Τα ανύπαρκτα αριστερά "think tanks" κι ο Καρατζαφέρης

Θα προσαρμοστώ σιγά-σιγά που θα πάει... (αλλά μπορεί και όχι). Και για να βοηθηθώ στην προσαρμογή, ξεκίνησα να διαβάζω όλα τα προηγούμενα post στα blogs που παρακολουθώ.

Διαπίστωσα πολύ προβληματισμό για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Γιατί άραγε; Δεν ήταν αναμενόμενο οτι θα έπεφτε θεαματικά ο ΣΥΝ, ή οτι θα ανέβαινε θεματικά ο ΛΑΟΣ;

Δεν ήταν αναμενόμενο οτι οι γνωστές (ψευτο) ακτιβιστικές πολιτικές που ακολουθήθηκαν από Δεκέμβρη και μετά, θα κατέληγαν να προκαλέσουν αγανάκτηση και στροφή σε πιο συντηρητική στάση ακόμα και των πιο προοδευτικών απ’ τους ψηφοφόρους;

Μιλούσα πρόσφατα με ένα φοιτητή του Πολυτεχνείου που περιμένει να επιστρέψει στο σπίτι του στην επαρχία που δεν αναμένεται να γίνει πριν τις αρχές του Ιουλίου. Λόγω των καταλήψεων που αποφασίστηκαν να γίνουν από ακροαριστερούς και ΣΥΝασπισμένους με μια τεχνητή ομοφωνία (αφού είχε αποκλειστεί η πλειοψηφία των διαφωνούντων φοιτητών και είχαν προπηλακιστεί και όσοι τόλμησαν να εμφανιστούν διαφωνούντες).

Σημείωση: Ο λόγος της κατάληψης ήταν τόσο ασήμαντος που έχει ήδη ξεχαστεί.

Θρίαμβος μια πολιτικής που πιστεύει ακόμα οτι μπορεί να δρέψει μικροπολιτικά οφέλη από μια «εξεγερμένη» περίοδο, από μια «μαζική αντίσταση» όπως τη φαντάζονται στα κομματικά σχεδιαστήρια.

Πράγματι υπήρξε αντίσταση και εξέγερση. Αλλά ξεχάστηκε στην πορεία οτι ο αντίπαλος δεν ήταν μια κυβέρνηση καταπιεστική και ανελεύθερη που συνειδητά σκοτώνει ανήλικους, αλλά μια κυβέρνηση - μπάχαλο που έχει αφήσει τόσο ξεχαρβαλωμένους τους μηχανισμούς ώστε ο φόνος του ανήλικου να γίνεται τόσο εύκολα και τυχαία όσο εύκολα και τυχαία μπορεί να χτυπιέται δολοφονικά ο πρύτανης, να αφήνονται τραμπούκοι να χρησιμοποιούν τα ΑΕΙ για καταφύγια, και να μην ανοίγει μύτη.

Και η πολιτική πρόταση ποια ήταν; Ακόμα περισσότερο μπάχαλο, διάλυση των θεσμών απ’ όπου πιθανά να προέκυπτε κάποια ελπίδα. Χρεοκοπία της ανώτατης εκπαίδευσης, πλήρης κομματικός νεποτισμός κλπ κλπ.

Απ την άλλη ο κουρασμένος με το άλλο μπάχαλο της λαθρομετανάστευσης πολίτης, αδυνατεί να ερμηνεύσει τις αιτίες του προβλήματος, να αποδώσει ευθύνες σε ένα κρατικό μηχανισμό που παρακολουθεί άβουλος και τα βάζει με το σύμπτωμα, απαιτεί εδώ και τώρα δυναμικές και ξενόφοβες λύσεις και τάσσεται με το πιο κραυγαλέα λαικίστικο κόμμα του «wannabe Λαζόπουλου», ατακαδόρου Καρατζαφέρη.

Και πάλι ποια είναι η αιτία; Προφανώς οτι ο πολίτης δεν έχει αξιόπιστο συνομιλητή απ’ τη μεριά της αριστεράς, που αντί να αρθρώσει πολιτικό λόγο να εξηγήσει φαινόμενα και να προτείνει ρεαλιστικές λύσεις περιορίζεται να γίνει ο αντίπαλος του κάθε χρυσαυγίτη στις συμπλοκές πέριξ του Αγ. Παντελεήμονα.

Τώρα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται σύγχρονη αξιόπιστη πολιτική πρόταση, παραγωγή ιδεολογίας. Πρέπει να ανατραπεί το κύμα φυγής των ψηφοφόρων όχι με τους φραστικούς προπηλακισμούς του Πάγκαλου (που κατά βάθος όμως ΔΕΝ έχει άδικο), αλλά με την μετάλλαξη των κομμάτων από φορείς εξουσίας, δυνάστες της καθημερινότητας και διαχειριστές μαύρου χρήματος, σε πραγματικούς ηγέτες της κοινωνίας με πρωτοβουλίες και πολιτική σκέψη.

Καλά, δεν θα κρατάω την αναπνοή μου κιόλας...