Ένα όμορφο "αντίο" για το Μιχάλη Παπαγιαννάκη...

... είναι αυτό το κείμενο του Φοίβου Καρζή.

Τα λέει όλα.

Ο "ανυπότακτος Έλλην" και οι "υποταγμένοι" Ευρωπαίοι.

Σε συνέχεια των post με κεντρική ιδέα τα good practices απο άλλες κοινωνίες λέω σήμερα να πάμε πια βόλτα στην Ολλανδία.

Τελειώσαμε λοιπόν τη δουλειά μας στο Άμστερνταμ κι αφού η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ζεστή, κάναμε ότι κι όλοι οι υπόλοιποι στην Ολλανδική πρωτεύουσα.

Αράξαμε σε ένα μπαράκι εμπρός σε ένα από τα κανάλια και χαζεύαμε τις πάπιες που έβγαζαν σε εκπαιδευτική εκδρομή τα παπάκια τους.

Την ώρα που ένα ζευγάρι έδενε την περιποιημένη βάρκα του εμπρός στο μπαράκι και παράγγελνε τις μπύρες του, ρώτησα το συνάδελφο που ζει κι εργάζεται εκεί, γιατί στον αυτοκινητόδρομο τηρούσε ακριβώς το όριο ταχύτητας, χωρίς να το υπερβεί ούτε στο ελάχιστο.

Μου είπε πως ενώ έκανε πολλά ταξίδια προς και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες «Σένγκεν», πρόσφατα χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ασία. Στον έλεγχο διαβατηρίων λοιπόν, ο αξιωματικός τον ενημέρωσε ότι εκκρεμούσε εναντίον του μια κλήση για υπέρβαση ορίου ταχύτητας που είχε γίνει πριν κάποιους μήνες.

Η παράβαση είχε καταγραφεί από κάμερες και τα πλήρη στοιχεία ήταν στη διάθεσή του. Ημερομηνία, ακριβές σημείο, πραγματική ταχύτητα, φωτογραφία των πινακίδων κλπ.

Πλήρωσε λοιπόν το μικρό σχετικά πρόστιμο (αφού μικρή ήταν κι η υπέρβαση) και μπόρεσε να αναχωρήσει για τον προορισμό του.

Σκεφτόμουν μετά από αυτή την αφήγηση, ότι στην Ελλάδα θεωρούμε τεράστια μαγκιά το να παραβούμε τους νόμους και τους περιορισμούς. Όχι αυτούς που αντιπαλεύουν το κράτος-αφέντη αλλά κι αυτούς που ρυθμίζουν τους μεταξύ μας κανόνες συμβίωσης, ακόμα κι αυτούς που αφορούν στην ασφάλειά μας.

Αφού λοιπόν ο Έλληνας πολίτης είναι αυτός που είναι, για ποιο λόγο δεν γίνεται αυτή η παρόμοια επένδυση από το ελληνικό κράτος για να γεμίσει τα ταμεία του;

Και να εκπαιδευτούμε κι εμείς σε μια τεράστια γκάμα θεμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς πληρώνοντας τις κλήσεις-δίδακτρα;

Δεν είναι προτιμότερη αυτή η λύση από τα ηλίθια μέτρα για έσοδα όπως η φορολόγηση των καρτοκινητών και το να κάνουν τις αποδείξεις λαχεία;

Και μην ακούσω αηδίες για αστυνομικά κράτη, big brothers και καταπίεση. Αν η ελευθερία μεταφράζεται σε ασυδοσία, σας έχω νέα:

Σε αντίθεση με τον "ανυπότακτο" έλληνα, ο Ολλανδός είναι πολύ πιο ήρεμος, χαίρεται πολύ περισσότερο τη ζωή του, μέχρι που τραβάει απο πίσω απο τη βάρκα σαν tender και το γαλάζιο πλαστικό βαρκάκι του γιού του.

Ακόμα φτωχότερη η πολιτική απο σήμερα.

Δύο παλαιότερα ταπεινά post

Ο αξιότιμος κύριος Παπαγιαννάκης

και

Κύριε Παπαγιαννάκη τα σέβη μου!

για τον Κύριο Παπαγιαννάκη που μας άφησε να αναζητάμε την ύπαρξη ποιοτικού λόγου στην πολιτική.

Κυρίες μου, βρείτε τα όριά σας (και περιοριστείτε σ' αυτά...)

Παρατηρείστε στο ανωτέρω οπτικό ντοκουμέντο το απαράμιλο βρετανικό φλέγμα.

Δεν είναι πράγματι πολύ πιο αποτελεσματικό και διακριτικό (σινάμα και διδακτικό), απο τον ελληνοπρεπή βαρβαρισμό "Άει μωρή πλύνε κανα πιάτο";

Όταν η φράση "κρατήσου θα σπρώξω γερά" είναι απλά λίγη...

...και απευθύνεται σε άσχετους τρίτους!

Ποιος μετράει τις Ευρωεκλογές;

Φάγαμε (και το φχαριστηθήκαμε) ένα μεγάλο και ζουμερό ευρωπαϊκό πρόστιμο επειδή δεν ενσωματώσαμε στη νομοθεσία μας ποινές για τις ρυπογόνες βιομηχανίες, για όσους προκαλούν περιβαλλοντική ζημιά.

Θυμίζω ότι έχουμε (ακόμα!) υπουργό περιβάλλοντος παλαιοκομματικό σαρακατσάνο πολιτικό μηχανικό.

Χρήσιμο το πρόστιμο; Χρησιμότατο, όπως όλα όσα έχουμε φάει μέχρι στιγμής. Αν εμείς δεν μπορούμε να κουμαντάρουμε τη χώρα, αν δεν έχουμε πάρει τίποτε στα σοβαρά, θα το κάνουν άλλοι για εμάς.

Αν λοιπόν η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι τόσο χρήσιμη για χώρες όπως το Τζατζικιστάν που γενικώς δεν έχει και καμία ιδιαίτερη πρεμούρα να κυβερνηθεί, τότε γιατί είναι τόσο υποβαθμισμένες οι ευρωεκλογές για τα πολιτικά κόμματα; Το Πασόκ δηλώνει ότι είναι «δημοσκοπική» η φύση των εκλογών αυτών, η Ν.Δ. βάζει επικεφαλής την αξιοπρεπή κατά τα άλλα Γιαννάκου που έμεινε εκτός βουλής κατά κομματική παραγγελία.

Αφήνει απέξω και τον Μανώλη Μαυρομάτη που παρά το ότι βόλεψε και το γιόκα του σε μια καλή ευρωπαικο-ενωσίτικη δουλειά στις Βρυξέλλες, κατάφερε να είναι συνεπής στις παρουσίες του και να πάρει και μερικές καλές πρωτοβουλίες, κατάφερε να έχει να παρουσιάσει έργο στο χώρο που ξέρει καλύτερα.

Το ευρωβουλευτιλίκι είναι μια καλή και καλοπληρωμένη δουλειά, με πολλά μπόνους και χωρίς ιδιαίτερο κόπο. είναι επίσης κατώφλι για πιο high profile πολιτική καριέρα. Και γι’ αυτό αντιμετωπίζεται από τα κόμματα σαν μια πολύ μεγάλη χάρη προς τους υποψήφιους. Αντιμετωπίζεται σαν ευκαιρία για να βγουν οι κομματικές υποχρεώσεις, να ισοσκελιστούν συσχετισμοί και να αποκτήσουν αντίκρισμα τα γλειψίματα.

Πέρα από αυτά, τα κόμματα είναι παγερά αδιάφορα αφού βλέπουν σα στόχο μόνο την τοπική εξουσία. Παρά το γεγονός ότι ενίοτε το ευρωκοινοβούλιο είναι απείρως χρησιμότερο από τη βουλή μας. Τα δε πρόστιμα που επιβάλλονται για τα προφανή και τα αυτονόητα είναι κι αυτά διασπάθιση δημόσιου χρήματος από τις κυβερνήσεις που αμελούν να νομοθετήσουν και να εφαρμόσουν και άρα σκάνδαλο πρώτης γραμμής σαν αυτό του Βατοπεδίου και της Ζίμενς.

Σκεφτείτε τα αυτά για τις επόμενες δύο βδομάδες. Για κανονική διακυβέρνηση θα ψηφίσουμε.

Χαμηλής ανάλυσης πολιτικοί σε "full HD" τηλεόραση

Εδώ και καιρό πλέον είναι αδύνατον να παρακολουθήσω δελτία ειδήσεων. Η ενασχόλησή τους με τη διεθνή ειδησεογραφία είναι τόσο μικρή σε έκταση που δεν δικαιολογεί το να ξοδέψεις τόσο χρόνο περιμένοντας αν θα ακουστεί το σημαντικό, το ουσιαστικό και το χρήσιμο.

Και πρέπει κάτι να μας λέει το ότι παρά τις τόσες άπειρες ώρες δημοσιογραφικού χρόνου, εξακολουθούμε να έχουμε πλήρη άγνοια για θέσεις και προγράμματα. Γιατί αυτά δεν συζητούνται ποτέ. Δεν έχουν καμία σημασία για να ψηφίσουμε. Γιατί ψηφίζουμε με τρόπο lifestyle, όπως θα το κάναμε και με την Eurovision.

Δε λέω πως ότι αφορά τη διεθνή ειδησεογραφία είναι σημαντικό και ότι αφορά τη δική μας ασήμαντο. Λέω ότι δεν είναι δυνατόν τα σημαντικά και ουσιαστικά να είναι πάντα τα ελληνικά θέματα. Λέω ότι δεν είναι δυνατόν στα 45 λεπτά από τα 50 που διαρκεί ένα δελτίο να αναλύεται μέχρι αηδίας η κάθε ανούσια παπάρα που ακούγεται στην ελληνική πολιτική σκηνή, να γεμίζουν τα ακριβοπληρωμένα lcd πάνελ των 50 ιντσών με τις μουτσούνες του καρκινικού πολιτικού συστήματος που αδυνατεί να κυβερνήσει και να αντιπολιτευτεί μια χώρα της καρπαζιάς όπως ετούτη εδώ.

Αυτή ακριβώς η εικόνα από μόνη της (οι «χαμηλής ανάλυσης» πεπαλαιωμένοι πολιτικοί μας στα υψηλής ανάλυσης – Full HD τηλεοπτικά πάνελ που προφανώς προορίζονται για να απεικονίσουν απείρως πιο συναρπαστικά θεάματα), είναι ακριβώς η εικόνα της σημερινής Ελλάδας.

Δηλαδή το απόλυτο πολιτιστικό σοκ: Να βλέπεις ενημερωτική εκπομπή στην αλλοδαπή όπου πανεπιστημιακοί καθηγητές οικονομικών αναλύουν με καθημερινούς και κατανοητούς όρους τις οικονομικές εξελίξεις και το πώς δημιουργείται ανάγκη για αναδιάρθρωση του καπιταλισμού και μετά από μερικές ώρες να είσαι πίσω σε γραφικούς διαξιφισμούς Παυλόπουλου - Λοβέρδου και βαθυστόχαστες αναλύσεις για την ήττα μας στη Γουροβίζιον.

Και όλα αυτά την ώρα που στην «άλλη» πρωτεύουσα να γίνεται χαμός από συνέδρια, γεμάτα ξενοδοχεία κι εδώ η ερημιά, η ομφαλοσκόπηση και το άπειρο μπλα-μπλα.

Άντε βγάλε τώρα τη βραδιά χωρίς DVD...

Πήραν είδηση την ψύχωσή μας με τη Γιουροβίζιον;

Πέρα απο της βαθυστόχαστες αναλύσεις για την εθνική μας ήττα στην Γιουροβίζιον υπάρχει και το χιούμορ.



Πριν αρχίσει ο Έλλην μέσα σας να φουσκώνει απο θυμό, να σας ενημερώσω οτι η τύπισσα κοροιδέυει όλες τις εθνικότητες μέσω των αεροπορικών τους εταιριών.

Αν λοιπόν η λέξη "Γιουροβίζιον" που τρύπωσε στις ατάκες, έχει πάρει την ίδια διάσταση με το γύρο-τζατζίκι-πούστη-μαλάκα και την τσιγαρούκλα στην εθνική μας ταυτότητα, τότε την έχουμε ψωνίσει άσχημα πατριώτες...

Ζει και τερματίζει και πρώτος (αλλά ντοπέ).

Φυσικά!
Ο μεγαλύτερος Ελλην όλων των εποχών: ο Μεγαλέξαντρος. Η επιλογή φαστ - φουντ του αμόρφωτου και του κομπλεξικού.
Τερμάτισε πρώτος, ντοπαρισμένος απο τη νεοελληνική άγνοια για την αρχαία (αλλά και την πρόσφατη) Ελλάδα.

Ούτε διάβασμα χρειάζεται, ούτε να ξέρεις πολλά-πολλά. Μόνο οτι νίκαγε, ότι τους πήραμε τα σώβρακα, σηκώσαμε την κούπα (κι ας έχασε ο Σάκης).

«Ζη ο βασιλιάς Αλέξανδρος»;

Φυσικά ζει, όπως όλοι οι μύθοι, όπως κι ο Έλβις Πρίσλει που όλοι τον έχουν για πεθαμένο αλλά αυτός την κοπάνησε απλώς απ’ τη Γκρέισλαντ και τώρα έχει ανοίξει φάρμα με στρουθοκάμηλες, επιδοτούμενη από την Ε.Ε., κάπου στα Τζουμέρκα. Αγνώριστος φυσικά από τις κορτιζόνες για την εαρινή αλλεργία.

Ζει ο «Αλέκος με τα κυδώνια» που λέει κι ο Σπαθάρης, και στην επιλεκτικά εξεγερμένη συλλογική μας μνήμη που τον κάνει τώρα παντιέρα ελληνισμού.

Κανένας δεν αμφιβάλει ότι ήταν στρατιωτική ιδιοφυία ο Αλέξανδρος. Έφτασε στου βοδιού το κέρατο, εξάπλωσε τον ελληνισμό στα βάθη της Ασίας, έτσι που αναρωτιόμαστε σήμερα γιατί οι Πακιστανοί δεν τρώνε σήμερα «διπλόπιτο με έξτρα τζατζίκι» μετά από τόσο ελληνικό πολιτισμό που τους μπολιάσαμε.

Αλλά εκεί που τον είχαμε σε κάποιο ράφι στο πλυσταριό να μαζεύει σκόνη, τώρα τον ανασύραμε, τον γυαλίσαμε, τον βάλαμε πάνω στο τζάκι, γιατί έχουμε μουσαφίρηδες.

Τους Φυρομίτες λέω, τη «γειτόνισσα από δίπλα» που θέλουμε να τη δούμε να σκάει απ’ το κακό της. Μωρ’ αν δεν είχαμε τη γειτόνισσα θα τσακιζόμασταν τώρα να γυαλίζουμε τα τζοβαΐρια;

Ε, άντε ας τα γυαλίσουμε, ας τα εκθέσουμε αλλά όσο περιμένουμε τους μουσαφιραίους, μαζεμένοι στις καφετερίες, περιμένοντας τις επιδοτήσεις, ας ανοίξουμε και κανα βιβλίο, να περάσει η ώρα.

Και στα βιβλία θα βρούμε ότι εφτακόσια χρόνια μετά τον Μεγαλέξανδρο (ένα φτέρνισμα της ιστορίας είναι τα εφτακόσια χρόνια, ούτε ένα τσιγάρο δρόμος), στην Ευρώπη έζησε ένας άλλος κατακτητής.

Ο Αττίλα ο Ούνος.

Από Γερμανία μέχρι την Κασπία κι ακόμα παραπέρα έφτασε το βασίλειό του, ο φόβος κι ο τρόμος των Ρωμαίων και των Βυζαντινών. Σκληρός κι απάνθρωπος, όπως πρέπει να είναι κάθε ηγέτης που θέλει να υποτάσσει εδάφη και λαούς (αν πιάνετε το υπονούμενο).

Σήμερα το όνομα «Αττίλα» συναντιέται στην Ουγγαρία, τη Φινλανδία και την Τουρκία. Στους λαούς που η σκούφια τους βαστάει απ’ τη φάρα των Ούνων. Δικός τους ήρωας είναι ο Αττίλα, τον τιμούν διαιωνίζοντας το όνομά του.

Και δεν δέχονται ότι ήταν βάρβαρος και απολίτιστος.

Από κατακτητές γεμάτη η ιστορία. Γεμάτος κι ο κόσμος με λαούς που τους καμαρώνει αφού δεν έχουν να καμαρώσουν Δημόκριτο, Ιπποκράτη, Πλάτωνα, Αριστοφάνη, Ευριπίδη κι άλλους πολλούς.

Εδώ όμως πως δικαιολογείται ο θρίαμβος του κόμιξ απέναντι στη βιβλιογραφία;

Δεν τόξερε άραγε ο ΣΚΑΙ όταν αποφάσιζε να ασχοληθεί με τα του Ελληνισμού, ότι θα φαινόταν ταυτόχρονα κι αυτή η ογκώδης άγνοια των νεοελλήνων;
Και σ' ανώτερα!

Η φωτογραφία είναι απο το about.com

Ο μόρτης κι οι γειτόνισσες

Την Τετάρτη το βράδυ στο «δελτίο ειδήσεων» του Mega ο Οικονομέας αναπτύσσει οργισμένος το σκεπτικό του: Γιατί δεν έχει αποκλειστεί ακόμα η Siemens από τις προμήθειες του δημοσίου αφού αποδεδειγμένα λάδωνε; Γιατί δεν έχει διωχτεί από τη χώρα η εταιρία που διέφθειρε το πολιτικό μας σύστημα;

Και μένω παγωτό εγώ. Λες και τη Siemens περίμενε το πολιτικό μας σύστημα για να διαφθαρεί. Δεν υπήρχε προηγούμενο. Κι ας αποκαλύπτεται ότι στη λίστα των χωρών όπου έπεφταν οι μίζες περιλαμβάνονται τεράστιες ηθικές δημοκρατίες όπως η Νιγηρία, η Αργεντινή, η Βενεζουέλα, το Ιράκ.

Δηλαδή ο μέχρις εκείνη τη στιγμή άσπιλος πολιτικός ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με το τι σημαίνει διαφθορά όταν κάποιος της Siemens πλησίασε ανεμίζοντας χαρτονομίσματα στα μούτρα του.

Έρχεται δηλαδή ο "μόρτης" στη γειτονιά και πληρώνει πολλά λεφτά για να πηδήξει και τις παντρεμένες νοικοκυρές και τις παρθένες. Και το ότι οι νοικοκυρές και οι κόρες τους κάνουν ουρά να πηδηχτούν κάνει αυτόν διαφθορέα; Όχι τις γειτόνισσες πουτάνες;

Οι εταιρίες προσαρμόζονται στα ήθη και τις απαιτήσεις των πελατών τους. Αυτό που έχουν σαν προτεραιότητα είναι το να πάρουν τη δουλειά, να συνεχίσουν να παράγουν και να κερδίζουν. Κανείς δεν τις εξέλεξε.

Οι πολιτικοί όμως είναι αυτοί που φέρουν ακέραιη την ευθύνη για τη διαμόρφωση ήθους στην κοινωνία που τους εκλέγει. Επίσης έχουν την ισχύ και την ευθύνη να νομοθετήσουν κατά της διαφθοράς αυστηρότατα μέτρα και φυσικά χωρίς παραγραφές και άλλες παρεμφερείς λαμογιές. Απλά είναι τα πράγματα. Και όσοι θολώνουν τα νερά έχουν προφανείς λόγους για να το κάνουν.

Πολυ-πολιτισμική ουτοπία

Μια ταινία μικρού μήκους που αναφέρεται στην εποχή που ο Κεμάλ, θέλοντας να εξευρωπαίσει την Τουρκία, επέβαλε (με το ζόρι) τη δυτική μουσική.
Κορυφαίες στιγμές οι προφορές των κλασσικών συνθετών απο τους στρατιώτες.
Δείτε το μέχρι το τέλος.

Του Αη-pod ανήμερα

Ναι, αισθάνομαι ένοχος που έχω αφήσει τόσες και τόσες σκέψεις να φύγουν, ούτε σημειώσεις δεν κράτησα, που δεν τις μετέφερα εδώ, με τόσα ταξίδια, εικόνες και εντυπώσεις αλλά που θα πάει, θα ξαναγράψω...
του Αη-pod ανήμερα... που μου κρατάει παρέα

A! by the way ούτε να σκέφτεστε να πάρετε το ipod touch αντί για το classic. Το πρώτο δεν έχει αρκετή μπαταρία ούτε για ζήτω, παρα το οτι σε τραβάει να παίξεις μαζί του. Τα ίδια προβλήματα δηλαδή που έχει και το iphone.
Το classic όμως μου έκανε παρέα χωρίς φόρτιση σε 14ωρες πτήσεις, σε αναμονές αεροδρομίων κι ας μην το άφηνα σε ησυχία.

Κι άλλο βιαστικό γελάκι...

Μου το είπαν στο πρόσφατο ταξίδι μου και το βρήκα χαριτωμένο αλλά λειτουργεί μόνο στα αγγλικά:

"Some people said that we would have a black president when pigs will fly. Well, we have Obama in the office and a swine flu".

Ενα βιαστικό γελάκι

Μέσα σε ένα ανελέητο πρόγραμμα και ένα μακρύ ταξίδι, προλαβαίνω να μοιραστώ μια "φαρσούλα" που έχει όμως ένα τέλος-punchline που είναι όλα τα λεφτά!