Να που συμβαίνουν και μερικά θετικά...

Επειδή μερικές φορές κι εγώ ο ίδιος προβληματίζομαι με τον εαυτό μου που ασχολούμαι με τα αρνητικά και ψυχοφθόρα της καθημερινότητας, αποφάσισα σήμερα να σημειώσω και μερικά θετικά που δεν ξέρω και πόσοι τα σημειώσατε και τα σχολιάσατε:

1ον.
Το Mega προχθές μετέδωσε πρώτη είδηση την προσγείωση του σκάφους στον Άρη, δίνοντας και τη σωστή διάσταση του γεγονότος. Να σημαίνει αυτό οτι επιτέλους ένα Μέσο πήρε την πρωτοβουλία να ιεραρχήσει τις ειδήσεις σύμφωνα με την πραγματική και αντικειμενική τους σημασία και όχι με βάση τον επαρχιωτισμό μας; Θα δείξει...

2ον
Ο τρισκατάρατος Βγενόπουλος που τόλμησε να σηκώσει το δάχτυλο στη Βουλή των ανέγγιχτων (φρίκαρε ο Γιακουμάτος που τον είπε «υπηρέτη», άρα λέει ψέματα όταν λεει «ψηφίστε με να σας υπηρετήσω»), αυτός ο καπιταλιστής και πλουτοκράτης, μείωσε τις τιμές του γάλακτος της Vivartia και πάγωσε τα ναύλα της Blue Star προκαλώντας την οργή του εφοπλιστικού καρτέλ και των γαλατάδων.
Τι λεει ο κύριος Καζάκος επ’ αυτού;

3ον
24 εταιρίες θα πληρώσουν(;) μερικά εκατομμύρια ευρω πρόστιμα που επιβλήθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ για ρύπανση του Ασωπού. Να’ ναι η προσπάθεια του Σουφλιά να αποκαταστήσει το φιλοπεριβαλοντικό του προφίλ; Ας μη το συζητήσουμε αφού ούτε τις προθέσεις του Βγενόπουλου αμφισβητήσαμε πιο πάνω...

Και τέλος...


Τα νεογέννητα χελιδόνια πέταξαν για πρώτη φορά, γέμισαν τον τόπο με κουτσουλιές και με το πρώτο φτέρωμα που πέφτει, την έκαναν σαν άρχοντες στο καλώδιο, ενώ οι γονείς τρέχουν σαν τρελοί να βρουν να τα ταίσουν. Ένα τέταρτο τα χάζευα...

Να κατουρήσει ή να σκάσει;

Κάτσε να το βάλω λίγο πιο κομψά το ερώτημα:

Να κάνουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια ή όχι;

Και αν κάνουμε, μήπως το «ιδιωτικό» του πράγματος σημαίνει ότι θα πουλάνε πτυχία, αντί αυτά να κατακτώνται με το σπαθί του κάθε σπουδαστή όπως γίνεται σήμερα στα αδιάβλητα και αξιόπιστα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα;

(Όχι, τώρα δεν υπάρχει καμία συναλλαγή φοιτητών με πρυτανικές αρχές, όλα είναι ιδανικά!)

Να κάνουμε καινούριους ΧΥΤΑ; Και αν ναι, πού;

Τι είναι πιο επιτακτικό; Η αποσυμφόρηση των υπαρχόντων και η κατάργηση των παράνομων χωματερών ή το πολιτικό κόστος από τους νέους ΧΥΤΑ; Και έλα λύσε μου εσύ το γρίφο πως κάνεις χωματερές ή βιολογικούς καθαρισμούς χωρίς να ενοχληθεί κανείς, χωρίς να θιγεί καμία αξία ακινήτου (θέμα που φυσικά με ένα κανονικό χωροταξικό σχέδιο που να απαγορεύει την εκτός σχεδίου δόμηση θα είχε λυθεί!).

Τέτοιας φύσεως διλλήματα αντιμετωπίζει σήμερα η ισχυρή Ελλάς.

Να σηκωθεί η χώρα να πάει για κατούρημα;

Να το συζητήσουμε το θέμα… Που θα πάει για κατούρημα; Η τουαλέτα είναι παλιά και πολυχρησιμοποιημένη και μπορεί να κολλήσει καμιά αρρώστια. Άρα μην πάρουμε αβασάνιστα την απόφαση!

Άσε που είναι τουρκικού τύπου και η Ελλάδα είναι πολύ γριά και με προχωρημένη οστεοπόρωση για να μπορέσει να ξανασηκωθεί.

Να φτιάξουμε τότε νέα τουαλέτα «ευρωπαϊκή». Θα κατηγορηθούμε όμως ότι χαρίζουμε έργα στον «κακό» ιδιώτη που φτιάχνει λεκάνες και θα ξεσηκωθούν οι τοπικοί κατασκευαστές τουρκικών λεκανών για να καταγγείλουν τα οργανωμένα συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο της καθιστού κατουρήματος. Και τι χαρτί θα χρησιμοποιήσει; Μήπως το λευκασμένο έχει χλωριωμένες ενώσεις που πιθανόν να προκαλέσουν της γριάς καρκίνο μετά από πενήντα χρόνια; Μήπως να περιμένουμε να ωριμάσει κάποια νέα τεχνολογία και μετά βλέπουμε;

Ε, ας σκάσει η κουφάλα, ποτέ μη σώσει και κατουρήσει.

Θέματα που αλλού έχουν λυθεί εδώ και αιώνες μέσω του θαυμαστού όρου «κοινή λογική» που έχει αποδείξει την χρησιμότατη ύπαρξή του πρακτικά και φιλοσοφικά. Εδώ ακόμα το πώς (και ΑΝ κυρίως) θα λυθεί ένα θέμα, είναι προϊόν μακράς και μάλλον μόνιμης διαβούλευσης παραγόντων, φορέων και πολιτικών. Που συνεχίζεται στο διηνεκές. Τίποτα δεν είναι απλό, τίποτα δεν λύνεται με ένα σαφές και πλήρες νομοθέτημα. Τα πάντα ξεσκίζονται στη μελέτη, την υπερβολή και την αναβολή σαν να πρέπει να γεμίσουν άπειρες ώρες συζήτησης σε καφενεία, σαν να πρέπει να περάσουν τουλάχιστον τρείς ή τέσσερις γενιές για να «χωνευτεί» το θέμα.

Τι θα πει «ποιος φταιει»; Μα ποιος άλλος; Εσύ ο ίδιος! Που ποτέ δεν έκρινες με βάση του ποιος έκανε κάτι (μικρό, λίγο αλλά κάτι! Μια αρχή...), αλλά πάντα έκρινες με γνώμονα το λάθος που περιμένει στη γωνία όποιον κάνει οτιδήποτε!

Σαν το σλόγκαν που είδα πριν χρόνια σε μια δημόσια υπηρεσία: «Όποιος δουλεύει, κάνει λάθη. Όποιος δουλεύει λιγότερο κάνει λιγότερα λάθη. Όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει κανένα λάθος οπότε και προάγεται!». Όποιο κόμμα και πολιτικός λοιπόν δεν κάνει τίποτα, επανεκλέγεται. Επιτυχημένος ο επικοινωνιακός Αβραμόπουλος που έβαλε κάγκελα και φώτα; Ακόμα πιο επιτυχημένος ο επίσης επικοινωνιακός Κακλαμάνης που έχει εξαφανιστεί. Όποιος κρυφτεί περισσότερο κερδίζει (και η Γιαννάκου χάνει).

Μα πώς χαμηλώσαμε τόσο πολύ χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών και των απαιτήσεών μας; Πώς παραμυθιαστήκαμε ότι όλα είναι τόσο ιδανικά και ισορροπημένα που τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει; Υπάρχει ψυχαναλυτής να καταφέρει να βρει τι στο διάολο φταίει που απεμπολήσαμε τόσο εύκολα το μέλλον το δικό ας και των παιδιών μας;

Προσωπικά -αν με ρωτάτε- δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ψηφίσω υπέρ της ανάθεσης της διακυβέρνησης της χώρας σε ιδιωτική εταιρία. Ακόμα και στους Γερμανούς του ΟΤΕ!

Τουλάχιστον το κατούρημα θα γινόταν στην ώρα του.

Ένα ενδιαφέρον σχόλιο...

... κατατέθηκε απο "ανώνυμο" σχολιογράφο, σε ένα παλαιότερο post μάλλον επειδή εκεί υπάρχει -απο σπόντα- ο όρος "δυσλεξία".
Το σχόλιο είναι πραγματικά ότι πρέπει για να σε φέρνει στα πρόθυρα εγκεφαλικού.

Αντί άλλου post, νομίζω πως πρέπει να σας παρακινήσω να διαβάσετε αυτή την περιπέτεια που φωτίζει με το πιο μελανό ύφος το επίπεδο του "κοινωνικού κράτους".
Παρακαλείται όποιος έχει γνώση και μπορεί να συνεισφέρει ας το κάνει υπο μορφή σχολίου.

Έπεσα στα χέρια ειδικών που με απροσανατόλισαν και με ξεπουπούλιασαν οικονομικά.

Έχω μια κόρη 14 ετών που έχει μαθησιακές δυσκολίες. Δεν γράφει στραβά ή ανάποδα, διαβάζει κανονικά, δεν μπορεί να μάθει/ αποστηθίσει/ συλλέξει σημαντικά στοιχεία/ συνοψίσει/ επιλέξει κυριότερά του (ο,τιδήποτε φανταστείτε) μπροστά σε μια σελίδα βιβλίου του σχολείου, κυρίως ιστορίας ή γεωγραφίας.
Λόγω της δυσκολίας της σε κάθε σχολείο επιλέγει να κάνει παρέα μόνο με προβληματικά/ παραβατικά παιδιά και μας φέρνει πάντα μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα που μας σπρώχνουν σε απελπισμένες πράξεις (αλλαγή σχολείου, αλλαγή "ειδικών" κλπ). Ότι χαρίσματα έχει φροντίζει με κάθε τρόπο να τα εξαφανίσει, προκειμένου να μη διαφέρει στην προβληματική φίλη της (φρόντισε να ξεχάσει τα πορτογαλικά της, αποπειράται να κάνει το ίδιο στα γαλλικά της, στράβωσε τα μπροστινά της δόντια για να βάλει σιδεράκια όπως η φίλη της, καθόταν με τα γόνατα να συγκλίνουν προς τα μέσα και να ενώνονται ώστε να στραβώσουν ενώ η ίδια παλιάέτρεχε με τα δυνατά πόδια της σαν δρομέας, προσπαθεί σε πάρτυ να τρώει τούρτα ενώ τη σιχαίνεται κλπ).

Έχει μεγάλη κλιση στο μπαλέτο και στο πιάνο (όπου μαθαίνει και προετοιμάζει περισσότερα από ότι της δίνεται κλπ) Μακάρι να υπήρχε ένας κόσμος που να μπορούσε να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα χωρίς να χρειάζονται και οι λοιπές γνώσεις. Δυστυχώς έχω παρακολουθήσει προφορικές εξετάσεις του ΑΣΕΠ για πρόσληψη καθαριστριών από το δημόσιο και για λόγους συναγωνισμού τις ρώταγαν τι γνωρίζουν για τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι θεραπευτικές εισηγήσεις των ειδικών στα χέρια των οποίων έπεσα και με αφαίμαξαν ήσαν (δεν είναι όλες οι απόψεις του ίδιου ατόμου):

- Δεν έχει δυσλεξία (Λες και υπάρχει ένας διαχρονικά ισχύων ορισμός της δυσλεξίας.Και εγώ είχα δυσλεξία τα χρόνια μου και την αντιμετώπισαν με το ξύλο και τον εξευτελισμό).

- Θα ασχοληθούμε με την προσωπικότητά της μόνο. (Δεν μου απαντάνε όμως στο ερώτημά μου "Δέστε δημοσίευμα της Καθημερινής υπάρχουν ορισμένες μέθοδοι για να μαθαίνουν τα δυσλεκτικά παιδιά. Γιατί αυτές τις μεθόδους να τις ανακαλύψουμε εμείς -μαζί με τους κατάλληλους ειδικούς - όταν η κόρη μου θα είναι 26 ετών και όχι τώρα;

- Αφήστε τη να μείνει στην ίδια τάξη. Καλό θα της κάνει( Όμως εγώ έχει διαβάσει διάφορα βιβλία και άρθρα για τη δυσλεξία, και πουθενά δεν λέει ότι θεραπεύεται με το να μείνει το παιδί στην ίδια τάξη).

- Πηγαίνετε στον τάδε που είναι ειδικός στο να προετοιμάζει δυσλεκτικά παιδιά στο σχολείο και στο τέλος τους περνάει η δυσλεξία. Πήγα και πέρασα τη χρονιά με άθλιες συνθήκες. Ο ειδικός κάθε φορά απήύδηζε προσπαθώντας να της μάθει κάτι, δεν τα κατάφερνε, έλεγε ότι η κόρη μου κουράστηκε και "έχει κατεβάσει τα ρολλά" και μου έδινε μερικές σελίδες γεμάτες με κείμενο το οποίο εγώ ο μή ειδικός θα αναλάμβανα να της τα περάσω στο μυαλό -σαν να ήταν ένα φάξ - προτού κοιμηθεί το βράδυ.

- Να κάνετε οικογενειακή θεραπεία. Εσείς η κόρη σας και η γυναίκα σας. Θα είμαι εγώ και ένας άλλος συντονιστής. Γιατί ο άλλος (ο μπακαλόγατος); Γιατί έτσι γίνεται η ομαδική θεραπεία. Μπορείτε κυρία μου να μου δείξετε σε ένα από τα βιβλία της ομαδικής θεραπείας που έχετε στη βιβλιοθήκη σας να αναφέρει ότι θα υπάρχει και δεύτερος θεραπευτής; Έτσι γίνεται στην Ελλάδα. Και τι με αυτό; Και στη Βραζιλία σε ορισμένες περιοχές κάνουν βουντού. Πόσο θα κοστίσει; 140 η συνεδρία (70 αυτή και 70 ο ειδικευόμενος μπακαλόγατος). Τι λέτε κυρία μου;(Και η θεραπεύτρια καπνίζει σαν φουγάρο μπροστά στην κόρη μου χωρίς να ζητάει συγγνώμη ή άδεια, παρόλο που απαγορεύεται από το Υπουργείο Υγείας. Σκέψου να προστεθεί και ο μπακαλόγατος που να καπνίζει τσιμπούκι!)
- (στη γυναίκα μου) Να μετάσχετε σε ομαδική θεραπεία (σε ένα κατερειπωμένο σπίτι). Θα είναι γονείς παιδιών; Όχι αποκλειστικά, μπορεί μερικοί να είναι γονείς αλλά μπορεί και να μην είναι. Θα το σκεφτώ. Προτού φύγετε, παρακαλώ να με πληρώσετε. 150 Ευρώ. Θα σας ετοιμάσουμε την απόδειξη την επόμενη βδομάδα, να τη ζητήσετε από την κυρία Βάνα.

- Δεν έχει μαθησιακά προβλήματα. Είναι ιδιοφυϊα η κόρη σας. Εσείς οι γονείς έχετε πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνετε ατομικές θεραπείες ο καθένας σας. Και η κόρη μας; Η κόρη σας δεν έχει τίποτα. 120 Ευρώ. Θα μου δώσετε απόδειξη; Όχι, δεν δίνω αποδείξεις, είμαι πανεπιστημιακός. τότε και εγώ δεν πληρώνω. Μα μου φάγατε την ώρα.. Λυπάμαι. Ωραία θα σας δώσω απόδειξη για 30 ευρώ. Τότε και εγώ θα σας πληρώσω 30 ευρώ.

Σας παρακαλώ, μπορείτε να μου δώσετε κάποια κατεύθυνση ως προς το τι να κάνω; Η κόρη μου με τόσες επισκέψεις και τέτοια παραπληροφόρηση δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει. Ακόμα και αν είμαστε φοβεροί εγκληματίες η γυναίκα μου και εγώ (φανταστείτε με να είμαι σαν τον Αυστριακό!), πάλι υπάρχει υποχρέωση των ειδικών να τη βοηθήσουν σήμερα και όχι όταν γίνει 26 ετών. Οι ειδικοι της έχουν βάλει στο μυαλό ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στις σχέσεις μας και γι' αυτό εκείνη δεν μπορεί να μάθει τη μετάφραση των Αρχαίων.

Φυσικά (στην Ελλάδα πάντα έχουμε συμβουλές και επιχειρήματα) μπορεί να πεί κανείς «γιατί δεν πάτε σε κάποιο ειδικό κέντρο του δημοσίου για τα παιδιά που έχουν μαθησιακά προβλήματα;» Σε αυτούς τους φορείς αν δοκιμάσετε να τηλεφωνήσετε για να κλείσετε ραντεβού, θα πάρετε την απάντηση ότι έχετε σειρά προτεραιότητας για να σας δουν μετά από ένα χρόνο. Δοκιμάστε!

Αν προσφύγετε στο Συνήγορο του Πολίτη σας απαντούν ότι α) "ναι μεν η ιατρική περίθαλψη είναι συνταγματικό σας δικαίωμα, αλλά εδώ υπάρχει αντικειμενική αδυναμία, όπως δηλώνουν οι συγκεκριμένοι φορείς", β)"μπορείτε να κάνετε αγωγή αποζημίωσης κατά του δημοσίου για παραλείψεις των οργάνων του, με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα εάν θεμελιώσετε τη βλάβη που υπέστη η κόρη σας από την παράλειψη...

Η αγωγή εκδικάζεται μετά από 3 1/2 με 4 χρόνια και αν υπολογίσουμε ότι στην καλύτερη περίπτωση κερδίσετε, το δημόσιο θα κάνει έφεση και αναίρεση οπότε μπορείτε να έχετε την απόφαση που θα σας δικαιώνει τελεσίδικη μετά από 7-8 περίπου χρόνια.

Βέβαια δεν είναι εύκολο να έκτέλέσετε απόφαση κατά του δημοσίου, οπότε μπορείτε να προσφύγετε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Στρασβούργο), αλλά θα πρέπει να προσέξετε να ασκήσετε την προσφυγή εντός 6 μηνών από την έκδοση της τελεσίδικης απόφασης (μετά από αναίρεση κλπ). Η εκκρεμοδικία κρατάει περίπου 8-10 χρόνια και μάλλον θα κερδίσετε την υπόθεση με μια συμβολική αποζημίωση, εκτός αν στο μεταξύ ο αρμόδιος φορέας αποφασίσει να καλέσει την κόρη σας για εξέταση..".

Αγαπητή/έ ανώνυμε
Μιά πρώτη λύση που σκέφτομαι: Τη μετανάστευση! Για χώρες όπου ο όρος "κοινωνικό κράτος" δεν είναι ανέκδοτο.
Δεύτερη προτιμότερη λύση:
Να απευθυνθείτε σε κάποιο ειδικευμένο -ιδιωτικό- κέντρο (ξέρω οτι στον "Εγκέφαλο" κάνουν κάποια προγράμματα για παιδιά με δυσλεξία "ρυθμού Α" όπως φαίνεται οτι αντιμετωπίζει το παιδί, που αφορά την έλλειψη συγκέντρωσης, ανάλυσης και απομνημόνευσης).
Το να επιθυμείτε όμως να αντιμετωπίσετε τη δυσλεξία ταυτόχρονα ΚΑΙ με την έκδοση αποδείξεων ΚΑΙ με τις νομικές ευθύνες ΚΑΙ με το οτι όλες οι βοήθειες που σας είναι διαθέσιμες είναι ιδιωτικές...

ε! αυτό είναι ακραίος μαζοχισμός!

Σώστε το παιδί και μετά ζητήστε τις όποιες ευθύνες.

Ανέστης

Απίστευτη προώθηση πωλήσεων αυτοκινήτων!

Αυτό πρέπει να το δείτε για να το πιστέψετε...

Τα δύο πρόσωπα της ΕΡΤ (πριν λίγο)

Αυτή είναι η εικόνα της κρατικής τηλεόρασης πριν λίγα λεπτά όπως αποτυπόνωνται από το P&P της τηλεόρασής μου.

Αριστερά μια μητέρα που αγωνίζεται να φέρει βόλτα τα οικονομικά της, όπως παρουσιάζεται στην τελευταία (ήδη κομένη) εκπομπή του Κούλογλου για τη γενιά των 700 Ευρώ.

Δεξιά η σεξοβόμβα από την Ουκρανία όπως εμφανίζεται στη Γιουροβίζιον.

Η αριστερά εκπομπή είναι η τηλεόραση που δεν χρειάζετε να βλέπετε για να μη μου ταράζεστε και σας ανεβαίνει η πίεση.

Δεξιά η τηλεόραση που πρέπει να βλέπετε για να ξεχνιέστε (και να σας ανεβαίνει η πίεση).

Γειά σου ρε Παναγόπουλε με τα ωραία σου…

Όχι δεν είναι εθισμός, είναι εξάρτηση.

Ο Θαλής Κουτούπης (σύμβουλος επικοινωνίας για πολλά χρόνια της Philip Morris), είναι ο μόνος που έχει τα κότσια που βγαίνει όλο αυτό τον καιρό μπροστά, για να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του καπνιστή.

Μπράβο του, θέλει πολύ κουράγιο να το κάνει αυτό τέτοιες εποχές. Επιμένει όμως να μιλάει για «εθισμό». Εθισμός είναι όταν κάτι συνηθίζεται από τον οργανισμό και η κατανάλωσή του ή η χρήση του δεν προκαλεί παρενέργειες. Το τσιγάρο είναι εξάρτηση όπως πολύ καλά εμπεδώνουμε όταν βλέπουμε καπνιστές να κατεβαίνουν χαρμάνηδες μετά από λίγες ώρες πτήσης.

Όχι οτι έχει καμία σημασία. Βλέπετε σε πολλά blogs που τις τελευταίες μέρες αναλύεται το θέμα, αναπτύσσεται φιλολογία για το αν το πολύ φαγητό ή τα λιπαρά είναι περισσότερο ανθυγιεινά από το τσιγάρο.

Αυτό όμως αφορά τους καπνιστές. Όχι τους υπόλοιπους. Για τους υπόλοιπους το θέμα δημιουργείται όταν τα πυκνά σύννεφα καπνού φτάνουν να είναι περισσότερα από τον διαθέσιμο αέρα όπως πολύ συχνά γίνεται σε νυχτερινά κέντρα με ανύπαρκτο εξαερισμό ("Ακτή Πειραιώς" π.χ. όπου έφυγα άρρωστος και μύριζα σαν τασάκι για μια εβδομάδα).

Σημαντική επίσης είναι και η προσπάθεια που καταβάλουν οι φίλοι καπνιστές να παρουσιάσουν την πράξη τους ως αντίσταση, ως ελευθερία στην καταπιεστικό κράτος που όμως έχει ένα σωρό έσοδα από τα τσιγάρα μπλα μπλα μπλα...

Αδιάφορο! Όπως παγερά αδιάφοροι ήταν οι ίδιοι για πολλά χρόνια όταν απαξίωναν να συζητήσουν με τους μη καπνιστές για το αν θα ανάψουν ή όχι τσιγάρο, όπως αγενώς τόσα χρόνια επιβάλλουν τα ντουμάνια τους επί δικαίων και αδίκων.

Όπως κάθε τοξικομανής που αδυνατεί να συζητήσει το πρόβλημά του, που αδυνατεί να επιβληθεί στην εξάρτησή του και να αναγνωρίσει ως υπέρτατο το δικαίωμα του άλλου στον καθαρό από καπνό χώρο.

Και όχι, η συζήτηση δεν γίνεται μεταξύ καπνιστών ή μη, γίνεται μεταξύ αυτών που αναγνωρίζουν δικαιώματα στους άλλους και αυτών που αρνούνται να το κάνουν.

Γι αυτό ας μη γκρινιάζουν οι φίλοι καπνιστές, η δική τους παράλλειψη για συναίνεση και μέτρο, είναι που τώρα ακυρώνει την όποια επιχειρηματολογία τους.

Υ.Γ. Ναι, χρυσή λύση θα ήταν να υπάρχουν καταστήματα και κέντρα για καπνιστές όπου ο πελάτης θα συναινούσε (με την είσοδό του) στο οτι θα συνυπάρξει με καπνιστές, αλλά στην περίπτωση αυτή -ειδικά στην Ελλάδα- δεν θα υπήρχε μέρος για τους μη καπνιστές.

Κι άλλο εδώ παλιότερα

Τα αναμμένα κάρβουνα του Παναγόπουλου (όταν ο χαβαλές των άλλων ξεβρακώνει)

Μιλάω για το απίστευτο κιτς που -διορθώστε με αν κάνω λάθος- δεν έχει ξαναματαπαρουσιαστεί άλλη χρονιά, μιλάω για αυτό τον απίστευτο χαβαλέ που έκαναν οι «εθνικές» αποστολές με το «θεσμό» με ελάχιστες χώρες να τον παίρνουν στα σοβαρά (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα).

Ας πέσουν πια οι μάσκες.

Οι Ιρλανδοί, οι Ισπανοί και πάει λέγοντας, δεν νομίζω οτι στέλνουν εκπροσώπους που οικονομικά στηρίζονται στη χρηματοδότηση του κάθε καταναλωτή ηλεκτρικού. Έτσι ο χαβαλές που κάνουν , αυτή η αποδόμηση του «διαγωνισμού» έχει την πλάκα του. Απο μια άποψη γίνεται και ένας ενδιαφέρον αυτοσαρκασμός.

Εδώ όμως, πρέπει να παρελάσει η «συμμετοχή» εμπρός στον οικουμενικό Πατριάρχη, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους λοιπούς επισήμους ως εθνικός στόχος για να δικαιολογηθούν τα φράγκα που χρηματοδοτούν τους τζάμπα μάγκες Παναγόπουλους και Γόντικες, που είναι μεν πρόθυμοι να φωτογραφηθούν και να σαλιαρίσουν με το ασήμαντο, το τίποτα, αλλά κατά τα λοιπά αζημίως απαξιώνουν τα κανάλια που διευθύνουν από οτιδήποτε αξιόλογο που πιθανόν δεν εξυπηρετεί τα αφεντικά τους.

Είναι μετά να μη κάθεσαι σε αναμμένα κάρβουνα, να μη σε λούζει κρύος ιδρώτας όταν ο χαβαλές των άλλων σε ξεβρακώνει;

Υ.Γ. Καμία διάθεση δεν έχω να είμαι απαξιωτικός και να κουνήσω το δάχτυλο μιλώντας για "κατάντες" κλπ μεγαλόστομα για το πανηγυράκι. Πάντα αντιπαθούσα το να υπαγορεύω στον οποιονδήποτε για το πως θα διασκεδάσει. Αλλά όχι με τα δικά μου τάλληρα παιδιά η πλάκα σας...

Τώρα είναι η ώρα να κλείσουμε το μαγαζί!

Τώρα είναι η καλύτερη ώρα για να γίνει χαμός στα ΑΕΙ, να γίνει ξεσηκωμός για όλα. Για το άσυλο, για τα πανό στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, για της εκλογές, για την αξιολόγηση, για το αν θα έχουμε ιδιωτικά ΕΙ ή αν θα συνεχίσουμε να κάνουμε μόνο τα Δημόσια μπουρδέλο (όπου φυσικά "μας παίρνει").

Τώρα είναι η ώρα να φοβίσουμε και τους τελευταίους που επιμένουν να σπουδάσουν σ’ αυτό τον ωραίο ζωολογικό κήπο, να πάρουν τα ματάκια τους και να την κάνουν σιγά-σιγά με βαριές πηδηματάρες για την Μ. Βρετανία, ή για όπου αλλού, όπου οι σπουδές είναι σπουδές και όχι πρόφαση, οι καθηγητές είναι καθηγητές και όχι συντάκτες επιχορηγούμενων συγγραμμάτων και ερευνών και οι φοιτητές είναι φοιτητές και όχι εκκολαπτόμενοι εργατοπατέρες που εκπαιδεύονται στη συναλλαγή.

Η έκθεση των Βρετανικών πανεπιστημίων όπου στίφη ολόκληρα από υποψήφιους σπουδαστές-μετανάστες είναι κάθε χρόνο και μεγαλύτερη, σε λίγο δεν θα τίθεται καν θέμα επιλογών και εγγραφών, ολόκληρες αερογέφυρες θα παίρνουν όλους τους απόφοιτους των λυκείων για έξω, για την πολιτισμένη Δύση όπου έχουν πάρει τα πράγματα ελαφρώς πιο στα σοβαρά όπου τα παιδιά θα επιλέγουν το ίδρυμα της αρεσκείας τους αφού πρώτα φτάσουν και πουν "γλίτωσα".

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ακόμα πιο αριστερότερα, αβαντάρουν όσο μπορούν περισσότερο τους κομματικούς κλώνους τους στο να μην αφήσουν να περάσουν τα αντιδημοκρατικά μέτρα του να ψηφίζουν όλοι οι φοιτητές στις εκλογές(!), ενώ ο Καραμανλής και ο Στυλιανίδης ελπίζουν οτι θα γίνει μπάχαλο η κατάσταση για να ξεβρακωθεί η αντιπολίτευση, να γυρίσει ο κόσμος σε ακόμα πιο συντηρητικές απόψεις (είναι μετά να αναρωτιέσαι γιατί επανεκλέγεται η ΝΔ;)

Και στη μέση τα παιδιά που ελπίζουν να σπουδάσουν και να μην καταταγούν κι αυτά στη στρατιά των 700 ευρώ, που φυσικά οδηγούνται εξαναγκαζόμενα με την εισαγωγή τους στα "Ανίατα Ευτελέστατα Ιδρύματα" στις κομματικές οργανώσεις που επίσημα πια παίζουν το ρόλο του συμβουλάτορα / ινστρούχτορα / καθοδηγητή υποκαθιστώντας το ρόλο του πανεπιστημίου και δοξα τω θεώ μια χαρά περνάμε το αυτό ελπίζουμε και για σάς στα ξένα. Δεν οφηγούνται στις οργανώσεις απο ιδεολογία, όχι... για πρακτικούς λόγους το κάνουν, γιατί αν δεν καταταγούν θα είναι απελπιστικά "αβοήθητοι" (μάθημα 1ον: "μπες σε παράταξη να βολευτείς")

Κι αυτά με τις ευλογίες της "αριστεράς" που θέλει να φέρει και το επίθεμα "προοδευτική" αλλά είναι βαθύτατα υποκριτική. Βλέπετε μέχρι τώρα κανείς στη συζήτηση για Ιδιωτικά ή μη ΑΕΙ δεν είπε οτι είναι άσχετο το αν θα επιτραπούν ή όχι, με την απαραίτητη αναβάθμιση των Δημόσιων. Κανείς δεν είπε δηλαδή το απλούστατο, οτι τα δημόσια ΑΕΙ είναι ανάγκη να λειτουργήσουν μακρυά απο τα γνωστά σημερινά καρκινώματα είτε γίνουν είτε δεν γίνουν τα ιδιωτικά!

Γι' αυτό σας λέω, θα κάνετε μεγάλο καλό αν βάλετε ένα χεράκι να κλείσει μια ώρα νωρίτερα το "μαγαζί"...

(Μ' αυτά και μ' αυτά έγινε ιδιαίτερος άθλος το να λες σήμερα οτι είσαι αριστερός).

Ξανά Βγενοπουλο-μαχίες

Νέος κύκλος αντιδράσεων επειδή ο Βγενόπουλος κατέθεσε μήνυση και κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Μερικοί δε, στη Blogoσφαιρα ένοιωσαν τόσο αλληλέγγυοι με τον ΓΑΠ που καλούν τώρα τον κόσμο να κάνει μποϋκοτάζ στις εταιρίες συμφερόντων Βγενόπουλου!
Mπορεί να μην έκανες ποτέ μποϋκοτάζ για την ακρίβεια που σε ληστεύει, αλλά θα κάνεις τώρα γιατί έγινε αγωγή στον ΓΑΠ!

Τις απόψεις μου τις κατέθεσα πριν λίγο καιρό με την ευκαιρία της μήνυσης κατά Τσίπρα. Ασχολούμαι σήμερα γιατί μου προξενούν έκπληξη οι αντιδράσεις απο τα Μέσα και τα κόμματα.

Μετά από μια συζήτηση για τον ΟΤΕ στη Βουλή επιπέδου νηπιαγωγείου (εσύ δεν δούλεψες ποτέ σου, ναι αλλά εσύ δεν κάνεις ούτε για περίπτερο...), διαφωτιστήκαμε επαρκώς για την ικανότητα των πολιτικών μας να χαράσσουν μέλλον για τη χώρα, αλλά αποτύχαμε να μάθουμε πως χάθηκε ο οργανισμός.
Θαυμάστε τώρα τις ανακοινώσεις:

Το ΚΚΕ:
“Η αγωγή που κατέθεσε ο καπιταλιστής Βγενόπουλος κατά των προέδρων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ αποτελεί μια απαράδεκτη και επικίνδυνη ενέργεια που πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο των εργαζομένων. Είναι ένα ακόμα στοιχείο που φανερώνει το πόσο έχει αποθρασυνθεί το κεφάλαιο.”

O Βγενόπουλος καπιταλιστής; Ανατρίχιασα... Υπάρχουν ακόμα καπιταλιστές στην Ελλάδα; Καλά, ποιο κολχόζ άφησε να αναπτυχθούν τέτοια παράσιτα; Αν το ΚΚΕ ξέρει κι άλλους καπιταλιστές μπορεί να μας τους υποδείξει; Με αλφαβητική σειρά παρακαλώ.

Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς είχαν την ίδια έμπνευση και δήλωσαν:
«η αγωγή του επικεφαλής της MIG ακολουθεί έναν ολισθηρό και επικίνδυνο δρόμο για την πολιτική ζωή του τόπου και τη δημοκρατία»
Και
« (ο Βγενόπουλος) ακολουθεί ένα δρόμο ολισθηρό και επικίνδυνο για τη πολιτική ζωή του τόπου, για την ελευθερία της έκφρασης για την ίδια τη δημοκρατία» (Τσίπρας)

Προφανώς ξέχασαν και οι δύο οτι οι επιχειρηματίες δεν είναι θεματοφύλακες της δημοκρατίας, αυτό που τους αφορά είναι η δική τους δραστηριότητα, οι επενδύσεις και οι μετοχές τους.
Αυτός είναι άλλωστε ο μόνος λόγος που η διακυβέρνηση του τόπου δεν έχει ανατεθεί ακόμα σε ιδιωτική εταιρία. Αν έπρεπε να είναι υπόλογοι και για τη διαφύλαξη της δημοκρατίας να είναι σίγουροι οι πολιτικοί μας ότι πιθανότατα τώρα θα ψάρευαν σε ένα ωραίο νησί.

Έπειτα η κατάθεση αγωγής γίνεται στα πλαίσια του νόμου και της δημοκρατίας. Είναι δηλαδή ένας θεμιτός τρόπος για κάποιον που νοιώθει οτι αδικείται. Ούτε αντισυνταγματικό είναι, ούτε καμιά απειλή για οποιονδήποτε συνιστά (εκτός φυσικά για την ασυλία και τις ανέξοδες ρητορείες που έχουν κακομάθει τους πολιτικούς μας).
Και φυσικά δεν συνιστά απειλή για την ποιότητα της δημοκρατίας ή για εμάς που περιμένουμε να δούμε τη συνέχεια της διαμάχης μεταξύ της "ελεύθερης αγοράς" που δημιούργησαν και του "σοσιαλισμού" που εκπροσωπούν...

Πάντως (και επαναλαμβάνοντας οτι δεν έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια προς το πρόσωπο του κ. Βγενόπουλου) πρέπει να παραδεχτούμε ότι αγενός αυτός αναδυκνείεται σε ένα πολύ χρήσιμο πρόσωπο και αφεταίρου αναδεικνύεται και μια μεγάλή αλήθεια.

Κατ αρχήν κατάφερε να στερήσει τον ΟΤΕ από μια κυβέρνηση που έπαιξε με το χρηματιστήριο χωρίς να ξέρει τους βασικούς του κανόνες (νόμιζαν οτι απλά θα τράβαγαν χρήμα και τους έσκασε στα μούτρα!).
Kindergarden αποδείχτηκε το London School of Economics! Αλλά πάλι αυτοί αρχές διδάσκουν, δεν σου κάνουν μεταμόσχευση εγκεφάλου.

Και τώρα καταφέρνει να φέρει για πρώτη φορά στη ιστορία τους αντιμέτωπα τα κόμματα με τις συνέπειες των δηλώσεων που τόσα χρόνια έκαναν ανέξοδα. Και τους αναγκάζει να στέκονται αμήχανα μπροστά σε ένα αυνήθιστο «διάβημα».

Για να αποκαλυφθεί η απύθμενη ένδεια που δέρνει την πολιτική σκηνή.

Ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα

Το βιβλίο “Pillars Of The Earth” του Ken Follett μου το σύστησε ένας φίλος από Αμερική όταν πριν από το Πάσχα βρεθήκαμε στη Βιέννη.

Συζητούσαμε για την εποχή που χτίζονταν οι μεγάλες εκκλησίες της Ευρώπης και για την αντίληψη των θρησκευτικών ηγετών ότι έπρεπε να είναι υπερμεγέθεις και να προκαλούν το δέος έτσι που να ταυτίζεται το κτίριο με τις θεϊκές αναλογίες.

Μου ανέφερε οτι το συγκεκριμένο ανάγνωσμα αναφέρεται σ’ αυτό ακριβώς το θέμα και οτι ξεκίνησε να το διαβάζει χαλαρά και μετά από λίγες σελίδες έμενε ξύπνιος για να συνεχίσει το διάβασμα.

Σταμάτησα στο πρώτο αγγλόφωνο βιβλιοπωλείο και το αγόρασα. Άρχισα να το διαβάζω αμέσως μετά το Πάσχα και μόλις το τελείωσα. Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να διακόψεις την ανάγνωσή του, η δράση είναι καταιγιστική.

Αναφέρεται στην καρδιά του μεσαίωνα (1100) και ακολουθεί τα βήματα μιας γενιάς προσώπων που οι ζωές τους μπλέκονται με ένα δραματικό τρόπο (ένας χτίστης, μια ανεξάρτητη και συναρπαστική γυναίκα, ένας θεοσεβούμενος καλόγερος, μια κόρη αριστοκράτη και ένας κόμης σκέτη λέρα που γίνεται ο κοινός εχθρός όλων).

Η μυθολογία είναι αριστοτεχνικά δεμένη με την πραγματική ιστορία της Αγγλίας των εμφυλίων του μεσαίωνα και άρα το βιβλίο κατατάσσεται στα «ιστορικά μυθιστορήματα».

Ξεκινάς να διαβάζεις μια ιστορία που κανονικά θα μπορούσε να είναι και τηλε-σειρά καλύτερη κι από το Lost και το Prison Break μαζί και καταλήγεις στο τέλος του βιβλίου να ξέρεις ένα σωρό πράγματα για τη γοτθική αρχιτεκτονική!

Προσωπικά ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από τον τρόπο που περιγράφεται η εποχή (για την οποία πολύ λίγα ξέρουμε) που αφού ρούφηξα το βιβλίο στα αγγλικά, αγόρασα και την ελληνική έκδοση («Οι στυλοβάτες της Γης») και έκανα μια παραβολή των αγγλικών όρων με την ελληνική απόδοση του Κώστα Μπαρμπή. Αν και δεν βρήκα σε όλα τα σημεία τη μετάφραση επιτυχημένη, αναγνωρίζω οτι είναι δύσκολο βιβλίο για να αποδοθεί σωστά (αλλά «πακτωτής» αντί για «ενοικιαστής»; τέλος πάντων, αν είναι να αποδοθεί η εποχή...).

Περισσότερα μπορείτε να βρείτε στη σελίδα του συγγγραφέα εδώ και στη wiki εδώ.

Εγώ ξεκινάω κατ ευθείαν για το επόμενο, το “World Without End” που είναι το sequel όπως «αρμόζει» σε κάθε πετυχημένη πρωτιά.

Ας σταματήσουμε λοιπόν να συντηρούμε την ΕΡΤ

Αν η απομάκρυνση ενός δημοσιογράφου γινόταν από ένα ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό πιθανότατα θα ενδιέφερε λίγους, εκτός φυσικά από τα εμπλεκόμενα μέρη. Θα αφορούσε άλλωστε τα εσωτερικά μιας ιδιωτικής επιχείρησης.

Όταν αυτό όμως γίνεται από τη δημόσια τηλεόραση τα πράγματα είναι ελαφρώς διαφορετικά.
Το θέμα τώρα ενδιαφέρει όλους όσους την πληρώνουν και τη συντηρούν και μάλιστα όχι μέσω φόρων αλλά με επιπρόσθετη εισφορά.

Ακόμα και αν κάποιος δεν παρακολουθούσε τις εκπομπές του κυρίου Κούλογλου, ακόμα κι αν κάποιος ήταν αδιάφορος στην -αντικειμενικά- ενδιαφέρουσα θεματολογία του, εξακολουθεί να είναι χρηματοδότης της δημόσιας τηλεόρασης και αυτός ο οργανισμός που λέγεται ΕΡΤ εξακολουθεί να είναι υπόλογος απέναντι στον κάθε χρηματοδότη του. Κυρίως λοιπόν οφείλει να αποδεικνύει ότι διοικείται σωστά και με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

Αυτό το δημόσιο συμφέρον λοιπόν δεν εξυπηρετείται όταν παύεται μια βραβευμένη και καταξιωμένη εκπομπή που αποτελεί περιουσιακό στοιχείο για οποιοδήποτε τηλεοπτικό προγραμματισμό.

Από την άλλη το γεγονός ότι η ΕΡΤ χρηματοδοτείται από τους πολίτες τους ελληνικού κράτους (ακόμα και από ορνιθοτροφεία εφόσον καταναλώνουν ηλεκτρικό ρεύμα) είναι από μόνο του μια σημαντική σύμβαση: Η δημοσιογραφική έρευνα μπορεί πλέον να είναι αντικειμενική και απαλλαγμένη από «δουλείες» που συνήθως επιβάλλονται μέσω των διαφημιστικών κονδυλίων αλλά και των πολιτικών προτιμήσεων του κάθε αφεντικού.

Οι κύριοι της διοίκησης της ΕΡΤ είναι έκθετοι σε όλους όσους απαιτούν από αυτούς να υπερασπιστούν το ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης, να την κρατήσουν απαλλαγμένη από τους συνήθεις υστερόβουλους και πρόστυχους τακτικισμούς που οι πολιτικοί της προϊστάμενοι έχουν μάθει από την κομματική τους θητεία.

Από αυτή την άποψη το γεγονός ότι η διοίκηση της ΕΡΤ δεν τόλμησε να υπερασπιστεί τον Δημοσιογράφο και τη θεματολογία του απέναντι στις συνωστιζόμενες στους διαδρόμους σκοπιμότητες κάθε είδους, καθιστά αυτή τη διοίκηση αναξιόπιστη και ακατάλληλη για το πόστο αυτό.

Αν επομένως η δημόσια τηλεόραση αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει και λειτουργεί για να μεταδίδει ποδοσφαιρικές συναντήσεις, γιουροβίζιον και μπουζουκογλέντια ενώ απο την άλλη κάνει πολιτικά χατίρια και «βαράει προσοχή» σε κάθε τηλέφωνο του «αποπάνω» (δηλαδή τα ίδια κι απαράλαχτα με μια χούντα), τότε είναι σίγουρο ότι έχει αποτύχει στον πολιτιστικό ρόλο για τον οποίο χρηματοδοτείται.

Και από τη στιγμή που αυτά είναι πλέον αυταπόδεικτα, μπορούμε να απαιτήσουμε την παύση των εισφορών μας.

Και πάλι για την ακρίβεια

Από τη συζήτηση που έγινε στο Alter πριν λίγο, πληροφορήθηκα ότι το INKA κάνει μεθαύριο Πέμπτη γενικό μποϊκοτάζ στην αγορά! Ούτε ένα Ευρώ λέει, να μη ξοδέψουμε!

Καταλάβατε τώρα γιατί η ακρίβεια δεν κινδυνεύει; Γιατί οι λεγόμενες καταναλωτικές οργανώσεις αντί να κάνουν το απλό, πρακτικό αλλά και ρεαλιστικό, δηλαδή μποϋκοτάζ διαρκείας σε συγκεκριμένο προϊόν που είναι αδικαιολόγητα ακριβό σε σχέση με την ευρωπαϊκή του τιμή, προτιμούν τους αστείους ανεδαφικούς και γενικόλογους συμβολισμούς της μιας μέρας, κακά και αποσπασματικά οργανωμένους.

Γειά σου Ελλάδα!

Ναι, ναι, ξέρω!
Το θέμα σηκώνει ατέλειωτη πλάκα.
Αλλά εγώ νομίζω οτι η άγρια σουρεαλιστική ομορφιά είναι σκέτες οι φωτογραφίες που μου ήρθαν σήμερα. Χωρίς τίποτε άλλο.


Τα λένε όλα!

Η ακρίβεια είναι φυσιολογική

Κάθε σύγκριση τιμών Ελλάδος και Ευρώπης είναι καταλυτική.

Αποδεικνύεται οτι η Ελλάδα είναι πολύ πιο ακριβή στα ίδια είδη και μάλιστα και στις ίδιες αλυσίδες σουπερμάρκετ. Εξοργιστικό;

Όχι τόσο. Μάλλον φυσιολογικό είναι. Εξοργιστική όμως είναι η μόνιμη επωδός «τι κάνει το κράτος; τι κάνει η κυβέρνηση;»
Και κύρια αυτός ο λόγος αρθρώνεται από όσους λιγουρεύονται να πάρουν εξουσία για να κληθούν να «καθαρίσουν» για τους νεόπτωχους που πιθανά θα τους εκλέξουν. Αυτοί θα κάνουν κάτι για την ακρίβεια αν εκλαγούν, όπως υπόσχεται η κάθε αντιπολίτευση, όπως ορκιζόταν και η ΝΔ πριν γίνει κυβέρνηση.

Το κράτος; Για την ακρίβεια; Βεβαίως! Θα κάνει ότι κάνει για το περιβάλλον, για την υγεία, για την παιδεία, για την προστασία των δασών, για την ανάπτυξη, για την πάταξη της διαφθοράς, για όλα! Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να περιμένετε και να επιβιώσετε.

Φυσικά κανείς (εκτός ελάχιστων περιπτώσεων) δεν παρατηρεί ότι στην Ελλάδα έχουμε το πιο ανύπαρκτο καταναλωτικό κίνημα. Κανείς δεν παρατηρεί ότι παντού στον κόσμο η ακρίβεια αντιμετωπίζεται από τον ίδιο τον καταναλωτή με συστηματική και οργανωμένη αποχή από όλα τα είδη που είναι αδικαιολόγητα ακριβά.

Η επιμονή για «κρατικό παρεμβατισμό» είναι πέρα για πέρα άκυρη. Φυσικά πρέπει να υπάρξει παρέμβαση στις πρόστυχα καταχρηστικές εμπορικές πολιτικές των τραπεζών κατά κύριο λόγο, στις μονοπωλιακές τακτικές μερικώς πολυεθνικών (κάποτε πρέπει να μιλήσουμε και για το νεσκαφέ που αγοράζεται από τη Nestle για μερικά λεπτά ενώ πωλείται για 26 περίπου ευρώ το κιλό).

Αλλά για να κάνει ακόμα κι αυτά τα βασικά το όποιο κράτος θα πρέπει να το υποχρεώσετε εσείς αδέρφια να το κάνει. Με οργανωμένη και συστηματική πίεση από οργανωμένες ομάδες πληθυσμού που ομολογούν ότι έχουν πρόβλημα με την ακρίβεια.

Όπως η περίφημη γενιά των 700 ευρώ (που όσο κι αν έψαξα στο blog τους δεν βρήκα ούτε μια αναφορά στα οφέλη που μπορούν να προκύψουν από ένα οργανωμένο καταναλωτικό κίνημα, βρήκα όμως αναφορές για τις κάμερες της αστυνομίας και για «γυμναστήρια ανοιχτά την Κυριακή»).

Όπως οι συνταξιούχοι (μαζεύονται που μαζεύονται σε καφενεία και ΚΑΠΗ μια που δεν έχουν τι να κάνουν, γιατί δεν παρατάνε την πρέφα να ιδρύσουν μια καταναλωτική οργάνωση;)

Το φθινόπωρο του 2007 ήμουν στην Αργεντινή. Καμία σαλάτα στα εστιατόρια δεν διέθετε τομάτα και έτσι έμαθα ότι η χώρα ήταν στη μέση ενός πανεθνικού μποϋκοτάζ για την τιμή της τομάτας που θα έπρεπε να είναι περί το 1 δολάριο και είχε φτάσει πάνω από 5.

Ρίξτε μια ματιά εδώ και θαυμάστε: Ο ίδιος ο πρόεδρος της Αργεντινής (το 2007) κάλεσε τους πολίτες να κάνουν μποϋκοτάζ! Η τιμή όχι μόνο έπεσε αλλά έκανε ακόμα πιο δύσκολο από εκεί και μετά για τους μεγαλέμπορους (Carefour, WalMart κλπ), να ανεβάζουν όσο ήθελαν τις τιμές.

Και για να σας πω τη μαύρη αλήθεια βλέπω εξαιρετικά υποκριτικό το να κράζουμε όποιον προτείνει πάγωμα σε μισθούς και συντάξεις. Και είναι υποκριτικό γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως η διάθεσή μας να ρυθμίσουμε μόνοι μας την αγορά είναι ανύπαρκτη και η όποια αύξηση απλά θα φουντώσει τον πληθωρισμό εξαφανιζόμενη στις φουσκωμένες τιμές απο ένα σωρό αγοραστές που θα προτιμήσουν να πληρώσουν την τιμή που απαιτεί ο κάθε έμπορος από το να κάνει το απλούστατο πρώτο βήμα της οργάνωσης και της δράσης.

Ας μη περιμένουμε από κανένα κράτος να κάνει για εμάς αυτά που εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για τον εαυτό μας.

Σ.Κ.Α.Τ.Α. (Σκοτάδι, Κενό, Αδιέξοδο, Τέλμα και Απραξία)

Γύρισα άδειος!
Μια εβδομάδα μακριά και άδειασα εντελώς...

Δεν έχω καμιά διάθεση να μιλήσω ούτε για Πρωτομαγιές ούτε για Πάσχατα, ούτε για την οργιαστική φύση που συνάντησα, ούτε για το πόσο καλά πέρασα με την παρέα μου, ούτε με ενδιαφέρει να συμμεριστώ τα αισιόδοξα και τα θετικά. Oύτε όρεξη για μουσικές δεν έχω!

Σε τοπικό επίπεδο: Σε ένα κράτος-οπερέτα φτάνει ένα πρεζόνι για να ξεβρακώσει τον κρατικό μηχανισμό και ειδικότερα αυτόν που είναι επιφορτισμένος με την «τάξη» (που εδώ και χρόνια πολλά τώρα είναι ένα χονδροειδές καλαμπούρι), όταν οι συνέπειες των καλαμπουριών αυτών είναι τραγικές απώλειες που μετριούνται σε ανθρώπινα θύματα, όταν η κομματικές μηχανές έχουν κάνει κιμά τα πάντα και οι πολιτικοί προϊστάμενοι ποζάρουν αυτάρεσκα προσποιούμενοι τους υπουργούς.

Σε παγκόσμιο επίπεδο: Άρχισε η αντίστροφή μέτρηση. Η έλλειψη τροφίμων, η τιμή του πετρελαίου και η αδυσώπητη κερδοσκοπία που φανερώνει το πιο επικίνδυνο και κυνικό πρόσωπο του καπιταλισμού αλλά και τις σάπιες βάσεις του, με την παγκόσμια κοινότητα να παρακολουθεί ανήμπορη να επιβάλλει όρους και μέτρα, να φέρει μια οποιοδήποτε ισορροπία.
Και μέσα σε όλα αυτά η «ηγεσία» να είναι ανίκανη για οποιοδήποτε σχεδιασμό, πλάνο και πράξη, τα πολιτικά κόμματα να είναι απίστευτα βυθισμένα στη γαλάζια νάρκη τους, την πράσινη εσωστρέφεια, τον κόκκινο δογματισμό και την πορτοκαλιά αυτoθαυμαζόμενη αλλά άσχετη ατζέντα.
Αδιέξοδο!