Μια μαγική βραδιά με την Omara

Χτες πέρασα μια υπέροχη βραδιά στο Veghera στο Λαγονήσι, με την Omara Portuondo.

Το ίδιο και καμιά 200ριά περίπου άτομα, που απόλαυσαν μια εκπληκτική μουσική παράσταση. Μαζί της εμφανίστηκαν πέντε μουσικοί που έκαναν θαύματα, πήραν τα γνωστά boleros και μαζί όλο το ρεπερτόριό της και δεν τα αναπαρήγαγαν απλά (άλλωστε έλειπαν τα πνευστά και οι μεγάλες πλούσιες ενορχηστρώσεις με το λάτιν χρώμα), αλλά τα ανακατασκεύασαν, τα απογείωσαν σε ρυθμικούς τζαζ χρωματισμούς, έπαιξαν μαζί με τα τραγούδια και βγήκε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα που έκανε τα γνώριμα και κλασσικά να ακούγονται πρωτόγνωρα.
Ψώνιο σας λεω!

Κρίμα μόνο που η Omara είχε ένα ατύχημα. Καθώς επιχείρησε για πολλοστή φορά να κατέβει κάτω από τη σκηνή για να τραγουδήσει και να χορέψει δίπλα στο κοινό, παραπάτησε (κάποιος που της κρατούσε το χέρι νόμισε πως είχε πατήσει ενώ ακόμα ήταν στη «διαδικασία» -80 σχεδόν χρόνων είναι η γυναίκα-) και το αποτέλεσμα ήταν να πέσει και να χτυπήσει άσχημα απ’ ότι φάνηκε μετά.

Παρ όλα αυτά, μετά την πτώση, ξαναπήρε το μικρόφωνο και με υποδειγματικό επαγγελματισμό τέλειωσε το τραγούδι για να αποσυρθεί μετά. Κρίμα γιατί μόλις είχε ξεκινήσει το δεύτερο μέρος κι απ ότι φάνηκε στερηθήκαμε αρκετό πρόγραμμα.

Φυσικά αυτό που φοβάμαι πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις συνέβη και πάλι. Παρέες (κυρίως γυναικοπαρέες) που απλά «τυχαίνει» να βρίσκονται εκεί επειδή δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, θορυβούσαν κουβεντιάζοντας ενώ η Omara τραγουδούσε με αποτέλεσμα και πάλι σε κάποια σιγανά κομμάτια να φαίνεται ογκώδης και εκτός αναλογιών η ιδιαίτερη αγένεια του «κοινού». Άκουσα τις διπλανές μου ώριμες κυρίες να συζητάνε για το τι διάβασαν και τις έπεισε να πάνε μέχρι το Λαγονήσι χωρίς να έχουν την παραμικρή περιέργεια να ακούσουν αυτό για το οποίο πήγαν!

Ήμουν πάντα λίγο ψιλοεπιφυλακτικός με όλους όσους αναλαμβάνουν στα ΜΜΕ να διαφημίσουν της συναυλίες αυτές, αλλά τώρα πια είμαι φανατικός υπέρμαχος του να ανακαλύπτονται οι εμφανίσεις απ’ όσους ξέρουν και αγαπάνε το αντικείμενο, ας λείπουν επιτέλους οι αγενείς «τουρίστες».

Μύθος η ελληνική κουζίνα;

Λοιπόν είναι παρατηρημένο: Όλοι οι φίλοι και γνωστοί που πρόκειται να πάνε διακοπές ρωτάνε για «καλά μαγαζιά» εννοώντας φυσικά... τι;
Καλό φαγητό! Η αναζήτηση του μαγαζιού "που τρώνε οι ντόπιοι" έχει γίνει ο απόλυτος στόχος.

Μη μου πείτε οτι είναι διαφορετικά τα πράγματα στο δικό σας κύκλο για τι δεν θα σας πιστέψω. Ο μέσος έλληνας έχει αναπτύξει γαστριμαργικές ανησυχίες εδώ και κάποια χρόνια, την εποχή των μεζεδοπωλείων και των «κουτουκιών» διαδέχτηκε η εποχή των γκουρμέ ρεστοράν ή τουλάχιστον των «ψαγμένων» συνταγών.

Και δεν οφείλεται αυτό τόσο πολύ σε νεοπλουτισμό και προσπάθεια επίδειξης. Δεν το πιστεύω αυτό γιατί το καλό φαγητό είναι πολύ ιδιαίτερη και προσωπική υπόθεση που δεν εντοπίζεται κατ ανάγκη σε χλιδάτα και κοσμικά μέρη.

Γίνεται γιατί προσπαθούμε να ξεφύγουμε από μια βαρετή και ανούσια κουζίνα που προσπαθεί να αποκτήσει προσωπικότητα με το σαφράν, το κύμινο, τον κουρκουμά και άλλα μπαχαρικά και μυρωδικά. Και πολύ αλάτι!

Πρόσφατα είχα την ευτυχία να επισκεφτώ την Τοσκάνη. Το να κάνεις εκεί την ερώτηση για προτεινόμενο εστιατόριο θα είναι τουλάχιστον αστείο. Γιατί απλούστατα παντού στην περιοχή η μαγειρική, τα πιάτα, είναι καταπληκτικά, πεντανόστιμα χωρίς ιδιαίτερα μπαχάρια και μυρωδικά. Απλά τα υλικά είναι φρεσκότατα και ιδιαίτερα. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια θυμήθηκα το άρωμα από το αληθινό αγγούρι αντί για το υδαρές άγευστο πράγμα που σερβίρεται εδώ. Για να μη μιλήσω για την τομάτα, τα μανιτάρια...
Με δυο λόγια, τα ζαρζαβατικά που τρωμε εμείς, οι Ιταλοί της Τοσκάνης δεν τα δίνουν ούτε στα γουρούνια τους.

Συζητούσαμε με ιδιοκτήτη διάσημης ταβέρνας σε κυκλαδίτικο νησί. Ο άνθρωπος θέλει να υποστηρίζει τους τοπικούς παραγωγούς (το νησί έχει αρκετή γεωργία και κτηνοτροφία). Τους είπε οτι δεν έχει αντίρρηση να αγοράζει όλη τους την παραγωγή και σε ανεβασμένες τιμές, φτάνει τα υλικά να είναι πολύ καλής ποιότητας. Ε, λοιπόν, αυτά που του παραδίδουν είναι τα μισά για πέταμα (30% σάπιες τομάτες), ενώ απαιτούν να ισχύσει η υψηλή τιμή επειδή «τα φύλαξαν γι αυτόν».

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους ο έλληνας που πληρώνει 6 ευρώ για κεράσια, έχει περισσότερες πιθανότητες να βρει περισσότερη γεύση κερασιού σε ζελέ και σε παγωτό, παρά στο άνοστο φρούτο που αγόρασε.

Ίσως ο λόγος πρέπει να αναζητηθεί στις διαδικασίες παραγωγής, στην ζήτηση και την προσφορά, ακόμα και το σπόρο (χάσαμε την παλιά γενιά της ελληνικής τομάτας επειδή ο αγρότης βολεύτηκε με τον έτοιμο ολλανδικό σπόρο), αλλά η κατάσταση δεν βλέπω να αλλάζει σύντομα (αν αλλάξει ποτέ).

Οι λίγοι μικροί παραγωγοί που είναι διατεθειμένοι να κάνουν το κάτι παραπάνω είναι «καπαρωμένοι» απ’ τους επίσης λίγους έξυπνους σεφ που αποφάσισαν να γυρίσουν στη νοστιμιά του υλικού παρά να συνεχίσουν να πειραματίζονται με «εξωτικές συνταγές» (ο Καραμολέγκος στο «Απλά» της Ερυθραίας, ο Μπαξεβάνης στη «Γιορτή» στο Χαϊδάρι, ο Αγοραστός στο Γέρακα και ίσως ακόμα δυο-τρεις που κρατάνε την ποιότητα σε προσιτές τιμές).

Ευτυχώς δηλαδή γιατί όπως οι Ιταλοί έρχονται εδώ για νησιά (η Σαρδηνία έχει γίνει πανάκριβη), εμείς θα έπρεπε να κάνουμε διακοπές εκεί να φαμε ένα πιάτο της προκοπής.

Ο ΟΣΕ (δηλαδή ΕΣΥ) θα πληρώσει πρόστιμο!

Και ενώ δεν προλάβαμε καλά-καλά να μιλήσουμε για τον ΟΣΕ (δύο posts πιο κάτω), η διάλυση του «Οργανισμού» επιβεβαιώθηκε με ένα καινούριο ατύχημα.

34 βαγόνια έσερνε αντί για 20 (που ήταν το όριο) ο συρμός που προκάλεσε τη σύγκρουση. Κάποια απο τα υπεράριθμα βαγόνια «ξεκόλλησαν» χωρίς να το πάρει είδηση ο μηχανοδηγός(!) και έμειναν στις γραμμές μέχρι που -φυσικά- έπεσε επάνω τους το επόμενο τραίνο.

Πως το βλέπετε εσείς το θέμα; Γιατί εγώ που υποστηρίζω οτι ο ΟΣΕ είναι ανίκανος και ανάπηρος οργανισμός αφού κατάφερε να μετατρέψει το στατιστικά πιο ασφαλές μεταφορικό μέσο σε extreme sport, πρέπει να ομολογήσω οτι έκανα λάθος.

Διότι ο ΟΣΕ μπορεί να μην είναι σε θέση να δουλέψει τα τραίνα, αλλά είναι ικανός να βγάλει κωμωδία επιπέδου Μπάστερ Κίτον, με τραίνα να κουτουλάνε σε βαγόνια με μουσική υπόκρουση ragtime πιάνου. Από το “Go West” των αδελφών Μarx έχω να δω τέτοια σιδηροδρομική πλάκα.

Και θα ήταν κανονική ελαφρά καλοκαιρινή κωμωδία δηλαδή αν δεν υπήρχαν τόσοι τραυματίες και αν ο ΟΣΕ δεν «έμπαινε μέσα» 2 εκατομμύρια ευρώ κάθε μέρα!
Μάλιστα! Αυτή είναι η πραγματικότητα που αγνοούμε, που δεν διάβασα και δεν άκουσα σε κανένα Μέσο, αφού φαίνεται οτι οι δημοσιογραφία ταξιδεύει μόνο με αεροπλάνο.

Ασχολούμαστε λοιπόν με το χάλι της Ολυμπιακής αλλά αγνοούμε το χάλι του ΟΣΕ παρά το γεγονός οτι με την τιμή του πετρελαίου θα βλαστημάμε που ουδόλως επεκτείναμε το σιδηροδρομικό δίκτυο από τη εποχή του Τρικούπη! Ακόμα φυσικά δεν το βλέπουμε, διότι αντέχουμε να είμαστε εξαρτημένοι από το ΙΧ μας αλλά σε λίγο καιρό...

Και πως το αντιμετωπίζει ο αρμόδιος υπουργός; Διότι καλές οι διαπιστώσεις αλλά πρέπει να υπάρξει και μέριμνα. Ακούστε: Θα επιβληθούν -λεει- βαρύτατα πρόστιμα. Στον κρατικό ΟΣΕ που δεν πρόκειται (όπως είπε) να ιδιωτικοποιηθεί (γιατί, ποιος τρελός θα πάρει ένα πτώμα;) θα επιβάλλει πρόστιμα. Δηλαδή θα βγουν από τη μία τσέπη για να μπουν στην άλλη. Μάλιστα! Λύθηκε το πρόβλημα!
Δεν είναι όμως και για πέταμα η πρόταση των προστίμων. Ας τη δώσει στο Υπουργείο Ναυτιλίας μπας και επιβάλλουν πρόστιμα στις εταιρίες που ρίχνουν τα σαπιοκάραβα στις ξέρες προσπαθώντας να εξοικονομήσουν καύσιμα ακολουθώντας επικίνδυνες διαδρομές.
Η απειλή του προστίμου μπορεί ίσως να λειτουργήσει σε μια ιδιωτική εταιρία (άσχετο που δεν εισπράττεται) ενώ σε μια δημόσια επιχείρηση μπορεί να «εισπράττεται», αλλά είναι σίγουρο οτι δεν έχει την παραμικρή πιθανότητα να λειτουργήσει εκπαιδευτικά.

Μπερδευτήκατε; Κι ο υπουργός επίσης!

(photo απο flickr)

Για το Ξεblogάρισμα, με εκτίμηση

Έχει δίκιο η Αθηνά (που μου τα ψέλνει), έχω παραλείψει να συνταχθώ με το σκοπό του «Ξεμπλογκαρίσματος» παρά το ότι το υποσχέθηκα.

Λίγο τα άστατο πρόγραμμα των τελευταίων εβδομάδων, λίγο το καλοκαίρι, να που βρέθηκα στη θέση των εκατομμυρίων συμπολιτών που αγνοούν ή και παραβλέπουν ένα δράμα (κι ένα γαμώτο) που εξελίσσεται δίπλα τους (κυριολεκτικά).

Αφορά γυναίκες που (για οποιοδήποτε λόγο) βρέθηκαν στις φυλακές με μωρά παιδιά, χωρίς πόρους και που η ελληνική πολιτεία «ξέχασε» σ’ αυτές τις αποθήκες ψυχών με την αμέριστη βοήθεια των ελλειμματικών δημοσιονομικών και της δικής μας αδιαφορίας (εδώ αδιαφορούμε που η πολιτεία «ξέχασε» τα δημόσια νοσοκομεία και όλα τα άλλα που μας αφορούν «άμεσα», θα ξεσηκωθούμε για τις φυλακισμένες;).

Κι όμως μας αφορά ως κοινωνία, ο πολιτισμός μας εκτός των άλλων έχει κριθεί και από το επίπεδο των αισχρών συνθηκών κράτησης σ' αυτά τα "σωφρονιστικά" κολαστήρια σε όλη την Ελλάδα.

Ένα μπράβο λοιπόν σε όσους πλαισιώνουν την προσπάθεια αλλά επιτρέψτε μου και μια παρατήρηση: Η όλη οργάνωση έχει στηθεί έτσι που φαίνεται να αφορά όσους έχουν χρόνο να συμμετέχουν από κοντά, αποθαρρύνοντας τις περιπτώσεις ανθρώπων που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν πρακτικά ακόμα κι αν για οποιοδήποτε λόγο δεν προλαβαίνουν (ή δεν επιλέγουν) να παραβρεθούν.

παρακαλώ όσοι έχετε δύο λεπτά κάντε μια βόλτα για να ενημερωθείτε για το θέμα.

Ακόμα κι αν αποφασίσετε πως δεν σας αφορά (που δεν το πιστεύω), τουλάχιστον ας το γνωρίζετε.

Βγαίνουμε απο την εποχή του "ταρίφα";

Ε, ας πούμε και ένα καλό λόγο για τον υπουργό Χατζηδάκη (παρά το οτι τα έχω σούρει παλιότερα).

Ας παραδεχτούμε πως έκανε ένα απλό αλλά ουσιαστικό βήμα στο να βελτιώσει την άθλια εικόνα της κίτρινης λαίλαπας (των ταξί) και να καλυτερέψει τη σχέση μας μαζί τους.

Το θέμα είναι πονεμένο για πολλούς, σχεδόν όλοι έχουμε να αφηγηθούμε ιστορίες φρίκης και τρόμου από την εμπειρία μας με τους οδηγούς τους. Και κυρίως το πρόβλημα ξεκινάει απ’ το χαμηλό επίπεδο κατάρτισης και εκπαίδευσης των οδηγών ταξί, ενώ συμπληρώνεται από την ανοχή των συνδικαλιστών της πολιτείας και της τροχαίας (όσο πιο πολλοί απαρτίζουν μια τάξη τόσο μεγαλύτερη η ασυλία λόγω του πιθανού «πολιτικού κόστους».

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν λοιπόν σχετικά με τα ταξί, περιλαμβάνουν:

την υποχρεωτική «παροχή» κλιματιστικού χωρίς επιπλέον χρέωση,

την υποχρεωτική ανάρτηση στα ελληνικά και αγγλικά των τιμών και των επιβαρύνσεων (για να μη κλέβουν τους τουρίστες).

Την υποχρεωτική ανάρτηση σε ελληνικά και αγγλικά των στοιχείων του οδηγού (για να σταματήσουν -επιτέλους- να υπάρχουν θρασύδειλοι νταήδες απέναντι σε τουρίστες και γυναίκες!).

Τη λειτουργία τετραψήφιου αριθμού για παράπονα (γιατί θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πολύ καιρό ακόμα).
Τη δυνατότητα πληρωμής με πιστωτική κάρτα (για να έχεις και κάποιο αποδεικτικό πληρωμής αφού οι ταμειακές μηχανές προς το παρόν δεν «παίζουν»).

Απλά και βασικά πράγματα που υπάρχουν σχεδόν παντού, απλή κοινή λογική.
Κι όμως όχι και τόσο «κοινή» όπως φαίνεται. Γιατί αν είχαμε ένα-δύο τέτοια απλά πράγματα από κάθε υπουργό στο χώρο που εποπτεύει, θα ήταν αρκετό για να κάνει αυτή η χώρα σημαντικά βήματα προς το καλύτερο.

Μακάρι λοιπόν να δούμε στο μέλλον και υποχρεωτική περίοδο εκπαίδευσης των οδηγών ταξί (κοινωνική και οδηγική συμπεριφορά), να δούμε υποχρεωτική γνώση ξένης γλώσσας ή δωρεάν υπηρεσία μετάφρασης μέσω κινητού για περιπτώσεις οδηγών που δεν μιλούν ξένη γλώσσα, να δούμε ταξί-βανάκια για περισσότερους επιβάτες, να δούμε εταιρίες να ανταγωνίζονται σε επαγγελματισμό, να δούμε το συνδικαλιστικό τους όργανο να βοηθάει την τιμωρία των νταήδων.
Πολλά ζητάμε;

Δεν εμπιστεύεστε τον ΟΣΕ;

Διαβάζω στη lucha libre το θέμα και δανείζομαι και τη σχετική φωτογραφία:

Έφριξε ο κόσμος με τα 71 δέντρα που κόπηκαν στην Κωνσταντινουπόλεως από τον ΟΣΕ. Μα τι υστερία είναι αυτή με τα δέντρα πιά;
Αφού ο ΟΣΕ λεει πως θα γίνει ανάπλαση του χώρου και θα φυτευτούν 20.000 δέντρα που θα «αποδοθούν» στους κατοίκους της περιοχής.
Δηλαδή έκοψαν τα δέντρα για να φυτέψουν άλλα...
Άρα τι φωνάζουν οι κάτοικοι; Δεν εμπιστεύονται τη υπόσχεση ενός οργανισμού που σύμφωνα με τον προϊστάμενο υπουργό είναι βαθύτατα προβληματικός (Χατζηδάκης στο ΣΚΑΙ); Δεν εμπιστεύονται ένα οργανισμό που κόβει κερδοφόρα και γεμάτα δρομολόγια επειδή δεν διαθέτει ανταλλακτικές ρόδες για τα βαγόνια; Δεν εμπιστεύονται ένα οργανισμό που τόσα χρόνια τώρα δεν έχει καταφέρει να ηλεκτροδοτήσει τις γραμμές και ακόμα λειτουργεί με ντήζελ;
Δεν έχετε πειστεί ακόμα οτι ο ΟΣΕ θα παρατήσει όλα αυτά τα σχέδια για να ασχοληθεί με το φύτεμα είκοσι χιλιάδων δέντρων;
Ειλικρινά βρε παιδιά μερικές φορές δεν σας καταλαβαίνω.

Ανθρώπινες συναυλίες!

Τυχεροί όσοι πατριώτες θα μπορέσουν να βρεθούν στο Sani Festival στις 11 Ιουλίου. Εμφανίζεται μια παρέα καταπληκτικών Κουβανών. Ο Roberto Fonseca, ο Omar Sosa και ο θρύλος Chucho Valdes.
Επιτρέψτε μου να ξεχωρίσω τον πρώτο, τον νεαρό Fonseca δηλαδή που θεωρώ οτι είναι ότι από τα πιο ελπιδοφόρα ονόματα που παρουσιάστηκαν τελευταία στη Jazz με λατινοαμερικάνικα χρώματα.

Παραθέτω εδώ κάποια τεμάχια για να τα αξιολογήσετε και μόνοι σας (στο πανέμορφο El Niejo ακούγεται και ο μακαρίτης μεν -θεός δε- Ibrahim Ferrer).




Οι εμφανίσεις αυτές που οργανώνονται από το Sani Resort (και αυτών που ακολουθούν: Amadou & Mariam, Tinariwen και Marta Sebastyen) αλλά και οι εμφανίσεις των Madeleine Peyroux και Omara Portuondo στο Lagonisi Resort είναι ένα μεγάλο και ποιοτικό βήμα στη διοργάνωση συναυλιών αλλά και τον διαχωρισμό -επιτέλους- του κοινού των συναυλιών.

Ποιοτικά ονόματα (για μυημένους φυσικά που δεν «έτυχε» απλά) σε λογικότατες τιμές (ακόμα και στο Lagonisi) με ανθρώπινες συνθήκες.

Για να μη διαμαρτύρεται και ο Khlysty, αν και το θεωρώ απίθανο να παίξουν οι Unkle σε κάποιο resort!

Και σ’ ανώτερα λοιπόν! Οι υπόλοιποι, be my guest, καλή διασκέδαση με τη Madanna! (με “a”).

Υ.Γ. Ένα φοβάμαι μόνο: Είναι γνωστή η παραδοσιακή αγένεια του έλληνα ως ακροατή συναυλίας. Ιδιαίτερα σε μικρούς χώρους, άνθρωποι που απλά ήθελαν να βγουν με την παρέα και να πουν τα τελευταία κουτσομπολιά τυχαίνει (πως;) να βρεθούν σε χώρους όπου άλλοι προσπαθούν να ακούσουν και να απολαύσουν. Οι φωνές τους ανταγωνίζονται την ένταση της μουσικής. Γιατί ρε παιδιά; Παίξτε με τα κινητά σας, αλλά κάντε ησυχία που να πάρει η ευχή.

Εκπτώσεις!

Δεν έχω καμία περιέργεια να ακολουθήσω τις «διαδρομές του μαύρου χρήματος» και τα άλλα λαϊκά ρομάντζα που καταναλώνονται αυτό τον καιρό.

Στο κάτω-κάτω σ’ αυτή τη χώρα ζούμε όλοι εμείς και ξέρουμε οτι αν δεν ήταν «αυτός» θα ήταν ένας «άλλος». Δεν είναι θέμα προσώπων αλλά θέμα αρμοδιότητας και "πόστου".

Και μια που μιλάμε για «μαύρο χρήμα», για σταθείτε ρε παιδιά... τι παπάρες είναι τούτες; Θα ενοχοποιήσουμε τώρα το μαύρο χρήμα;
Μήπως το «μαύρο χρήμα» δεν είναι αυτό που κινεί αυτή τη στιγμή την ελληνική οικονομία;

Τα αδήλωτα μειωμένα μεροκάματα του μετανάστη εργάτη οικοδομής, του εργάτη στα φραουλοχώραφα;

Το φακελάκι του γιατρού;

Τα ιδιαίτερα του καθηγητή;

Το δεκάρικο του παρκαδόρου;

Η φιάλη στο μπουζουξίδικο;

Το λαδάκι του εφοριακού που έρχεται να μου ελέγξει την σωστή τήρηση των λογιστικών μου; Το «γρηγορόσημο» του δημοσίου υπαλλήλου;

Του πολεοδόμου;
Η περίφημη φράση «αν δε θες απόδειξη θα κοστίσει λιγότερα»;

Αυτά δεν είναι που φτάνουν την παραοικονομία στο 40% περίπου;

Αυτά και άλλα πολλά, που δεν θα πειράξει ποτέ κανείς προϊστάμενος υπηρεσίας, υπουργός, πρωθυπουργός, γιατί στην περίπτωση αυτή η εθνική οικονομία θα καταρρεύσει.

Το οικογενειακό εισόδημα θα μειωθεί στο μισό, η κατανάλωση θα παγώσει και οι επιχειρήσεις θα κλείσουν η μία πίσω από την άλλη. Τα παιδιά δεν θα μπορούν να στηρίξουν τους ηλικιωμένους γονείς με τις συντάξεις των 300 ευρώ με αποτέλεσμα μια τεράστια κοινωνική κρίση.

Η παραοικονομία είναι που κρατάει σήμερα ζωντανή τη μηχανή.

Και καλά όλα αυτά...
Έλα όμως που σχεδόν όλοι, έχουν κανονίσει να βγάζουν χιλιάδες μικρά και μεγάλα «κατιτίς», έχουν βρει τις άκρες κι εγώ ο μισθωτός δηλώνω μέχρι και το τελευταίο μου ευρώ! Εγώ δεν έχω τρόπο να φοροδιαφύγω.

Εγώ είμαι λοιπόν που πληρώνω στον κάθε Αλογοσκούφη το μερίδιο που του λείπει από την παραοικονομία, εγώ είμαι που κάθε χρόνο συμπληρώνοντας τη στήλη «φόρος που αναλογεί στο εισόδημα» στη δήλωση, είναι σα να γράφω «Είμαι μαλάκας!».

Γιατί αν όλοι πλήρωναν αυτά που έπρεπε, εγώ θα είχα περισσότερα χρήματα, για να μη σου πω οτι θα είχα και σωστή υγεία (και εξοπλισμένα δημόσια νοσοκομεία αλλά και γιατρούς που δεν θα έψαχναν το φακελάκι μέσα από αντιδεοντολογικές διαδικασίες), σωστή παιδεία (με δασκάλους που θα έκαναν αληθινό μάθημα και δεν θα το φύλαγαν για να το κάνουν ιδιαίτερο), θα είχα πυρασφάλεια και δρόμους, υποδομές και ένα σωρό άλλα που αποτελούν υποχρέωση του κράτους να παρέχει στους φορολογούμενους πολίτες.

Εκπτώσεις λοιπόν!
Έκπτωση στη διάθεση του κράτους να μειώσει την παραοικονομία, έκπτωση στο φορολογητέο εθνικό προϊόν, έκπτωση στις υποχρεώσεις του κράτους... ε, του κερατά! Ως εδώ και μη παρέκει. Δεν μπορώ να είμαι μόνο εγώ συνεπής στις υποχρεώσεις μου ενώ όλοι οι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα!

Θα ψάξω κι εγώ να βρω ένα παράθυρο να μπω στον κύκλο της παραοικονομίας, να συμπληρώσω τον πολύ-παραπάνω-φόρο που πρέπει να πληρώσω, ακόμα κι αν...

Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει οτι για να κερδίσω το "κατιτίς" θα κάνω έκπτωση στη δική μου δεοντολογία και αρχές, θα κάνω τα «στραβά μάτια» ή το χαριστικό «κάτι παραπάνω».

Κι εκεί ακριβώς είναι που αρχίζει ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς!

Το καταναλωτικό κίνημα ακόμα μπουσουλάει

ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

Πρόσκληση προς τους πολίτες – καταναλωτές
Δημοσιεύθηκε την Ιούνιος 30, 2008 από newinka
Η ακρίβεια, η φτώχεια, η αισχροκέρδεια, μας συντροφεύουν στην καθημερινότητα μας. Για αυτό, γινόμαστε ενεργοί πολίτες και αντιδρούμε. Το ΝΕΟ ΙΝΚΑ καλεί τους πολίτες, μέλη του και μη, να δημιουργήσουν και να στελεχώσουν Επιτροπές Δράσης και Συμβούλια Γειτονιάς.
Οι επιτροπές δράσης θα λειτουργούν με πλήρως δημοκρατικές διαδικασίες που θα αποφασίζουν τα μέλη τους.
Καλούμε τους ενδιαφερόμενους να δηλώσουν συμμετοχή:
Με σχόλιο – δήλωση στο: http://newinka.wordpress.com/
Μέσω fax: 210 6469982
Mέσω e-mail: inka@newinka.gr

Οι μετέχοντες εκτός Αθηνών, μπορούν για την μεν Θεσσαλονίκη να συγκροτήσουν τις επιτροπές δράσης με την συνδρομή του ΙΝ.ΚΑ. Μακεδονίας (fax: 2310 535263), για δε τα Ιωάννινα με την συνδρομή του ΙΝΚΑ Ιωαννίνων (τηλ. / fax: 26510 65178), είτε στους τόπους τους με την συνδρομή μας. Οι πρώτες επιτροπές που προτείνονται, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι οι ίδιες οι επιτροπές και τα μέλη δεν μπορούν να προτείνουν νέες, είναι οι ακόλουθες:
• Επιτροπή παρακολούθησης τιμών και ποιότητας διατροφικών αγαθών.
• Επιτροπή παρακολούθησης τιμών και ποιότητας υπηρεσιών από ιδιώτες.
• Επιτροπή παρακολούθησης και ελέγχου υπηρεσιών Δημοσίου και ΔΕΚΟ.
• Επιτροπή ηλεκτρονικών αγαθών, υπηρεσιών και μέσων.
Κάθε φίλος ή φίλη μπορεί να μετάσχει σε περισσότερες από μία επιτροπές του ενδιαφέροντός του ή να προτείνει περαιτέρω επιτροπές.
Με την συγκέντρωση πέντε (5) τουλάχιστον συμμετοχών θα ειδοποιηθούν οι μετέχοντες για την πρώτη συνάντηση γνωριμίας και οργάνωσης της επιτροπής.
Με τους ίδιους τρόπους και διαδικασίες το ΝΕΟ ΙΝΚΑ καλεί τους φίλους και μέλη του να συγκροτήσουν συμβούλια γειτονιάς στα όρια των δήμων τους, ανεξάρτητα από την συμμετοχή τους στις ανωτέρω επιτροπές. Η σύσταση των συμβουλίων γειτονιάς θα γίνει επίσης με την συγκέντρωση πέντε (5) δηλώσεων συμμετοχής ανά περιοχή ή δήμο.

Ζητώ συμμετοχή.

Το κείμενο αυτό ήρθε από τον φίλο Δημήτρη (Διάλογος για την Κοινωνία) και το αναπαράγω αφού νομίζω μόνο θετικές εξελίξεις μπορεί να φέρει. Τόσο για την αντιμετώπιση της ακρίβειας όσο και για την κοινωνικοποίηση σε επίπεδο γειτονιάς που είναι επίσης ζητούμενο.

Αναλογιστείτε πόσους ξέρετε από αυτούς που μένουν δίπλα σας, πόσες «καλημέρες» έχετε ανταλλάξει. Το να έρθουν σε επαφή μερικά άτομα με κοινό προβληματισμό είναι ευχής έργο, μπορεί έτσι να συζητηθούν και άλλα περισσότερα.

Αλλά ας έρθουμε στο θέμα: Από το κείμενο αυτό που μου λείπει είναι το πως έχει στηθεί (αν έχει στηθεί) η «υποδοχή» αυτών των δράσεων. Δηλαδή άντε και αναφέρουν οι πολίτες τις τιμές ή τις προβληματικές υπηρεσίες. Μετά τι γίνεται; Για ποια δράση δεσμεύεται το Νέο ΙΝΚΑ; Πως εξασφαλίζει τη διάχυση της πληροφορίας στα άλλα «κύτταρα» και πως αξιοποιείται η συσσωρευμένη πληροφορία;

Θα δημιουργηθεί π.χ. ένα site όπου θα αναρτώνται οι τιμές των διαφόρων supermakets σε ημερήσια βάση;

Θα επιληφθούν οι νομικές υπηρεσίες του Ν.ΙΝΚΑ όταν υπάρξουν καταγγελίες για αθέμιτες και καταχρηστικές πρακτικές; Θα ασκηθεί πίεση στο Υπουργείο Ανάπτυξης και με ποιό τρόπο;

Συγγνώμη αγαπητοί φίλοι αν είμαι ολίγον σκεπτικιστής αλλά οι πρόσφατες ενέργειες των συναδέλφων σας με τα «γενικά μποϋκοτάζ κάθε Πέμπτη» και τις άλλες γελοιότητες*, δείχνουν οτι οι ιθύνοντες των καταναλωτικών οργανώσεων είναι μάλλον ακατάλληλοι για το ρόλο τους αφού περνάνε την δική τους οργανωτική αδυναμία σε αμήχανες και χωρίς αποτέλεσμα δράσεις που χαραμίζουν και σπαταλάνε την ήδη σπάνια διάθεση δράσης από μέρους των καταναλωτών.

Θα πρέπει λοιπόν πριν κινητοποιήσετε τον κόσμο να είστε έτοιμοι να υποδεχτείτε και να διαχειριστείτε σωστά αυτή την καταναλωτική συνείδηση που προσπαθείτε να δημιουργήσετε.

*Η λογική λέει οτι οι "μη αγορές" των ίδιων ακριβών προιόντων της Πέμπτης θα γίνονται την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ένα μποϋκοτάζ για να είναι αποτελεσματικό δεν μπορεί παρα να έχει συγκεκριμένο στόχο: Προϊόντα αδικαιολόγητα ακριβότερα απο τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

Υ.Γ. Προχθές είδα στην TV τηλεοπτική διαφήμιση για κεράσια!!! Η πλήρης ήττα του έλληνα καταναλωτή που πληρώνει ακριβά κεράσια ώστε να διφημίζεται στην TV ο μεσάζων!
Απίστευτο;