Ήταν Φεβρουάριος όταν έκανα μια «ασφαλή» πρόβλεψη (εδώ).
Πως ο Ομπάμα είναι ο σίγουρος νικητής του χρίσματος των Δημοκρατικών. Αφορμή τότε για το σκεπτικό μου ήταν πως είχε πάρει με άνεση το προβάδισμα στη «λευκή» και «χριστιανική» πολιτεία της Nebraska.
Επιβεβαιώθηκε αυτή η σκέψη την Τρίτη. Η δυναμική του Ομπάμα, αν και σε ορισμένες στιγμές φάνηκε να χλωμιάζει, ειδικά σε κοινά λευκών προνομιούχων (Ανατολικές πολιτείες) και λατίνων (που έχουν παραδοσιακές κόντρες
με τους αφροαμερικανούς), ήταν τελικά αρκετή για να υπερισχύσει της Ρόνταμ-Κλίντον που κατάφερε να πυροβοληθεί στο πόδι με άστοχα τηλεοπτικά μηνύματα και απαράδεκτες δηλώσεις (που απλά φανέρωναν ότι τα έπαιζε όλα για όλα και με πολύ άγχος). Και τώρα;
Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα! Τώρα ο Ομπάμα θα κληθεί να τα βάλει με ένα πανίσχυρο σύστημα που χτιζόταν οκτώ χρόνια τώρα από τους ρεπουμπλικάνους. Ένα σύστημα που δεν είναι πολύ πρόθυμο να παραδοθεί άνευ όρων γιατί έχει στήσει πολλές και καλές δουλειές ενώ ταυτόχρονα με τον πατριωτικό νόμο κατάφερε να έχει και τα «σκυλιά δεμένα», να μη δίνει και λογαριασμό.
Και όταν τα λεφτά είναι πολλά, οι εκλογές παραείναι ακριβές για να αφήνονται στο λαό.
Κι επειδή αυτό τον καιρό που πέρασε πολύ κουβεντιάσαμε το αν μια πιθανή προεδρία Ομπάμα μπορεί να κάνει διαφορά για όλους εμάς τους παρατηρητές της υπερδύναμης, ας έχουμε υπόψη μας οτι ένα μεγάλο μέρος των ήδη παγκόσμια εγκατεστημένων και παγιωμένων συμφερόντων των ΗΠΑ είναι που σε μεγάλο βαθμό εξασφαλίζει την επιβίωση
της εύθραυστης οικονομίας τους.Έτσι, μια ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής από ένα πιο «φιλελεύθερο» πρόεδρο, με απόσυρση στρατευμάτων από διεθνή πεδία, με πιο ήπια εξωτερική πολιτική και «μαλάκωμα» των σκληρών γεωπολιτικών παιχνιδιών, πιθανά να σημαίνει ζημιά και ελλείμματα της οικονομίας τους που αυτή τη στιγμή δεν έχουν την πολυτέλεια να αντέξουν. Ειδικά όταν έχουν αναληφθεί αξιώσεις έναντι της ραγδαία αυξανόμενης αναξιοπαθούσας κοινωνικής τάξης.
Άρα ας μην έχουμε υπέρμετρες αξιώσεις. Πιθανά η διαφορά που θα μπορούσε να υπάρχει σε επίπεδο πολιτικής με την Χίλαρυ ή τον Μακέιν να μην είναι και τόσο θεματική (όπως υπαινίσεται και το σχετικό photoshop!).
Πιθανότατα αν ο Ομπάμα συμβιβαστεί με αυτή την πραγματικότητα το σύστημα να μην τον πολεμίσει τόσο σκληρά.
6 σχόλια:
μακαρι,να αποδειχτει διαφορετικος
H πολιτική των ΗΠΑ είναι πάγια και καθόλου δεν εξαρτάται ούτε από κόμματα ούτε από προέδρους. Άλλωστε μια απόδειξη αυτών είναι το γεγονός πως πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις (τι τρις, ούτε άπαξ δεν ελάλησε!) οι Ομπάμα-Κλίντον έσπευσαν να καταθέσουν τα διαπιστευτήριά τους στον Αμερικανο-Ισραηλινό σύνδεσμο όπου με σαφήνεια είπαν πως ΗΠΑ=Ισραήλ, διαλύοντας τα όποια σύννεφα αλλαγής είχαν μαζευτεί "απειλητικά" πάνω από πετρελαϊκές εταιρίες και βιομηχανίες όπλων.
Ο Ομπαμα φαινεται παρα πολυ καλος.Και αυτο φαινεται και απο το παρουσιαστικο του.Πιστευω θα κανει τη διαφορα.
Μακάρι ρε ανέστη, αλλά όλα αυτά μου φαίνονται ανέφικτα ...
Χθες δήλωσε ο "δημοκρατικός" Ομπάμα ότι θα πατάξει το Ιράν. Πριν καν ξεκινήσει η εκστρατεία του, έκανε τις πρώτες του "δηλώσεις".Το σύστημα να του φερθεί καλά; Μα αυτός είναι εκεί που είναι για το σύστημα.
Μαύρη ήταν η Κοντολίζα Ράις, γυναίκα η Ολμπράιτ, μαύρος ο Κολίν Πάουελ. Ο "δημοκρατικός" Κλίντον, πριν το πόλεμο του Ιράκ, το βράδυ πριν πει για την ανάρμοστη σχέση του στον αμερικάνικο λαό, βομβάρδισε έτσι για το καλό το Ιράκ. Ο "δημοκρατικός" Κλίντον, για έναν λεκέ.
@απειρωτας, @ ttsok
Guys, με παρεξηγήσατε! Τα ίδια λέω κι εγώ, οτι τα συμφέροντα των ΗΠΑ είναι σε σύγκρουση με τα "δικά" μας. Οιτ δεν πρέπει να έχουμε υπέρμετρες αισιοδοξίες...
Mα δεν διαφώνησα μαζί σου. Το κείμενό σου είναι σαφέστατα απαισιόδοξο ως προς την τελική πολιτική γαμμή της προεδρίας Ομπάμα- εάν και εφ'όσον έρθει.
Δημοσίευση σχολίου