«Τρομοκράτες» ή «ακτιβιστές» είναι αυτοί που έβαλαν φωτιά στο γραφείο του Τρεμόπουλου, στο τζίπ του Κανάκη;
Στην ουσία δεν είναι τίποτε περισσότερο από χουλιγκάνους που έχει αναθρέψει η ρουφιάνα η τηλεόραση και η δημοσιότητα.
Δεν ενεργούν από ιδεολογία. Κίνητρο είναι το μίσος της αντίθετης άποψης και φυσικά ξέρουν πως ο δημοφιλής τους στόχος θα τους εξασφαλίσει την προβολή που επιδιώκουν. Γιατί στην ουσία αυτός είναι ο στόχος, η προβολή. Άλλες Τζούλιες αυτές, με μολότοφ!
«Τρομοκράτες» ή «ακτιβιστές» και οι επαναστατικοί αγώνες και οι χύτρες της φωτιάς που καταφεύγουν σε μεγαλύτερης κλίμακας ενέργειες; Όσο πιο εντυπωσιακό το χτύπημα τόσο πιο εξασφαλισμένη και η δημοσιότητα του κατεβατού που θα γράψει ο "μοντέρ των κειμένων".
Προτεραιότητα όχι το να χτυπηθεί το σύστημα με ουσιαστικά χτυπήματα που πιθανά θα είχαν κάποιο κόστος στο τραπεζικό (π.χ.) σύστημα, αλλά η προβολή και η δημοσιότητα με εκ του ασφαλούς δολοφονικές και βομβιστικές επιθέσεις με θύματα αυτούς που πρέπει να βαφτιστούν με ρητορικούς ακροβατισμούς υπηρέτες του συστήματος. Ενίοτε δε και με ανυποψίαστους 15χρονους.
«Εφημερίδες» και οι άλλοτε εμβληματικοί τίτλοι, που δεν διστάζουν τώρα να ερμηνεύσουν τη δεοντολογία, να φιλτράρουν την ειδησεογραφία για να εξυπηρετήσουν την προσωπική τους βεντέτα σήμερα με έναν υπουργό, αύριο με έναν αντίπαλο επιχειρηματία ή για οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα, για οποιονδηποτε λόγο.
Και αυτό που κάνει την ιστορία να μην καταπίνεται είναι το ότι προηγουμένως έχει δοθεί η δημοσιότητα – προβολή στον κάθε "ακτιβιστή" ή χουλιγκάνο με αντίτιμο μια έκρηξη ή μια δολοφονική επίθεση. Ότι κι αν αυτός ευαγγελίζεται.
Στη πραγματικότητα αυτό που βλέπουμε στις παραπάνω περιπτώσεις είναι ίδια όψη του νομίσματος. Και αυτοί που καταφεύγουν στη βία είτε για να εκβιάσουν τη δημοσιότητα είτε για να «διαφωτίσουν» την κοινωνία για το πώς πρέπει να ζει, αλλά και όσοι καταφεύγουν στον καθοδηγητισμό του Πατερούλη: "Εγώ θα κρίνω τι είδηση είσαι άξιος να μάθεις και να επεξεργαστείς". Και οι δύο πλευρές επιθυμούν να ποδηγετήσουν.
Οι μεν με τα όπλα, οι δε με την εξουσία του Τύπου.
5 σχόλια:
Έχουμε πει πολλές φορές ότι έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Οι "επαναστάτες" μας μεγαλώνουν στην ίδια κοινωνία, κινούνται από τα ίδια κίνητρα και έχουν φυσικά το ίδιο επίπεδο.
Η μόνη τους διαφορά είναι πως δεν είναι τόσο ικανοί ώστε να καταφέρουν να πετύχουν τους σκοπούς τους με νομιμοφανείς τρόπους οπότε καταφέυγουν στην γνωστή τακτική του τραμπουκισμού.
Μήπως ρε συ Κώστα είχε δίκιο ο Μητσοτάκης (κοίτα που έζησα να το πω κι αυτό) που έλεγε να μην επιτρέπονται οι δημοσιεύσεις των προκυρήξεων των τρομοκρατών;
Μήπως αυτό το φαινόμενο τροφοδοτεί το αίμα;
Μήπως είμαστε πολύ προσκολημένοι στις ιδεοληψίες μας και γι αυτό ο λαικισμός αντέχει να κρατάει διαχρονικά τους οπαδούς;
Μήπως πρέπει να αρχίσουμε να τα αναθεωρούμε όλα;
Πού υπογράφουμε;
Τέλειο κείμενο. Η βία και η δημοσιοποίηση τέτοιων ενεργειών είναι που κάνουν όλους αυτούς να επιδιώκουν την "τρομοκρατία" πέρα από κάθε ιδεολογικό άλλοθι.
Δήμο
χαίρομαι που συμφωνείς. Για πολύ καιρό παραμυθιαστήκαμε οτι όλοι αυτοί δρουν στο όνομα "λαικών κινημάτων".
Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μελετηθούν οι λόγοι που παράγουν τέτοιες ομάδες, οι οποίες μπορεί και να συγκεντρώνουν τη συμπάθεια μιας μερίδας κόσμου. Και οι λόγοι φυσικά δεν είναι ότι πρόκειται απλά για μερικούς πειραγμένους που διψάνε για δημοσιότητα και για... "εξουσία".
Δημοσίευση σχολίου