Νότια Αφρική

Με είχαν προειδοποιήσει για τη Νότια Αφρική αλλά έκανα το λάθος να πάρω στο ταξίδι την αγαπημένη μου Tumi βαλίτσα. Ο «ασφαλής σχεδιασμός» μου έφτασε στο να μην έχω αντικείμενα αξίας αλλά δεν έφτασε μέχρι και το τι είδους βαλίτσα θα έπρεπε να κουβαλάω.
Το αποτέλεσμα ήταν να την παραλάβω στο Cape Town με φευγάτη κλειδαριά, ψαγμένη ενδελεχώς και με τα ρούχα άνω-κάτω. Η αναφορά του προβλήματος στην South African Airlines δεν συγκίνησε ιδιαίτερα κανέναν συνομιλητή μου. Προφανώς γνωστό το πρόβλημα.

Στα ξενοδοχεία υπάρχουν παντού αναρτημένες προειδοποιήσεις. Οι διευθύνσεις των ξενοδοχείων αποποιούνται κάθε ευθύνης για κλοπές, ληστείες και οτιδήποτε άλλο δυσάρεστο μπορεί να συμβεί. Τέλος. Δική σου ευθύνη να μην επιλέγεις σκοτεινά δρομάκια (Cape Town), ή να μην κυκλοφορείς γενικώς μετά τη δύση το ήλιου (Johannesburg).

Γι αυτό το λόγο άλλωστε στο Joh’burg το ξενοδοχείο είναι εγκατεστημένο σε ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο με πολλά ρεστωράν, μπαρ, ελληνικά ουζερί (στο Nelson Mandela Square), σινεμά και θέατρα. Έτσι που να μπορείς(;) να ζήσεις(;) χωρίς να μετακινηθείς.

O Mandela είναι παντού... όπως και οι Έλληνες (πιό πίσω διακρίνεται το oyzeri του Pappas).

Είναι όμως φυσικό φαινόμενο όλη αυτή η εγκληματικότητα. Μετά την πτώση του απαρτχάιντ, μπορεί να έχει επιβληθεί το black enpowerment (η δημιουργία επιχειρηματικών σχημάτων με μετόχους μαύρους ή μαύρες NGOs), αλλά φυσικά δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε τόσο λίγο καιρό η κατανομή του πλούτου. Φυσικά ήδη έχουν εμφανιστεί οι πρώτοι μαύροι γιάπις με τα ωραία τους πλούσια αυτοκίνητα, με τις κοκέτες μαύρες φίλες τους που κάνουν τα ψώνια τους αποκλειστικά σε καταστήματα με ακριβές επώνυμες φίρμες (και έχουν μετατραπεί κι αυτοί σε στόχους ληστών).

Οι κρατικές προσπάθειες τώρα στρέφονται στο να διαθέτουν πόρους από την ανεβασμένη φορολογία της μεγάλης ακίνητης περιουσίας προς την κατασκευή μικρών και φθηνών σπιτιών στα townships, στις τεράστιες παραγκουπόλεις δηλαδή που έχουν αναπτυχθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σε αντίθεση με τους δικούς μας μπακάληδες, οι Νοτιοαφρικανοί δεν κυνηγάνε τη φορολογία του εισοδήματος γιατί ξέρουν ότι αυτό είναι που κινεί την κατανάλωση και άρα την έμμεση φορολογία.


Οι καλύβες απο τσίγκο σιγά-σιγά αντικαθίστανται με κρατικά έξοδα, απο μικρά κανονικά σπίτια με τρεχούμενο νερό και τουαλέτα.


Η χώρα περιμένει να φιλοξενήσει του χρόνου το ποδοσφαιρικό Mundial. Έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο. Οι δρόμοι ξαναφτιάχνονται, διαπλατύνονται και κατασκευάζονται νέοι, όπως και στάδια και άλλες υποδομές. Προς το παρόν λοιπόν υπάρχουν δουλειές, κυκλοφορεί το χρήμα και γίνεται τζίρος και στα townships.

Ένα αξέχαστο γεύμα τριών πιάτων στο καταπληκτικό Ginja του Cape Town συνοδεία πολύ καλού Νοτιοαφρικάνικου καμπερνέ κόστισε 30ευρώ το άτομο. Το Ginja είναι ένα από τα τρία καλύτερα εστιατόρια της χώρας (δείτε τα σχετικά reviews) και δεν είναι καθόλου δήθεν. Το μενού όπως και σε πολλά άλλα πολύ καλά ρεστωράν αναφέρει τιμές με βάση τον αριθμό των πιάτων και δεν μπαίνουν στη λογική να κοστολογούν το κάθε τι. Στεγάζεται σε ένα φθηνό χώρο που θα μπορούσε να είναι και αποθήκη και μπορείς να φας μόνο ένα (1) οποιοδήποτε κύριο πιάτο με 10 ευρώ! Και μιλάμε για αξέχαστη γευστική εμπειρία.

Κι όμως είναι η είσοδος του εστιατορίου!

Όλα τα μεγάλα και καλά ρεστωράν έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα Street Smart. Σε κάθε λογαριασμό χρεώνουν μισό ευρώ (κατά προαίρεση και περισσότερα) και τα χρήματα διατίθενται στα παιδιά που ζουν στο δρόμο. Μπορεί να ακούγεται σαν «σταγόνα στον ωκεανό» αλλά από τη μία το ποσό είναι τόσο μικρό που κανείς δεν αισθάνεται να επιβαρύνεται ιδιαίτερα και από την άλλη όταν μαζεύονται τα ποσά από όλα τα εστιατόρια του πλάνου, μαζεύονται αρκετά για να αλλάξουν τις συνθήκες ζωής έστω και λίγων παιδιών.



Και λίγα τουριστικά:

Αν βρεθείτε στη γειτονιά του Cape Town η καλύτερη βόλτα πέρα από το πανέμορφο waterfront που θυμίζει αρκετά Sydney,



είναι νότια μέχρι το εθνικό πάρκο του ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Το πιο νοτιοδυτικό σημείο της ηπείρου.

Η θέα της θάλασσας από το φάρο προκαλεί ίλιγγο.

Στην περιοχή επιβάλλεται προσοχή, οι μπαμπουίνοι μόλις δουν τροφή θα τη διεκδικήσουν με κάθε τρόπο.
Μετά ακολουθώντας την παραλία θα περάσετε από το boulders όπου έχουν μια μικρή αποικία πιγκουίνοι (που έχουν συνηθίσει την ανθρώπινη παρουσία)



και μετά ακολουθεί η κουκλίστικη μικρή πόλη Simon’s Town με τα βικτωριανά κτίρια.

Συνεχίζοντας παραλιακά σταματήστε αν έχετε κουράγιο στο Fish Hoek για σερφ.


Οι μεγάλοι λευκοί καρχαρίες που συχνάζουν γύρω από το Seal Island που βρίσκεται πιο μέσα στον κόλπο, μπορεί να αποφασίσουν να αφήσουν για λίγο το μεζέ φώκιας για μεζέ σέφερ. Καλού – κακού υπάρχουν φυλάκια που προσέχουν για καρχαρίες και ειδοποιούν με σειρήνες τους σέρφερς αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Ο καρχαρίας δεν έχει κάνει σύμβαση να κάνει επίσημη εμφάνιση. Οι πιο τολμηροί μπορούν να καταδυθούν σε κλουβί ανάμεσα στους καρχαρίες.

Για να φτάσετε στην οινοπαραγωγική περιοχή του Stellebosch θα διασχίσετε αυτό το δρόμο, αλλά αν έχει κύμα ετοιμαστείτε για περιπέτεια.




Μια γενναία δόση νεοελληνικού πολιτισμού θα πάρουν οι έλληνες της νοτιοαφρικανικής διασποράς τον Οκτώβρη. Στο Emperor’s Casino εμφανίζεται η Πέγκυ Ζήνα και ο Καραφώτης…