Την πρώτη φορά χάρηκα. Τώρα απογοητεύτηκα.
Καταλαβαίνω να κάνεις μια συγκέντρωση για να δείξεις την οργή σου, αλλά αν κάθε φορά η αντίδρασή σου είναι να κάνεις σιωπηρές διαμαρτυρίες με dress code, η κατάκτηση της γραφικότητας είναι σίγουρη.
Στα προοίμια της πρώτης συγκέντρωσης για την καταστροφή της Πάρνηθας (στο Πεδίο του Άρεως) μπήκαν κάποια θέματα που έδειχναν ότι η συγκέντρωση ήταν ένα πρώτο βήμα για να κατακτηθεί μια αρχική σύμπνοια. Υποθέτω ότι κατόπιν θα ακολουθούσαν άλλες δράσεις, πιο συγκεκριμένες, πιο αποτελεσματικές, πιο δυναμικές.
Η επανάληψη τέτοιων συγκεντρώσεων το μόνο που κάνει είναι να ικανοποιεί το ναρκισσισμό των bloggers και την ικανότητά τους για κινητοποίηση και να εκτονώνει την οργή ως ψευδαίσθηση δράσης (ούτε καν πολιτικής).
Συμμεριζόμαστε όλοι την ίδια θλίψη και οργή. Αμφιβάλω όμως για την αποτελεσματικότητα των επαναλαμβανόμενων συγκεντρώσεων θλίψης με εικαστική άποψη πένθιμης αμφίεσης. Αν επιθυμούμε αποτέλεσμα προς την κατεύθυνση της κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού θα πρέπει να αναζητήσουμε το επόμενο –δυναμικότερο- βήμα.
Συγγνώμη κιόλας αν γίνομαι κυνικός αλλά κουράστηκα να καταριέμαι το «κράτος».
Πάρτε το απόφαση ότι κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο μερικά ανθρωπάρια που συνωστίζονται σε εκλογικές λίστες και σε κομματικά οφίτσια. Όσο κι αν στεναχωριέμαι για την συμφορά, δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι αν τα καμένα χωριά (χωμένα μέσα στο πράσινο και άρα με υψηλό κίνδυνο φωτιάς) είχαν πυροσβεστικό κρουνό στην πλατεία τους, αν προσπάθησαν ποτέ οι τοπικοί άρχοντες να πάρουν παλαιότερα οχήματα από την πυροσβεστική υπηρεσία και να τα τοποθετήσουν στα χωριά. Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι αν κάποτε έγινε εκπαίδευση στους πληθυσμούς των χωριών για το πως σβήνουμε μια φωτιά και πως καθαρίζουμε τα ξερόχορτα από την αυλή μας αν δεν θέλουμε να καεί το σπίτι μας, όπως κάνουν σε κάθε μικρή πόλη τα αμερικανάκια με εθελοντικές πυροσβεστικές υπηρεσίες.
Δε χρειάζεται κανένα κράτος γι αυτά τα απλά. Εμείς ίσως είμαστε που πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Sorry παιδιά αλλά ούτε χίλιοι συγκεντρωμένοι που πενθούν δεν φτάνουν για να ισοφαρίσουν ένα εθελοντή σε δράση.
Όσες συγκεντρώσεις λοιπόν κι αν κάνουμε στα μαύρα ή στα φούξια ή σε γήινα χρώματα, τίποτα δεν θα αλλάξει αν πρώτα δεν καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι μαζί μόνοι μας. Αν δεν κατακτήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη που μας λείπει, αν δεν συσπειρωθούμε σαν κοινωνία.
Καταλαβαίνω να κάνεις μια συγκέντρωση για να δείξεις την οργή σου, αλλά αν κάθε φορά η αντίδρασή σου είναι να κάνεις σιωπηρές διαμαρτυρίες με dress code, η κατάκτηση της γραφικότητας είναι σίγουρη.
Στα προοίμια της πρώτης συγκέντρωσης για την καταστροφή της Πάρνηθας (στο Πεδίο του Άρεως) μπήκαν κάποια θέματα που έδειχναν ότι η συγκέντρωση ήταν ένα πρώτο βήμα για να κατακτηθεί μια αρχική σύμπνοια. Υποθέτω ότι κατόπιν θα ακολουθούσαν άλλες δράσεις, πιο συγκεκριμένες, πιο αποτελεσματικές, πιο δυναμικές.
Η επανάληψη τέτοιων συγκεντρώσεων το μόνο που κάνει είναι να ικανοποιεί το ναρκισσισμό των bloggers και την ικανότητά τους για κινητοποίηση και να εκτονώνει την οργή ως ψευδαίσθηση δράσης (ούτε καν πολιτικής).
Συμμεριζόμαστε όλοι την ίδια θλίψη και οργή. Αμφιβάλω όμως για την αποτελεσματικότητα των επαναλαμβανόμενων συγκεντρώσεων θλίψης με εικαστική άποψη πένθιμης αμφίεσης. Αν επιθυμούμε αποτέλεσμα προς την κατεύθυνση της κινητοποίησης του κρατικού μηχανισμού θα πρέπει να αναζητήσουμε το επόμενο –δυναμικότερο- βήμα.
Συγγνώμη κιόλας αν γίνομαι κυνικός αλλά κουράστηκα να καταριέμαι το «κράτος».
Πάρτε το απόφαση ότι κράτος δεν υπάρχει. Υπάρχουν μόνο μερικά ανθρωπάρια που συνωστίζονται σε εκλογικές λίστες και σε κομματικά οφίτσια. Όσο κι αν στεναχωριέμαι για την συμφορά, δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι αν τα καμένα χωριά (χωμένα μέσα στο πράσινο και άρα με υψηλό κίνδυνο φωτιάς) είχαν πυροσβεστικό κρουνό στην πλατεία τους, αν προσπάθησαν ποτέ οι τοπικοί άρχοντες να πάρουν παλαιότερα οχήματα από την πυροσβεστική υπηρεσία και να τα τοποθετήσουν στα χωριά. Δεν μπορώ να σταματήσω να αναρωτιέμαι αν κάποτε έγινε εκπαίδευση στους πληθυσμούς των χωριών για το πως σβήνουμε μια φωτιά και πως καθαρίζουμε τα ξερόχορτα από την αυλή μας αν δεν θέλουμε να καεί το σπίτι μας, όπως κάνουν σε κάθε μικρή πόλη τα αμερικανάκια με εθελοντικές πυροσβεστικές υπηρεσίες.
Δε χρειάζεται κανένα κράτος γι αυτά τα απλά. Εμείς ίσως είμαστε που πρέπει να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Sorry παιδιά αλλά ούτε χίλιοι συγκεντρωμένοι που πενθούν δεν φτάνουν για να ισοφαρίσουν ένα εθελοντή σε δράση.
Όσες συγκεντρώσεις λοιπόν κι αν κάνουμε στα μαύρα ή στα φούξια ή σε γήινα χρώματα, τίποτα δεν θα αλλάξει αν πρώτα δεν καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι μαζί μόνοι μας. Αν δεν κατακτήσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη που μας λείπει, αν δεν συσπειρωθούμε σαν κοινωνία.
17 σχόλια:
Το κακό είναι ότι η ψευδαίσθηση δράσης έχει πιο πολλή πέραση.
Μπράβο για το ποστ.
Έχεις δίκιο.Αυτό που προτείνεις είναι πολύ πιο δραστικό από μία πορεία κηδείας.
Ωραία λόγια αλλά μόνο για έκθεση Πανελλαδικών Ανέστη. Συγνώμη κιόλας αλλά νομίζω ότι χάσαμε τον μπούσουλα. Δεν είμαι εναντίον του εθελοντισμού, το αντίθετο μάλιστα, αρκεί να μην γίνει το άλλοθι του ανύπαρκτου κράτους. Γιατί στην τελική ανάλυση τι ειναι το κράτος; Οργανωμένες υπηρεσίες από χρήματα που όλοι μας (και οι εν δυνάμει εθελοντές) πληρώνουμε. Σε όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου ο εθελοντισμός πετυχαίνει μόνον όταν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να τους οργανώσει. Λες χαρακτηριστικά: "Δεν χρειάζεται κανένα κράτος γι αυτά τα απλά". Φαντάζεσαι την κυρά Μαριγώ στην Άνω Μαγούλα να σκάβει στο σπίτι της για να τοποθετήσει πυροσβεστικό κρουνο; Όσο για τα ξερόχορτα στην αυλή του καθενός είναι αστείο όταν έχεις φλόγες 3-5 μέτρα ύψος. Για μένα το κράτος δεν είναι μια κεντρική απρόσωπη εξουσία αλλά ο τοπικός μηχανισμός του χωριού, κοινότητας ή δήμου. Εδώ θα συμφωνήσω ότι φταίμε εμείς για το ποιους εκλέγουμε σ'αυτές τις θέσεις κλειδιά, τι γνώσεις απαιτούμε να έχουν και με ποια κριτήρια τους ψηφίζουμε. Και αρνούμαι να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν άξιοι και ικανοί άνθρωποι γι αυτές τις θέσεις, αρκεί να τους αναδείξουμε και να τους στηρίξουμε. Μέχρι τότε δεν το βρίσκω καθόλου κακό να καταγγέλουμε τους υπόλοιπους. Τώρα αν αυτό θα γίνει στα μαύρα ή με polo είναι λεπτομέρεια νομίζω.
Υπάρχει μια αντίφαση ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ θέλω να φωνάξω στο κράτος και αυτούς που θεωρώ υπεύθυνους. Ταυτόχρονα όμως τους θεωρώ όλους ίδιους και αρνούμαι να ψηφίσω ή θα ψηφίσω λευκό ή άκυρο ή κανελί με βούλες.
Η πράξη της αντίδρασης είναι ευπρόσδεκτη πάντα. Αλίμονο μας εάν δεν υπήρχε ούτε αυτό. Αλλά ας έχει και ένα βαθύτερο αποτέλεσμα.
Προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητό (όπως δυστυχώς πολλά πράγματα αυτονότητα) το που σταματάει το κράτος και αρχίζει ο πολίτης.
Γιατί είναι άραγε τόσο δύσκολο να βρούμε τη χρυσή τομή;
Ένα ζήτημα είναι το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση και οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες τους. Ένα άλλο ζήτημα είναι το τι κάνεις οταν η φωτιά φτάνει την πόρτα σου.
οι δικές μου αντιρρήσεις έχουν να κάνουν με την ευκολία της συγκέντρωσης ως ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟΥ δράσης.
Μιά ακόμα συγκέντρωση μπροστά στη Βουλή δεν θα φέρει αποτέλεσμα περισσότερο απο μια συλλογή υπογραφών, ή απο το κράξιμο που έχει φάει η κυβέρνηση απο τα κανάλια αυτές τις μέρες.
Το ζητούμενο είναι η κοινωνική δράση ΜΕΧΡΙ το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του και αν ακόμα μέχρι τότε είμαστε ζωντανοί.
Ανέστη καταλαβαίνω τι θες να πεις αλλά το παράδειγμα είναι ατυχές. Τι σημαίνει που σταματάει το κράτος και που αρχίζει ο πολίτης; Π.χ. αν στο τάδε χωριό δεν υπάρχουν υποδομές για πυρόσβεση, τι να κάνει ο έρμος ο πολίτης όταν βλέπει τις φλόγες να φτάνουν; Να τις σβήσει με το νεροπίστολο; Πόσες υδροφόρες να έχει ένα χωριό και πως αυτές να αντιμετωπίσουν μια ισχυρή πυρκαγιά; Και γιατί διαχωρίζουμε το κράτος από τον πολίτη; Εμείς είμαστε το κράτος, εμείς επιλέγουμε ποιοι θα έχουν τα πόστα, εμείς πρέπει να τους πιέζουμε να κάνουν ό,τι πρέπει. Εγώ έτσι το βλέπω, μπορεί να κάνω λάθος, αν έχεις κατά νου ένα άλλο ρεαλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας πολύ θα ήθελα να το ακούσω και αν πεισθώ να το υποστηρίξω κιόλας. Απλά τα ωραία λόγια περί αυτοοργάνωσης μου ακούγονται πολύ θεωρητικά και ασαφή.
Δεν ξέρω για την αυτο-οργάνωση, πάντως οι συμβολικές πορείες και οι ακτιβισμοί τέτοιου είδους δεν εντυπωσιάζουν κανέναν πολιτικό (παρά μόνο την Ελευθεροτυπία).
Ο Ανέστης έχει δίκιο όταν μιλάει για υποκατάστατο δράσης. Υπήρχε ένα τραγούδι παλιά για "τον παροιμιώδη, μέσο ανθρωπάκο ... που επαναστάσεις στα όνειρά του αναζητεί"
Ανέστη θυμάσαι την διαφωνία μας σε ένα παλαιότερο Πόστ σου πάνω σε ένα άρθρο του Μανδραβέλη που σου έλεγα οτι η Μπλοκόσφαιρα παίρνει λάθος δρόμο στο πώς να αντιδράει, καλωσήρθες στα λόγια μου.
Προτεινόμενες αντιδράσεις
Ο ΔΕν μασάμε ρέ προτείνει το μαυρισμα των δύο μεγάλων
Θα συμφωνήσω διότι πρέπει να δείξουμε στους πολιτικούς μας οτι το δάσος είναι ψηλά στην ατζέντα μας. Δυστυχώς αποχή λευκά και άκυρα απλώς πριμοδοτούν τους μεγάλους με αποτέλεσμα να μην μαθαίνουν απο τα λάθη τους, δεν καταλαβαίνουν οτι πρέπει να φοβούνται την εκλογική δύναμη του λαού
Επιστήμονα
Αν εμείς είμαστε το κράτος, τ'οτε εμεις επιβάλουμε την ύπαρξη των υποδομών. Ο πολίτης δεν μπορεί να είναι και "έρμος" και "κράτος".
Και την επιβολή την κάνουμε μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης και των τοπικών συλλόγων κλπ.
Το θέμα δεν είναι αν θα μπορούσαν να σώσουν τα χωριά με τέτοιου μεγέθους φωτιά αλλά αν θα είχαν ελπίδα σωτηρίας ακόμα και με μια πολύ μικρότερη.
Ακόμα και όταν χιονίζει, αρνούμαστε να φτιαρίσουμε 2 μέτρα έξω απο το σπίτι μας και περιμένουμε το κράτος να το κάνει για εμάς.
Ακόμα και όταν η ακρίβεια θερίζει, περιμένουμε το κράτος να ρίξει τις τιμές ενώ εμείς αρνούμαστε να συσπειρωθούμε σε καταναλωτικές οργανώσεις.
Όταν θα καταλάβουμε, όταν θα σταματήσουμε να είμαστε αραχτοί στα επαρχιακά cafes(!) θα έχουμε ήδη χάσει τη χώρα.
Ο εθελοντισμός που καταδικάζεις είναι για μένα συμμετοχή και σπονδυλική στήλη, απαραίτητο συστατικό στη σημερινή ελληνική κοινωνία για συνοχή και αλληλεγγύη. Και όπως ξέρεις πάσχουμε ιδιαίτερα στο σημείο αυτό.
Τα υπόλοιπα είναι θεωρητικές αρλούμπες.
Αντώνη
η διαφωνία μου με τον ΠΜ ήταν πολύ συγκεκριμένη για τις μούτζες στη Βουλή. Δεν θεωρώ οτι η μπλογκόσφαιρα "οφείλει" να έχει ενιαία κατεύθυνση, είμαστε ένα τσούρμο ετερόκλητοι.
Αλλά μπορούμε να βρεθούμε μια χαρά όσοι ταυτιζόμαστε και όσοι γουστάρουμε να βρεθούμε και να ενεργήσουμε, όσο οι υπόλοιποι θα γράφουν ποίηση.
Καλές οι συγκεντρώσεις αλλά και η οργανωση των ε8ελοντων και η δράση ακόμα καλύτερη! Το μαύρο ας μη περιοριστεί στα ρο'υχα που 8α φορέσουμε στην αυριανή συγκέντρωση αλλά στη ψήφο μας ! ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΜΑΥΡΙΣΕΙ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ!
Ισχυρό κράτος είναι αυτό που έχει ανήσυχους πολίτες και μια κεντρική εξουσία που την στελεχώνουν οι ίδιοι και όχι λίγες προνομιούχες οικογένειες.
Οι εθελοντές είναι η τελευταία γραμμή άμυνας. Δεν μπορείς να μετατοπίσεις ποτέ την ευθύνη για ο,τιδήποτε σε εθελοντές.
Ο εθελοντισμός λειτουργεί πάντα υποστηρικτικά σε έναν υπάρχοντα μηχανισμό. Για να δουλέψει πρέπει να υπάρχει ενας μηχανισμός που δουλεύει.
Η ολυμπιάδα δεν θα μπορούσε να γίνει μόνο με τους εθελοντές... Καταλαβαίνω αυτό που λες περι προσωπικής ευθύνης αλλά κάτι τέτοιο για τα ελληνικά δεδομένα μου φαίνεται τελείως ουτοπικό.
Εγώ θα συμφωνήσω μαζί σου. Οι πορείες είναι μόνο για να ικανοποιήσουμε το μυαλουδάκι μας ότι κάτι κάνουμε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση χρειάζεται δράση. Όσο για τις πυρκαγιές,, σίγουρα οι κάτοικοι έπρεπε να έχουν στοιχειωδώς μεριμνήσει και οι πολιτεία έπρεπε στοιχειωδώς να συντονίσει τις ενέργειες της πυρόσβεσης. Τίποτα από αυτά δεν έγινε. Το χειρότερο είναι ότι κανένας δε ζήτησε την πολύτιμη γνώμη των δασολόγων των δασικών υπηρεσιών για την καταπολέμηση των πυρκαγιών. Το γιατί σηκώνει μεγάλη ανάλυση, όμως σ' αυτή τη ρημαδοχώρα με τον κατακερματισμό των αρμοδιοτήτων σε ορισμένους τομείς γίνεται μπάχαλο.
lamiotis
Χαίρομαι που συμφωνείς, ιδιαίτερα απο τη στιγμή που αυτό είναι και το αντίκείμενό σου και έχεις λόγο γνώσης. Δεν είναι μόνο οι Δασολόγοι που δεν ρωτήθηκαν. Είναι και οι άλλοι κάθε κλάδου και ειδικότητας επιστήμονες που δεν έχουν κανένα λόγο σε ένα κράτος-ανέκδοτο. Νομίζω ότι έχει δωθεί γραμμή να μιλάνε μόνο με "δικούς τους" για να μη διαρρέει η ασχετοσύνη τους. Και δεν υπερβάλω!
Η κοινωνική συνείδηση σας λέει κάτι; Κάποιος είπε πως είμαστε 10 εκατομμύρια μόνοι μας! Και συμφωνώ όσο δεν παίρνει. Ουδέποτε είχα σκοπό να πάω στη συγκέντρωση όπως δεν πήγα και σε άλλες αφού ξέρω πως κάποιοι θα χαμογελούν στραβά κοιτάζοντάς μας και κάποιοι από εμάς θα έχουν σαν σκοπό την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους (τα 10' δημοσιότητας του Γουόρχολ). Γιατί οι Bloggers δεν φρόντισαν να οργανωθούν από τους υπολογιστές τους και να μαζέψουν υλική βοήθεια για τους πληγέντες και προτίμησαν να διαμαρτυρυθούν στο Σύνταγμα λες και είναι μειονότητα προσφύγων; Γιατί απλούστατα η κοινωνική συνείδηση απουσιάζει και στη πρόληψη και στη δράση.
Bite νομίζω πως είσαι στην ουσία του θέματος.
Απο την άλλη καλές είναι και οι συγκεντρώσεις φτάνει να μη μένουμε μόνο σ' αυτες.
Φοβάμαι οτι το κοινό που λέγεται bloggers διακατέχεται απο μια απλοική αντιμετώπιση για το πως λειτουργεί το πολιτικό μας σύστημα. Αυτό και πολύς ρομαντισμός.
Η Δημοκρατία όμως, απαιτεί πολύ πιο ουσιαστική συμμετοχή απο το να ψηφίζουμε μηχανικά και χωρίς επαφή με τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους μας.
Ανέστη γεια στο στόμα σου!!
Δημοσίευση σχολίου