Ο "ανυπότακτος Έλλην" και οι "υποταγμένοι" Ευρωπαίοι.

Σε συνέχεια των post με κεντρική ιδέα τα good practices απο άλλες κοινωνίες λέω σήμερα να πάμε πια βόλτα στην Ολλανδία.

Τελειώσαμε λοιπόν τη δουλειά μας στο Άμστερνταμ κι αφού η μέρα ήταν ηλιόλουστη και ζεστή, κάναμε ότι κι όλοι οι υπόλοιποι στην Ολλανδική πρωτεύουσα.

Αράξαμε σε ένα μπαράκι εμπρός σε ένα από τα κανάλια και χαζεύαμε τις πάπιες που έβγαζαν σε εκπαιδευτική εκδρομή τα παπάκια τους.

Την ώρα που ένα ζευγάρι έδενε την περιποιημένη βάρκα του εμπρός στο μπαράκι και παράγγελνε τις μπύρες του, ρώτησα το συνάδελφο που ζει κι εργάζεται εκεί, γιατί στον αυτοκινητόδρομο τηρούσε ακριβώς το όριο ταχύτητας, χωρίς να το υπερβεί ούτε στο ελάχιστο.

Μου είπε πως ενώ έκανε πολλά ταξίδια προς και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες «Σένγκεν», πρόσφατα χρειάστηκε να ταξιδέψει στην Ασία. Στον έλεγχο διαβατηρίων λοιπόν, ο αξιωματικός τον ενημέρωσε ότι εκκρεμούσε εναντίον του μια κλήση για υπέρβαση ορίου ταχύτητας που είχε γίνει πριν κάποιους μήνες.

Η παράβαση είχε καταγραφεί από κάμερες και τα πλήρη στοιχεία ήταν στη διάθεσή του. Ημερομηνία, ακριβές σημείο, πραγματική ταχύτητα, φωτογραφία των πινακίδων κλπ.

Πλήρωσε λοιπόν το μικρό σχετικά πρόστιμο (αφού μικρή ήταν κι η υπέρβαση) και μπόρεσε να αναχωρήσει για τον προορισμό του.

Σκεφτόμουν μετά από αυτή την αφήγηση, ότι στην Ελλάδα θεωρούμε τεράστια μαγκιά το να παραβούμε τους νόμους και τους περιορισμούς. Όχι αυτούς που αντιπαλεύουν το κράτος-αφέντη αλλά κι αυτούς που ρυθμίζουν τους μεταξύ μας κανόνες συμβίωσης, ακόμα κι αυτούς που αφορούν στην ασφάλειά μας.

Αφού λοιπόν ο Έλληνας πολίτης είναι αυτός που είναι, για ποιο λόγο δεν γίνεται αυτή η παρόμοια επένδυση από το ελληνικό κράτος για να γεμίσει τα ταμεία του;

Και να εκπαιδευτούμε κι εμείς σε μια τεράστια γκάμα θεμάτων κοινωνικής συμπεριφοράς πληρώνοντας τις κλήσεις-δίδακτρα;

Δεν είναι προτιμότερη αυτή η λύση από τα ηλίθια μέτρα για έσοδα όπως η φορολόγηση των καρτοκινητών και το να κάνουν τις αποδείξεις λαχεία;

Και μην ακούσω αηδίες για αστυνομικά κράτη, big brothers και καταπίεση. Αν η ελευθερία μεταφράζεται σε ασυδοσία, σας έχω νέα:

Σε αντίθεση με τον "ανυπότακτο" έλληνα, ο Ολλανδός είναι πολύ πιο ήρεμος, χαίρεται πολύ περισσότερο τη ζωή του, μέχρι που τραβάει απο πίσω απο τη βάρκα σαν tender και το γαλάζιο πλαστικό βαρκάκι του γιού του.