως αν δεν υπήρχε η "πειρατεία" θα πληρώναμε τα CD ακόμα 22 ευρώ.
Δυστυχώς έχουμε αφήσει εδώ και καιρό την καλλιτεχνική δημιουργία σε άλλες εθνικότητες. Και μοιραία όταν δεν διαθέτεις δημιουργούς που να υπερασπίζονται το δικαίωμα της διανομής ή του περιορισμού του χρόνου προστασίας, στη συζήτηση συμμετέχεις ως «πειρατής» μόνο.
Έπειτα δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει πως η «πειρατεία» αφορά κυρίως τα εμπορικά δημιουργήματα, το χολυγουντιανό box office.
Ενισχύεται δηλαδή ακόμα περισσότερο η επιχειρηματολογία των πολυεθνικών «νταβατζήδων», που εμφανίζονται ως οι κυρίως ζημιωμένοι (κι ας μη ξεχνάμε πως για κάποιες χώρες η παραγωγή ταινιών και μουσικής είναι μέρος της βαριάς τους βιομηχανίας ).
Αυτή η «παράταξη» ζητάει ακόμα περισσότερο προστατευτισμό στα πνευματικά δικαιώματα, για ακόμα περισσότερο "κλείδωμα" και ενισχύεται (επειδή συνεισφέρει στις εθνικές οικονομίες ) περισσότερο η ικανότητά της για να επιβάλλει διώξεις.
Απέναντι σε τέτοια οργάνωση δεν απαντάς με φαιδρά συνθήματα, δεν απαντάς με περιστασιακές διαμαρτυρίες όποτε σου μπλοκάρουν το κατέβασμα. Απαντάς με σοβαρή διαχρονική επιχειρηματολογία τύπου κόμματος "pirate bay". Διαφορετικά οι «από εκεί» θα σου πουν ότι το θέαμα που ζητάς να δεις κοστίζει. Το θέαμα αυτό έχει παραχθεί για να βγάλει κέρδος σε ένα σύστημα με σινεμά με πολύ αρμυρό ποπκόρν και πολύ νερωμένη Κοκακόλα.
Και θα σου πει οτι αν θέλουμε να σνομπάρεις το σύστημα, τότε ας σνομπάρεις και τις ταινίες του, ας δεις εναλλακτικό κινηματογράφο!
Και μέχρι τώρα (και διαβάζω επίμονα και με προσοχή ότι γράφεται), φαίνεται πως ακόμα κι οι ίδιοι οι υπερασπιστές της «πειρατείας» αγνοούν σημαντικά τμήματα της ελληνικής νομοθεσίας όπως για παράδειγμα το ότι επιτρέπεται να κάνεις αντίγραφα των CD και DVD που κατέχεις για προσωπική χρήση (κάτι που σε άλλε χώρες απαγορεύεται). Ίσως επειδή ποτέ δεν προσέγγισαν το θέμα σαν συνειδητοί και οργανωμένοι καταναλωτές αλλά σαν βολεμένοι downloaders.
Και πριν βιαστείτε να με καταδικάσετε που πιθανά καταθέτω άλλες απο τις δικές σας απόψεις, διαβάστε πρώτα τα posts με tag "πνευματικά δικαιώματα" που έχουν γραφεί εδώ.
Update: Βρήκα κι αυτό το πολύ καλό κείμενο της Σοφίας για το θέμα
ΠΑΜΕ για υπέρβαση της λογικής
Διαβάστε εδώ στο "Ελληνάκι" ένα θέμα που πιθανά σας ξέφυγε.
Για σαφέστερη αντίληψη του τι σημαίνει "το τέλος της λογικής".
(Άσχετο(;): Αλήθεια θα μας εξηγήσει το ΚΚΕ γιατί στο μεταναστευτικό ψήφισαν "Παρών";
Για σαφέστερη αντίληψη του τι σημαίνει "το τέλος της λογικής".
(Άσχετο(;): Αλήθεια θα μας εξηγήσει το ΚΚΕ γιατί στο μεταναστευτικό ψήφισαν "Παρών";
11/3/10
Το Hurt Locker και ο απίθανος Δανίκας
Έχοντας δει την ταινία «The Hurt Locker» και την κριτική του απερίγραπτου Δανίκα στα σημερινά «ΝΕΑ», είπα να γράψω δύο λόγια για όσους από εσάς κρατάτε πισινή (και πολύ καλά κάνετε) στην κριτική του εν λόγω.
Η ταινία αφορά τα έργα και τις ημέρες μιας bomb squad, μιας ομάδα πυροτεχνουργών του Αμερικανικού στρατού στο Ιράκ.
Δεν ασχολείται να αναλύσει γιατί βρίσκονται στο Ιράκ, δεν ενδιαφέρεται να απολογηθεί, να εξηγήσει και να πολιτικολογήσει. Στην ταινία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν οι «από δω» κι «από εκεί» και η κάμερα παρακολουθεί τους «από εδώ» χωρίς να παίρνει πολιτική θέση, μόνο θέση λήψης παίρνει.
Δεν ενδιαφέρεται να έχει κριτική ματιά στον πόλεμο, το θέμα της είναι οι στρατιώτες και το πώς βιώνουν την απέραντη φρίκη του ανορθόδοξου πολέμου που συμ
βαίνει εκεί. Το όποιο σχόλιο, δεν χρειάζεται να γίνει, απλά καταγράφεται, γιατί είναι το ίδιο το γεγονός που σχολιάζει. Η διασκέδασή τους είναι κάποια σκληρά και αδιανόητα βίαια «παιχνίδια» πόνου.
Ζουν μια καθημερινότητα που τους γεμίζει με αδρεναλίνη μέχρι που αυτή γίνεται το ναρκωτικό τους, όχι και μεγάλη διαφορά από όσους είναι επίσης εθισμένοι στην αδρεναλίνη με άλλους πιο ειρηνικούς και σπορτίφ τρόπους. Κι αυτός ο εθισμός τους είναι που τους σκοτώνει ψυχικά, που τους αποξενώνει με την οικογένειά τους, με την ειρηνική και πληκτική καθημερινότητα στην επαρχία της πατρίδας τους.
Δεν κατάλαβα λοιπόν πού ο «κριτικός» του σινεμά με τα κόκκινα γυαλιά είδε τους Ράμπο, πού είδε να ενοχοποιούνται όλοι ανεξαιρέτως οι Ιρακινοί, πού είδε όλα αυτά τα απίστευτα που γεννάνε τα συμπλέγματά του. Και το κορυφαίο: Επειδή παρακολουθείς τον πυροτεχνουργό, δικαιολογείς τον Αμερικάνικο στρατό και συστρατεύεσαι!!! Κι επομένως η σκηνοθέτις "πλαστογραφεί την ιστορία και κατασυκοφαντεί τον Ιρακινό λαό" !!!
Τέτοια κορυφαία προσέγγιση...
Πριν από καιρό, είχε θάψει τις «Ζωές των άλλων» μόλις είχε πρωτοβγεί στις αίθουσες, επειδή προφανώς η ταινία κατήγγειλε τις πρακτικές της ανατολικογερμανικής Στάζι. Αργότερα , όταν η ταινία (σαν ταινιάρα που ήταν) έφυγε από τα στενά πλαίσια των σινεφίλ και έκανε την απροσδόκητη γι’ αυτόν high profile καριέρα, αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη και να αναθεωρήσει. Τον έκραζαν πια και οι πέτρες.
Μη την πατήσετε λοιπόν, ο τύπος είναι επισήμως καμένος κι αν δείτε την ταινία πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι.
Η ταινία αφορά τα έργα και τις ημέρες μιας bomb squad, μιας ομάδα πυροτεχνουργών του Αμερικανικού στρατού στο Ιράκ.
Δεν ασχολείται να αναλύσει γιατί βρίσκονται στο Ιράκ, δεν ενδιαφέρεται να απολογηθεί, να εξηγήσει και να πολιτικολογήσει. Στην ταινία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, υπάρχουν οι «από δω» κι «από εκεί» και η κάμερα παρακολουθεί τους «από εδώ» χωρίς να παίρνει πολιτική θέση, μόνο θέση λήψης παίρνει.
Δεν ενδιαφέρεται να έχει κριτική ματιά στον πόλεμο, το θέμα της είναι οι στρατιώτες και το πώς βιώνουν την απέραντη φρίκη του ανορθόδοξου πολέμου που συμ
βαίνει εκεί. Το όποιο σχόλιο, δεν χρειάζεται να γίνει, απλά καταγράφεται, γιατί είναι το ίδιο το γεγονός που σχολιάζει. Η διασκέδασή τους είναι κάποια σκληρά και αδιανόητα βίαια «παιχνίδια» πόνου.Ζουν μια καθημερινότητα που τους γεμίζει με αδρεναλίνη μέχρι που αυτή γίνεται το ναρκωτικό τους, όχι και μεγάλη διαφορά από όσους είναι επίσης εθισμένοι στην αδρεναλίνη με άλλους πιο ειρηνικούς και σπορτίφ τρόπους. Κι αυτός ο εθισμός τους είναι που τους σκοτώνει ψυχικά, που τους αποξενώνει με την οικογένειά τους, με την ειρηνική και πληκτική καθημερινότητα στην επαρχία της πατρίδας τους.
Δεν κατάλαβα λοιπόν πού ο «κριτικός» του σινεμά με τα κόκκινα γυαλιά είδε τους Ράμπο, πού είδε να ενοχοποιούνται όλοι ανεξαιρέτως οι Ιρακινοί, πού είδε όλα αυτά τα απίστευτα που γεννάνε τα συμπλέγματά του. Και το κορυφαίο: Επειδή παρακολουθείς τον πυροτεχνουργό, δικαιολογείς τον Αμερικάνικο στρατό και συστρατεύεσαι!!! Κι επομένως η σκηνοθέτις "πλαστογραφεί την ιστορία και κατασυκοφαντεί τον Ιρακινό λαό" !!!
Τέτοια κορυφαία προσέγγιση...
Πριν από καιρό, είχε θάψει τις «Ζωές των άλλων» μόλις είχε πρωτοβγεί στις αίθουσες, επειδή προφανώς η ταινία κατήγγειλε τις πρακτικές της ανατολικογερμανικής Στάζι. Αργότερα , όταν η ταινία (σαν ταινιάρα που ήταν) έφυγε από τα στενά πλαίσια των σινεφίλ και έκανε την απροσδόκητη γι’ αυτόν high profile καριέρα, αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη και να αναθεωρήσει. Τον έκραζαν πια και οι πέτρες.
Μη την πατήσετε λοιπόν, ο τύπος είναι επισήμως καμένος κι αν δείτε την ταινία πείτε μου αν έχω δίκιο ή όχι.
10/3/10
Η απάτη του chain mail με τον "Ισλαμικό Γάμο"
Καμαρώστε το καινούριο chain mail που κάνει βόλτες από Inbox σε Inbox...
Αυτή η απάτη κάνει καριέρα σε μουσουλμανο-φοβικά sites. Κι όμως είναι τόσο εύκολο πλέον να βρεθεί η αλήθεια. Είναι ένα κλικ μακριά.
Αλλά ο "Αντωνιάδης" που βρήκε αυτό το "κελεπούρι" (και οι υπόλοιποι που έκαναν προσθήκες -ο καθένας με τα δικά του fonts-), δεν θέλησε να κάνει τον κόπο να το διασταυρώσει. Γιατί μια χαρά τον βόλευε στη ρατσιστική του κοσμοθεωρία.
Αλλά και οι υπόλοιποι που το διακινούν; Πόσοι πρόθυμοι να καταπιούν αμάσητες αυτές τις αρβύλες;
Πόση βλακεία αλλά και πόσοι επιτήδειοι να στρατολογήσουν τους βλάκες!
Τώρα ελπίζω να είναι σαφέστερη η σύσταση του υλικού που συντηρεί τις ηλίθιες κραυγές.
(και για να τους βραχυκυκλώσω:)
δεν καταλαβαίνετε βρε κουτά πως αυτή η λάσπη ξεκινάει από την προσπάθεια του Ισραήλ να "λερώσει" τη Χαμάς;
(για να σε δω τώρα ακροδεξιέ πως θα συνδυάσεις ρατσισμό για τους Άραβες και μίσος για τους Εβραίους χωρίς να εκραγεί ο εγκέφαλός σου).
.............................................................................................................................................
Αυτή η απάτη κάνει καριέρα σε μουσουλμανο-φοβικά sites. Κι όμως είναι τόσο εύκολο πλέον να βρεθεί η αλήθεια. Είναι ένα κλικ μακριά.
Αλλά ο "Αντωνιάδης" που βρήκε αυτό το "κελεπούρι" (και οι υπόλοιποι που έκαναν προσθήκες -ο καθένας με τα δικά του fonts-), δεν θέλησε να κάνει τον κόπο να το διασταυρώσει. Γιατί μια χαρά τον βόλευε στη ρατσιστική του κοσμοθεωρία.
Αλλά και οι υπόλοιποι που το διακινούν; Πόσοι πρόθυμοι να καταπιούν αμάσητες αυτές τις αρβύλες;
Πόση βλακεία αλλά και πόσοι επιτήδειοι να στρατολογήσουν τους βλάκες!
Τώρα ελπίζω να είναι σαφέστερη η σύσταση του υλικού που συντηρεί τις ηλίθιες κραυγές.
(και για να τους βραχυκυκλώσω:)
δεν καταλαβαίνετε βρε κουτά πως αυτή η λάσπη ξεκινάει από την προσπάθεια του Ισραήλ να "λερώσει" τη Χαμάς;
(για να σε δω τώρα ακροδεξιέ πως θα συνδυάσεις ρατσισμό για τους Άραβες και μίσος για τους Εβραίους χωρίς να εκραγεί ο εγκέφαλός σου).
.............................................................................................................................................
ΑΥΤΟΣ Ο ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ" ΑΠΟ ΜΕΘΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Ένα γαμήλιο γκαλά έγινε στη Γάζα τον Αυγούστο του 2009 . 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΌ 12 ΕΤΩΝ.
ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΙ . . . ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΑΣ ! ! ! ΚΑΜΑΡΩΣΤΕ ΤΟΥΣ, ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ,ΠΡΙΝ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΕΤΕ ΑΠΟ ΑΗΔΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟ ! ! ! ΤΙ ΑΛΛΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΟΥΜΕ Η ΜΙΣΗ ΑΘΗΝΑ = 2.000.000 ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΞΩ ΑΠ' ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΠΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΤΟ ΛΑΘΡΟ-ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΘΑ «Π Λ Ο Υ Τ Ι Σ Ε Ι» ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ
Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας.
|
Εκτός απο τον καπιταλισμό υπάρχουν και τα λαμόγια
Αυτό τον καιρό έλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου διάφορες προσκλήσεις.
Η μία ήταν για ένα γκρουπ στο facebook με τίτλο «Την έχω αμολήσει κι εγώ σε δημόσιο χώρο» κι ευτυχώς που δεν είχα κοντά μου σπίρτα και βενζίνη γιατί θα είχα αυτοπυρποληθεί. Ή θα είχα κάνει «ψηφιακή αυτοκτονία» να εξαφανιστεί κάθε ίχνος μου στο facebook.
Η άλλη ήταν για να μπω σαν μέλος σε ένα blog διαμαρτυρίας με τίτλο «You Pay Yoour Crisis». Να πληρώνουν δηλαδή ΑΥΤΟΙ για την κρίση ΤΟΥΣ.
Την κρίση του καπιταλισμού; Την κρίση των πλουσίων που δεν πληρώνουν φόρους; Την κρίση των κυβερνήσεων;
ΟΚ, μια χαρά μου ακούγεται σαν σύνθημα, αλλά σαν σοβαρή θέση ισχύει μόνο αν προέρχεται από μοναχό κάποιας σκήτης με πλήρη απομόνωση από τα «κοσμικά».
Γιατί η κρίση δεν δημιουργήθηκε μόνο από τα περίφημα «κλεμμένα» και τη «φοροδιαφυγή» αλλά σχεδόν από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και τον τρόπο με τον οποίο είχε οργανώσει όλους τους θεσμούς της και τις συναλλαγές της. Τα κόμματα σαν όργανα μπαχαλοποίησης (όπου συμμετέχουν, από ΕΣΡ μέχρι φοιτητικές οργανώσεις), τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, την ακρίβεια (σαν αποτέλεσμα της καταναλωτικής μας αδράνειας), τη διαστρωμάτωση της διαφθοράς (εκτός κι αν πιστεύουμε πως όποιος είναι αριστερός είναι εξ’ ορισμού και τίμιος) κλπ.
Αλήθεια οι εφοριακοί που λαδώνονταν για να σβήνουν μεγάλα φορολογικά ποσά από επιχειρήσεις είναι κεφαλαιοκράτες; Είναι εφοπλιστές; Δεν ανήκουν σε κομματικές παρατάξεις; Κι αν ναι σε ποιες; Αν λοιπόν ζεις, εργάζεσαι και αναπνέεις σ’ αυτή τη χώρα έχεις βάλει κι εσύ ένα μικρό ή μεγάλο λιθαράκι σ’ αυτή την κρίση.
(Δείτε κι εδώ ένα πολύ καλό σχετικό κείμενο).
Κουράστηκα να ακούω απόψεις που είναι μόνο ή υπέρ ή κατά. Σπάνια θα βρεθεί άποψη που να λέει «ναι μεν, αλλά…». Σχεδόν ποτέ δεν θα βρεις κάποιον να λέει πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Χαρακτηριστικό της φυλής μας, πάντα μας άρεσε να μιλάμε με συνθήματα, να κραυγάζουμε την ετικέτα μας, να είμαστε ανίκανοι να διακρίνουμε τη δεύτερη ανάγνωση, τα ψιλά γράμματα.
Η αριστερά κατεβαίνει στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί -και καλά κάνει- αλλά η ιδεολογία και το δόγμα την κάνει να κατεβαίνει διασπασμένη. Ανίκανη και σ’ αυτή την μείζονα στιγμή να συσπειρώσει τον κόσμο, να υπερβεί τα κολλήματα και άρα να φανεί χρήσιμη και με μια αντιπρόταση πέρα από την εύκολη καταγγελία και το σύνθημα. Και είναι κρίμα γιατί διώχνει έτσι όποιον δεν πιστεύει ότι για να είσαι αριστερός πρέπει να είσαι λαϊκιστής.
Άρα ποια κρίση «τους»; Είναι κρίση ΜΑΣ με βαθιές ρίζες, που θα την έχουμε ακόμα κι όταν περάσει η καταιγίδα.
Η μία ήταν για ένα γκρουπ στο facebook με τίτλο «Την έχω αμολήσει κι εγώ σε δημόσιο χώρο» κι ευτυχώς που δεν είχα κοντά μου σπίρτα και βενζίνη γιατί θα είχα αυτοπυρποληθεί. Ή θα είχα κάνει «ψηφιακή αυτοκτονία» να εξαφανιστεί κάθε ίχνος μου στο facebook.
Η άλλη ήταν για να μπω σαν μέλος σε ένα blog διαμαρτυρίας με τίτλο «You Pay Yoour Crisis». Να πληρώνουν δηλαδή ΑΥΤΟΙ για την κρίση ΤΟΥΣ.
Την κρίση του καπιταλισμού; Την κρίση των πλουσίων που δεν πληρώνουν φόρους; Την κρίση των κυβερνήσεων;
ΟΚ, μια χαρά μου ακούγεται σαν σύνθημα, αλλά σαν σοβαρή θέση ισχύει μόνο αν προέρχεται από μοναχό κάποιας σκήτης με πλήρη απομόνωση από τα «κοσμικά».
Γιατί η κρίση δεν δημιουργήθηκε μόνο από τα περίφημα «κλεμμένα» και τη «φοροδιαφυγή» αλλά σχεδόν από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και τον τρόπο με τον οποίο είχε οργανώσει όλους τους θεσμούς της και τις συναλλαγές της. Τα κόμματα σαν όργανα μπαχαλοποίησης (όπου συμμετέχουν, από ΕΣΡ μέχρι φοιτητικές οργανώσεις), τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, την ακρίβεια (σαν αποτέλεσμα της καταναλωτικής μας αδράνειας), τη διαστρωμάτωση της διαφθοράς (εκτός κι αν πιστεύουμε πως όποιος είναι αριστερός είναι εξ’ ορισμού και τίμιος) κλπ.
Αλήθεια οι εφοριακοί που λαδώνονταν για να σβήνουν μεγάλα φορολογικά ποσά από επιχειρήσεις είναι κεφαλαιοκράτες; Είναι εφοπλιστές; Δεν ανήκουν σε κομματικές παρατάξεις; Κι αν ναι σε ποιες; Αν λοιπόν ζεις, εργάζεσαι και αναπνέεις σ’ αυτή τη χώρα έχεις βάλει κι εσύ ένα μικρό ή μεγάλο λιθαράκι σ’ αυτή την κρίση.
(Δείτε κι εδώ ένα πολύ καλό σχετικό κείμενο).
Κουράστηκα να ακούω απόψεις που είναι μόνο ή υπέρ ή κατά. Σπάνια θα βρεθεί άποψη που να λέει «ναι μεν, αλλά…». Σχεδόν ποτέ δεν θα βρεις κάποιον να λέει πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Χαρακτηριστικό της φυλής μας, πάντα μας άρεσε να μιλάμε με συνθήματα, να κραυγάζουμε την ετικέτα μας, να είμαστε ανίκανοι να διακρίνουμε τη δεύτερη ανάγνωση, τα ψιλά γράμματα.
Η αριστερά κατεβαίνει στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί -και καλά κάνει- αλλά η ιδεολογία και το δόγμα την κάνει να κατεβαίνει διασπασμένη. Ανίκανη και σ’ αυτή την μείζονα στιγμή να συσπειρώσει τον κόσμο, να υπερβεί τα κολλήματα και άρα να φανεί χρήσιμη και με μια αντιπρόταση πέρα από την εύκολη καταγγελία και το σύνθημα. Και είναι κρίμα γιατί διώχνει έτσι όποιον δεν πιστεύει ότι για να είσαι αριστερός πρέπει να είσαι λαϊκιστής.
Άρα ποια κρίση «τους»; Είναι κρίση ΜΑΣ με βαθιές ρίζες, που θα την έχουμε ακόμα κι όταν περάσει η καταιγίδα.
9/3/10
Άσχετες φωτογραφίες
Μεταφόρτωση φωτογραφιών λοιπόν απο το κινητό (με αρχή από τις πιο πρόσφατες) που είχα μαζέψει για να σας τις δείξω.
Κατ αρχήν η φωτογραφία που χρωστάω στο Βιολόγο απο χθες βράδυ με τη μεγαλοπρεπή εμφάνιση του Δανίκα στην εκπομπή του Πρετεντέρη.
Σχολίασα στο twitter "Γιατί ο Δανίκας ντύθηκε Αυστριακός σταθμάρχης;" αλλά επειδή ο Βιολόγος υπερασπίζεται τη χαμένη τιμή του Ελληνισμού στη χώρα της Καταρίνα Μπλούμ, δεν είχε οπτική επαφή.
Οπότε..
Γενικό πλάνο δεν είχαμε οπότε δεν ξέρω αν η στολή είχε και κάτω μέρος, αν υπήρχε κάποιο lederhosen ή κάτι παρεμφερές.
Μετά απο λίγο το μυστήριο αποκαλύφθηκε. Ο Δανίκας είχε πάει ταξίδι στη Γερμανία, ε και ως τουρίστας σκέφτηκε να τιμήσει τη λαϊκή κουλτούρα της χώρας που επισκέφθηκε.
Μετά βρήκα αυτές απο ένα καταπληκτικό ταβερνάκι-κουτούκι-πρώην μπακάλικο.
Βρίσκω το συνδυασμό με το ξυλόγλυπτο ψυγείο, τα ξύλινα ράφια, τα εμπορεύματα μπακάλικου και τους πολυελαίους με τις απλίκες, άφθαστο!
Υπήρχε και μια παρέα παιδιά με μπουζούκια και κιθάρες για τα απαραίτητα παλιά λαϊκά και μια καταπληκτική γυναικεία φωνή.
Δε λέω ποιο μαγαζί είναι για προφανείς λόγους, όποιος θέλει από τους τακτικούς φίλους, ας στείλει mail.
Μετά έχουμε ένα απίστευτο φαινόμενο που συνειδητοποίησα στο σουπερμάρκετ.
Για κάποιο περίεργο λόγο, τελευταία τα μέλια απέκτησαν κάποια σχέση με εκκλησία, Θεό, μοναστήρια. Τα μέλια! Όχι τα λιβάνια και τα καρβουνάκια για τα λιβανιστήρια.
Να είναι επειδή η εκκλησία και τα μοναστήρια .... (προσθέστε το αγαπημένο σας λογοπαίγνιο που έχει να κάνει με την εκκλησιαστική περιουσία και τα σκάνδαλα)
Ειδικά το "θεάρεστον" με πέθανε...
Και, μια και μιλάμε για θρησκευτικά, να κι ο μερακλής...
Γυρνάμε στο κεφάλαιο σουπερμάρκετ αλλά στο Μ. Βρετανία όπου στα Tesco βρήκα "ελληνικές" σπεσιαλιτέ όπως keftedakia και bamies laderes (είχε και gigantes) που όμως δεν παρασκευάζονται στην Ελλάδα...
(Συγγνώμη για την κακή ποιότητα)
Κατ αρχήν η φωτογραφία που χρωστάω στο Βιολόγο απο χθες βράδυ με τη μεγαλοπρεπή εμφάνιση του Δανίκα στην εκπομπή του Πρετεντέρη.
Σχολίασα στο twitter "Γιατί ο Δανίκας ντύθηκε Αυστριακός σταθμάρχης;" αλλά επειδή ο Βιολόγος υπερασπίζεται τη χαμένη τιμή του Ελληνισμού στη χώρα της Καταρίνα Μπλούμ, δεν είχε οπτική επαφή.
Οπότε..
Γενικό πλάνο δεν είχαμε οπότε δεν ξέρω αν η στολή είχε και κάτω μέρος, αν υπήρχε κάποιο lederhosen ή κάτι παρεμφερές.
Μετά απο λίγο το μυστήριο αποκαλύφθηκε. Ο Δανίκας είχε πάει ταξίδι στη Γερμανία, ε και ως τουρίστας σκέφτηκε να τιμήσει τη λαϊκή κουλτούρα της χώρας που επισκέφθηκε.
Μετά βρήκα αυτές απο ένα καταπληκτικό ταβερνάκι-κουτούκι-πρώην μπακάλικο.
Βρίσκω το συνδυασμό με το ξυλόγλυπτο ψυγείο, τα ξύλινα ράφια, τα εμπορεύματα μπακάλικου και τους πολυελαίους με τις απλίκες, άφθαστο!
Υπήρχε και μια παρέα παιδιά με μπουζούκια και κιθάρες για τα απαραίτητα παλιά λαϊκά και μια καταπληκτική γυναικεία φωνή.
Δε λέω ποιο μαγαζί είναι για προφανείς λόγους, όποιος θέλει από τους τακτικούς φίλους, ας στείλει mail.
Μετά έχουμε ένα απίστευτο φαινόμενο που συνειδητοποίησα στο σουπερμάρκετ.
Για κάποιο περίεργο λόγο, τελευταία τα μέλια απέκτησαν κάποια σχέση με εκκλησία, Θεό, μοναστήρια. Τα μέλια! Όχι τα λιβάνια και τα καρβουνάκια για τα λιβανιστήρια.
Να είναι επειδή η εκκλησία και τα μοναστήρια .... (προσθέστε το αγαπημένο σας λογοπαίγνιο που έχει να κάνει με την εκκλησιαστική περιουσία και τα σκάνδαλα)
Ειδικά το "θεάρεστον" με πέθανε...Και, μια και μιλάμε για θρησκευτικά, να κι ο μερακλής...
Γυρνάμε στο κεφάλαιο σουπερμάρκετ αλλά στο Μ. Βρετανία όπου στα Tesco βρήκα "ελληνικές" σπεσιαλιτέ όπως keftedakia και bamies laderes (είχε και gigantes) που όμως δεν παρασκευάζονται στην Ελλάδα...
(Συγγνώμη για την κακή ποιότητα)
5/3/10
Είναι αλήθεια τι ο Γλέζος ψεκάστηκε...
...μετά απο απαίτηση των Γερμάνών για αντίποινα στο κατέβασμα της σημαίας και ως όρος για να μας δωθεί χαμηλότοκο δάνειο;
4/3/10
Αφού οι Γερμανοί θέλουν νησιά μας...
...γιατί δεν τους χαρίζουμε τα Ίμια με την υποχρέωση να τα προσαρτήσουν στη γερμανική επικράτεια;
(Και φυσικά να υποχρεωθούν να υπερασπιστούν την εδαφική τους ακεραιότητα)...
(Και φυσικά να υποχρεωθούν να υπερασπιστούν την εδαφική τους ακεραιότητα)...
Το excel είναι ο πραγματικός πρωθυπουργός;
Το έλεγε ο Alvin Lee μέσα από τη διαφήμιση της Cosmote : “Tax the rich, feed the poor, till there are rich no more…” .
Και παρά τη διαβολική ιδέα των κομμουνιστών στελεχών της Cosmote, η διαφήμιση δεν έφτασε στα αυτιά της κυβέρνησης. Που τόσους μήνες δεν ανακοίνωνε μέτρα και εμείς οι αφελείς νομίζαμε πως σχεδιάζουν αναδιαρθρώσεις, πως θα άρχιζαν από θεσμικές παρεμβάσεις, θα ξανα-έστηναν το κράτος.
Ναι πως…
Σήμερα λοιπόν η μισή χώρα κλαίει πάνω από τα μέτρα που ανακοίνωσε μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου(!) η κυβέρνηση και η άλλη μισή ψάχνει να βρει την τσόντα της Τζούλιας (αυτή την κακομοίρα σε λίγο καιρό θα την ψάχνουν σε άσυλα ανιάτων).
Και για τους δεύτερους δεν μπορώ να κάνω τίποτε και δεν θέλω κιόλας γιατί αν αυτό τους απασχολεί, τότε καλώς φορολογούνται και περισσότερα θα έπρεπε να τους πάρουν, άλλωστε δεν θα καταλάβουν και τίποτα.
Αλλά οι πρώτοι ξέρουν πολύ καλά τι βλέπουν μπροστά τους:
Περίοδο απίστευτης ύφεσης. Τα μέτρα έβαλαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της εμπορικής δραστηριότητας.
Άνευ όρων παράδοση του ΠΑΣΟΚ που συνιστά ολοκληρωτικό ξεπούλημα των ιδεολογικών λειψάνων που λιτάνευε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αν ο ΓΑΠ δεν αφαιρέσει ΤΩΡΑ το «σοσιαλιστικό» από τον τίτλου του μορφώματος που ηγείται, θα συνεχίσει να διαπράττει ι μέγιστη ύβρη. Διότι όταν αποφασίζεις να παγώσεις τις συντάξεις χωρίς αυτό να είναι μέσα στα μέτρα που υποχρεώνεσαι να πάρεις, τότε συνειδητά σκοτώνεις τη συγκεκριμένη κοινωνική τάξη.
Μεγαλύτερη φοροδιαφυγή. Τίποτε συγκεκριμένο, καμία απόφαση για κυνήγι κανένα ζόρι. Ομολογία ήττας και ανυπαρξίας. Πάλι θα πληρώσουν αυτοί που μέχρι σήμερα πληρώνουν. Οι τραπεζίτες κανονικά θα πρέπει τώρα να έχουν ξεραθεί στα γέλια.
Μεγαλύτερη διαφθορά. Από τους ίδιους που τώρα θα εισπράττουν λιγότερες αποδοχές και που θα ψάχνουν να αντισταθμίσουν τις απώλειες.
Κι επειδή όλοι παροικούμε στην Ιερουσαλήμ μια γνωριζόμαστε πλέον: Δεν γίνεται να παίρνεις μέτρα περιμένοντας την ευαρέσκεια της όποιας Golman Sachs όταν η ίδια αυτή σε βοηθούσε να κρύψεις τα ελλείμματά σου και άρα ήξερε πόσο ευάλωτο έχεις κάνει το Ευρώ στην πτώση του οποίου έχει στοιχηματίσει ("σιγουράκια" τα λένε αυτά οι στοιχηματζήδες).
Με δύο λόγια, σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη κριθεί, μέτρα μέσω πειραματισμών στο excel δεν γίνονται παιδιά. Φυσικά ποιος είμαι εγώ που θα σας δώσω μαθήματα, απλά αυτός που πληρώνει είμαι. Αλλά αν δεν αντιληφθείτε ποια χώρα κυβερνάτε κι από πού πρέπει να αρχίσετε τα μερεμέτια, καλύτερα να φύγετε τώρα.
Υ.Γ. Κύριοι της Βουλής, αφήστε σας παρακαλώ τις αηδίες για εθελοντικά ταμεία και λοιπές φαιδρότητες. Φανείτε επιτέλους χρήσιμοι και αποφασίστε κάποτε για κατάργηση της κατάπτυστης ασυλίας σας.
Και παρά τη διαβολική ιδέα των κομμουνιστών στελεχών της Cosmote, η διαφήμιση δεν έφτασε στα αυτιά της κυβέρνησης. Που τόσους μήνες δεν ανακοίνωνε μέτρα και εμείς οι αφελείς νομίζαμε πως σχεδιάζουν αναδιαρθρώσεις, πως θα άρχιζαν από θεσμικές παρεμβάσεις, θα ξανα-έστηναν το κράτος.
Ναι πως…
Σήμερα λοιπόν η μισή χώρα κλαίει πάνω από τα μέτρα που ανακοίνωσε μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου(!) η κυβέρνηση και η άλλη μισή ψάχνει να βρει την τσόντα της Τζούλιας (αυτή την κακομοίρα σε λίγο καιρό θα την ψάχνουν σε άσυλα ανιάτων).
Και για τους δεύτερους δεν μπορώ να κάνω τίποτε και δεν θέλω κιόλας γιατί αν αυτό τους απασχολεί, τότε καλώς φορολογούνται και περισσότερα θα έπρεπε να τους πάρουν, άλλωστε δεν θα καταλάβουν και τίποτα.
Αλλά οι πρώτοι ξέρουν πολύ καλά τι βλέπουν μπροστά τους:
Περίοδο απίστευτης ύφεσης. Τα μέτρα έβαλαν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της εμπορικής δραστηριότητας.
Άνευ όρων παράδοση του ΠΑΣΟΚ που συνιστά ολοκληρωτικό ξεπούλημα των ιδεολογικών λειψάνων που λιτάνευε σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Αν ο ΓΑΠ δεν αφαιρέσει ΤΩΡΑ το «σοσιαλιστικό» από τον τίτλου του μορφώματος που ηγείται, θα συνεχίσει να διαπράττει ι μέγιστη ύβρη. Διότι όταν αποφασίζεις να παγώσεις τις συντάξεις χωρίς αυτό να είναι μέσα στα μέτρα που υποχρεώνεσαι να πάρεις, τότε συνειδητά σκοτώνεις τη συγκεκριμένη κοινωνική τάξη.
Μεγαλύτερη φοροδιαφυγή. Τίποτε συγκεκριμένο, καμία απόφαση για κυνήγι κανένα ζόρι. Ομολογία ήττας και ανυπαρξίας. Πάλι θα πληρώσουν αυτοί που μέχρι σήμερα πληρώνουν. Οι τραπεζίτες κανονικά θα πρέπει τώρα να έχουν ξεραθεί στα γέλια.
Μεγαλύτερη διαφθορά. Από τους ίδιους που τώρα θα εισπράττουν λιγότερες αποδοχές και που θα ψάχνουν να αντισταθμίσουν τις απώλειες.
Κι επειδή όλοι παροικούμε στην Ιερουσαλήμ μια γνωριζόμαστε πλέον: Δεν γίνεται να παίρνεις μέτρα περιμένοντας την ευαρέσκεια της όποιας Golman Sachs όταν η ίδια αυτή σε βοηθούσε να κρύψεις τα ελλείμματά σου και άρα ήξερε πόσο ευάλωτο έχεις κάνει το Ευρώ στην πτώση του οποίου έχει στοιχηματίσει ("σιγουράκια" τα λένε αυτά οι στοιχηματζήδες).
Με δύο λόγια, σε ένα παιχνίδι που έχει ήδη κριθεί, μέτρα μέσω πειραματισμών στο excel δεν γίνονται παιδιά. Φυσικά ποιος είμαι εγώ που θα σας δώσω μαθήματα, απλά αυτός που πληρώνει είμαι. Αλλά αν δεν αντιληφθείτε ποια χώρα κυβερνάτε κι από πού πρέπει να αρχίσετε τα μερεμέτια, καλύτερα να φύγετε τώρα.
Υ.Γ. Κύριοι της Βουλής, αφήστε σας παρακαλώ τις αηδίες για εθελοντικά ταμεία και λοιπές φαιδρότητες. Φανείτε επιτέλους χρήσιμοι και αποφασίστε κάποτε για κατάργηση της κατάπτυστης ασυλίας σας.
2/3/10
O Independent για την ελληνική κρίση
Όσοι απο εσάς επιμένετε να διαβάζετε για να σχηματίζετε γνώμη και να μην την ψωνίζετε έτοιμη σαν ετοιματζίδικο κοστούμι, κάντε μια βόλτα σ' αυτό το κειμενάκι του Inependent (απο τις 15/2), για να διαβάσετε μια ψύχραιμη και τεκμηριωμένη γνώμη μακρυά απο υστερίες και στερεότυπα.
Σήμερα διαβάζουμε Στάθη Χαϊκάλη
Αν δεν διαβάσετε το σημερινό post του Στάθη, για το οργιώδες πάρτι στα νοσοκομεία και γενικά στο χώρο της υγείας κάντε το τώρα.
Κι ελάτε να μου πείτε μετά όλοι εσείς οι θυμωμένοι με τους γερμανούς που νομίζετε οτι έσταξε η ουρά του γαιδάρου, αν έχετε καταλάβει σε τι χώρα ζείτε...
Αλήθεια κύριε Πρωθπουργέ αυτός που συναντήσατε σας και σας είπαν οτι σας χαρίζουν το μισθό του, τι δουλειά είπατε οτι κάνει;
By the way, κάποτε ας ψάξουμε γιατί στο Ελλάντα έχουμε φάρμακα να διαφημίζονται ακόμα και την TV ενώ σε άλλες χώρες κάφρων π.χ. Μ. Βρεττανία, τα φάρμακα συνταγογραφούνται με το συστατικό τους (και όχι με τη μάρκα...) με αποτέλεσμα να είναι και πολύ-πολύ φθηνότερα...
Κι ελάτε να μου πείτε μετά όλοι εσείς οι θυμωμένοι με τους γερμανούς που νομίζετε οτι έσταξε η ουρά του γαιδάρου, αν έχετε καταλάβει σε τι χώρα ζείτε...
Αλήθεια κύριε Πρωθπουργέ αυτός που συναντήσατε σας και σας είπαν οτι σας χαρίζουν το μισθό του, τι δουλειά είπατε οτι κάνει;
By the way, κάποτε ας ψάξουμε γιατί στο Ελλάντα έχουμε φάρμακα να διαφημίζονται ακόμα και την TV ενώ σε άλλες χώρες κάφρων π.χ. Μ. Βρεττανία, τα φάρμακα συνταγογραφούνται με το συστατικό τους (και όχι με τη μάρκα...) με αποτέλεσμα να είναι και πολύ-πολύ φθηνότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)