Περι προβοκάτσιας

Προβοκάτορας (ο) άτομο που διεισδύει δολίως σε οργάνωση, διαδήλωση, πολιτική εκδήλωση κλπ. Και δρα υπονομευτικά στοχεύοντας να προκαλέσει υπονομευτικά ή να παρασύρει κάποιους σε ενέργειες που θα τους εκθέσουν (προς όφελος των αντιπάλων τους, της αστυνομίας κλπ)
(από το λεξικό Μπαμπινιώτη)

Οι μάσκες έπεσαν για άλλη μια φορά, αυτή τη στιγμή ακούω στο ραδιόφωνο (μεσημέρι Τετάρτης 10 Δεκεμβρίου) ρεπόρτερ στον City να μιλάει για κουκουλοφόρους που κρύβονται πίσω απο τα ΜΑΤ και καταστρέφουν μικρά μαγαζιά. Λίγα λεπτά μετά ακούγεται και ο βουλευτής του ΣΥΝ Θ. Μαργαρίτης για ασφαλίτες που μεταμφιεσμένοι σε κουκουλοφόρους προσπαθούσαν να σπάσουν βιτρίνες μικρών επιχειρήσεων και μάλιστα σε περιοχές που επικρατούσε ηρεμία.



Οι φωτογραφίες αυτές κυκλοφορούν σήμερα σε όλα σχεδόν τα blogs, άρα με τις δύο μαρτυρίες και τις φωτογραφίες έχουμε μια συμπαγή περίπτωση που δεν χωράει αμφισβήτηση.

Σιγά το νέο -θα μου πείτε- αυτό γίνεται κάθε φορά που γίνονται ταραχές, η κοινή γνώμη θα πρέπει να τρομοκρατηθεί, να λιγοστέψει το πλήθος που φουσκώνει τις διαδηλώσεις, να αγανακτήσει ο κόσμος που τείνει να ταυτιστεί με τους εξεγερμένους. Να γίνει μπάχαλο, να ξεχαστούν τα σκάνδαλα να γεμίσουν οι τηλεοράσεις με σκηνές καταστροφής να μαζευτούν στο φόβο τους οι «νοικοκυραίοι» και να παρακαλέσουν για περισσότερη αστυνόμευση.

Αυτό είναι το πραγματικό παρακράτος. Αυτός είναι ο ίδιος βόθρος που λειτουργεί από τη δολοφονία Λαμπράκη (και ίσως και παλιότερα), λειτούργησε με τη ζάχαρη στα ρεζερβουάρ των τανκς (λέγε με Παπαδόπουλο) στα προοίμια της χούντας, λειτούργησε ακόμα και την περίοδο ΠΑΣΟΚ (που σύμφωνα με τον Χρυσοχοίδη είχαμε «την καλύτερη αστυνομία») για να δημιουργήσει σχετικό μπάχαλο όποτε οι επικοινωνιακές συγκυρίες ήταν στριμόκωλες.

Είναι τα κόλπα που μας έμαθαν οι φίλοι μας οι αμερικανοί και οι μυστικές τους υπηρεσίες που έχουν διδακτορικό σε τούτα τα θέματα και που μας τα διδάσκουν από τότε που περάσαμε στη σφαίρα επιρροής τους μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή είναι η περίφημη «προβοκάτσια» που τόσες φορές έχει ξεσκεπαστεί αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο έκανε πάντα τη δουλειά της (βρείτε να διαβάσετε οι νεότεροι την περίπτωση του περιβόητου Ντάνου Κρυστάλλη).

Το πιο παλιό περιστατικό αν δεν κάνω λάθος ήταν το 1898 όταν οι Κουβανοί επαναστάτησαν εναντίον των αποικιοκρατών Ισπανών και το αμερικανικό πλοίο Maine βυθίστηκε στο λιμάνι της Αβάνας μετά από έκρηξη βόμβας στα ύφαλα παρασύροντας στο βυθό τους μαύρους ναύτες (οι λευκοί αξιωματικοί είχαν κατέβει για βόλτα στο λιμάνι). Με αφορμή το περιστατικό αυτό οι ΗΠΑ κατάφεραν να εμπλακούν στην επανάσταση που ήδη είχε κριθεί υπέρ των Κουβανών κι έτσι έβαλαν πόδι στην Κούβα (από τότε έχουν το Guantanamo), μέχρι και την πτώση του Μπατίστα για ένα σχεδόν αιώνα.

Αυτές λοιπόν τις μέρες της εξέγερσης ο Καραμανλής είπε: «Αυτοί που προβαίνουν σε καταστροφές είναι εχθροί της δημοκρατίας». Μάλιστα!

Τώρα που είναι σαφές οτι αυτές που αφορούν τα μικρομάγαζα γίνονται από την αστυνομία, τι θα κάνει για να αποκαταστήσει τη δημοκρατία;
Θα κινηθούν οι καταστηματάρχες δικαστικά εναντίον της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας για τις αποζημιώσεις;
Θα φέρουν το θέμα στη βουλή οι βουλευτές για να σταματήσουν οι της κυβέρνησης να μιλάνε για «ωμή βία» από μεριάς των διαδηλωτών;

Θα αποκτήσουμε ποτέ την απαραίτητη εξυπνάδα (αν όχι σοφία) για να ξεχωρίσουμε την κραυγαλέα προβοκάτσια από τη γνήσια αγανάκτηση;