Η ΕΡΤ της επόμενης μέρας

Χθες βράδυ (Τετάρτη 18/11) η ΝΕΤ πρόβαλε ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ του Αυγερόπουλου, με θέμα έναν από τους τελευταίους λευκούς στη Ζιμπάμπουε του δικτάτορα Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Συγκλονιστικό ρεπορτάζ! Αντάξιο της φήμης του Αυγερόπουλου και του πολυβραβευμένου του «Εξάντα».

Την ίδια ώρα στα ιδιωτικά κανάλια μεταδίδονταν προγράμματα για ιδιώτες. Αδιάφορα στην καλύτερη περίπτωση, ανόητα στην πλειονότητά τους.

Κι όμως ακόμα φαίνεται πως είναι ζητούμενο για όσους διευθύνουν τα κρατικά ΜΜΕ. Τεράστια ποσά ξοδεύονται για το πανηγύρι της Γιουροβίζιον, για ποδοσφαιρικά ματς των μεγάλων ποδοσφαιρικών εταιριών, για ακριβές παραγωγές καφενειακού επιπέδου.

Δεν χρειάζεται κάποιος να ανακαλύψει την Αμερική για να βρει ένα μοντέλο λειτουργίας, για να βάλει τον πήχη στις προδιαγραφές των εκπομπών. Έχει γίνει από καιρό από άλλες κρατικές τηλεοράσεις άλλων χωρών και το πρότυπο συνεχίζει να είναι το BBC που διοργανώνει ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές συζητήσεις, που γυρίζει εκπληκτικά ντοκιμαντέρ, που παρέχει πρόγραμμα με τεχνολογίες αιχμής (και ειδικό πρόγραμμα σε υψηλή ανάλυση).

Είμαι αντίθετος σε όλη την συνολικά αρνητική κριτική που γίνεται στην ΕΡΤ, νομίζω ότι τα περισσότερα σχόλια προέρχονται από ανθρώπους που αν και έχουν αγαθές προθέσεις, δεν είναι από τους πιο φανατικούς τηλεθεατές της.

Η ΕΡΤ έχει πολλές καλές στιγμές όπως τις εκπομπές για την παγκόσμια μουσική, τα ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ, έχει κάνει ένα σημαντικό έργο όπως είναι το ψηφιακό αρχείο, έχει κάνει τα πρώτα άτολμα βήματα στην ψηφιακή μετάδοση.

Φυσικά θα ήταν υπερβολή να περιμένει κανείς από την κρατική τηλεόραση μιας πενόμενης βαλκανικής χώρας να κάνει τις υπερπαραγωγές των Βρετανών.
Θα μπορούσαν όμως να έχουν γίνει πολύ περισσότερα. Θα μπορούσαν να έχουν παραχθεί περισσότερες από αυτές τις δημοσιογραφικές έρευνες σαν του Αυγερόπουλου, που στέκονται στη διεθνή τηλεοπτική αγορά χωρίς να έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες παραγωγές άλλων πλουσιότερων κρατικών τηλεοράσεων. Θα μπορούσε να έχει οργανωθεί πολύ καλύτερα ένα εμπορικό τμήμα, ικανό να αναδείξει τις ποιοτικές παραμέτρους του κοινού της ΕΡΤ και να φέρει περισσότερα έσοδα για να σημειωθεί ανάπτυξη πέρα από την υποχρεωτική μας επιδότηση. Θα μπορούσε νε υπάρχει περισσότερη φροντίδα στο να παράγονται σειρές και εκπομπές που να μπορούν να μεταπωληθούν στο εξωτερικό και να φέρουν ακόμα περισσότερα έσοδα. Θα μπορούσε η ΕΡΤ δηλαδή αντί να φροντίζει μόνο το πώς θα ξοδέψει τα εξασφαλισμένα έσοδά της, να δει και τις δυνατότητες της ως επιχείρηση ποιοτικού προγράμματος.

Θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ήδη κανάλι υψηλής ανάλυσης, θα μπορούσε να μεταφέρει πιο ελκυστικό πρόγραμμα στα ψηφιακά κανάλια που σήμερα είναι στα αζήτητα. Θα μπορούσε να είναι λιγότερο δουλική στις κυβερνητικές ανάγκες η ειδησεογραφία.

Τώρα λοιπόν που προκηρύχτηκε η θέση του επόμενου προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου για την ΕΡΤ, ελπίζω και εύχομαι να επιλεχθεί κάποιος που έχει σαφείς προτάσεις και σχέδιο για την από εδώ και πέρα πορεία του Μέσου. Κι αν πετύχει τους στόχους αυτούς, ας πληρωθεί και παραπάνω από όσα έβγαζαν τα μέχρι τώρα golden boys.

Διαβάστε κι αυτό.