Το παράπλευρο θύμα μιας σκηνοθεσίας

Επανέρχομαι στο θέμα γιατί ήθελα να απαντήσω τόσα πολλά στα σχόλια των φίλων του προηγούμενου πόστ, που δεν έβγαινε σε σχόλιο.

Οι ειδικοί φρουροί προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις ειδικές στρατόκαυλες δυνάμεις (ΛΟΚ, ΟΥΚ κλπ).
Ένα λοιπόν το κρατούμενο: έχουμε ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί σε συγκεκριμένη κοσμοθεωρία, που έχουν μάθει να «συναλλάσσονται» με πολύ συγκεκριμένους όρους ισχύος.

Επίσης κατά κύριο λόγο τα ονόματά τους τελειώνουν σε «–εας» ή «–άκος» (ξέρω, ξέρω, κακά τα στερεότυπα αλλά μόνο σύμπτωση δεν είναι σε μια χώρα με τη δεδομένη ιστορία και τις παραδόσεις της).

Επίσης κατά κύριο λόγο δεν έχουν περάσει από «κοινωνική» εκπαίδευση όπως θα υπέθετε κανείς για την αστυνομία. Δεν έχουν μάθει ότι ακόμα και αυτοί που αμφισβητούν το κράτος και την αστυνομία είναι απαραίτητη «τάση» σε μια πολυσυλλεκτική κοινωνία. Ότι αυτή η αντίληψη δεν συνιστά από μόνη της παράβαση. Δεν έχουν μάθει να είναι αστυνομικοί αλλά έχουν αφεθεί (μέσα από τη μη-εκπαίδευση) να είναι ο ρόλος τους και το «έργο» τους προέκταση της ιδεολογίας τους, της νοοτροπίας τους, της ελληνοχριστιανικής τους καταβολής, του Εγώ τους.


Πως λοιπόν να μην πάει να «καθαρίσει» ο θιγμένος; Πώς να μην είναι η έδρα των αντιεξουσιαστών η φωλιά του εχθρού; Ο ποινικός δεν αμφισβητεί την ύπαρξή τους, δεν είναι μισητός εχθρός, ο αντιεξουσιαστής, ο αναρχικός, αυτός που καίει τη σημαία, είναι!

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι πήραν σχετικά πρόσφατα εντολή να περιπολούν στα Εξάρχεια!
Να η δοκιμασμένη συνταγή που εξασφαλίζει την πολυπόθητη έκρηξη. Όχι δεν περίμεναν μια εν ψυχρώ δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου οι εγκέφαλοι των δοκιμασμένων επικοινωνιακών σχεδιασμών.

Περίμεναν επεισόδια, δακρυγόνα, κλιμακούμενη βιαιότητα, άντε το πολύ κι ένα θύμα αστυνομικό για να φανεί το κράτος ως αμυνόμενος. Να αλλάξει η θεματολογία.
Τους έκατσε ανάποδα.

Τα πολυπόθητα και πολυαναμενόμενα (και δοκιμασμένα) αποτελέσματα προέκυψαν τη Κυριακή όταν οι γκάου χουλιγκάνοι έκαψαν την Αθήνα (ποιοι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές; Σας παρακαλώ! Σε μια χώρα-Σινεάκ με αστυνομία - Χοντρό-Λιγνό, έχεις αναρχικούς - Τρίο Στούτζες, γκάου!).

Αυτοί οι γκάου λοιπόν που επικοινωνούν όλες τις απαραίτητες καθημερινές έννοιες με 50 λέξεις περίπου, δεν έχουν άλλο τρόπο να εκφράζονται από το σπάσιμο, τις μολότοφ και την καταστροφή, παίζοντας ΑΨΟΓΑ το ρόλο που τους έχει μοιράσει ο σκηνοθέτης.
Άχαστη φόρμουλα! Αν είχαμε αναρχικούς και αντιεξουσιαστές θα είχαμε ξεσπάσματα κατά του ίδιου του κράτους, της εξουσίας, πιθανόν να υπήρχε και μια πιο έξυπνη «μη-αντίδραση» που θα κατέστρεφε τη σκηνοθεσία, αλλά τώρα με τους γκάου - Τρίο Στούτζες, είχαμε πλιάτσικο από τις σπασμένες βιτρίνες από τα μαγαζιά που τους χορηγούν το ίδιο τους το χαρτζιλίκι (για «αναρχικούς της πορδής με τα λεφτά του μπαμπά» λέει ο στίχος).

Όσοι φωνάζουν λοιπόν για κατεστραμμένα καταστήματα ας μη βρίζουν τους γκάου. Αυτοί κάνουν όσα ξέρουν. Ας βρουν τον ένοχο στον επικοινωνιακό σχεδιασμό της κυβέρνησης που θα αφήσει την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, το Βόλο να καεί, για να φτάσει η λέξη "Βατοπαίδι" να ακούγεται τόσο μα τόσο παρωχημένη…


Και τώρα που έχουμε και την εν ψυχρώ δολοφονία, θα καούν πολλά μαγαζιά ακόμα στις επόμενες μέρες, μέχρι να φύγει ΚΑΙ ο Αλέξανδρος απο τα πρωτοσέλιδα.

η φωτο είναι απο το e-go