Ξέφυγαν πολύ απο το ρόλο τους οι τηλε-δημοσιογράφοι

Μου σηκώθηκε η τρίχα όταν άκουσα πριν λίγες μέρες τον Πρετεντέρη (και τη Τρέμη από κοντά), να εγκαλούν τους φύλακες και μάλιστα σε ανοίκειο ύφος, γιατί δεν πυροβόλησαν το ελικόπτερο.  

Δεν σηκώνει και πολύ συζήτηση το θέμα, νομίζω έχει εξαντληθεί, απαντήθηκε επιτόπου αφού όμως πρώτα ξεδιπλώθηκε σε όλο του το κλέος το ύφος του τιμητή των πάντων.

Από που όμως αντλούν όλο αυτό το ύφος (για να μη το πούμε διαφορετικά) οι παρουσιαστές και σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων; Από που τόσος αέρας και αμετροέπεια;

 

(Ο τίτλος του βίντεο δεν είναι δικός μου)

Εδώ και καιρό τα δελτία είναι σχεδόν μονοθεματικά, γεμίζουν το χρόνο με αντιμαχόμενες ομιλούσες κεφαλές που δεν ανταλλάσσουν επιχειρήματα, που σπανίως συνομιλούν και συχνότατα κραυγάζουν. Ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που βγήκαμε σοφότεροι ή πιο ενημερωμένοι παρακολουθώντας τα παράθυρα.

Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει τους οργανωτές αυτών των «ειδήσεων». Αυτό που "μετράει" είναι να σταματήσει ο περίεργος να δει τον καυγά. Όσο πιο πολλοί περίεργοι φωνάζουν ακατανόητα, τόσο πιο πολλά τα νούμερα. Εντυπωσιασμός και ελάχιστη ουσία. Όπως και στο Star αλλά σε ένα άλλο περιβάλλον.

 

Ταυτόχρονα απαξιώνεται ο συμμετέχων στο παράθυρο, το επιχείρημά του εκμηδενίζεται, χάνεται στη φασαρία για να έρθει μετά ο μεγαλοσχήμων δημοσιογράφος-σχολιαστής και να καταθέσει την άποψή του (σε ήσυχο πλέον περιβάλλον, απαλλαγμένο απ’ τους ενοχλητικούς), παίρνοντας πλέον αυτός το παιχνίδι επάνω του.

Αντικείμενο της συνομιλίας από εκείνο το σημείο και μετά, δεν είναι πια ο πολιτικός ή οποιοσδήποτε άλλος άμεσα εμπλεκόμενος, δεν είναι η είδηση αυτή καθαυτή αλλά ο ίδιος ο παρουσιαστής που μετατρέπεται από «άνκορμαν» σε σχολιαστή, σε τιμητή, σε διαμορφωτή της κοινής γνώμης. Επιτυγχάνει εκεί που δεν μπόρεσε ο πολιτικός. Το γεγονός είναι τόσο σημαντικό όσο το κάνει το σχόλιο.

Οι παρουσιαστές των ειδήσεων δεν είναι πια οι δημοσιογράφοι που κάνουν ερωτήσεις περιμένοντας απαντήσεις. Οι όποιες ερωτήσεις γίνονται, σκοπό έχουν να ισχυροποιήσουν την δεδομένη στάση και άποψη του παρουσιαστή – λαϊκού δικαστή. Κατηγορούμε τώρα τους φύλακες που δεν πυροβόλησαν επειδή έγινε η απόδραση, θα ακούγαμε μύδρους και αναθέματα αν το ελικόπτερο είχε πέσει και είχε προκαλέσει και μερικούς θανάτους. Κορώνα - κερδίζω, γράμματα - χάνεις

 

Και γιατί πουλάει αυτή η συνταγή; Γιατί έχουμε πλέον επίσημα τηλεοπτική δημοκρατία! Στον Ευαγγελάτο, Τριανταφυλλόπουλο, Παπαδάκη και λοιπούς  ρυθμιστικούς παράγοντες θα καταφύγει ο πολίτης για να βρει λύση στο πρόβλημά του, για να ακουστεί απ την εξουσία. Γιατί η εξουσία έχει αναμμένη τηλεόραση και βλέπει ώστε να μετρά την εικόνα της, να προβλέπει την πτώση ή την άνοδό της στα γκάλοπ. Το πολιτικό κόστος εξαρτάται απ’ τη θεματολογία των καναλιών και το πως θα σχολιαστεί η επικαιρότητα από το τηλεοπτικό star system. Κι αυτό ακριβώς είναι που μετατρέπει τον παρουσιαστή ειδήσεων σε συλλογική συνείδηση.  

Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ όσο εμείς επιβραβεύουμε με θεαματικότητα την έτοιμη και προκάτ άποψη.