30/11/10

Παρίσι, Νοέμβριος 2010




Πριν περίπου ένα μήνα, στο Παρίσι διοργανώθηκαν μαζικές διαδηλώσεις για το γνώστο θέμα του συνταξιοδοτικού.
Η ανταπόκριση της Κάτιας (δεν την ξέρετε-δυστυχώς, εγώ την ξέρω-ευτυχώς), μπορεί να έμεινε λόγω δικών μου φόρτου εργασιών για κάμποσο καιρό στα «εισερχόμενα», αλλά λέω τώρα να την αξιοποιήσω.


.................................................................................

Οι φωτογραφίες της διαδήλωσης των Γάλλων που αντέδρασαν στο νόμο σχετικά με το ασφαλιστικό, ο οποίος αυξάνει το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης από τα 65 τα 67, αλλά και σε άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις περιστολής δαπανών εκ μέρους της κυβέρνησης Sarkozy, εξωφρενικά άδικες, την ίδια στιγμή που -όπως μου διηγήθηκαν φίλοι- στη γηραιά κυρία Liliane Bettencourt (L'Oréal) -μεταξύ άλλων- επεστράφησαν από την εφορία 30 εκ. ευρώ.

Το εντυπωσιακό ήταν η συμμετοχή του κόσμου (500 χιλ. άνθρωποι), ο οποίος αψήφισε την ασταμάτητη καθ'όλη τη διάρκεια της πορείας βροχή, τη στιγμή μάλιστα που οι νομοθετικές ρυθμίσεις είχαν ήδη ψηφιστεί.

Δηλωτική πολιτισμού ήταν η σύσσωμη συμμετοχή του θρυλικού πρωτοποριακού Théâtre du Soleil (Θέατρο του Ήλιου), με επικεφαλής την ιδρύτριά του, Ariane Mnouchkine, αυτή τη μεγάλη Κυρία του παγκόσμιου θεατρικού και κινηματογραφικού χώρου, αυτή τη στρατευμένη καλλιτέχνιδα, την πιστή -τόσα χρόνια τώρα- στα πολιτισμικά, πολιτικά και προσωπικά της πιστεύω.

Η παρουσία του θιάσου δεν ήταν μόνον η φυσική αλλά και η καλλιτεχνική συμμετοχή, μέσω μεγάλων εμβληματικών μαριονεττών και τυπωμένων πανώ διπλής όψης, με συνθήματα μεγάλων ανδρών της ιστορίας, που νοηματοδοτούσαν εννοιολογικά τη διαδήλωση, δίνοντάς της μια ξεχωριστή πρωτότυπη νότα, στοχευμένη στην ουσία.


Hugo: "Θλιβερό δημόσιο θέαμα... Δεν νιαζόμαστε πια παρά για τον εαυτό μας... Την αξιοπρέπεια, τις θέσεις, τα χρήματα, τα παίρνουμε όλα, τα θέλουμε όλα, τ'αρπάζουμε όλα ... Δε ζούμε πια παρά μόνο από φιλοδοξία και πλεονεξία ...



Le Peuple (Ο Λαός, με κεφαλαίο -όχι τυχαία- το Λ): "Δεν θα τελειώσει καμιά ώρα εκείνη η νύχτα στου Fouquet's;". Σου θυμίζω ότι το Fouquet's είναι ο τόπος στον οποίο ο Sarko γιόρτασε το βράδυ της εκλογής του με -ενδεικτικής σημασίας- την παρουσία τών από δω και πέρα φίλων του, των βασικότερων εκπροσώπων των βιομηχάνων και των εφοπλιστών. Από τους πρώτους νόμους που πέρασε, ως Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας (τρίζουν ακόμη τα κοκκαλάκια του στρατηγού Charles de Gaulle), ήταν τεράστιες φοροαπαλλαγές για τους νέους του φίλους. Τουλάχιστον έδωσε το στίγμα του εξαρχής.


Jean-Jacques ROUSSEAU: "Με τα χρήματα μπορούμε να έχουμε τα πάντα, εκτός από ήθη και πολίτες". Θυμίζω ότι ο μεγάλος φιλόσοφος του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού είναι ο συγγραφέας του Κοινωνικού Συμβολαίου [πλήρης τίτλος: Περί του κοινωνικού συμβολαίου ή αρχές του πολιτικού δικαίου] και τον απασχόλησαν ιδιαίτερα το έργο του οι έννοιες της συνείδησης και του πολίτη, καθώς και η διασύνδεσή τους.


William SHAKESPEARE: "Οι κηφήνες (σέρσεγκες) δεν ρουφάνε το αίμα των αετών, παρά λεηλατούν τις κυψέλες των μελισσών".

Κοντολογίς, ζήσαμε ιστορικές στιγμές.


Φυσικά. Είναι ιστορικές οι στιγμές που ένα ολόκληρο π

αλιρροιακό

κύμα κατεβαίνει να διαδηλώσει για την κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Κυρίως γι' αυτό που με πρώτη ματιά φαίνεται: Την έλλειψη κομματικών σημαιών και την τεράστια διαφορά επιπέδου των διαδηλώσεων. Δεν έχει πολλά κοινά με τις δικές μας διαδηλώσεις, αλλά πάλι... η Ελλάδα ποτέ δεν πέρασε την αστική της περίοδο, την ανάπτυξη της κουλτούρας που θα επέτρεπε ακόμα και στην αριστερά να συνδιαλέγεται με τους πολίτες με αναφορές στη διανόηση, σε κείμενα.

12 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μία ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο χωρών είναι ότι στη Γαλλία τα συνδικάτα συζητούν και μετά αντιδρούν. Αυτό έχει σα συνέπεια να μην αντιδρούν σε κάθε ευκαιρία και να ορίζουν μία κλιμάκωση κινητοποιήσεων. Τούτο οδηγεί μοιραία σε καλύτερη οργάνωση (παρά τις διαφορετικές παρατάξεις-συνδικάτα) και σε μαζικές κινητοποιήσεις, επειδή οι εργαζόμενοι δεν κουράζονται με 2,5 πορείες τη μέρα...

Αλλά και ο διάλογος-κινητοποιήσεις έχουν σκοπό την κλιμάκωση όχι τη διαφωνία με τους εργοδότες-Κράτος. Έτσι, κι όλοι τους φοβούνται.

ανεστης είπε...

Μα Δήμο μου εμείς είχαμε πάντα αριστερά που στρατολογύσε απο ταξικό μίσος κι όχι απο καθαρή "διεθνή αριστερή συνείδηση". Λάθος; Γι' αυτό και τα συγκρουσιακά μας συμπλέγματα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σκέψου ότι η γαλλική αριστερά κατηγορείται ως ρεφορμιστική από τους Έλληνες, επειδή κάθεται και συζητά και κερδίζει μόνο με την απειλή απεργίας -πόσο μάλλον εθνικής. Κατηγορούνται ως ξεπουλημένοι επειδή δεν απεργούν/κινητοποιούνται κάθε τόσο, αλλά όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι.

Βέβαια, είναι η γνωστή λογική, όλοι είναι κακοί κι εμείς οι ορθόδοξοι...

habilis είπε...

H βαλβίδα εκτόνωσης (που είναι οι ευπρεπείς διαδηλώσεις) στη Γαλλία έχει ένα επίπεδο!
Ο καθένας με την κουλτούρα του .
Μια χαρά εκτονώθηκαν και μετά τα κεφάλια μέσα μιάς και ο καπιταλιστικός οδοστρωτήρας δεν έχει φρένα και η αριστερά (όπου γης) βλέπει σαν ύψιστο χρέος της να κλαψουρίζει για το δίκιο των πατημένων.

Rodia είπε...

Καλοοοοοοοοοοοοοοοοο... Ενεση αισιοδοξιας! :)

paelialucia είπε...

Ευτυχώς!... ξέρω την Κάτια, τη φιλοσοφια της και τις προθέσεις

paelialucia είπε...

Τους Γάλλους ποτέ δεν θα τους φτάσουμε, ούτε στα συνθήματα ούτε στην εργατική κουλτούρα ούτε στην κουλτούρα των διεκδικήσεω γενικότερα. Οπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, έτσι και οι Γάλλοι έχουν αναπτυγμένη την συλλογική (και όχι ταξική) συνείδηση αντί της ατομικής. Βεβαίως δεν μπορούν να καυχηθουν για Παρθενώνες versus δέντρων αλλά ό,τι μπορούν κάνουν ...

ανεστης είπε...

@habilis
Δηλαδή τι πρέπει να αντιπαραθέσουμε στην ευπρεπή διαδήλωση;
Την ένοπλη επανάσταση; Τις σπασμένες (πλην ασφαλισμένες) βιτρίνες και τράπεζες; Τις αυτοκτονικές αντιδράσεις τύπου ΠΑΜΕ;

Οι διαδηλώσεις σαν μορφή καθολικής αντίδρασης (και είναι καθολική γιατί ενσωματώνει τη πρόθεση μη-βίας του γενικότερου πληθυσμού)μπορεί και διαμορφώνει και συστρατεύει αντιλλήψεις. Αυτές μπορεί να αλλάξουν καταστάσεις. Η βία όχι.

habilis είπε...

Πρέπει να αντιπαραθέσουμε σίγουρα καλύτερα από τις καλύτερες διαδηλώσεις των Γάλλων.
Δεν έχω ιδέα πως , αλλά αυτά έρχονται από μόνα τους στην καθημερινή ανύπαρκτη διαδήλωση στο καθημερινό μας που το ένα γειά στο γείτονα δεν βγαίνει ούτε με το τσιγκέλι.

dimitris είπε...

Ανεστη καλο μηνα, παλι το ΠΑΜΕ σου φταιει, εδω τα εχουν κανει μ......και οι μονοι που αγωνιζονται σαν πρωτοπορια ειναι οι κομμουνιστες, τον μονο φορεα αντιστασης που τ'αφεντικα υπολογιζουν, το ΠΑΜΕ, αλλα εσυ Ανεστη γλυκοκοιταζεις τους Γαλλους, μαλλον ''ξεχασες'' το θεατρικο που ειχε γινει εξω απο την βουλη,--η ''δικη'' του ΚΛΙΝΤΟΝ-- τοτε με τους βομβαρδισμους της Γιουγκοσλσβιας, τοτε που οι πρασινογαλαζοροζ διακωμωδουσαν, την κινηση αυτη.
Ναι Ανεστη, ειναι το ΠΑΜΕ αυτοκτονικο μεσα σε μια κοινωνια που το κεφαλαιο αλωνιζει και οπως ελεγαν οι '''παλαιοι'' φιλε Ανεστη, ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΡΙΕΤΑΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΣΚΙΝΙΖΕΙ

ανεστης είπε...

@habilis
Σ' αυτό έχεις δίκιο. Κι όπως λέει πιο πάνω η paelialucia "Οπως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, έτσι και οι Γάλλοι έχουν αναπτυγμένη την συλλογική συνείδηση αντί της ατομικής".

ανεστης είπε...

@dimitris
Καλό μήνα. Τα έχουμε ξαναπεί, καλός ο αγώνας και η διεκδίκηση αλλά αυτή η εμμονή του ΠΑΜΕ να επιβάλει τη δική του ατζέντα με το δικό του τρόπο, είναι για μένα (και για πολλούς άλλους) ακατανόητη. Δες ας πούμε οτι στην ΠΝΟ επιβάλλουν απεργίες και κινητοποιήσεις παρα τη θέληση της πλειοψηφίας.

Επίσης οι περιχαρακώσεις στο δόγμα είναι -κατα την ταπεινή μου γνώμη- η κύρια αιτία που δεν μπορούν να συνεννώσουν τον κόσμο σε μαζικές κινητοποιήσεις.

Είναι μετά να μη γλυκοκοιτάζω τους Γάλλους; Ότι του λείπει του καθένα προσέχει.