Και να που η ελληνική κοινωνία αρχίζει να συνειδητοποιεί την προσβολή που υφίσταται από τους κακούς επαγγελματίες.
Να που οι ιστορίες με τους ταξιτζήδες έγιναν τόσο πολλές, τόσο συχνές που αρχίζει κάτι να κινείται. Οι πολίτες αρχίζουν να καταγγέλλουν, οι νομαρχίες αρχίζουν να επιβάλλουν πρόστιμα και αυτό γίνεται αφορμή τα κανάλια και οι εφημερίδες να ασχολούνται περισσότερο και επιτέλους να ανοίγει η συζήτηση που μπορεί να οδηγήσει κάπου καλύτερα από εκεί που ήδη είμαστε.
Να τη μεγαλώσουμε παιδιά την κουβέντα, να αναδείξουμε τα θέματα που υποβαθμίζουν την καθημερινότητάς μας, την αξιοπρέπειά μας, και μετά όταν αυτό το βήμα κατακτηθεί, να ορίσουμε και το επόμενο και μετά το επόμενο.
Μέχρι το θέμα να φτάσει σ' εμάς τους ίδιους να καταφέρουμε να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι που αποτελούμε το περιβάλλον που μας πνίγει…
16 σχόλια:
Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο τον αντινομάρχη Πειραιά να δηλώνει τον αριθμό των παραβάσεων (επιλογή κούρσας, διπλές κούρσες, άρνηση κούρσας κλπ) οδηγών taxi που διαπιστώθηκαν τους τελευταίους 6 μήνες στη περιοχή του Πειραιά (στο λιμάνι κυρίως) και μετά άκουσα τον πρόεδρο του ΣΑΤΑ να δηλώνει πως αυτός ο αριθμός παραβάσεων δεν αναφέρεται στους τελευταίους 6 μήνες αλλά στη τελευταία πενταετία. Ουσιαστικά αυτό που ήθελε να πει είναι πως δεν είναι τόσοι πολλοί οι "κακοί" επαγγελματίες του κλάδου, πως στη πλειοψηφία τους είναι ευσυνείδητοι επαγγελματίες και πως υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από τις δηλώσεις της νομαρχίας. Θα μου πεις συνδικαλιστής είναι άνθρωπος τι περιμένεις να σου πει; Ok, εγώ όμως σαν πολίτης και πελάτης τους, μπορώ να έχω διαφορετική άποψη, έτσι δεν είναι; Εγώ και μερικές χιλιάδες ακόμα. Μα είμαστε σοβαροί τώρα; Πως θα συζητήσω το πρόβλημα με τον καθ'όλα εκπρόσωπο και αρμόδιο όταν ξεκινά μια κουβέντα έχοντας σαν δόγμα του την υψηλή παροχής υπηρεσίας και τον υψηλό επαγγελματισμό. Είναι σαν να σου λέει πως όλα είναι τέλεια και πως τα παρατράγουδα είναι της φαντασίας σου. Πως να κάνεις κουβέντα όταν διαμαρτύρεται για τα "εξοντωτικά" πρόστιμα που επιβάλλονται σ'αυτήν ειδικά τη κοινωνική ομάδα των ταξιτζήδων (κατά δήλωσή του) και δεν κάθεται να συζητήσει και πολύ περισσότερο να δει γιατί επιβάλονται αυτά τα πρόστιμα. Άλλωστε οι περισσότερες παραβάσεις διαπιστώνονται μέσα από επώνυμες καταγγελίες και οι λιγότερες είναι αυτές που διαπιστώνονται επ'αυτοφόρο.΄
Έχει ωραίο καιρό σήμερα!
Μα δεν νομίζω να έχει κανείς αυταπάτες ότι μπορεί να κάνει συζήτηση με τον ίδιο το φορέα του προβλήματος. Είναι σαν να λες οτι ο πρόεδρος των αστυνομικών θα φροντίσει να μην υπάροχυν τυχαίες "εκπυρσοκροτήσεις".
Τα μέτρα και οι κανόνες επιβάλλονται όταν δεν μπορούν να υπάρξουν αυτορυθμιστικές ενέργειες. Και επιβάλλονται απο πολιτεία και καταναλωτικούς φορείς.
Ναι βρε Ανέστη, αλλά εγώ αδυνατώ να καταλάβω πως θα βρούμε τελικά μια λύση. Πως αυτοί οι άνθρωποι θα συνετιστούν; Πιστεύεις πως τα πρόστιμα είναι ικανά από μόνα τους να τους εμφυτεύσουν μια στοιχειώδη κουλτούρα επαγγελματισμού και ευγενείας; Ή τελικά η αυτοδικία (η καταγγελία του πελάτη) με το κίνητρο του φόβου, θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους;
Ναι, νομίζω ότι ο μόνος τρόπος είναι η διαρκής έκφραση δυσαρέσκειας απο τους πολίτες, έτσι ώστε και η κυβέρνηση να το εκλάβει ως πολιτικό κόστος (που να είναι μεγαλύτερο απο αυτό της εκλογικής ωφέλειας των ταξιτζήδων) αλλά και οι "αρχές" (είτε με πρόστιμα είτε με ποινικές καταδίκες) να αποτελέσουν φόβητρο.
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι πιο αποτελεσματικό. Ίσως και μια καμπάνια απο τους bloggers να βοηθούσε αλλά μάλλον έχουμε άλλες προτεραιτότητες τώρα(;)
Πόσες ιδιωτικές εταιρίες ταξί έχει η Αθήνα?
politakis: δεν νομίζω να υπάρχει καμία, συμμαχίες υπάρχουν στα ραδιο ταξι τα οποία όμως δουλευουν οι ιδιοι οι ταξιτζηδες.
πολυ σωστη σκεψη, αλλα υπάρχει πάντα το θέμα με τις άδειες, απλα δηλαδή το επάγγελμα το ταξιτζη δεν ειναι ανοιχτό (και δεν νομίζω να υπάρχει εταιρία που να έχει αγοράσει μόνη της τοσες άδειες)
Ανέστη το θέμα αυτό στην χώρα μας είναι ανεξάντλητο, μακάρι κάτι να γίνει, μακάρι να υπάρξουν αυστηρές ποινές για τις διπλοκούρσες,για την επιλογη περιοχης κλπ
Συμφωνώ μαζί σου ειδικά στην κατάληξη. Όταν όμως φτάνει σε εμάς η κριτική, το βλέπουμε συντεχνηιακά και μέσα στους κακούς του κάθε κλάδου βλέπουμε ακι τον εαυτό μας εκνευριζόμενοι και μη αποδεχόμενοι καμία κριτική. Μέσα στη φιλαυτία μας που χρόνια τώρα καλλιεργούν οι συντεχνίες -με την κακή έννοια- θέλουμε μόνο σε άλλους κριτική χωρίς όμως να δεχόμαστε εμείς.
Η ύπαρξη ιδιωτικής εταιρίας θα είναι μια πρώτης τάξεως λύση. Αφήστε που θα αποδειχτεί άλλη μια φορά πως μόνο ο ανταγωνισμός μπορεί να φέρει την ευνομία.
Η ασυδοσία των ταξιτζήδων Δείμο όσο και αν δεν το δεχόμαστε είναι ο καθρέφτης μας. Όταν οι έλληνες δεν έχουμε ένα χωροφύλακα απο δίπλα μας, ξεδιπλώνουμε την πιο απεχθή πλευρά μας.
Νόμιζα ότι ήσουν διακοπές. Βλέπω όμως ότι συνεχίζεις τον αγώνα και να πω την αλήθεια μου χαίρομαι.(που συνεχίζεις, όχι που δεν είσαι διακοπές!)
Αυτά που δείχνει η τηλεόραση δυστυχώς, είναι πταίσματα, μπροστά στο κακούργημα της πραγματικότητας.
Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ' ότι δείχνουν και καλώς κάνουν και δεν τα δείχνουν, γιατί θα γινόμαστε ακόμα πιο πολύ ρόμπα διεθνώς.
Στη Ρόδο είδα το εξής έξυπνο, αλλά και ενδεικτικό της κατάστασης. Έξω από κάθε πιάτσα ταξί υπήρχε πινακίδα του Δήμου που έγραφε τις διαδρομές και την τιμή.
πχ. Λιμάνι - Φαληράκι 15ευρώ
Ρόδος - Λίνδος 100ευρώ
(οι τιμές είναι ότι μου ήρθε, μην τις δέσετε κόμπο! :) )
Πάντως έτσι ήξεραν οι τουρίστες πόσο κοστίζει η κάθε διαδρομή και θα δέχονταν μια μικρή απόκλιση από τις τιμές που αναγράφονταν.
Όμως. Φανταστείτε ΤΙ μπάχαλο θα είχε γίνει, για να αναγκαστούν να αναρτήσουν σε πινακίδες, τις τιμές των διαδρομών!!!
Μήπως να το κάνανε κι εδώ για τις διαδρομές κλειδιά; Ή να κόψουν υποχρεωτική ταρίφα στις διαδρομές. Για παράδειγμα: Αεροδρόμιο - Σύνταγμα, 25 ευρώ κτλ. Ακρόπολη - Σύνταγμα. 3 ευρώ!!! Και όχι 95!!!
Γυρνώντας βράδυ πολλές φορές από τις διακοπές μου στα ΚΤΕΛ του Κηφισού, πετύχαινα έναν ταρίφα, ο οποίος εκμεταλλευόταν την κούραση σου, σε όλη τη διαδρομή είχε διπλή ταρίφα και λίγο πριν φτάσεις στον προορισμό σου, χωρίς να το καταλάβεις την άλλαζε σε μονή. Και φυσικά μετά άρχιζε τις κλάψες, και καλά κοπελιά συγνώμη φταίει η κούραση. Ρε φίλε αφού τόση ώρα ήταν διπλή πως έγινε ξαφνικά μονή; Όχι κοπελιά, μονή ήταν όλη την ώρα! Καυγάδες που έχουν γίνει με τον συγκεκριμένο! Όσες φορές ξαναέτυχε να βρεθώ στα ΚΤΕΛ, όποιον έβλεπα ότι πήγαινε προς τον συγκεκριμένο, τον ενημέρωνα για το ποιόν του. Νομίζω πως παρατρίχα γλίτωσα το λιντσάρισμα!
Τσουχτερά πρόστιμα κλπ. κλπ. άκουγα στις ειδήσεις αλλά με μια απλή διαίρεση που έκανα περίπου 500€ στο κάθε παραβάτη βγαίνει.
Λες κατι που μου αρεσε. Να ενωθούμε, να προβάλλουμε όλοι μαζί τα προβλήματα. Είναι μια λύση να φανει η δύναμη αλλά και οι ευαισθησίες των Ελλήνων bloggers...
Οσο για τους ταξιτζήδες... προσφατα κιολας τους τα έσουρνα μαζί με κάτι άλλα. Με πρόστιμα που σύντομα θα "ξεχαστούν" δε γινεται δουλεια. Να παρουνε μερικές άδειες θα μου πεις... Αλλα και παλι επιλεγμένα θα γίνει η δουλειά. Να δουμε και τι θα γίνει με αυτη τη μαφία του αεροδρομίου που συνεχίζει απτόητη...
φιλαράκο μου μισώ αυτή "τη κίτρινη φυλή" γιατί είναι η λάθος βιτρίνα μας και είναι ελεεινή φυλή...και δεν κάνει κανένας τίποτα δυστυχώς!
φιλιά επαναστάτη με πολλές και μεστές αιτίες!
Πήγα για επίσκεψη στους δικούς μου στο Κορωπί. Βράδυ. Το αεροπλάνο από Ηράκλειο τσούλησε τις ροδίτσες του στο "Ελ. Βενιζέλος" με μικρή καθυστέρηση γύρω στις 22:00.
Νωχελικά πήρα τη βαλίτσα μου από τα κολουάρ και την έσυρα μέχρι την πιάτσα, λίγα μέτρα παραέξω.
Λίγοι οι κίτρινοι, μόνος μου εγώ.
Αμίλητος λόγω βαρεμάρας και ολίγης από κούραση, δεν ανταποκρίνομαι στην καλησπέρα του κομμιστρατζή. Στήνομαι πίσω από το σκευοφυλάκιο με τη βαλίτσα για να μου ανοίξει.
"Που πάμε;"
Αντί απάντησης, σηκώνω τον δείκτη μου, σημαδεύοντας το σκευοφυλάκιο. Μου ανοίγει. Πάει να μου πάρει τη βαλίτσα για να "ζυγίσει" το εξτραδάκι. Την τραβάω απότομα και την βάζω εγώ στο ανοιχτό πίσω μέρος του αυτοκινήτου.
Με στραβοκοιτάει.
Κοντοστέκεται. Φεύγω και ανοίγω την πίσω δεξιά πόρτα. Στρογγυλοκάθομαι. Μπαίνει μέσα και αυτός.
"Που πάμε;" Επανέλαβε το κασσετοφωνάκι.
"Κορωπί."
Το βλέμμα στον καθρέφτη έδειχνε εκνευρισμένο.
Δεν ανοίγει ταξίμετρο.
"Από που ήρθατε;"
"Κρήτη."
"Είναι ωραία στην Κρήτη αυτό τον καιρό;"
"Πάντα"
......
"Είχε κόσμο στην αναμονή;"
"Δεν εξάνηξα"
Το ταξίμετρο ακόμα κλειστό.
Σε πέντε λεπτά είχαμε φτάσει. Σταματάει. Κατεβαίνω. Κατεβαίνει. Τον αφήνω να βγάλει τη βαλίτσα. Ζορίζεται. Είχα συμπιέσει ρούχα και παπούτσια για δεκαπέντε μέρες σε μια βαλιτσούλα "τόση".
"Ήντα χρωστώ;"
"Εικοσιπέντε ευρώ"
Κάτι μέσα μου, το άκουσα να φουντώνει, να αναδιπλώνεται, να αλυχτά.
"Πόσα;"
"Εικοσιπέντε..."
"Γιάντα;"
"Ε, τόσο είναι από..."
"Και πού το λέει; Ταξίμετρο δεν ήβαλες"
"Σε μικρές αποστάσεις δεν..."
"Βρε γρόθε, τουρίστα θαρείς πως ήπηρες;"
"Ακου να σου πω..."
Βγάζω πέντε ευρώ και του τα δείχνω ενώ αυτός μονολογεί κάτι ακατάληπτα.
"Πάρε τα και πολλά σου 'ναι."
Ήθελε εικοσιπέντε. Χάρη μου έκανε που με έφερε ως εκεί.
Του τα βάζω ανάμεσα στον υαλοκαθαριστήρα και τον πίσω υαλοπίνακα.
Τα ακατάληπτα συνεχίζονται ενώ εγώ τσουλάω τη βαλιτσούλα μου προς την αντίθετη φορά του δρόμου.
Ένα χέρι με τραβάει από το παλτό. Μια φωνή βρίζει στο υπόβαθρο. Ένα θολωμένο και εκνευρισμένο μυαλό, δίνει εντολή σε ένα πειθήνιο χέρι να εκτοξευτεί στροβιλιζόμενο προς τα πίσω, προς την πηγή του βόρβορου. Πετυχαίνει στόχο.
Ο κομιστρατζής υπακούει στο νόμο του Νεύτωνα και πέφτει. Συνεχίζω το δρόμο μου προς το συτοκίνητο της έκπληκτης μητέρας μου που με περιμένει.
Χαιρετιόμαστε. Φιλιόμαστε.
"Τί έγινε;"
"Πάμε."
Κοιτάω από τον καθρέφτη του συνοδηγού προς το σημείο που με άφησε το ταξί. Έχει ήδη φύγει, άγνωστο προς τα που. Καλό του δρομό... Και προσοχή, η πειρατεία βλάπτει σοβαρά τη υγεία.
Καλά δε λέω..χάλια ο ταρίφας...
Αλλά αλλά και ο τελευταίος των σχολιών...."Τέρας Ευγένειας"....Αν ήταν όλοι οι επιβάτες έτσι....
Αλλά έχουμε εθνικό πένθος και δεν μπορώ να ασχοληθώ άλλο...
@ Ανώνυμος
Δεν είμαι καλός άνθρωπος. Κακός είμαι. Χείριστος όλων. Και το θυμάμαι όταν με κλέβουν. Αν ήταν όλοι οι επιβάτες έτσι, οι ταρίφες θα είχαν λιγότερο τσαμπουκά. Λιγότερο την απάτη στο μυαλό τους. Και λίγα έπαθε. Αν ίσχυε το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" θα του τα έδινα τα λεφτά και μετά θα του έκλεβα τις εισπράξεις της ημέρας.
Δεν θα ξανακρατήσω μέσα μου την πικρία και την οργή. Δεν θα πάθω κανένα ψυχολογικό νευροκαβαλίκεμα στο άνθος της ηλικίας μου.
Ναι, είμαι τέρας. Μου αρέσει να είμαι τέρας σε μία κοινωνία προβάτων. Προβάτων; Μα καλά, όλοι τσαντισμένοι επειδή κάποιος άλλος μας αδίκησε δεν είμαστε; Άρα έχει πολλά τέρατα. Αν κοιτάξεις μέσα σου, θα δεις και το δικό σου.
Δημοσίευση σχολίου