Για το Ξεblogάρισμα, με εκτίμηση

Έχει δίκιο η Αθηνά (που μου τα ψέλνει), έχω παραλείψει να συνταχθώ με το σκοπό του «Ξεμπλογκαρίσματος» παρά το ότι το υποσχέθηκα.

Λίγο τα άστατο πρόγραμμα των τελευταίων εβδομάδων, λίγο το καλοκαίρι, να που βρέθηκα στη θέση των εκατομμυρίων συμπολιτών που αγνοούν ή και παραβλέπουν ένα δράμα (κι ένα γαμώτο) που εξελίσσεται δίπλα τους (κυριολεκτικά).

Αφορά γυναίκες που (για οποιοδήποτε λόγο) βρέθηκαν στις φυλακές με μωρά παιδιά, χωρίς πόρους και που η ελληνική πολιτεία «ξέχασε» σ’ αυτές τις αποθήκες ψυχών με την αμέριστη βοήθεια των ελλειμματικών δημοσιονομικών και της δικής μας αδιαφορίας (εδώ αδιαφορούμε που η πολιτεία «ξέχασε» τα δημόσια νοσοκομεία και όλα τα άλλα που μας αφορούν «άμεσα», θα ξεσηκωθούμε για τις φυλακισμένες;).

Κι όμως μας αφορά ως κοινωνία, ο πολιτισμός μας εκτός των άλλων έχει κριθεί και από το επίπεδο των αισχρών συνθηκών κράτησης σ' αυτά τα "σωφρονιστικά" κολαστήρια σε όλη την Ελλάδα.

Ένα μπράβο λοιπόν σε όσους πλαισιώνουν την προσπάθεια αλλά επιτρέψτε μου και μια παρατήρηση: Η όλη οργάνωση έχει στηθεί έτσι που φαίνεται να αφορά όσους έχουν χρόνο να συμμετέχουν από κοντά, αποθαρρύνοντας τις περιπτώσεις ανθρώπων που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν πρακτικά ακόμα κι αν για οποιοδήποτε λόγο δεν προλαβαίνουν (ή δεν επιλέγουν) να παραβρεθούν.

παρακαλώ όσοι έχετε δύο λεπτά κάντε μια βόλτα για να ενημερωθείτε για το θέμα.

Ακόμα κι αν αποφασίσετε πως δεν σας αφορά (που δεν το πιστεύω), τουλάχιστον ας το γνωρίζετε.