Όχι δεν είναι εθισμός, είναι εξάρτηση.

Ο Θαλής Κουτούπης (σύμβουλος επικοινωνίας για πολλά χρόνια της Philip Morris), είναι ο μόνος που έχει τα κότσια που βγαίνει όλο αυτό τον καιρό μπροστά, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του καπνιστή.

Μπράβο του, θέλει πολύ κουράγιο να το κάνει αυτό τέτοιες εποχές. Επιμένει όμως να μιλάει για «εθισμό». Εθισμός είναι όταν κάτι συνηθίζεται από τον οργανισμό και η κατανάλωσή του ή η χρήση του δεν προκαλεί παρενέργειες. Το τσιγάρο είναι εξάρτηση όπως πολύ καλά εμπεδώνουμε όταν βλέπουμε καπνιστές να κατεβαίνουν χαρμάνηδες μετά από λίγες ώρες πτήσης.

Όχι οτι έχει καμία σημασία. Βλέπετε σε πολλά blogs που τις τελευταίες μέρες αναλύεται το θέμα, αναπτύσσεται φιλολογία για το αν το πολύ φαγητό ή τα λιπαρά είναι περισσότερο ανθυγιεινά από το τσιγάρο.

Αυτό όμως αφορά τους καπνιστές. Όχι τους υπόλοιπους. Για τους υπόλοιπους το θέμα δημιουργείται όταν τα πυκνά σύννεφα καπνού φτάνουν να είναι περισσότερα από τον διαθέσιμο αέρα όπως πολύ συχνά γίνεται σε νυχτερινά κέντρα με ανύπαρκτο εξαερισμό ("Ακτή Πειραιώς" π.χ. όπου έφυγα άρρωστος και μύριζα σαν τασάκι για μια εβδομάδα).

Σημαντική επίσης είναι και η προσπάθεια που καταβάλουν οι φίλοι καπνιστές να παρουσιάσουν την πράξη τους ως αντίσταση, ως ελευθερία στην καταπιεστικό κράτος που όμως έχει ένα σωρό έσοδα από τα τσιγάρα μπλα μπλα μπλα...

Αδιάφορο! Όπως παγερά αδιάφοροι ήταν οι ίδιοι για πολλά χρόνια όταν απαξίωναν να συζητήσουν με τους μη καπνιστές για το αν θα ανάψουν ή όχι τσιγάρο, όπως αγενώς τόσα χρόνια επιβάλλουν τα ντουμάνια τους επί δικαίων και αδίκων.

Όπως κάθε τοξικομανής που αδυνατεί να συζητήσει το πρόβλημά του, που αδυνατεί να επιβληθεί στην εξάρτησή του και να αναγνωρίσει ως υπέρτατο το δικαίωμα του άλλου στον καθαρό από καπνό χώρο.

Και όχι, η συζήτηση δεν γίνεται μεταξύ καπνιστών ή μη, γίνεται μεταξύ αυτών που αναγνωρίζουν δικαιώματα στους άλλους και αυτών που αρνούνται να το κάνουν.

Γι αυτό ας μη γκρινιάζουν οι φίλοι καπνιστές, η δική τους παράλλειψη για συναίνεση και μέτρο, είναι που τώρα ακυρώνει την όποια επιχειρηματολογία τους.

Υ.Γ. Ναι, χρυσή λύση θα ήταν να υπάρχουν καταστήματα και κέντρα για καπνιστές όπου ο πελάτης θα συναινούσε (με την είσοδό του) στο οτι θα συνυπάρξει με καπνιστές, αλλά στην περίπτωση αυτή -ειδικά στην Ελλάδα- δεν θα υπήρχε μέρος για τους μη καπνιστές.

Κι άλλο εδώ παλιότερα